1 / 4

Stanislaw Wyspianski

Stanislaw Wyspianski. ,, Wesele”.

sorcha
Download Presentation

Stanislaw Wyspianski

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Stanislaw Wyspianski ,,Wesele” Wyspiański stawia negatywną diagnozę społeczeństwu polskiemu- jeszcze nie dojrzało ono do zorganizowania powstania, zakończonego sukcesem, a tym samym do odzyskania niepodległości. Gospodarz nie objął przywództwa- okazał się nie odpowiedzialny. Złoty róg, otrzymany od Wernyhory- symbol niepodległości- przekazał wprawdzie najrozsądniejszemu drużbie, Jaśkowi, ale ten go zgubił, schylając się po czapkę z pawimi piórami (symbol powiązania do dobór materialnych). Chocholi taniec, kończący dramat, to korowód wokół stołu, wyrażający marazm i niemożność Polaków. Zbyt wiele jeszcze było do zrobienia w polskim społeczeństwie, by ziściły się marzenia o Wolnej i Niepodległej Polsce.

  2. Wesele jest najbardziej oryginalną sztuką teatralną, jaka została napisana w języku polskim i trudno wprost wyobrazić sobie nasze życie literackie i teatralne bez tego utworu. Łączy on w sobie w jakiś niezwykły sposób opis prawdziwego wesela, którego Wyspiański był świadkiem późną jesienią 1900 roku, z całą problematyką filozoficzną, historiozoficzną i wolnościową, bliską w tym czasie polskiemu społeczeństwu. Około 100 lat temu, na przełomie XIX i XX wieku egzystowaliśmy pod zaborami, a niepodległość pozostawała w sferze marzeń. Wybitny artysta modernizmu, Stanisław Wyspiański, w dramacie „Wesele”, notabene inspirowanym autentycznym weselem inteligenta z chłopką, (jak głosi Boy- Żeleński w ,,Plotce o Weselu”), stawia pytanie o przyczyny tego, że Polacy nie są w stanie ,,wybić się na niepodległość”.

  3. W akcie II, symboliczno-fantastycznym, w przeciwieństwie do realistycznego I, bronowicka chata przekształca się forum swoistej dyskusji o Polsce i Polakach. Niektórzy weselnicy o 12:00 w nocy odwiedzani są przez postaci zza świata realistycznego, które są ucieleśnieniem ich marzeń, dylematów lub kompleksów, tego ,,Co się w duszy komu gra”, co ich nurtuje, spędza sen z oczu, by w szerszej perspektywie ukazać problemy narodu: m.in. słabość prasy, nie nawołującej do powstania (Dziennikarz i Stańczyk); poezji, tworzonej pod hasłem ,,Sztuka dla sztuki (Poeta i Rycerz); ciążącej przeszłości, gdy lała się bratnia krew (Dziad i Upiór, Jakub Szela) czy braku przywództwa w powstaniu, które mogłoby włączyć do niego chłopstwo (Gospodarz i Wernyhora). Ciekawe są jeszcze inne motywacje pojawienia się ich: wiszące nad biurkiem Gospodarza reprodukcje dzieł Matejki ( Wernyhora, Stańczyk) czy nie wylewana za kołnierz wódka. A jednocześnie ta parada widm ma związek z przeszłością Polski, z postaciami znaczącymi w jej historii. W akcie I, w dialogach reprezentantów środowiska wiejskiego i miejskiego czyli chłopstwa i inteligencji pochodzenia szlacheckiego, pomyślanym w konwencji szopki (także ,,polskiej szopy”, a inaczej mówiąc, polskiego piekła, które ciągle trwa- dodajmy), ujawnia się rozdźwięk między tymi warstwami. Wynika to z nieznajomości przez inteligencję podstawowych realiów pracy chłopstwa, ich tradycji, obyczajów, kultury. Inteligenccy dekadenci ulegają jedynie chłopomanii czyli interesują się barwnością stroju mieszkańców wsi czy witalnością i tężyzną fizyczną chłopów. Nie doceniają tkwiącej w tej warstwie woli walki i siły oraz operują zdezaktualizowaną, bo XVI wieczną wiedzą o mentalności wsi polskiej.

  4. Scenografia: Magda Modzelewska, Olga Sobolewska, Monika Klimaszewska Operatorkimuzyki i efektów dźwiękowych: Paulina Sagun, Paulina Wierzbicka, Anna Akacka Adaptacja tekstu i reżyseria: Lucyna Bagińska Za wypożyczenie strojów podziękowania pani: Grażynie Kozikowskiej i Barbarze Ciszewskiej Opracowanie prospektu i projekt plastyczny: Elwira Budna Obsada: Gospodarz: Bartosz Samełko IIF Panna Młoda- Adrianna Dzięgielewska IIF Pan Młody- Wojciech Płochocki IIB Jasiek- Piotr Waniewski IIF / Elwira Budna IIIC Poeta- Jakub Kosielski IIE Nos- Paweł Kalinowski IIF Radczyni- Ewelina Kowalewska IIF Czepiec- Łukasz Piątek IIF Klimina- Ewelina Laszczkowska IIE Żyd- Cezary Cisło IIF Dziad- Mateusz Zyskowski IIF Kasper- Emilian Piaszczyński IIF Ksiądz- Adrian Modzelewski IIF Zosia- Agnieszka Filipkowska IIE Haneczka- Barbara Gwiazdowska IIE Kuba- Paweł Kalinowski IIF Rachel- Sandra Romanowska IIE Isia- Bogusława Chilińska IIE Chochoł- Adriana Kania IIE Stańczyk- Katarzyna Górowska IIE Hetman- Paweł Maciorowski IID Rycerz Czarny- Rafał Krukowski IIF Upiór- Emilian Piaszczyński IIF Wernyhora- Dominik Dąbrowski III C Dziennikarka- Paulina Laszczkowska IIE/ Wioleta Ostaszewska IIIC Diabły- Natasza Zienkiewicz IIIC, Anna Akacka IIIC Monika Mieczkowska IIIC

More Related