ความหมายและความสำคัญของมารยาทและการสมาคม

1. บทที่ 1 ความหมายและความสำคัญของมารยาทและการสมาคม

2. จุดประสงค์เชิงพฤติกรรมจุดประสงค์เชิงพฤติกรรม 1. บอกความหมายมารยาทและการสมาคมได้ 2. นำความรู้ที่ได้ไปศึกษาและปฏิบัติใช้ในชีวิตประจำวันได้ 3. ปรับตัวเข้ากับสังคมในปัจจุบันได้

3. เรื่องที่จะศึกษา ความหมายของคำว่ามารยาท มารยาทกับวัฒนธรรม ขอบข่ายของวัฒนธรรม มารยาททางใจ จุดมุ่งหมายของการมีมารยาท Exit

4. ความหมายของ”มารยาท” มารยาทไทย คือ ขอบเขต หรือระเบียบข้อบังคับที่ให้ประพฤติปฏิบัติ ในสังคมไทย ซึ่งบรรพบุรุษ ได้กำหนดขึ้น และได้นำมาปรับปรุงใช้ในปัจจุบัน • การสมาคม คือ การประชุมกันเป็นหมู่คณะ การพบปะ ตลอดจนการอบรม สัมมนาต่าง ๆ ตามจุดประสงค์ที่กำหนด • สรุปได้ว่า มารยาทและการสมาคม หมายถึง กิริยาถ้อยคำที่เหมาะสมจะประพฤติปฏิบัติสำหรับบุคคลที่เจริญแล้วได้นำไปใช้ในการพบปะหรือประชุมในหมู่คณะ เพื่อประโยชน์ในการเข้าสมาคม

5. ดังนั้น มารยาทในการสมาคม ถือว่าเป็นวัฒนธรรมอย่างหนึ่ง ซึ่งบุคคลที่เจริญแล้ว ต้องศึกษาสิ่งที่นำมาใช้ให้ถูกต้อง เหมาะสมกับเวลาโอกาสและสถานที่ เนื่องจากมารยาทในการสมาคมเป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นถึงบุคลิกภาพของบุคคลนั้นว่าได้รับการศึกษามาเพียงใด หรือมารยาทในการสมาคมเป็นตัววัดวัฒนธรรมของบุคคลเหล่านั้น

6. สาระน่ารู้ • มารยาทไทย เป็นการเจาะจงชี้แจงให้ทราบถึงขอบเขตหรือระเบียบแบบแผน • แห่งการประพฤติปฏิบัติแบบไทย ที่บรรพบุรุษของเราได้พิจารณากำหนดขึ้นและดัดแปลงแก้ไขใช้สืบทอดกันมา กลับไปรายการเลือก

7. มารยาทกับวัฒนธรรม • วัฒนธรรม หมายถึง การดำเนินชีวิตของสังคมตามข้อประพฤติปฏิบัติที่บ่งชัด ซึ่งเป็นความรู้สึกนึกคิดในสภาวะต่าง ๆ ที่สมาชิกในกลุ่มได้เห็นพ้องต้องกัน ดังนั้น วัฒนธรรมไทยจึงหมายถึง วิถีชีวิตที่คนไทยสร้างสรรค์ และประยุกต์ใช้ให้เหมาะสมกับสภาพแวดล้อม และยังใช้เป็นแนวทางป้องกันและแก้ไขปัญหาสังคม

8. วัฒนธรรมย่อมเกิดการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาทั้งนี้ขึ้นอยู่กับการคิดค้นสิ่งใหม่ ๆ แนวทางใหม่ที่ใช้ในการแก้ปัญหาและตอบสนองความต้องการของสังคมให้ดียิ่งขึ้น ทำให้เกิดค่านิยมใหม่ ๆ จึงจำเป็นต้องเลิกใช้วัฒนธรรมดั้งเดิมในที่สุด การอนุรักษ์วัฒนธรรมดั้งเดิมไว้จึงต้องพัฒนาวัฒนธรรมนั้น ๆ ให้ทันกับความเจริญตามยุคปัจจุบันที่เปลี่ยนแปลงไป กลับไปรายการเลือก

9. ขอบข่ายของวัฒนธรรม พระราชบัญญัติวัฒนธรรมแห่งชาติพุทธศักราช 2485-2486 ได้กำหนดขอบข่ายของวัฒนธรรมแห่งชาติออกมา 2 ประเภท ดังต่อไปนี้ • 1. วัฒนธรรมทางจิตใจ คือ สิ่งจรรโลงปัญญา และจิตใจ ซึ่งได้แก่ ระเบียบ • ประเพณี ภาษา กฎหมาย ศาสนา และวรรณคดี • 2.วัฒนธรรมทางวัตถุ คือ ปัจจัยต่าง ๆ ที่ก่อให้เกิดความสะดวกสบาย • ทางร่างกาย

10. ขอบข่ายทางวัฒนธรรมยังแบ่งได้ตามลักษณะความสัมพันธ์ต่อการดำรงชีวิตโดยทั่วไปแบ่งออกได้ 4 ชนิด คือ • 1. สหธรรม (Social Culture) คือวัฒนธรรมทางสังคมที่ใช้ติดต่อสื่อสารกับกลุ่มในสังคม เช่น มารยาทในการพูด และการปฏิบัติตนให้เข้ากับสังคม • 2.วัตถุธรรม (Material Culture) คือวัฒนธรรมทางวัตถุ เช่น เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค และศิลปกรรมต่าง ๆ ที่มนุษย์สร้างขึ้น

11. 3. เนติธรรม (Legal Culture) คือ วัฒนธรรมทางจิตใจ และศีลธรรม ถือเป็นวิธีการดำเนินชีวิตให้อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข • 4.คติธรรม (Moral Culture) คือวัฒนธรรมทางจิตใจ และศีลธรรม ถือเป็นวิธีการดำเนินชีวิตให้อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข กลับไปรายการเลือก

12. มารยาททางใจ ผู้มีมารยาททางใจ คือ ผู้ที่พัฒนาจิตใจของตนให้อยู่ในศีลธรรม รวมไปถึงคุณงามความดี ดังนั้น การวางตัวจึงควรใช้ความคิดเสมอ ซึ่งมีหลักธรรมเป็นแบบอย่างในการปฏิบัติ คือ พรหมวิหาร 4

13. 1. เมตตา คือ ความหวังดี มีมิตรไมตรี ตลอดจนการช่วยเหลือเกื้อกูล • ซึ่งกันและกัน • 2. กรุณา คือ ความสงสาร ปรารถนาให้บุคคลอื่นพ้นจากความทุกข์ พรหมวิหาร 4 ประกอบด้วย • 3. มุทิตา คือ ความยินดี เมื่อเห็นคนอื่นมีความสุข ด้วยใจที่แจ่มใส • เบิกบาน • 4. อุเบกขา คือ การทำใจเป็นกลาง ราบเรียบ ไม่ลำเอียง

14. มารยาทในการสมาคมที่สำคัญแบ่งได้ 2 ประการ มีลักษณะดังนี้  บุคลิกลักษณะ (Personally)  จรรยามารยาท (Etlquette)

15.  บุคลิกลักษณะ (Personally) บุคลิกลักษณะ คือ ลักษณะนิสัยของแต่ละบุคคล ซึ่งมีกิริยาท่าทางที่แตกต่างกันไปนับเป็นคุณสมบัติและความเป็นมาของบุคคลนั้น ๆ บุคลิกลักษณะที่ดี มีดังต่อไปนี้ • หมั่นศึกษา ขนบธรรมเนียมประเพณีที่ยังไม่รู้ด้วยการสังเกต จะทำให้เพิ่มคุณลักษณะในตัวเอง ซึ่งจะทำให้บุคลิกภาพของเราดีขึ้น •  ปฏิบัติให้เป็นคนมีระดับในการสมาคมด้วยการปฏิบัติตัวเป็นแบบอย่างให้กับสังคม •  ปฏิบัติตัวด้วยความตั้งใจจริง เพื่อพัฒนาบุคลิกให้ดีขึ้น •  ดำเนินงานด้วยการมีใจคอกว้างขวาง ไม่คับแคบ

16.  จรรยามารยาท (Etlquette) จรรยามารยาท ที่แสดงถึงความสุภาพเรียบร้อยถือเป็นลักษณะสำคัญ คืออากัปกิริยาที่เรียบร้อย นอกจากแสดงถึงนิสัยใจคอแล้วยังแสดงถึง การมีวัฒนธรรมของบุคคลนั้นด้วย ซึ่งถือเป็นลักษณะพิเศษของจรรยามารยาท ของคนในการสมาคม

17. ความสุภาพในกิริยา คือ การวางตัวที่เหมาะสม ดำเนินงานเหมาะกับเวลา สถานที่ และบุคคลที่เรา สามาคมด้วยอากัปกิริยาที่สุภาพเรียบร้อย เช่น ให้ความเคารพผู้ใหญ่ ความสุภาพในวาจา • คือ การพูดด้วยวาจาที่สุภาพอ่อนโยน ด้วยคำพูดที่เหมาะสมกับกาลเทศะต่าง ๆ กลับไปรายการเลือก

18. จุดมุ่งหมายของการมีมารยาทจุดมุ่งหมายของการมีมารยาท มารยาทเป็นคุณธรรมที่ทุกคนควรยึดเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิต ปฏิบัติตนเพื่อให้เข้ากับสังคม มารยาทนับเป็นส่วนหนึ่งของการดำเนินชีวิต เป็นมรดกทางวัฒนธรรมและเป็นรูปแบบแห่งพฤติกรรม รูปแบบความคิด ความรู้ มีการจัดรูปแบบทางสังคม เพื่อควบคุมความประพฤติของสมาชิกให้ อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข โดยมีกฎเกณฑ์และระเบียบต่าง ๆ เป็นบรรทัดฐาน

19. จบบทที่ 1 Exit กลับไปรายการเลือก