Żyć ekologicznie

1. Ranking najlepszych ( i najgorszych) miejsc na świecie Żyć ekologicznie PRACA KONKURSOWA NR 11 Literatura: „Reader’s Digest”. Przegląd – edycja polska – 10/2007

2. Analiza danych na temat 141 państw pozwoliła na stworzenie rankingu najbardziej ekologicznych i dogodnych do zamieszkania miejsc na naszej planecie. Badano wskaźniki ekologiczne (następne slajdy pokazują, w jakich krajach niektórez tych wskaźników są najwyższe i najniższe, a także jak wypada Polska i kraje, które zdobyły pierwsze i ostatnie miejscew głównym rankingu) oraz czynniki społeczne (jak dochód i wykształcenie).

3. PIERWSZA PIĄTKA: Finlandia Islandia Norwegia Szwecja Austria OSTATNIA PIĄTKA: 137 Czad 138 Burkina Faso 139 Sierra Leone 140 Niger 141 Etiopia Ocena państw Polska zajęła 48. pozycję

4. Może być lepiej. Co poprawić? • Nawet najczystsze państwa miewają problemy ekologiczne. Wzorowa Finlandia zdobywa punkty za jakość powietrza i wody, niski wskaźnik chorób niemowląt i ochronę ludności przed zanieczyszcze-niami wody i klęskami żywiołowymi. Ale ten kraj wytwarza też ponadprzeciętną ilość gazów cieplar-nianych , a zagrożenie środowiska jest tu duże. • Państwa, które chcą być bardziej „zielone”, powinny lepiej wykorzystać swoje atuty. Finlandia, jeden z głównych eksporterów technologii energetyki wiatrowej, wytwarza za jej pomocą niespełna 1% swojej energii elektrycznej, choć średnia wartość wiatrów na wybrzeżu wynosi tam ponad 6 m/s. (W Polsce: latem 2,8 m/s, a zimą 3,8 m/s.)

5. 1 Mołdawia 8 Finlandia 38 Polska 126 Etiopia 141 Gwatemala Według stężenia zanieczyszczeń na obszarach miejskich 1 Norwegia 2 Finlandia 79 Polska 127 Etiopia 141 Maroko Według współczynnika zanieczyszczeń i innych czynników wpływających na czystość wody JAKOŚĆ POWIETRZA I WODY

6. Z myślą o jutrze. Co poprawić? Brak wystarczającej liczby oczyszczalni w Polsce powoduje, że około 10% ścieków, które trafiają do naszych rzek, nie podlega żadnemu oczyszczaniu. Szczególnie toksyczne są ścieki przemysłowe zawierające metale ciężkie, substancje ropo-pochodne, azotany, fosforany i inne. Szansą na poprawę stanu rzek jest obowiązująca od 2001 roku ustawa Prawo wodne. Wszędzie, gdzie liczba mieszkańców przekracza 2 tysiące, muszą powstać do 2015 roku sieci komunalnez oczyszczalniami.

7. Najbardziej „zielone” przyjazne miasta Oceniono 72 duże miasta świata pod względem czystości środowiska i warunków życia. 10 Najlepszych 10 Najgorszych 1 Sztokholm 6 Stuttgart 2 Oslo 7 Lyon 3 Monachium 8 Dusseldorf 4 Paryż 9 Nantes 5 Frankfurt 10 Kopenhaga 63 Ateny 68 Bangkok 64 Tel Awiw 69 Guangzhou 65 Chennai 70 Bombaj 66 Kraków 71 Szanghaj 67 Tajpej 72 Pekin

8. LASY I DRZEWA. Co poprawić? Dzikie naturalne lasy zniknęły w większości państw rozwiniętych, ale w Kanadzie mają się świetnie. Obecność tych naturalnych lasów tłumaczy wysoką pozycję tego kraju we wszystkich rankingach dotyczących czystości powietrza i wody. Ma on dobre notowania pomimo sytuacji w gęsto zaludnionych południowych regionach kraju, gdzie miasta (Montreal, Toronto) współuczestniczą w emisji dwutlenku siarki w ilościach prawie dwukrotnie większych od średniej emisji w państwach o podobnym poziomie rozwoju. Te zanieczyszczenia pogłębiają istniejący problem kwaśnych deszczy. Inne kraje powinny pójść w ślady Kanady i chronić wszelkie pozostałości pierwotnej przyrody. W ten sposób można osłabić szkodliwy wpływ miejskich zanieczyszczeń.

9. Gazy cieplarniane 1. Czad 18. Etiopia 75. Finlandia 124. Polska 141. Turkmenistan Wg emisji na jednego mieszkańca i PKB Wydajność energetyczna Środowisko a zdrowie 1. Dem. Rep. Konga 17. Etiopia 66. Finlandia 105. Polska 141. Trynidad i Tobago 1. Austria 8. Finlandia 17. Polska 125. Etiopia 141. Turkmenistan Wg umieralności dzieci , chorób , zgonów na skutek infekcji jelitowych Ochrona środowiska i wykorzystanie odnawialnych żródeł energii

10. WSPÓLNA KORZYŚĆ. Co poprawić? Nie da się zaprzeczyć: mieszkańcy bogatych krajów zwykle są lepiej wykształceni, ich standard życia jest wyższy, dłużej żyją i mają lepsze perspektywy. Minus jest taki, że dobrobyt skutkuje wyższym zużyciem węgla. Na szczęście zamożność i wykształcenie sprawia, że mieszkańcy tych państw częściej są świadomi problemu i skłonni aktywnie włączyć się w jego rozwiązywanie. W interesie wszystkich krajów – i każdego z osobna – jest prowadzenie polityki na rzecz kształcenia obywateli. Celem jest zaangażowane i świadome społeczeństwo, które potrafi podjąć działania przeciwko niszczeniu środowiska.