اصول اخلاقي مددكاران اجتماعي

1. مددكاري اجتماعي يك مهارت و بينش علمي و حرفه اي با آموزشهاي خاص است تا بتواند از انسانهائي نيازمند به خدمات انسانهاي لايق و كارآمد ساخته و جامعه اي آباد و سالم را آرزو كرده و در جهت تحقيق آن تلاش نمايد

2. اصول اخلاقي مددكاران اجتماعي • قبول مقام انساني • اعتقاد به برابري انسانها در بهره گيري از حقوق اجتماعي

3. اصول عمومي مددكاري اجتماعي • اصل خودآگاهي مددكاراجتماعي • اصل تفاوت انسانها • اصل شركت خود در فعاليتها(خود تصميم گيري خود مختاري وخود رهبري) • اصل برقراري رابطه حرفه اي • اصل محرمانه بودن اطلاعات و اقدامات حرفه مددكاري اجتماعي(رازداري حرفه اي) • اصل درون گري

4. روشهاي اصلي يا مستقيم • 1 – مددكاري فردي ياكار يا فرد • 2-مددكار گروهي يا كار با گروه • 3 –مددكاري جامعه اي يا كار با جامعه • 4- مددكاري خانواده يامشاوره و راهنمايي( خانواده درماني)

5. روشهاي غير مستقيم • 1- امور اداري سازمانهاي رفاه اجتماعي • 2- تحقيق در رفاه اجتماعي • 3- اقدام اجتماعي

6. گدايي به ساحل چو با ا شك و سوز طلب كرد ماهي به هنگا م روزچرا بايد اورا تو ماهي دهي ز همت روانش تباهي دهي توا او را يكي مرد صياد كن به عمري ز دريوزه آزاد كنمدد كار سا ئل نمي پرورد كه هر سائلي نان به باطل خوردپرويز شمس

7. توانائهاي فردي • 1- توانايي ارتباط مؤثر باگروه وسيعي از مردم • 2- توانايي كنار آمدن با مشكلات در موقعيتهاي پر استرس • 3- التزام به يافته هاي علوم اجتماعي و درك تغيير اجتماعي • 4- تعهد به حقوق انساني و عدالت اجتماعي • 5- بينش غيرداورانه • 6- خود جوشي • 7- احساس مسئوليت

8. NIDA - س20 سال - خانواده ، مدرسه، اجتماع كوچك - پيشگيري 1. برنامه هاي پيشگيرانه بايد براي افزايش عوامل محافظ طراحي شوند و سپس به كاهش يا تغيير عوامل خطر بپردازند. 2. برنامه هاي پيشگيرانه ممكن است دانه وسيع يا كوتاهي از مواد را شامل شوند. 3. برنامه هاي پيشگيرانه بايد شامل آموزش مهارتهايزندگي ، مقاومت در برابر پيشنهاد مصرف تقويت بينش فردي و تعهد در برابر مصرف و افزايش توانايي اجتماعي (هم تايان ، عزت نفس ، جرات ، …) با شد. 4. برنامه هاي كودكان و نوجوانان بايد شامل روشهاي بر هم كنشي مناسب نظير FGDو گروههاي حل مساله و تصميم گيري نيز باشد و نه فقط تكنيكهاي آموزشيخشك 5. شامل مراقبين و والدين هم باشد. 6. برنامه ها بايد طولاني مدت باشد و يادآور هم داشته باشد (دبستان  دبيرستان) 7. برنامه هايي كه به پيشگيري با تمركز بر خانواده مي پردازد مؤثرتر از برنامه هايي است كه تنها به دانش آموزان يا والدين مي پردازد. 8. برنامه هاي اجتماعي كه جنبش رسانه اي (media campaign) را شامل مي شود و تغيير سياست را در بر مي گيرد (مثل محدوديتهاي سيگار) وقتي با برنامه هاي مدارس و خانواده توام شود موثرتر است. 9. برنامه هاي اجتماعي بايد هنجارهاي ضد مواد را در همه جا تقويت كند. 10. برنامه هاي مدرسه براي همه افراد و به ويژه اقليت هاي جمعيتي (Subpopulations) در معرض خطر (مثل بچه هايي با ناتواني درسي) را بايستي پوشش دهد. 11. برنامه هاي پيشگيري بايستي با توجه به شرايط منطقه اي ، مناسب سازي شود. 12. برنامه هاي پيشگيرانه موثرند (1 دلار خرج پيشگيري 4 تا 5 دلار خرج درمان را كم مي كند)

9. در سال 1999 سازمان جهاني بهداشت تعريف ديگري از ارتقاي سلامت ارائه مي دهد كه تكميل كننده تعاريف قبلي مي شود. بنا به اين تعريف، ارتقاي سلامت رواني حالتي از آسايش هيجاني و رفاه اجتماعي است كه در آن فرد به توانائيهاي خود پي مي برد، با فشارهاي رواني متعارف زندگي مدارا مي كند، با بهره وري و به گونه اي مثمر ثمر كار مي كند و قادر است در محله خود نقشي ايفا كند.

10. پنج اصل اساسي در ارتقاء سلامت 1. درگير نمودن مردم در زمينه زندگي روزمره شان (نه فقط مردمي كه در معرض خطر بيماري خاص هستند). 2. توجه به علل و عوامل تعيين كننده سلامت در حدي كه اطمينان حاصل شود كه شرايط محيطي خارج از كنترل فرد، مي تواند به ارتقاء سلامت كمك كند. 3. بكارگيري شيوه ها و رويكردهاي متفاوت اما مكمل يكديگر، مثل ارتباطات، آموزش قانون گذاري، اقدامات مالي، تغييرات سازماني، توسعه اجتماع و فعاليت هاي محلي خود جوش بر عليه مخاطرات سلامت. 4. توجه به مشاركت عمومي و حمايت از جنبش هاي خوديار و تشويق مردم براي ارائه راه حلهايي كه به ارتقاء سلامت جامعه شان كمك كند. 5. از آنجائيكه ارتقاء سلامت صرفاً خدمات طبي و بهداشتي نيست و عرصه فعاليت آن اجتماع است و به سلامت جامعه توجه دارد، متخصصين حرفه اي سلامت (مخصوصاً آنهاييكه در مارقبت هاي اوليه بهداشتي فعاليت مي كنند) نقش مهمي در پرورش و توانمندي سازي مردم در زمينه ارتقاء سلامت دارند.

11. مشاركت قلب مقتدر سازي و مقتدر سازي قلب ارتقاء سلامت

12. عناصر مقتدر سازي - قدرت - مشاركت - روابط بين بخشي

13. عناصر مشاركت 1. سهيم كردن مردم در قدرت و اختيار 2. راه دادن مردم به نظارت بر سرنوشت خويش 3. بازگشايي فرصت هاي پيشرفت به روي مردم راه هاي زيرين مجموعه اي از تعاريف به دست آمده از - دفتر مطالعات اقتصادي جهاد سازندگي - مراديان 81 - umalel - جي . بويل - 1374 ص 129 - Notuphoff&J.cohen - اوكلي و مارسون - 1370ص 34 - ارنشتاين - Pearse & stifell - اوكلي و مارسون - 1370 ص 34

14. راهبردهاي ارتقاء سلامت 1. آموزش و آگاهسازي 2. مهارت سازي 3. تقويت عمل محله اي 4. آفرينش محيط حمايتگر 5. اصلاح جهت گيري خدمات سلامتي 6. سياست گذاري 7. حمايت گيري 8. پژوهش 9. توسعه نيروي انساني متخصص

15. براي سرحال بودن، اين عوامل موثرند: 1. مداخله مولد - تماس اجتماعي بيشتر 2. وضعيت عاطفي - نگرش سالمتر 3. وضعيت عملكردي - وضعيت سلامتي بهتر 4. وضعيت شناختي - اتفاقات كمتر در 3 سال گذشته

16. راهنماي ايجاد جنبش اجتماعي براي ارتقاء سلامت 1. برنامه ريزي دائم براي دخالت دادن مردم 2. برنامه ريزي (براي اجرا - planning) 3.ارزيابي منابع و نيازها 4. برنامه جامع 5. برنامه هماهنگ 6. تغييرات دراز مدت 7. تغيير هنجارهاي اجتماع كوچك 8. پژوهش و ارزشيابي 9. منابع كافي 10. همراهي اجتماع و متخصص

17. فعاليتهاي علماي دين (چند نمونه): 1. تسهيل گري فرايندهاي رستگاري (اعتماد به عقل + اعتماد به فطرت+ اطلاع رساني + ترغيب كنترل رقتار) 2. تسهيل مشاركت كامل افراد اجتماع در سرنوشت خود 3. ايفاي نقش به عنوان الگو به منظور مشاركت، سرمايه گذاري، اعتماد متقابل (در كنار مردم) 4. استفاده از توانائيهاي خود به منظور ايجاد عدالت در اجتماع كوچك(حمايت گيري) 5. ايفاي نقش به عنوان الگو در مورد برابري حق انسانها در تعيين سرنوشت خود(دندانه هاي شانه) 6. تلاش جهت تغيير گام به گام ارزشهاي غير انساني و غير ديني به ارزشهاي انساني و ديني 7. افزايش سطح دانش و توانايي مردم و خود 8. كمك همه جانبه براي برنامه ريزي به مردم اجتماع كوچك 9. مشاركت عملي در فعاليتهاي عمومي و تشويق و ترغيب ديگران به اين امر 10. مبارزه دائم با عوامل منجر به دلسردي مردم و ايجاد اميد در آنها و ارائه راه حلهاي ملموس و كمك در اجراي آنها 11. توجه دائم به انجام فعاليت هاي مناسب با حركت رستگاري اجتماع كوچك (چرا مي گويند حرفي كه) 12. تزريق خوش بيني و اميدواري (واي بر هر عيب جوي طعنه زننده) 13. تزريق اعتماد متقابل 14. آموزش مستقيم و غير مستقيم ياري جستن از متخصصان 15. كمك در ارزشيابي برنامه ها و دادن باز خورد 16. كمك به استفاده از راهكارهاي شرعي و عرفي در مسائل موجود 17. كمك در شناسايي مشكلات 18. همه جانبه نگري 19. اصلاح نفس 20. كمك خواستن از منبع غيب

18. نقش علماي طب (چند نمونه): 1. تقويت ديدگاه ارتقاء سلامت در خود و ديگران 2. توجه به موضوعات اجتماعي به عنوان بستر پيشگيري از مسائل اجتماعي 3. آموزش به خود و ديگران 4. مسئوليت پذيري 5. انتقال مسئوليت پذيري به ديگران 6. مداخلات در سطوح مختلف 7. توجه به استراتژي هاي پيشگيري از اعتياد و به كار گيري آنها 8. هم دلي با ساير انسانها 9. مشاركت عملي در فعاليتهاي عمومي و تشويق و ترغيب ديگران به اين امر 10. تلاش جهت تغيير هنجارهاي موجد زوال سلامتي به هنجارهاي مولد سلامت 11. تزريق اعتماد متقابل 12. تزريق خوش بيني و اميدواري 13. كمك به ديگران جهت برنامه ريزي و اجرا به منظور پيشگيري 14. احترام عميق و واقعي براي ديگران 15. همكاري در شناسايي مشكلات 16. كمك در ارزشيابي برنامه ها 17. ايجاد انگيزه در بيماران و هدايت آنها به درمان 18. ارائه درمان علمي متناسب با هر شخص 19. تسهيل دسترسي به خدمات 20. سازمان دهي افراد، شركت در سازمانهاي اجتماعي موجود به منظور پيشگيري، استفاده از قوانين موجود به منظور توانمند سازي ديگران و خود 21- ...

19. به عنوان يك متخصصبه عنوان يك فرهيختهبه عنوان يك عضو اجتماع

20. نقش مددكاران اجتماعي • تقويت ديدگاه ارتقاء سلامت در خود وديگران • توجه به مددكاري جامعه اي و مددكاري جامع • مسئوليت پذيري • انتقال مسئوليت پذيري به ديگران • آموزش به خود وديگران • توجه به استراژيهاي لشگري از اعتياد و به كارگيري آنها • مشاركت در فعاليتهاي عمومي و ترغيب ديگران به اين امر • تلاش جهت تغيير هنجارهاي موجد زوال سلامتي به هنجارهاي مولد سلامتي • هم دلي با ساير انسانها • تزريق خوش بيني و اميدواري • تزريق اعتماد متقابل • احترام عميق وواقعي به ديگران • همكاري در شناسايي مشكلات • توجه به نقاط قوت • مداخلات در سطوح مختلف • ايجاد انگيزه در اجتماع و بيماران براي ايجاد تغييرات مثبت • شركت در سازمانهاي اجتماعي موجود به منظور پيشگيري • آموزش به ديگران و استفاده از قواعد و قوانين موجود به منظور توانمند سازي ديگران و خود • كمك به سازمااندهي افراد • كمك به ديگران جهت برنامه ريزي • مداخلات در سطوح مختلف

21. دستورالعمل كارگاه نقش مددكاران در پيشگيري اجتماع محور از اعتياد • لطفا به 5 گروه تقسيم شويد • يك نفر مسئول گروه انتخاب فرمائيد (وظيفه مسئول كنترل نظم در گروه است) • يك نفر دبير انتخاب فرمائيد(وظيفه دبير ارائه مطلب پس از بحث گروهي است) • شما مددكار اجتماعي يكي از واحدهاي وزارت نفت هستيد(پالايشگاه-اداره-سكو-تلمبه خانه-خطوط انتقال-شهرك كاركنان---------) • براي برنامه ريزي پيشگيري از اعتياد سه مشكل وجود دارد(بطور مستقل) • 1- عدم موافقت مديريت با اجراي برنامه • 2-بي تفاوتي كاركنان نسبت به اجراي برنامه • 3-شما فكر مي كنيد اجراي برنامه به صورت مشاركتي برايتان دشوار است • جدول زمانبندي فعاليتهاي خود را براي پيشگيري اجتماع محور از اعتياد به منظور برطرف شدن حداقل يكي از مشكلات فوق بنويسيد • لطفا توجه داشته باشيد زمان كارگاه 30 دقيقه است0