1 / 22

Co nas śmieszy?

Co nas śmieszy?. Agata Hącia Wydział Polonistyki UW. Poczucie humoru to cecha, którą zdaniem wielu badaczy ludzie różnią się od zwierząt. Humor i śmiech od zarania dziejów były przedmiotem badań naukowych. Istnieje nawet osobna dziedzina badań – humorologia.

Download Presentation

Co nas śmieszy?

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Co nas śmieszy? Agata Hącia Wydział Polonistyki UW

  2. Poczucie humoru to cecha, którą zdaniem wielu badaczy ludzie różnią się od zwierząt. Humor i śmiech od zarania dziejów były przedmiotem badań naukowych. Istnieje nawet osobna dziedzina badań – humorologia.

  3. Śmiejemy się z osób, rzeczy, zdarzeń, ponieważ dostrzegamy ich komizm. W Po polsku objaśniamy go tak:

  4. Jaka jest istotakomizmu?Co nas śmieszy? • Czyjeś nieszczęścia i niepowodzenia (możemy się poczuć od kogoś lepsi). • Rzeczy dziwne, nienormalne (np. człowiek z dwiema głowami). • Absurd (coś pozbawionego sensu, niedorzeczność). • Zabawy słowem (wykorzystujemy bogactwo języka). • Humor turpistyczny (oswajamy sprawy przykre, ostateczne). • Humor z podtekstem seksualnym.

  5. Czemu służy komizm? Jakie pełni funkcje? • Wywołuje radość, powoduje zabawę (funkcja estetyczna). • Uczy nas, co sądzić o pewnych zjawiskach, których się dotąd baliśmy lub wstydziliśmy (funkcja dydaktyczna). W tym celu wykorzystuje m.in. ironię. W Po polsku objaśniamy ją tak:

  6. Dowcip językowy • Wykorzystuje ogólne mechanizmy komiczne, np. przesady, wyolbrzymienia, dysproporcji, powtarzalności, kontrastu, nieprzystawalności, zdziwienia, absurdu. W Po polsku podajemy taki przykład:

  7. Dowcip językowy 2. Wykorzystuje wewnętrzne właściwości języka. Dowcipu tego rodzaju nie można przełożyć ani na malarstwo, ani na muzykę, ani nawet (często) na inny język. Taki komizm polega na (cytaty z Po polsku): a)

  8. b) c) Źródło przykładów z punktu c): D. Buttler, Polski dowcip językowy, Warszawa 1974

  9. Komizm językowy jest składnikiem wielu reklam, tekstów prasowych oraz tzw. humoru z zeszytów. Najczęściej polega na udosłownieniu metafor, do którego dochodzi po rozbiciu związków frazeologicznych, albo błędnym zbudowaniu zdań. Oto przykłady takiego niezamierzonego komizmu, które podajemy w Po polsku: Źródło przykładów: Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, red. K. Kłosińska, Warszawa 2004

  10. Lepiej w domu zjeść konserwę, niż mieć tutaj w życiu przerwę. Lepszą będziesz mieć karnację, gdy u siebie zjesz karnację. Kto powiedział, że Jankesi zwykli wstawać o poranku, tego nawet cud nie wskrzesi u Pijarów na krużganku. Kto zaś o Sarmatach twierdzi, że z kimkolwiek im do pary, niech się nad nim lud rozsierdzi pod plebanią świętej Klary! Dowcip językowy w literaturze – nowe gatunki poetyckie Polska literatura ma szczęście do wybitnych poetów, a jednocześnie humorystów. Wymieńmy chociażby Juliana Tuwima, Stanisława Barańczaka, Wisławę Szymborską. Z tomu Rymowanki dla dużych dzieci poetki pochodzą wiersze należące do takich wymyślonych przez nią gatunków, jak lepieje i moskaliki. Oto kilka przykładów wierszy tych gatunków:

  11. Z kolei S. Barańczak wymyślił – i umieścił w zbiorze Pegaz zdębiał – takie gatunki, jak: alfabetony, palindromadery, onoanagramy, mankamęty, obleśniki, idiomatoły, poliględźby, liberyki, turystychy, bezecenzje i in. Za każdym razem poeta inaczej bawi się językiem i konwencją literacką. Oto przykłady onoanagramów, czyli anagramów onomastycznych – takiego przestawienia liter czyjegoś imienia i nazwiska (bez opuszczania ani dodawania ani jednej litery), aby w efekcie powstało nowe imię i nazwisko. Tak pokazujemy je w Po polsku:

  12. Stylizacje Mechanizmy komiczne są wykorzystywane także w stylizacjach humorystycznych. Efekt komicznyosiąga się dzięki łączeniu elementów różnych stylów, stosowanie wymyślnych metafor dla nazwania rzeczy i zjawisk prozaicznych, używanie ozdobnych epitetów itd. Często humor słowny łączy się z humorem sytuacyjnym. W Po polsku pokazujemy to tak:

  13. Stylizacja humorystyczna występuje często w grotesce. Wówczas wyrazy i zwroty z różych, często skrajnie odmiennych stylów przeplatają się ze sobą, piętrzą się, dominują kontrasty, tragizm przeplata się z komizmem, nastrój podniosły towarzyszy zjawiskom prozaicznym; normy i konwencje są traktowane lekceważąco lub satytrycznie. Ilustruje to poniższy fragment Po polsku:

  14. Do literackich zabaw wykorzystujących mechanizmy komizmu należą także parodie i pastisze. W utworach obu tych gatunków naśladuje się czyjś styl, jednak parodie słuszą ośmieszeniu (np. maniery literackiej), pastisze zaś – wyłącznie zabawie autora i czytelnika. W Po polskucytujemy m.in. tę parodię:

  15. Polska literatura obfituje w teksty wykorzystujące dowcip językowy. Oto kilka przykładów – ku uciesze.Więcej Czytelnik znajdzie w Po polsku Wiersz o wielosłowiu przemądrzałych artykułów polemiczno-krytycznych Gadu-gadu I ani śladu. (J. Tuwim, z tomu Jarmark rymów, Warszawa 1958)

  16. Belgia Stolica, Bruksela, Imienia udziela Jarzynie: brukselce. Nie cenię ja wielce Brukselki: jarzyna Smakiem przypomina Gumową uszczelkę. Ale zgań brukselkę W obecności Belga: Czeka się obelga. (S.Barańczak, Geografioły, Warszawa 1998) *** Koniugacja Pewien cudzoziemiec skarżył się na trudny język polski. Jako dowód przytaczał koniugację czasownika JEŚĆ: Ja jem – od „jajo” ty jesz – od „tyć” on je – przecież JE to czwarty przypadek liczby mnogiej od ONA, więc KOGO on i CO? my jemy – od „myć” wy jecie – od „wyć” oni jedząc – od „jechać” (my jedziemy, wy jedziecie, oni jedzą) (J. Tuwim, Cicer cum caule, czyli groch z kapustą, Warszawa 1958) ***

  17. Wypracowanie 8-letniej dziewczynki Kot rozmnaża się przez swoje małe, które są dziewięć dni ślepe. Potem dostają oczy, a stara się nimi opiekuje, albo lata po dachach za kotami. Kotki są bardzo zabawne i zajmują się kłąbkami nici albo innymi swawolami. Potem uczą się łowić myszy, przyczem ich pazurów nie słychać. Uszy są ostre i kończyste do śledzena myszki. Wreszcie wychodzi z dziury. Pozwala jej parę razy latać nim ją pożre. Kot jest obciągnięty różnym futrem. Bywa elektryczny, jak się go odwrotnie pogłaszcze. Z tyłu za nim znajduje się ogon coraz cieńszy, aż na końcu ustaje. Wskutek swych pazurów jest bardzo przywiązany i wspina się na drzewa, gdzie łowi jaja dla swych młodych. (J. Tuwim, Cicer cum caule, czyli groch z kapustą, Warszawa 1958) *** W zapędzie krasomówstwa • Wszystkie okręty spalimy za sobą i z rozwiniętymi żaglami wpłyniemy na ocean wolności! (z przemówienia w parlamencie austriackim) • Skruszona uklękła w swoim sercu (z kazania o pokutującej Magdalenie) • Panowie, będę uważał tę szablę za najpiękniejszy dzień mego życia! (Prudhomme, dowódca oddziału gwardii narodowej, która mu ofiarowała honorową szablę) (J. Tuwim, Cicer cum caule, czyli groch z kapustą, Warszawa 1958)

  18. Ja i moja żona jesteśmy razem 8 osób, dlatego potrzebujemy czteropokojowego mieszkania. W tym domu klozet chyli się ku starości, a jak na nim siedzę, jestem związany z niebezpieczeństwem życia. Porządne legowisko jest całkiem wykluczone, bo jeden musi spać na ziemi, co dla stanowiska moralności i zdrowia jest głęboko niebezpieczne. W tych warunkach moje życie jest głęboko żałujące. Mam reumatyzm i 4-letniego syna. Wszystko skutkiem wilgoci. (J.S. Bystroń, Komizm, Warszawa, wyd. I 1939, wyd. II 1993) *** Scena z lekcji szkolnej; nauczyciel przerabia Zemstę Fredry: (Stary cześnik, jęty szałem, Strzelał do mnie...) Czym strzelał cześnik? Jętyszałem. Co to jest jętyszał? Broń turecka, rodzaj samopału. (J.S. Bystroń, Komizm, Warszawa, wyd. I 1939, wyd. II 1993)

  19. Scena z lekcji szkolnej; rozbiór znanej popularnej piosenki: (Wesoły, szczęśliwy Krakowiaczek ci ja) • Co robi Krakowiaczek? • Krakowiaczek cija. • Co jo jest cijać? (J.S. Bystroń, Komizm, Warszawa, wyd. I 1939, wyd. II 1993) *** Wywieszka sklepowa nad zakładem felczersko-fryzjerskim w małym miasteczku żydowskim: Tu się wyrywa zęby i golenie (J.S. Bystroń, Komizm, Warszawa, wyd. I 1939, wyd. II 1993)

  20. Rozmowa Kiedy to było, nie wiem, i gdzie, nie umiem powiedzieć: Spotkał się pan Trzypotrzy z panem Niwpięćniwdziewięć. Mówili ze sobą długo, lecz rwał się rozmowy wątek, bo obaj panowie gadali wciąż piąte przez dziesiąte. Lecz wreszcie doszli do zgody, rozmowa gładko się toczy: Trzypotrzy mówi ni w pięć, ni w dziewięć Niewpięćniwdziewięć trzy po trzy. A.M. Swinarski, Rozmowa [w:] Satyra prawdę mówi..., oprac. Z. Mitzner i L. Pasternak, Warszawa 1963

  21. I na koniec.... Czy wiesz, skąd pochodzi słowo humor i co kiedyś oznaczało? Odpowiedzi na te pytania, a także wiele innych wiadomości, znajdziesz w Po polsku:

More Related