Download
1 / 17
E N D
عصر عاشورا بود.بسیاری از یاران امام شهید شده بودند.امام حسین(ع)کنار خیمه ها ایستاده بود و به لشکر یزید نگاه می کرد.صدایی آشنا توجه امام را به خودش جلب کرد.-عمو جان عمو جان!صدای قاسم بود.فرزند برادرش.-عزیزم سخنی داری؟-عموجان!می خواهم به میدان جنگ بروم و در راه دفاع از دین خدا کشته شوم. امام نگاهی به او کرد.برایش سخت بود که یادگار و امانت برادرش را که تازه پا به سن چهارده سالگی گذاشته بود را به مبارزه با کسانی بفرستد که هیچ رحمی نداشتند.قطره ی اشکی از چشمان امام بر زمین چکید.به آرامی گفت:نه قاسم جان!قاسم دویاره اصرار کرد.دستان عمو را در دستانش گرفته بود.پس از اصرار زیاد امام به اجازه ی رفتن به میدان جنگ را دادند.قاسم با شجاعت وارد میدان شد.چهره ای آرام و در عین حال قاطع داشت.شمشیر زنان ذکر الله می گفت و دشمنان را نابود می کرد که ناگهان این ستاره ی فروزان عمو گویان بر زمین افتاد.امام حسین(ع) به سوی قاسم رفت و پسر برادرش را در آغوش گرفت. بوی گلهای بهشت را از بدن معطرش احساس می کرد. اشک می ریخت و با مهربانی و عطوفتی توصیف نا پذیر فرمود:به خدا قسم برای عمویت سخت است که تو او را صدا بزنی و نتواند جواب دهد.
قیام امام حسین(ع) بعد از آنکه حضرت محمد(ص) از سوی خدا برای پیامبری انتخاب شد انسان های ظالم و ستمگر که حاضر به پذیرفتن دستورات خداون نبودند تصمیم گرفتند از هر راهی که شده دین اسلام را از بین ببرند.اما تلاش ها و مقاومت های پیامبر(ص) مانع شد که دشمنان به خواسته ی خود برسند.پس از پیامبر(ص) به جنگ با امام علی(ع) که جانشین پیامبر بود برخاست.بعداز امام علی(ع) فرزندشان امام حسن(ع) با نقشه ی معاویه به قتل رسیدند.هنگامی که امام حسین(ع) به خلافت رسیده بودند معاویه به قتل رسید(60هجری قمری)فرزندش یزید به حکومت رسید.او اهل مکر و حیله بود به نماز اهمیت نمی دادو احکام دینی را رعایت نمی کرد.آشکارا پیامبر و دین اسلام را مسخره می کرد و می خواست اسلام را نابود و ریشه کن کند.
هنگامی که به امام حسین (ع) خبر دادند که یزید به حکومت رسیده است فرمودند: وای بر اسلام که حاکمی چون یزید گرفتار شده است.
امام حسین (ع)در برابر یزید قیام کردند و با فرزندان و خانواده شان مدینه را ترک کردند.امام مردم به مبارزه با یزیددعوت نمودو در باره ی هدف خود از قیام فرمود:همانا من برای اصلاح امت جدم قیام کرده ام.من می خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم.
واقعه ی کربلا در روز دهم محرم(عاشورا) اتفاق افتاد و در عصر عاشورا بسیاری از یاران امام حسین(ع) شهید شدند.
یکی از فرزندان امام حسین(ع)نوزاد شیر خواری بود که از تشنگی در روز عاشورا بی تاب شده بود.امام خطاب به دشمن فرمود:از یاران و فرزاندانم کسی جز این کودک نمانده است. نمی بینیدکه چگونه از تشنگی بی تاب است؟و در حال گفت و گو بود که تیری سه شعبه از کمان حرمله آمد و حلقوم علی اصغر را درید.امام حسین(ع) خون گلوی علی اصغر را گرفت و به آسمان پاشید و خدا فرموده که خون گلوی علی اصغر بهترین هدیه ای بود ه که به من داده اند.
دختر سه یا چهار ساله ابا عبدالله الحسین(ع) بود که در سفر کربلا همراه اسیران اهل بیت بود و در شام شبی پدر را به خواب دید و پس از بیدار شدن بسیار گریست و بی تابی کرد.خبر به یزید رسید.به دستور او سر حسین بن علی(ع) را نزد رقیه بردند.رقیه از دیدن منظره بیشتر ناراحت و رنجورشد و همان روز در خرابه های شام جان داد. رقیه جان! رقیه!
برخی از جلوه های کربلا عبدالله بن حسن بن علی(ع) عون بن عبدالله عون محمد بن عبدالله علی اصغر(ع) امام محمد باقر(ع) قاسم بن الحسن حمید بن مسلم ابوافضل العباس(ع) رقیه (س) طفلان مسلم (محمد و ابراهیم) عمرو بن جناده انصاری عبدالله بن مسلم محمد بن مسلم
1-وقتی به امام حسین(ع) خبر دادند یزید به حکومت رسیده است چه فرمودند؟2-امام حسین(ع) درباره ی قیام خود چه فرمودند؟3-اخلاق و رفتار یزید چگونه بود؟ 1-وای بر اسلام که به حاکمی چون یزید گرفتار شده است. 2-همانا من برای اصلاح امت جدم قیام کرده ام.من می خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم. 3-او اهل کارهای زشت و ناپسند بود و به نماز اهمیت چندانی نمی داد و احکام دینی را جدی نمی گرفت و آن ها را رعایت نمی کرد.
