1 / 54

ฟังก์ชัน

ฟังก์ชัน. อ.สุธน แซ่ว่อง ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์. 1. function. ข้อมูล input. ผลลัพธ์ output. กล่องดำ. square root computation. ป้อนข้อมูล 16.0. ผลลัพธ์ที่ได้คือ 4.0. ฟังก์ชันคืออะไร. ฟังก์ชัน หรือ Procedure คือ ชุดของ statement ที่ทำงานอย่างใดอย่างหนึ่ง และมีชื่อเรียก

howard
Download Presentation

ฟังก์ชัน

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. ฟังก์ชัน อ.สุธน แซ่ว่อง ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ 1

  2. function ข้อมูล input ผลลัพธ์ output กล่องดำ square root computation ป้อนข้อมูล 16.0 ผลลัพธ์ที่ได้คือ 4.0 ฟังก์ชันคืออะไร ฟังก์ชัน หรือ Procedureคือ • ชุดของ statement ที่ทำงานอย่างใดอย่างหนึ่ง และมีชื่อเรียก • ส่วนอื่นของโปรแกรมสามารถเรียกใช้งานฟังก์ชันได้ เช่น

  3. ฟังก์ชันในภาษา C • โปรแกรมภาษา C ประกอบไปด้วยหนึ่งฟังก์ชัน (main) หรือมากกว่า • แต่ละฟังก์ชันประกอบไปด้วยหนึ่ง statement หรือมากกว่า • ภาษา C แบ่งฟังก์ชันเป็น 2 แบบ • ฟังก์ชันมาตรฐานใน C • ฟังก์ชันที่สร้างโดยผู้เขียนโปรแกรม FUNCTIONS IN C C STANDARD LIBRARY PROGRAMMER DEFINED FUNCTION

  4. เนื้อหา • การเรียกใช้งานฟังก์ชัน • การเขียนฟังก์ชันเอง • รายละเอียดเกี่ยวกับฟังก์ชัน • การส่งผ่านอาเรย์ไปยังฟังก์ชัน ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  5. นิพจน์ ฟังก์ชันมี Type เหมือนนิพจน์ เรียกใช้ฟังก์ชันอย่างถูกต้อง การเรียกใช้ฟังก์ชัน ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  6. ฟังก์ชันมี Type (เหมือนนิพจน์ทั่วไป) • นิพจน์มี Type สามารถนำไปกำหนดค่าให้กับตัวแปร หรือ เขียนทิ้งไว้เฉยๆ • การเรียกใช้ฟังก์ชันแต่ละครั้งมี Type สามารถนำไปกำหนดค่าให้ตัวแปร หรือ เขียนทิ้งไว้เฉยๆ • x = 1; • 1; • a = f(1); • f(1); ข้อสังเกตุ: การเรียกใช้ฟังก์ชันจะขึ้นต้นด้วยชื่อของฟังก์ชันตามด้วย ( และ ) โดยภายในวงเล็บเป็น พารามิเตอร์ ประกอบการทำงานของฟังก์ชันนั้นๆ ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  7. การเรียกใช้ฟังก์ชัน • ต้องรู้ต้นแบบของฟังก์ชัน • การเรียกใช้ฟังก์ชันมี Type เป็น int • การเรียกใช้ฟังก์ชันมี Type เป็น double • เรียกใช้ด้วยชื่อ และตามด้วยพารามิเตอร์ที่มี Type ถูกต้อง • จำนวนพารามิเตอร์ และลำดับจะต้องถูกต้อง • ฟังก์ชันมักให้ผลลัพธ์ โดยนำผลลัพธ์มาใช้ โดยให้ดู Type ให้ถูกต้อง • /* prototype samples */ • int add(int, int); • double abs(double); • add(3, 2) • abs(2.0) • int x; • x = add(3,2); • printf("%.1f", abs(2.0)); ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  8. การเรียกใช้ฟังก์ชัน อันไหนถูกอันไหนผิด? /* given prototypes */ double foo(int); double a; int x; /* right or wrong? */ foo(3); foo(x); a = foo(2); a = foo(x) + 1 foo(3, 1) foo(3 + 1) • /* given prototypes */ • int foo(int); • int x; • /* right or wrong? */ • foo(3); • x = foo(3); • x + foo(3); • foo(foo(2)); • foo(foo + 2); • foo(2) = x; ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  9. C Standard Library • ฟังก์ชันพื้นฐานที่มีให้เรียกใช้อยู่แล้วในภาษา C • ประกอบด้วยฟังก์ชันเกี่ยวกับ • disk I/O (input/output) ex. printf(), scanf(), … • string manipulation ex. strlen(), strcpy(), … • mathematics ex. sqrt(), sin(), cos(), … • etc.. • สามารถเรียกใช้งานได้เลย แต่ต้องมีการ include header file ที่นิยามฟังก์ชันนั้นๆไว้เช่น จะใช้ printf(), scanf() ต้องเขียน #include "stdio.h" จะใช้ sqrt(), sin(), cos() ต้องเขียน #include "math.h" etc.

  10. ตัวอย่างการหาค่ารากที่สองตัวอย่างการหาค่ารากที่สอง โปรแกรมหาค่ารากที่สอง โดยใช้ฟังก์ชัน sqrt() ใน math.h ต้นแบบ double sqrt(double num); ให้ค่า num #include <stdio.h> #include <math.h> int main() { printf("%f", sqrt(16.0)); }

  11. ตัวอย่างการคำนวณเลขยกกำลังตัวอย่างการคำนวณเลขยกกำลัง โปรแกรมแสดง 10 ยกกำลัง 1 ถึง 5 โดยเรียกใช้ฟังก์ชัน pow() ใน math.h ต้นแบบ double pow(double base, double exp); ให้ค่า baseexp #include <stdio.h> #include <math.h> int main() { double x=10.0, y =1.0; do { printf("%f", pow(x,y)); y++; } while (y < 6); }

  12. รู้หรือไม่ว่า … • ภาษา C สามารถแปลงข้อมูล Type ต่างๆ ไปมาได้ • ใช้อย่างระมัดระวังในกรณีที่แปลง Type ที่มีขนาดใหญ่กว่า เป็น Type ที่มีขนาดเล็กลง อาจมีปัญหา • ในกรณีที่แปลงจาก Type เล็กเป็น Type ใหญ่ สามารถทำได้ และมักจะไม่ก่อให้เกิดปัญหา • /* it’s work */ • /* but this is bad */ • float foo(int); • char c; • c = foo(10); • foo(10.0); • /* this is ok */ • foo('a'); • double d; • d = foo(10); ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  13. EXCERCISE ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  14. ไขคำถามในใจ ??? • ปกติเราจะเรียกใช้ฟังก์ชัน ต้องเขียนต้นแบบก่อนหรือไม่ • เราจะรู้ได้อย่างไร ว่า ต้นแบบของฟังก์ชัน เช่น printfเป็นอย่างไร • พารามิเตอร์ของฟังก์ชันเป็นอย่างอื่นได้อีกหรือไม่ นอกเหนือจาก char, int, long, float, double ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  15. สามส่วนของฟังก์ชัน นิยามฟังก์ชัน วงจรชีวิตของฟังก์ชัน การเขียนฟังก์ชันด้วยตนเอง ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  16. 3 ส่วนของฟังก์ชัน • ต้นแบบของฟังก์ชัน • ชื่อ • พารามิเตอร์ ตั้งแต่จำนวน ลำดับและชนิด • ชนิดของการเรียกใช้ฟังก์ชัน • นิยามของฟังก์ชัน • ส่วนหัวจะเหมือนต้นแบบของฟังก์ชัน แต่มีการระบุชื่อตัวแปรสำหรับพารามิเตอร์แต่ละตัว • หลังส่วนหัวจะตามด้วย { และ } โดยภายในบรรจุคำสั่งต่างๆ ไว้ • การเรียกใช้ฟังก์ชัน • int foo(int, int); • name => foo • parameters=> int, int • expression type => int • int foo(int a, int b){ • ...statments... • } • int x; • x = foo(2, 5); ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  17. ต้นแบบของฟังก์ชัน • รูปแบบ • return-typeหรือชนิดข้อมูลที่จะส่งค่ากลับได้แก่void, int, double, char, ... • function-nameชื่อของฟังก์ชัน • parameter-listจำนวนพารามิเตอร์ที่ฟังก์ชันต้องการ • แต่ละพารามิเตอร์ประกอบด้วย ชนิดตัวแปรและชื่อตัวแปร • แต่ละพารามิเตอร์แยกด้วยเครื่องหมาย" ," ตัวอย่างint add (int a, int b) ; return-typefunction-name (parameter-list) ;

  18. นิยามของฟังก์ชัน • ส่วนหัวจะมีลักษณะคล้ายต้นแบบ เพียงแต่มีการระบุชื่อตัวแปรในพารามิเตอร์ • การระบุชื่อ จะกระทำตามไวยกรณ์ของการประกาศตัวแปร • พารามิเตอร์ทำตัวเหมือนตัวแปรที่ถูกแทนค่า เมื่อฟังก์ชันถูกเรียกใช้ • aแทนค่าด้วย 2 • aแทนค่าด้วย 7 • aแทนค่าด้วย 5 • ค่าของการเรียกใช้งานฟังก์ชัน คือค่าที่กำหนดไว้กับ return • int foo(int); • int foo(int a){ • int x; • x = a + 3; • return x; • } • int c; • c = foo(2); • c = foo(7); • c = foo(5); ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  19. นิยามของฟังก์ชัน • นิยามฟังก์ชันเป็นการเขียนรายละเอียดการทำงานของฟังก์ชันนั้นๆ • ประกอบด้วยส่วนของ header และalgorithm header จะมีการเขียนเหมือน ต้นแบบฟังก์ชัน แต่ไม่มี; algorithm เขียนอยู่ภายใน { } • รูปแบบ ถ้า return-typeไม่ใช่ voidต้องมีการส่งค่ากลับ โดยใช้คำสั่ง return ตามด้วยค่าที่จะส่งกลับ return-typefunction-name (parameter-list) { รายละเอียดการทำงาน }

  20. คำสั่ง return • ใช้เพื่อสั่งให้ฟังก์ชันจบการทำงาน • หากคำสั่ง return อยู่ในบรรทัดสุดท้ายของฟังก์ชัน และไม่มีการกำหนดค่าให้กับการเรียกใช้ฟังก์ชัน คำสั่งนี้สามารถละได้ • หากการเรียกใช้ฟังก์ชันมีชนิด ค่าของการเรียกใช้จะเท่ากับ ค่าที่กำหนดไว้กับคำสั่ง return • ค่าที่กำหนดไว้กับคำสั่ง return สามารถเป็นนิพจน์แบบใดก็ได้ เพียงแต่มีชนิดตามที่กำหนดไว้ในส่วนหัวของฟังก์ชัน • void foo(){ • return; • } • int bar(){ • return 3; • } • int daa(){ • int x = 3; • return x; • } ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  21. ตัวอย่างฟังก์ชันที่ไม่มี return void check(int result) { if(result < 0) printf("negative"); else if(result == 0) printf("zero"); else printf("positive"); } • ตัวอย่างฟังก์ชันที่มี return int add (int a, int b) { int result; result = a + b; return result; }

  22. การใช้งาน 3 ส่วนในโปรแกรม • ต้นแบบของฟังก์ชัน เขียนไว้ในส่วนหัวของโปรแกรม • อาจไม่ต้องเขียนต้นแบบของฟังก์ชัน หากเขียนนิยามของฟังก์ชันไว้ในส่วนหัว แต่จะทำให้โค้ดอ่านยาก • การเรียกใช้จะต้องกระทำหลังการเขียนต้นแบบหรือนิยามเท่านั้น • คอมไพเลอรจำเป็นต้องทราบข้อมูลเกี่ยวกับฟังก์ชันตามที่ได้ระบุไว้ในต้นแบบ เพื่อตรวจสอบความถูกต้องของการเรียกใช้ • #include<stdio.h> • //prototype • int add(int, int); • main(){ • int x; • //invoking • x = add(3, 2); • printf("%d\n", x); • } • //definition • int add(int a, int b){ • return a + b; • } ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  23. #include <stdio.h> int square(int x); int main() { int a=2,b; b = square(a); printf("b = %d \n",b); return 0; } int square(int x) { int y; y = x*x; return y; } ต้นแบบฟังก์ชัน function prototype อากิวเมนต์ เรียกใช้งานฟังก์ชัน call function พารามิเตอร์ นิยามฟังก์ชัน function definition ตัวอย่าง5.7 ชื่อต่างๆเกี่ยวกับฟังก์ชัน

  24. I, R main get_volt V ตัวอย่าง จงเขียนโปรแกรมสำหรับหาค่าศักย์ไฟฟ้าซึ่งมีสมการดังนี้ V = I*R โดยที่ V คือ ค่าศักย์ไฟฟ้า , I คือ ค่ากระแสไฟฟ้า ส่วน R คือ ค่าความ ต้านทาน และทั้งสามค่านี้เป็นจำนวนจริง โดยกำหนดให้ส่วนที่คำนวณ ค่า V อยู่ในฟังก์ชัน get_volt สำหรับส่วนที่รับค่า I และ R จากผู้ใช้ รวม ทั้งส่วนที่แสดงผลลัพธ์ของค่า V ให้อยู่ในฟังก์ชัน main

  25. #include <stdio.h> float get_volt(float i, float r); int main() { float i,r,v; printf("Enter I : "); scanf("%f", &i); printf("Enter R : "); scanf("%f", &r); printf("V = %.1f\n", get_volt(i, r)); return 0; } float get_volt(float i, float r) { float v = i * r; return v; }

  26. วงจรชีวิตของฟังก์ชัน • นิยามของฟังก์ชันเป็นเหมือนพรหมลิขิตที่ถูกเขียนอยู่ในหนังสือ • เมื่อมีการเรียกใช้ฟังก์ชัน จะเกิดชีวิตใหม่ ที่จะดำเนินชีวิตตามพรหมลิขิต • เมื่อดำเนินไปถึงเป้าหมาย ชีวิตก็จะสิ้นสุดลง • ตัวอย่างด้านขวา มีฟังก์ชัน 3 ชีวิต • ชีวิตที่ 1 มี a=2, x=5 และจะสลายหายไป เมื่อชีวิตนี้จบสิ้น เหลือเพียงผลลัพธ์จากคำสั่ง return • int foo(int); • int foo(int a){ • int x; • x = a + 3; • return x; • } • int c; • c = foo(2); // born&die • c = foo(7); // born&die • c = foo(5); // born&die ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  27. รู้หรือไม่ว่า … • ตัวแปรในภาษา C เมื่อถูกประกาศขึ้น จะมีการจองหน่วยความจำเพื่อเก็บข้อมูล ชื่อของตัวแปรเป็นเพียงชื่อเล่นเอาไว้อ้างอิงถึงหน่วยความจำที่ถูกจองเท่านั้น • ตัวแปรที่ถูกประกาศในฟังก์ชัน ชื่อของมันจะรู้จักเฉพาะในฟังก์ชันนั้นเท่านั้น • void foo(){ • int x; • } • void bar(){ • x = 3; //***wrong • } ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  28. EXCERCISE ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  29. ไขคำถามในใจ ??? • ตันแบบของฟังก์ชัน และส่วนหัวของนิยามของฟังก์ชันคล้ายกัน ทำไมต้องเขียนทั้งสองอย่าง • เราระบุชื่อตัวแปรของพารามิเตอร์ของฟังก์ชัน ที่ต้นแบบของฟังก์ชันได้หรือไม่ • ทำไมตัวแปรที่ประกาศในฟังก์ชัน ต้องรู้จักเพียงในฟังก์ชันนั้นเท่านั้น ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  30. ทำไมต้องเขียนฟังก์ชันทำไมต้องเขียนฟังก์ชัน Procedural Programming ขอบเขตของตัวแปร รายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับฟังก์ชัน ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  31. โปรแกรมที่ไม่มีการจัดระเบียบโครงสร้างโปรแกรมที่ไม่มีการจัดระเบียบโครงสร้าง #include <stdio.h> main() { int first, second, third; printf("\n f(X) = 3X + 10 if X > 0\n"); printf("\n f(X) = 10 if X = 0\n"); printf("\n Enter 3 values:"); scanf("%d %d %d", &first, &second, &third); if (first > 0) printf("f(%d) is %d", first, 3*first+10); else printf("f(%d) is 10", first); if (second > 0) printf("f(%d) is %d", second, 3*second + 10); else printf("f(%d) is 10", second); if (third > 0) printf("f(%d) is %d", third, 3*third + 10); else printf("f(%d) is 10", third); } Code programซ้ำซ้อน คำนวณ first คำนวณ second คำนวณ third

  32. แนวคิดเพื่อปรับปรุง (แนวคิดเรื่องฟังก์ชัน): ชุด statement เดียวกันอาจมีการใช้งานหลายแห่งในโปรแกรม ทำให้ต้อง copy หลายครั้ง จึงเกิดแนวคิดที่จะรวบรวมชุด statement นี้เข้าไว้ที่เดียวกัน และมีการเรียกใช้งานเมื่อต้องการ เกิดเป็น Procedure

  33. โปรแกรมที่จัดระเบียบโครงสร้างแล้วโปรแกรมที่จัดระเบียบโครงสร้างแล้ว #include <stdio.h> void fx(int x); main() { int first, second, third; printf("\n F(X) = 3X + 10 if X > 0\n"); printf("\n F(X) = 10 if X = 0\n"); printf("\n Enter 3 values:"); scanf("%d %d %d", &first, &second, &third); fx(first); fx(second); fx(third); } void fx(int x) { if (x > 0) printf("f(%d) is %d\n", x, (3*x) + 10); else printf("f(%d) is 10\n", x); } • รวมการทำงานแบบเดียวกันไว้ด้วยกัน • เปลี่ยนแปลงตัวแปร xในการเรียกใช้งานแต่ละครั้ง

  34. โปรแกรมที่จัดระเบียบโครงสร้างอย่างดีแล้วโปรแกรมที่จัดระเบียบโครงสร้างอย่างดีแล้ว #include <stdio.h> void fx(int x); main() { int first, second, third; printf("\n F(X) = 3X + 10 if X > 0\n"); printf("\n F(X) = 10 if X = 0\n"); printf("\n Enter 3 values\n"); scanf("%d %d %d", &first, &second, &third); printf("f(%d) is %d\n", fx(first)); printf("f(%d) is %d\n", fx(second)); printf("f(%d) is %d\n", fx(third)); } void fx(int x) { if (x > 0) return (3*x) + 10; else return 10; } • โปรแกรมทำหน้าที่คำนวณ แยกออกจากการแสดงผล

  35. Program main program procedure ลำดับการทำงาน จุดที่เรียกใช้งาน Procedural Programming รูปแบบ: ชุด statements สามารถรวมไว้ในที่ที่หนึ่งแยกจากส่วนของ main และมีการใช้ procedure call เพื่อเรียกใช้งาน ชุด statements นั้น ข้อดี : • ซ่อนรายละเอียดซับซ้อนไว้ในฟังก์ชัน ทำให้โปรแกรม main ง่ายในการทำความเข้าใจ • ลดความซ้ำซ้อนของส่วนโปรแกรมที่เหมือนๆกันไว้ในฟังก์ชัน • การหาข้อผิดพลาดของโปรแกรมง่ายขึ้น โดยแยกระหว่างส่วน main หรือว่า procedures ใด

  36. ขอบเขตของตัวแปร ตัวแปรภายใน - ตัวแปรที่ประกาศในฟังก์ชันใด จะรู้จักเฉพาะในฟังก์ชันนั้นๆ ตัวแปรภายนอก - ตัวแปรที่ประกาศนอกฟังก์ชัน (รวมถึงฟังก์ชัน main) จะรู้จักในทุกฟังก์ชันที่เขียนถัดจากการประกาศตัวแปร

  37. ขอบเขตของตัวแปรภายในฟังก์ชันขอบเขตของตัวแปรภายในฟังก์ชัน #include <stdio.h> void my_func(); int main() { double x = 1.1; my_func(); printf("In main, x = %d \n",x); return 0; } void my_func() { double x; x = 2.5; printf("In my_func, x = %d \n",x); } ผลลัพธ์ In my_func, x = 2.5 In main, x = 1.1

  38. ขอบเขตของตัวแปรภายนอกฟังก์ชันขอบเขตของตัวแปรภายนอกฟังก์ชัน #include <stdio.h> double x; void my_func(); int main() { x = 1.1; my_func(); printf("In main, x = %d \n",x); return 0; } void my_func() { x = 2.5; printf("In main, x = %d \n",x); } ผลลัพธ์ In my_func, x = 2.5 In main, x = 2.5

  39. สรุปขอบเขตของตัวแปร #define MAX 950 void one(intanarg, double second) { intonelocal; … } #define LIMIT 200 intfun_two(int one, char anarg) { intlocalvar; … } int main(void) { intlocalvar; … }

  40. EXCERCISE ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  41. ไขคำถามในใจ ??? • ทำไม ฟังก์ชันที่เขียนขึ้น ต้องคืนค่ากลับมาพิมพ์ในฟังก์ชัน main ทั้งๆ ที่สามารถพิมพ์ในฟังก์ชันนั้นได้เลย • ถ้าเราใช้ตัวแปรภายนอกได้ ใช้แต่ตัวแปรภายนอกได้ไหม ง่ายดี ฟังก์ชันอื่นสามารถใช้งานได้เลย ไม่ต้อง return ให้ยุ่งยาก ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  42. การส่งอีลีเมนต์ของอาเรย์ไปยังฟังก์ชันการส่งอีลีเมนต์ของอาเรย์ไปยังฟังก์ชัน การส่งทั้งอาเรย์ไปยังฟังก์ชัน การส่งอาเรย์สองมิติ หรือมากกว่า ไปยังฟังก์ชัน การส่งอาเรย์ไปยังฟังก์ชัน ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  43. การส่งอีลีเมนต์ของอาเรย์ไปยังฟังก์ชันการส่งอีลีเมนต์ของอาเรย์ไปยังฟังก์ชัน • อาร์กิวเมนต์ของฟังก์ชัน จะถูกหาค่า (evaluate) ก่อนที่จะส่งค่านั้นให้กับฟังก์ชัน • หากส่งค่าคงที่ เช่น 1 ซึ่งเราทราบค่าอยู่แล้ว ก็สามารถส่งค่านั้นไปยังฟังก์ชันได้เลย • หากส่งค่าเป็นตัวแปร เช่น x ค่าของ x จะถูก evaluate ก่อนส่ง • เช่นเดียวกันกับอีลีเมนต์ของอารย์ที่ต้องถูก evaluate ก่อน • ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับการส่งอีลีเมนต์ของอาเรย์ไปยังฟังก์ชัน • void foo(int f); • main(){ • int x = 3; • int a[2] = {5, 7}; • foo(1); • //f = 1 • foo(x); • //f = 3, not f = x • foo(a[1]); • //f = 7, not f = a[1] • } ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  44. รู้หรือไม่ว่า … • เมื่อประกาศอาเรย์ขึ้นมาแล้ว สิ่งที่จะถูกจดจำไว้ จะมีเพียงจุดอ้างอิงของอาเรย์เท่านั้น • จุดอ้างอิงจะถูกจดจำไว้ผ่านตัวแปร • อีลีเมนต์ต่างๆ ของอาเรย์ จะถูกคำนวณจากจุดอ้างอิงเสมอ • #include<stdio.h> • main(){ • int d[3] = {0,2,8}; • int e[2] = {5,6}; • printf("%d\n", d[3]); • } • /* What is the output???? */ ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  45. การส่งทั้งอาเรย์ไปยังฟังก์ชันการส่งทั้งอาเรย์ไปยังฟังก์ชัน • เมื่อประกาศอาเรย์ขึ้น เราสามารถเข้าถึงอีลีเมนต์ต่างๆ ด้วยเครื่องหมาย [ ] • ถ้าไม่ใส่เครื่องหมาย [ ] จะหมายถึงตำแหน่งเริ่มต้น(reference) ของอาเรย์ • เราไม่สามารถส่งทุกอีลีเมนต์ไปยังฟังก์ชันพร้อมๆ กัน เราจึงต้องส่งตำแหน่งอ้างอิงไปแทน เพื่อให้ฟังก์ชันสามารถประมวลผลทุกอีลีเมนต์ในอาเรย์ได้ • int d[3] = {0, 2, 8}; • printf("%d\n", d[0]); • printf("%d\n", d[1]); • printf("%d\n", d[2]); • printf("%p\n", d); ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  46. การส่งตัวอ้างอิงของอาเรย์ไปยังฟังก์ชันการส่งตัวอ้างอิงของอาเรย์ไปยังฟังก์ชัน • การส่งทั้งอาเรย์ไปยังฟังก์ชัน จริงๆ คือ การส่งตัวอ้างอิงของอาเรย์ไปยังฟังก์ชัน • a เก็บตัวอ้างอิงของอาเรย์ที่มีสมาชิกสามตัว มีค่า 4, 7, 2 • เมื่อเรียกใช้ฟังก์ชัน poo โดยการส่งค่าของ a เป็นพารามิเตอร์ ตัวแปร d จึงเก็บตัวอ้างอิงของอาเรย์เดียวกัน • d[1] เป็นการหาสมาชิกตัวที่สองนับจากจุดอ้างอิง • main(){ • int a[3] = {4, 7, 2}; • poo(a); • } • int poo(int d[]){ • printf("%d\n", d[1]); • } ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  47. การเปลี่ยนแปลงค่าของตัวแปรในฟังก์ชันการเปลี่ยนแปลงค่าของตัวแปรในฟังก์ชัน • a เก็บจุดอ้างอิงของอาเรย์ที่เก็บข้อมูล 2 และ 7 • ในการเรียกใช้ฟังก์ชัน bar ได้ส่งจุดอ้างอิงของอาเรย์ไปให้กับการทำงานของฟังก์ชัน bar • b เก็บจุดอ้างอิงเดียวกับอาเรย์ของ a • การเปลี่ยนแปลงโดยใช้ b ในฟังก์ชัน bar ก็เหมือนกับการเปลี่ยนแปลงโดยใช้ a • ทั้ง a และ b อ้างอิงไปที่เดียวกัน • main(){ • int a[2] = {2, 7}; • bar(a); • printf("%d\n", a[0]); • } • void bar(int b[]){ • b[0] = 5; • } • ##OUTPUT## • 5 ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  48. การเปลี่ยนแปลงค่าของตัวแปรในฟังก์ชันการเปลี่ยนแปลงค่าของตัวแปรในฟังก์ชัน main(){ int a = 10; foo(a); printf("%d\n", a); } void foo(int b){ b = 11; } ##OUTPUT## 11 • main(){ • int a[2] = {2, 7}; • bar(a); • printf("%d\n", a[0]); • } • void bar(int b[]){ • b[0] = 5; • } • ##OUTPUT## • 5 ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  49. การเปลี่ยนแปลงค่าของตัวแปรในฟังก์ชันการเปลี่ยนแปลงค่าของตัวแปรในฟังก์ชัน a a 10 2 7 main main b 10 b foo bar ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

  50. ตัวอย่างการหาค่าเฉลี่ยของสมาชิกในอาเรย์ตัวอย่างการหาค่าเฉลี่ยของสมาชิกในอาเรย์ #include<stdio.h> float avg(int[], int); main(){ int d[5] = {2, 3, 1, 5, 6}; printf("%.1f\n", avg(d, 5)); } float avg(int d[], int len){ int i; int toal = 0; for(i = 0; i < len; i++) total += d[i]; return (float)total/len; } ภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

More Related