คุณค่าด้านวรรณศิลป์

1. ภาษาไทย คุณค่าด้านวรรณศิลป์

2. บรรยายโวหาร • บรรยายโวหาร หมายถึง โวหารที่ใช้ในการอธิบาย เล่าเรื่องราวเหตุการณ์ เพื่อให้ผู้อ่านได้รับความรู้ ความเข้าใจในเรื่องนั้น ๆ อย่างละเอียด แจ่มแจ้ง การเรียบเรียง และการใช้ถ้อยคำ จึงมักเลือกใช้ถ้อยคำที่สื่อความหมาย ตรงไปตรงมา กะทัดรัด ชัดเจน  บรรยายโวหาร เล่าเหตุการณ์เรื่องราว เล่าเรื่องก่อนเก่า เล่าความเป็นไป ประวัติศาสตร์ เล่าเรื่องชาติไทย นิทาน นิยาย พงศาวดาร  เล่าเรื่องความคิด เล่าเรื่องปริศนา เล่าความเป็นมา เล่าความเป็นไป • บรรยายโวหารเหตุการณ์เรื่องเล่า เรื่องใหม่เรื่องเก่านำมาขยาย ประวัติศาสตร์ นิทาน นิยาย จะสูญหายบรรยายเรื่องราว ขั้นตอนวิธีแนวคิดศึกษา เรียงร้อยภาษาเพื่อจะสืบสาว ความหมายของฉันเรื่องสั้นเรื่องยาว เขียนหรือบอกกล่าวให้เข้าใจกัน

3. พรรณนาโวหาร •      พรรณนาโวหาร คือ โวหารที่กล่าวถึงความงามของธรรมชาติ สถานที่ หรือ ความรู้สึกนึกคิดอย่างละเอียด เพื่อให้ผู้อ่านเกิดความซาบซึ้ง และเกิดอารมณ์ความรู้สึก คล้อยตาม โดยใช้ถ้อยคำที่มีความไพเราะ และความหมายที่ลึกซึ้ง น่าสนใจ ให้ผู้อ่าน ประทับใจ           พรรณนาโวหาร นั้นก็เรื่องเล่า ความรู้สึกก่อนเก่า สอดแทรกความนัย   อารมณ์ซาบซึ้งถึงความในใจ ถ่ายทอดออกไป เพื่อระบายอารมณ์ พรรณนาให้เห็น ภาพเป็นอย่างไร น้ำตารินไหล อกใจขื่นขม  • พรรณนาโวหารเหตุการณ์เรื่องเล่า สอดแทรกเรื่องเก่าสนุกสุขสันต์ สุดแสนซาบซึ้งสุดแสนตื้นตัน เรื่องที่มันมันเล่าสู่กันฟัง เรื่องที่เศร้าโศกสลดหดหู่ เรื่องที่แอบรู้มาแต่หนหลัง เรื่องที่แสนเศร้าปวดเร้าใจจัง ไร้ซึ่งความหวังมานั่งขอพร

4. สาธกโวหาร • สาธกโวหาร คือ โวหารที่ยกตัวอย่างมาประกอบข้อความ เรื่องราวให้เข้าใจ แจ่มแจ้งยิ่งขึ้น อาจเป็นการกล่าวอ้างถึงเรื่องจริง นิทานที่เป็นที่รู้จักกันดีมาประกอบก็ได้ เช่น เมื่อจะกล่าวถึงการตามใจลูก จนเสียคน ก็จะนำนิทานเรื่องสอนลูกให้เป็นโจรมาประกอบ •          สาธกโวหาร นั้นก็เรื่องเล่า อ้างอิงเรื่องเก่า  เป็นอุทาหรณ์ เหตุที่ขาหัก เพราะลักรถไปซึ่ง   เขาติดคุกจริงๆ เพราะไม่เชื่อฟังคำใคร • สาธกโวหารเหตุการณ์เรื่องเล่า อ้างอิงเรื่องเก่าเป็นอุทาหรณ์สอนแล้วไม่จำมาทำอาวรณ์ เหตุเกิดครั้งก่อนน่าจะฝังใจ“สมแล้วขาหักลักรถไปชิ่ง” “มันเป็นเรื่องจริงไม่ต้องสงสัย” “เป็นเด็กเลี้ยงแกะเลยไปกันใหญ่” “ปากกล้ามือไว โธ่! ไม่น่าเลย”

5. อุปมาโวหาร • อุปมาโวหาร คือ การใช้โวหารเปรียบเทียบ ประกอบข้อความ เพื่อให้ผู้อ่าน เข้าใจชัดเจนยิ่งขึ้น ทำให้เข้าใจเรื่องราวได้แจ่มแจ้ง การใช้อุปมาโวหารนี้มีลักษณะการใช้หลายลักษณะ  •   อุปมาโวหาร นั้นก็เรื่องเล่า   สุภาษิต สำนวนเก่าเอามาเปรียบเปรย ว่าดุจ ว่าคล้าย ว่าได้ ว่าเหมือน เปรียบเทียบเพื่อเตือนมิใช่เฉลย วัวสันหลังหวะ   เดี๋ยวจะท้องป่อง สำนวนสอดคล้องสิ่งที่เราคุ้นเคย • อุปมาโวหารเป็นการเล่า แล้วหยิบเอาสำนวนมาเฉลย สุภาษิตคำคมมาเปรียบเปรย แล้วหยิบเอาสำนวนมาเฉลย ว่า “รักยาวให้บั่น สั้นให้ต่อ” “เด็กเหลือขอใครหรืออยากปราศรัย” “น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่าพงไพร” “เหมือนลูกไม้ยามหล่นไม่พ้นกอ”

6. เทศนาโวหาร • เทศนาโวหาร เป็นโวหารที่แสดงการสั่งสอน หรือชักจูงให้ผู้อ่านเห็นคล้อยตาม ชี้แนะคุณและโทษสิ่งที่ควรปฏิบัติ หรือแสดงทัศนะในข้อสังเกต ในการเขียนผู้เขียนต้องใช้ เหตุผลมาประกอบให้ผู้อ่านเกิดความเชื่อมั่น เกิดความรู้สึกด้วยตนเอง            เทศนาโวหาร นั้นคือคำสอน ดีด้อย จุดอ่อนเอามาเปิดเผย คำดุ คำด่า คำว่าเปรียบเปรย ยกมาเอื้อนเอ่ยมิให้เสียคน แม่ดุ ครูว่า แต่เพื่อนด่าไม่ใช่   ขาดความจริงใจเพราะสอดใส่อารมณ์  • เทศนาโวหารการสั่งสอน ชี้แนะก่อนมิใช่ให้เหลือขอ ยกเหตุผลมาพร่ำย้ำให้พอ อย่านะพ่อลูกอย่าด้วยปราณี ชี้ถูกผิดให้คิดให้วิเคราะห์ เพื่อบ่มเพาะให้หยิ่งเรื่องศักดิ์ศรี คอยเข้มงวดกวดขันถึงเฆี่ยนตี ให้รู้ดีรู้ชั่วรู้ตัวตน

7. จัดทำโดย ด.ญ. ชลิตา ประพัสรางค์ ชั้น ม.3/7 MEP เลขที่ 17