ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΦΠΚ ΣΤΟ ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

1. ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΦΠΚ ΣΤΟ ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

2. ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ • Υπερφόρτωση εξωκυττάριου χώρου (κυρίως αγγειακού) • Υπέρταση • Χρόνια αναιμία • Αθηρογένεση (πρωτοπαθής ή δευτεροπαθής)

3. Τα καρδιαγγειακά νοσήματα αποτελούν • Την κύρια αιτία θανάτου σε ασθενείς υπό εξωνεφρική κάθαρση (μείωση τριετούς επιβίωσης από 56 σε 35% σε >70 ετών υπό ΣΦΠΚ)

4. Με την μακροχρόνια παραμονή ασθενών σε ΣΦΠΚ παρατηρείται : (Ι) • Υπεργλυκαιμία • Υπερινσουλιναιμία • Αύξηση C-πεπτιδίου • Αυξημένα επίπεδα τριγλυκεριδίων (αυξημένη παραγωγή, μειωμένος καταβολισμός) • Αυξημένη ολική χοληστερόλη πλάσματος (μέση τιμή 230 mg%, μείωση HDL και αυξημένος λόγος Ολ. Χοληστερόλης/HDL-χολ.)

5. Με την μακροχρόνια παραμονή ασθενών σε ΣΦΠΚ παρατηρείται : (ΙΙ) • Αυξημένα επίπεδα Αpo-πρωτεϊνης Β (θετική συσχέτιση λευκωματίνης και Αpo-Β) • Συμπέρασμα : Αύξηση σωματικού βάρους + λιπίδια + ΑΥ (Ναι/Όχι): Σημαντικοί παράγοντες κινδύνου για στεφανιαία νόσο

6. Ο καρδιακός δείκτης μειώνεται μέχρι και 20% με : • Έγχυση 3L ή και περισσότερων • Μειώνεται η συστολή της αριστερής κοιλίας λόγω μείωσης φλεβικής επιστροφής και • Επηρεάζεται η καρδιακή λειτουργία με την πίεση που ασκεί το διάφραγμα

7. Στη ΣΦΠΚ η εμφάνιση καρδιαγγειακών επιπλοκών παρεμποδίζεται επειδή έχουμε 1. Απομάκρυνση ουσιών μέσου και μεγάλου ΜΒ (επαρκής κάθαρση) 2. Ρύθμιση της υπέρτασης (απομάκρυνση νατρίου και νερού) 3. Έλεγχο της υπερλιπιδαιμίας με φάρμακα 4. Xορήγηση ΕΠΟ και βιτ-D 5. Χρήση των κατάλληλων διαλυμάτων

8. Αρτηριακή υπέρταση και ΣΦΠΚ • Με την εφαρμογή της ΣΦΠΚ έχουμε : • Προοδευτική μείωση της ΑΠ • Βελτίωση της υπερτροφίας της αριστερής κοιλίας

9. Ορθοστατική υπόταση (15-20% υπό ΣΦΠΚ) • Χρήση υπέρτονων διαλυμάτων • Ανεπαρκής πρόσληψη νατρίου με τη λήψη τροφής

10. Αντιμετώπιση ορθοστατικής υπότασης • Αποφυγή χρήσης υπέρτονων διαλυμάτων • Αυξημένη πρόσληψη νατρίου με την τροφή • Έλεγχος (τροποποίηση) ή διακοπή αντιυπερτασικής αγωγής • Αλλαγή μεθόδου (διαλείπουσα περιτοναϊκή κάθαρση [HD, HF])

11. ΣΦΠΚ και Κοιλιακή χώρα • Η ΣΦΠΚ προκαλεί διαταραχές • Στο γαστρεντερικό σύστημα • Στα ενδοκοιλιακά όργανα και • Στο κοιλιακό τοίχωμα

12. ΣΦΠΚ και Γαστρεντερικό σύστημα (Ι) • Καθυστέρηση στην κένωση του στομάχου (νευρογενείς-μηχανικοί λόγοι) • Δυσκοιλιότητα (χρήση δεσμευτικών φωσφόρου, εξωτερική πίεση από ΠΔ) • Φούσκωμα στην κοιλιά -αναγωγή γαστρικού περιεχομένου • Αναγωγή ή σπασμός που αφορούν στον οισοφάγο

13. ΣΦΠΚ και Γαστρεντερικό σύστημα (ΙΙ) • Αυξημένη απορρόφηση ηλεκτρολυτών-πρωτεϊνων από τα αγγεία του κοιλιακού τοιχώματος και του διαφράγματος • Διάτρηση λεπτού εντέρου • Ισχαιμική κολίτιδα-νεκρωτική εντερίτιδα • Βαριές γαστρεντερικές αιμορραγίες (χρήση υπέρτονων διαλυμάτων) • Περιτονίτιδα από εκκολπώματα του παχέος εντέρου

14. ΣΦΠΚ και κοιλιακό τοίχωμα • Προκαλεί ΚΗΛΕΣ • Ο μέσος χρόνος εμφάνισης είναι 1 έτος • Ο κίνδυνος αυξάνει κατά 20% για κάθε χρόνο παραμονής • Παράγοντες κινδύνου • Μεγάλη ηλικία • Πολύτοκες γυναίκες • Διαρροή του διαλύματος μετά την τοποθέτηση του ΠΚ • Προηγούμενες κήλες

15. ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΑΠO ΕΝΔΟΚΟΙΛΙΑΚΑ ΟΡΓΑΝΑ • Α. ΠΑΓΚΡΕΑΣ • 1. Ερεθισμός από το διάλυμα • Υψηλή συγκέντρωση γλυκόζης • Οξύτητα διαλύματος • Παθογόνοι μικροοργανισμοί-τοξίνες • Απροσδιόριστα τοξικά παράγωγα υλικού σάκων και συνδετικών σωλήνων • Υπεpτριγλυκεριδαιμία • Υπερασβεστιαιμία

16. ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΑΠΌ ΠΕΡΙΤΟΝΙΤΙΔΑ • Τιμές αμυλάσης 3 φορές πάνω από το φυσιολογικό όριο • Φυσιολογικές τιμές αμυλασών • Αυξημένα επίπεδα αμυλάσης (>100 IU/L στο περιτοναϊκό διάλυμα) • Επίμονος ή εντοπισμένος πόνος στο επιγάστριο με αρνητικές καλλιέργειες ΠΥ • ECHO και CT

17. ΑΠO ΤΟ ΗΠΑΡ • Ηπατικά αποστήματα (πυρετός, επιμένουσα λευκοκυττάρωση) • Δημιουργία υποκαψικού λίπους (διαβητικοί-ινσουλίνη ΕΠ) • Κίνδυνος μόλυνσης από ιούς ηπατίτιδας Β και C χαμηλός σε σχέση με την HD)

18. ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΤΟ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟ • Μείωση λειτουργικής υπολειπόμενης χωρητικότητας (FRC) • Μείωση της PΟ2 (χωρίς προβλήματα ούτε και σε ασθενείς με ΧΑΠ) • Δεν παρατηρείται υπαερισμός • Εμφάνιση υδροθώρακα

19. ΣΦΠΚ ΚΑΙ ΥΔΡΟΘΩΡΑΚΑΣ • Ποσοστά 1.6% (Nomoto et al) • Χρόνος εμφάνισης (6 ώρες έως 22 μήνες) • Κλινική εικόνα (θωρακικός πόνος, υπόταση, αύξηση του ΣΒ,δύσπνοια) • Διερεύνηση (έγχυση μικρομοριακής λευκωματίνης με Τ99) • Αντιμετώπιση υδροθώρακα • παρακέντηση • Αλλαγή μεθόδου • Πλευρόδεση • Ενδοϋπεζωκοτική έγχυση τάλκης

20. ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΤΗ ΕΝΔΟΚΡΙΝΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ • Διαταραχές θυρεοειδικής λειτουργίας • Μόνο εργαστηριακές, οι κλινικές εκδηλώσεις έως ανύπαρκτες • Μειωμένη απάντηση στην TRH και ΤSH • Υπάρχουν αντιφατικά δεδομένα ως προς τα επίπεδα ΤΤ3, ΤΤ4, FT3, FT4 και RT3 • Η TBG είναι φυσιολογική στη ΣΦΠΚ(ημερήσια απώλεια 1/6 της παραγωγής) • Η συνεχής απώλεια Τ3, Τ4 και TBG μπορεί να οδηγήσει σε υποθυρεοειδισμό (αντιμετώπιση με θεραπεία υποκατάστασης)

21. ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΑΞΟΝΑ ΥΠΟΦΥΣΗΣ-ΓΟΝΑΔΩΝ • 73% στην ΣΦΠΚ και 50% στην ΑΚ εμφανίζουν υπερπρολακτιναιμία • Τα υψηλά επίπεδα της PRL πιθανό να οφείλονται στα χαμηλά επίπεδα της 1,25(ΟΗ)2D3 • Λόγω διαταραχής παλίνδρομης αναστολής παρατηρούνται υψηλά επίπεδα LH και FSH στη ΣΦΠΚ • Υπάρχει μειωμένη σεξουαλική επιθυμία και στειρότητα • Μετά την ένταξη στη ΣΦΠΚ γυναίκες είχαν επιτυχή εγκυμοσύνη

22. ΑΥΞΗΤΙΚΗ ΟΡΜΟΝΗ ΚΑΙ ΣΦΠΚ • Διαπιστώθηκαν αυξημένα επίπεδα GH λόγω απορρόφησης γλυκόζης από το περιτόναιο και απώλειας πρωτεϊνών • Παρά τα αυξημένα επίπεδα GH, η ανάπτυξη των περισσότερων παιδιών υπολείπεται των φυσιολογικών