1 / 14

اَلدَّرسُ الثَّامِنُ

اَلدَّرسُ الثَّامِنُ. تَوبةُ الثَّعلَبِ. كلمات معرب و مبني. در دستور زبان عربي، كلمه ها را از نظر تغيير حركتِ حرفِ آخر به دو نوع تقسيم مي كنند: مُعرَب   و مَبني مُعرَب : كلمه اي كه حركتِ آخرين حرفِ آن باتغييرِ نقش و جاي آن تغيير مي كند.

Download Presentation

اَلدَّرسُ الثَّامِنُ

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. اَلدَّرسُ الثَّامِنُ تَوبةُ الثَّعلَبِ

  2. كلمات معرب و مبني در دستور زبان عربي، كلمه ها را از نظر تغيير حركتِ حرفِ آخر به دو نوع تقسيم مي كنند: مُعرَب  و مَبني مُعرَب:كلمه اي كه حركتِ آخرين حرفِ آن باتغييرِنقش و جاي آن تغيير مي كند. مبني:كلمه اي كه حركتِ آخرين حرفِ آن باتغييرنقش وجاي آنتغيير نمي كند. انواع مبني: ( مبني بر كسر / مبني بر فتح / مبني بر ضم / مبني بر سكون ) انوع بناء: بِناء ( مبني بودن) چهار نوع است: مبني بر كسر              أنتِ، هذِهِ، لِـ ، بِـ مبني بر فتح               ذَهَبَ، إنَّ، أينَ ، فَـ مبني بر ضم               نَحنُ ، مُنذُ ، ـهُ مبني بر سكون           مَنْ، عَلَي ، الّذﻯ ، يا

  3. انواع اعراب (حركت يا تنوين آخر كلمه) چهار حالت دارد. رفع :  علامت آن  _ُ  _ٌ است.                      العِلمُ، عِلمٌ نصب: علامت آن ﹷﹱ است.                          العِلمَ، عِلماً جرّ:   علامت آن   ِ _ٍ است.                        الْعِلْمِِِِِِ، عِلْمٍ جزم: علامت آن ﹿ است .                            لا تذهبْ : نرو كلمات داراي اعراب رفع، نصب، جر و جزم را به ترتيب چنين مي نامند:  مرفوع، منصوب، مجرور، مجزوم داراي رفع                 مرفوع داراي نصب               منصوب داراي جر                 مجرور داراي جزم                مجزوم

  4. كلمات مبني عبارتند از : در اسم ها:      ضمير، اسم اشاره ، اسم موصول، اسم استفهام در فعل:  ماضي و امر ( همچنين دو صيغه جمع مؤنّث در فعل مضارع) در حرف :       همه حروف مبني هستند. كلمات مُعرَب عبارتند از: در اسم ها :      بيشتر اسم ها معربند. در فعلها: فعل مضارع (جز دو صيغه 6 و 12يعني جمع مؤنّث) معربند.

  5. دانش آموز: آيا مي توانيم بگوييم اللهُ مضموم است؟ معلّم: خير، هنگامي كه بحث از اعراب است از اصطلاحات مرفوع، منصوب، مجرور و مجزوم استفاده مي كنيم و در قسمت بناء از مبني بر ضم، فتح، كسر و سكون. مثلاً «يفعلُ» و « الكتابُ» را مرفوع (داراي رفع) مي گوييم هر چند آخرِ آن ضمّه است.

  6. عَيِّن الكلمات المعربة:

  7. ترجمه ي اسم هاي داراي تنوين در ترجمه اسم هايي كه تنوين دارند؛ گاهي حرف «ي» (ي نكره، ي وحدت) اضافه مي كنيم. مثال: جاءَ وَلَدٌ: پسري آمد. ( يعني پسري كه شناخته شده نيست.) جاءَ الولدٌ:پسر آمد يا آن پسر آمد. ( يعني آن پسركه شناخته شده است) ثَمَنُ هذا الثوب دينارٌ : قيمت اين لباس  ديناري است. (يعني يك دينار است.) در مثال هاي بالا (ي) در (ديناري) ياء وحدت است. اسم هاي خاصّ مردان و پسران در حالتي كه تنوين دارند در ترجمه فارسي بدون « ي » مي آيند. هذا ناصرٌ. ( اين ناصر است.)

  8. چه موقع اسم، تنوين مي گيرد؟ اسم، وقتي بار اوّل در جمله مي آيد نكره است و معمولاً تنوين ﹱ _ٍ _ٌ دارد. رأيتُ غزالةً فِى   غابةٍ.  الغزالةُ  كانَتْ جميلةً و الغابةُ كانتْ كبيرةً. در مثال بالا مي بينيم كه غزالةً و غابةً بار اوّل نكره (ناشناس) و بار دوم معرفه (شناخته شده) و داراي ال هستند. به اين دو جمله دقت كنيد و فرض كنيد دانش آموزي آنها را خطاب به  همكلاسي اش مي گويد. (1- جاء معلّمٌ 2- جاء المعلّمُ) 1- جاء معلّمٌ :يعني معلّمي آمد.{معلّمي كه گوينده و شنونده او را نمي شناسند.} 2- جاء المعلّمٌ: يعني معلّم آمد.{معلّمي كه هم گوينده و هم شنونده او را مي شناسند.}

  9. كارگاه ترجمه/ الدرس الثامن در زبان فارسي، فعل معمولاً در آخر جمله قرار مي گيرد، و حال آن كه در عربي، فعل معمولاً ابتداي جمله مي آيد. در ترجمه ي اسم هايي كه داراي تنوين هستند، گاهي «ي» (وحدت يا نكره) اضافه مي كنيم: كتابٌ : كتابي

  10. يَسُبُّ:            دشنام مي دهد • شِعار:            كسوت، لباس ، جامه ي زيرين إحْدَي:           يكي از (مؤنّث أحَد) أذَي:             آزار رساندن اِستَمَرَّ(يَستَمِرُّ، اِستِمراراً):                   ادامه يافت، ادامه داد اِعتَمَدَ:            اعتماد كرد ألْف:              هزار ( جمعِ آن «آلاف») بَرَزَ(يبرُزُ، بُرزاً):           ظاهر شد يبرُزُ:             ظاهر مي شود بَسَطَ(يبسُطُ، بَسْطاً):                گستراند لا تَبْسُطْها:          آن را نگستران

  11. عَنّـﻰ:       از جانب من (عَن + نون وقايه + ﻯ) • ظَنَّ(يَظُنُّ، ظَنّاً):           گمان كرد • يَظُنُّ:             گمان مي كند • عارِف:           دانا • مُخْطِئ: خطا كار • مَشَي(يمشـﻰ، مَشْياً):               راه رفت • يَمْشـﻰ:          راه مي رود • مَغلولة:           بسته، در غُل و زنجير • مَنَّ (يَمُنّ، مَنّاً):منّت نهاد • مَهْر:              مهريّه ( جمع آن «مُهور») • عَشَرَة:            ده (10) • كَهْف:             غار، پناه، پناهگاه ( جمعِ آن كهُوف)

  12. بَلَّغَ:               ابلاغ كرد، رساند • بَلِّغْ عَنّـﻰ:از جانب من ابلاغ كن • نَفَخَ (يَنْفَخُ، نَفخاً):دميد، باد كرد • تَزويج:           ازدواج • جُدود:          اجداد ، نياكان، پدر بزرگ ها( جمعِ «جِدّ») • خالَفَ:  مخالفت كرد • ديك:    خروس ( جمع آن «دُيوك، أدياك.») • ذاتَ يومٍ:روزي • ضِفدَعَة:          قورباغه ( جمع آن «ضَفادِع»)

  13. فَرَّط:             كوتاهي كرد • وَعَظَ ( يَعِظُ، وَعْظاً):پند داد، نصيحت كرد • بَطْن:              شكم (جمعِ آن «بُطون») • ماكِر:             حيله گر، مكّار • َوِﻯ التِّيجان:صاحبان تاج ها(تيجان جمع تاج)تاجداران (منظور خروس ها است) • رَفَضَ(يُرفضُ، رَفْضاً):   رد كرد، نپذيرفت، مخالفت كرد • رَيْب:             شك • سَبَّ( يَسُبُّ، سَبّاً):                 دشنام داد

More Related