การสร้างและการหาคุณภาพเครื่องมือวิจัย

1. การสร้างและการหาคุณภาพเครื่องมือวิจัยการสร้างและการหาคุณภาพเครื่องมือวิจัย สมาชิกในกลุ่ม นางสาวดวงพร รักเกาะรุ้ง รหัส 541995016 เอก เคมี นางสาวนัสรียา ยามา รหัส 541995017 เอก เคมี นางสาวกฤติยา ยงประเดิมรหัส 541995025 เอก เทคโนโลยีฯ นางสาวแพรไพลิน ภูมิประสิทธิ์ รหัส 541995030 เอก เทคโนโลยี ฯ

2. เครื่องมือที่ใช้ในงานวิจัยเครื่องมือที่ใช้ในงานวิจัย แบบทดสอบ แบบสอบวัด มีส่วนร่วม ไม่มีส่วนร่วม วิธีการสอบ แบบสังเกต เครื่องมือเก็บ รวบรวมข้อมูล วิธีการสอบถาม วิธีการสังเกต เขียนตอบ สัมภาษณ์ แบบบันทึก มีโครงสร้าง ไม่มีโครงสร้าง ปลายเปิด ปลายปิด

3. การสร้างและพัฒนาแบบสอบการสร้างและพัฒนาแบบสอบ แบบสอบ (Test) เป็นเครื่องมือที่รู้จักกันแพร่หลาย ใช้เพื่อวัดความรู้ ความสามารถและทักษะของผู้เรียน ส่วนในการวิจัยหรือประเมินนั้นจะใช้แบบสอบเมื่อตัวแปรหรือตัวชี้วัดเป็นความรู้ โดยสาระของแบบสอบ แบ่งออกได้เป็น การสร้างและพัฒนาแบบสอบประเภทอัตนัย การสร้างและพัฒนาแบบประเภทปรนัยชนิดถูก-ผิด เติมคำ จับคู่ การสร้างแบบสอบชนิดปรนัยเลือกตอบ

4. ประเภทของแบบสอบ 1. แบ่งตามเกณฑ์จุดประสงค์ แบ่งได้ 2 ประการ คือ • แบบสอบอิงเกณฑ์ (Criterion-Reference Test) • แบบสอบถามอิงกลุ่ม (Norm-Reference Test) 2. แบ่งตามเกณฑ์เวลาสอบ แบ่งได้ 2 ประการ • แบบสอบวัดความเร็ว (Speed Test) • แบบสอบวัดความสามารถ (Power Test)

5. 3. แบ่งตามเกณฑ์จำนวนผู้สอบ แบ่งได้ 2 ประเภท คือ • แบบทดสอบเดี่ยว (Individual Test) • แบบทดสอบกลุ่ม( Group Test) 4. แบ่งตามเกณฑ์วิธีการตอบ แบ่งได้ 4 ประเภท คือ • แบบให้เขียนตอบ (Paper Pencil Test) พบในการสอบของสถานศึกษาต่าง ๆ หรือการสอบแข่งขันที่มีผู้เข้าสอบเป็นจำนวนมาก • แบบปฏิบัติ(Performance Test) เป็นการสอบเกี่ยวกับทักษะต่างๆ กระบวนการ ผลผลิต หรือชิ้นงาน • แบบปากเปล่า (Oral Test) เป็นการสอบครั้งละคน เช่น สอบป้องกันเค้าโครงวิทยานิพนธ์ สอบสัมภาษณ์และการแสดงวิสัยทัศน์ของผู้บริหารเพื่อเข้ารับตำแหน่ง เป็นต้น • แบบใช้คอมพิวเตอร์ (Computer Test) เป็นการใช้คอมพิวเตอร์ในการสอบ เช่น การสอบ Tofelหรือการสอบเยียวยาในการทำผลงานเพื่อเลื่อนวิทยฐานะของครู เป็นต้น

6. 5. แบ่งตามเกณฑ์ลักษณะการใช้ แบ่งได้ 2 ประเภท คือ • แบบสอบย่อย (Formative Test) • แบบสอบรวม (Summative Test) 6. แบ่งตามเกณฑ์ของสิ่งที่วัดแบ่งตามเกณฑ์ของสิ่งที่วัด แบ่งได้ 4 ประเภท คือ • แบบสอบวัดความรู้ (Achievement Test) • แบบสอบวัดความถนัด (Aptitude Test) • แบบสอบวินิจฉัย (Diagnostic Test) • แบบสอบความพร้อม (Readiness Test)

7. 7. แบ่งตามเกณฑ์ความเป็นมาตรฐาน 7.1 การแบ่งตามเกณฑ์ความเป็นมาตรฐาน (Standardized Test) 7.2แบบสอบที่ครูสร้าง(Teacher –Made Test) 8. แบ่งตามเกณฑ์การตอบ แบ่งได้ 2 ประการ คือ 8.1 แบบสอบอัตนัย (Subjective Test) 8.2 แบบปรนัย (Objective Test) หรือแบบตอบสั้น (Short Answer) แบ่งได้ 4 ชนิด คือ แบบถูก-ผิด (True-Fault) แบบเติมคำ (Completion) แบบจับคู่ (Matching) แบบเลือกตอบ (Multiple Choice)

8. การสร้างและพัฒนาแบบสอบประเภทอัตนัยการสร้างและพัฒนาแบบสอบประเภทอัตนัย แบบสอบประเภทอัตนัยแบ่งย่อยได้เป็น 2 ชนิด คือ 1. แบบตอบขยาย (Extended-Response Item) เป็นข้อความคำถามกว้าง ๆ โดยเปิดโอกาสให้ผู้ตอบแสดงความคิดเห็นอย่างเต็มที่ 2. แบบตอบจำกัด (Restricted –Response Item or Short Essay Item) เป็นข้อคำถามที่มีลักษณะเฉพาะ มีขอบเขตแคบกว่าชนิดแรก ซึ่งการสร้างและพัฒนาข้อสอบแบบอัตนัยให้ได้ดีนั้นควรทราบถึงจุดประสงค์ ข้อดี ข้อเสีย ก่อนที่จะสร้างและพัฒนารวมทั้งการตรวจให้คะแนน ซึ่งเป็นข้อจำกัดที่สำคัญแบบสอบประเภทนี้

9. ข้อดี • สร้างได้เร็ว • ประหยัด • วัดความรู้ ความสามารถได้ทุกระดับ เน้นด้านการสังเคราะห์ขึ้นไป • ผู้ตอบมีโอกาสแสดงความรู้และความคิดเห็น หรือแนวคิดได้เต็มที่ • ผู้ตอบเดาไม่ได้ • ฝึกความสามารถในการเขียนได้ดี ข้อเสีย • ตรวจยาก ใช้เวลานาน • การให้คะแนนอาจขาดความยุติธรรม ขึ้นอยู่ลักษณะของผู้ตรวจ • การให้คะแนนขาดความเป็นปรนัย • ออกคำถามได้น้อยข้อ

10. การสร้างแบบสอบอัตนัย • ควรวัดพฤติกรรมระดับสูงกว่าความรู้ ความจำและความเข้าใจเพราะถ้าจะวัดควรใช้แบบสอบประเภทอื่น • เนื่องจากออกข้อสอบได้น้อยข้อ จึงควรเลือกเฉพาะเนื้อหาและวัตถุประสงค์การเรียนรู้หรือวัตถุประสงค์เชิงพฤติกรรมที่สำคัญ ๆ โดยพยายามให้เป็นตัวแทนของเนื้อหาทั้งหมดให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถ้าได้มากข้อและถ้าเห็นว่าผู้เข้าตอบมีเวลาก็ควรออกให้มากข้อ เพื่อให้ครอบคลุมเนื้อหา • ข้อคำถามที่ควรใช้ คือ ให้อธิบาย เปรียบเทียบ บอกความสัมพันธ์ ความเหมือน ความแตกต่าง สรุปวิเคราะห์ วิจารณ์ ยกตัวอย่าง กำหนดแผน เสนอสิ่งใหม่ หรือประเมินค่าต่างๆ • เขียนข้อคำถามให้ชัดเจน รัดกุม เข้าใจง่าย

11. ระบุคะแนนแต่ละข้อ เพื่อให้ผู้ตอบติดสินว่าควรทำข้อใดก่อน • เรียงข้อคำถามจากง่ายไปยาก • ไม่ควรให้เลือกตอบบางข้อ เพราะจะทำให้ขาดความยุติธรรม • กำหนดเกณฑ์การให้คะแนนล่วงหน้า • เฉลยคำตอบไว้ล่วงหน้า • ควรแจ้งผู้สอบล่วงหน้าพอสมควร เพื่อให้มีเวลาเตรียมตัวศึกษาเพียงพอต่อการตอบได้อย่างลึกซึ้ง

12. การพัฒนาแบบสอบอัตนัย โดยการตรวจสอบดังต่อไปนี้ • การหาความตรง การหาความตรงเชิงเนื้อหาโดยทั่วไปใช้สูตร IOC หรือ CVR หรือ เช่นเดียวกับเครื่องมือประเภทอื่นๆ • การหาความเที่ยง ความเที่ยงของแบบสอบอัตนัยจะต่ำ เนื่องจากข้อสอบสร้างได้น้อยข้อและการตรวจให้คะแนนยังไม่แน่นอนในการหาความเที่ยง เนื่องจากการให้คะแนนมากกว่า 2 ระดับ จึงใช้สูตร หรือสูตรที่ใช้สำหรับเครื่องมือประเภทอื่น • การหาความยากและอำนาจจำแนก การหาความยากและอำนาจจำแนกของแบบสอบอัตนัยสามารถประยุกต์หลักการวิเคราะห์ข้อสอบแบบเลือกตอบมาใช้ได้ โดยแบ่งเป็นผู้ที่ได้คะแนนกลุ่มสูงและกลุ่มต่ำแล้วใช้สูตรและวิธีการคำนวณ

13. การหาความตรงเชิงเนื้อหาการหาความตรงเชิงเนื้อหา ทำได้โดยการหาค่าดัชนีความสอดคล้อง (Index of Item-Objective Congruence: IOC) R = ผลรวมคะแนนจากผู้เชี่ยวชาญ N = จำนวนผู้เชี่ยวชาญทั้งหมด ค่า IOC  0.5 IOC ที่เหมาะสม=0.5 ขึ้นไป

14. ตัวอย่าง การหาความสอดคล้องของวัตถุประสงค์และเนื้อหา (IOC) โดยผู้เชี่ยวชาญจำนวน 5 ท่าน ผู้เชี่ยวชาญ โดยที่ n = จำนวนผู้เชี่ยวชาญ IOC ที่เหมาะสม=0.5 ขึ้นไป

15. การสร้างและพัฒนาแบบสอบชนิดถูก-ผิดการสร้างและพัฒนาแบบสอบชนิดถูก-ผิด แบบสอบชนิดถูก-ผิด เป็นแบบสอบที่กำหนดข้อความให้ผู้ตอบพิจารณาว่าข้อความนั้นถูกหรือผิด ใช่หรือไม่ใช่ ซึ่งในปัจจุบันใช้กันค่อนข้างน้อย เนื่องจากมีข้อเสียที่สำคัญคือ ผู้สอบเดาได้ง่าย

16. จุดมุ่งหมายในการใช้แบบสอบถูก-ผิดจุดมุ่งหมายในการใช้แบบสอบถูก-ผิด ใช้วัดพฤติกรรมด้านพุทธพิสัยที่ไม่สูงนัก เกี่ยวกับข้อเท็จจริงว่าใช่หรือไม่ ดีหรือไม่ดี ถูกหรือไม่ถูก ข้อดี • สร้างง่าย • สร้างได้มากข้อ • ใช้เวลาในการสอบน้อย • ตรวจง่าย ให้คะแนนได้ยุติธรรม

17. ข้อเสีย • เดาง่าย • วัดพฤติกรรมขั้นต่ำได้เฉพาะความรู้ความจำ • ทำให้ไม่แน่ใจว่าคำตอบที่ได้มาจากการเดาหรือความรู้ความสามารถ • เนื่องจากเป็นการสร้างคำถามที่เน้นข้อเท็จจริงที่สมบูรณ์ ถ้าเนื้อหายังไม่มีข้อสรุปจะสร้างได้ยาก

18. การสร้างแบบสอบถูก-ผิดการสร้างแบบสอบถูก-ผิด การสร้างแบบสอบถูก-ผิด แบ่งออกได้เป็น • การหาความตรงเชิงเนื้อหา • การหาความเที่ยง • การหาความยาก • การหาอำนาจจำแนก

19. การสร้างและพัฒนาแบบสอบชนิดเติมคำการสร้างและพัฒนาแบบสอบชนิดเติมคำ แบบสอบชนิดเติมคำ มีจุดมุ่งหมายเพื่อวัดพฤติกรรมด้านพุทธิพิสัยเกี่ยวกับข้อเท็จจริง สูตร กฎ ไวยากรณ์และคำจำกัดความต่างๆ เหมาะกับวิชาคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ ที่วัดความรู้เกี่ยวกับข้อเท็จจริงและการคำนวณ ข้อดี • สร้างง่ายและใช้ได้กับ ทุกเนื้อหา • เดายาก • สร้างได้มากข้อ ข้อเสีย • วัดได้เฉพาะความรู้ • ถ้าคำถามไม่เฉพาะเจาะจง จะมีการตอบกว้างนอกประเด็น ตัดสินใจให้คะแนนลำบาก • การตรวจให้คะแนนอาจไม่ยุติธรรม

20. การพัฒนาแบบสอบชนิดจับคู่การพัฒนาแบบสอบชนิดจับคู่ แบบสอบชนิดจับคู่ ประกอบด้วยชุดของข้อคำถามที่มีชุดตัวเลือกชุดหนึ่งร่วมกัน เมื่อจับคู่กันแต่ละครั้ง จำนวนตัวเลือกจะลดลงเรื่อย ๆ ลักษณะของแบบสอบจะแยกเป็น 2 กลุ่ม หรือ 2 แถว จุดมุ่งหมายในการใช้แบบสอบชนิดจับคู่ ใช้สำหรับวัดพฤติกรรมด้านทักษะพิสัยเกี่ยวกับคำศัพท์ ความหมาย เหตุผลต่างๆ หรือจัดกลุ่มประเภทที่มีความสัมพันธ์กัน เช่น อวัยวะกับหน้าที่

21. ข้อดี • สร้างง่าย • ประหยัด • ให้คะแนนง่าย • วัดสาระเนื้อหาที่สัมพันธ์กันได้ดี ข้อเสีย • วัดได้เฉพาะความรู้ ความจำ • บางเนื้อหาสร้างแบบสอบทั้งชุดให้เป็นเรื่องเดียวกันได้ยาก

22. การสร้างแบบสอบชนิดจับคู่การสร้างแบบสอบชนิดจับคู่ หลักการสร้างที่สำคัญ • คำถาม คำตอบต้องเป็นเรื่องเดียวกัน • ต้องมีคู่เดียวเท่านั้นที่สัมพันธ์กัน • ตัวเลือกในคำตอบต้องมีลักษณะเหมือนหรือใกล้เคียงกัน • ตัวเลือกควรมีมากกว่าคำถามประมาณ 3-4 ตัว • ไม่ควรสร้างให้มีข้อคำถามจำนวนมากเกินไป โดยไม่เกิน 12 ข้อ

23. การสร้างและพัฒนาแบบสอบชนิดเลือกตอบการสร้างและพัฒนาแบบสอบชนิดเลือกตอบ แบบสอบประเภทปรนัย แบ่งออกเป็น 3 ประเภท คือ • แบบคำถามโดด คือ คำถามและตัวเลือกของแต่ละข้อไม่เกี่ยวกัน • แบบสถานการณ์ โดยมีการให้สถานการณ์และคำถามกับตัวเลือก • แบบเลือกคงที่ โดยมีตัวเลือกมาให้ชุดหนึ่งนำไปตอบคำถามหลายข้อได้ แบบสอบประเภทนี้จะวัดพฤติกรรมด้านพุทธิพิสัย

24. แนวทางการสร้างแบบสอบชนิดเลือกตอบแนวทางการสร้างแบบสอบชนิดเลือกตอบ • ศึกษาหลักสูตร เนื้อหา และวัตถุประสงค์เชิงพฤติกรรมหรือการเรียนรู้ ที่จะสร้างแบบสอบ • สร้างตารางวิเคราะห์หลักสูตร (Table of Specification) • ร่างคำถามและองค์ประกอบ การร่างคำถามถือว่าเป็นหัวใจสำคัญที่สุดของการสร้างเครื่องมือ คือ ต้องสร้างตัวเลือกให้เหมาะสมและเพียงพอ