E N D
Mανιερισμός (1520-1600)
Με τον όρο Μανιερισμός (ιταλ: Manierismo) εννοείται το καλλιτεχνικό ρεύμα που αναπτύχθηκε κατά την τελευταία περίοδο της Αναγέννησης και ειδικότερα το χρονικό διάστημα, από τη δεκαετία του 1520-1600 περίπου. Ο Μανιερισμός είχε ως καταγωγή την Ιταλία, με κέντρα τη Ρώμη και τη Φλωρεντία και αποτέλεσε κατά κάποιο τρόπο μία αντίδραση στην αισθητική της ώριμης Αναγέννησης, σηματοδοτώντας παράλληλα την μετάβαση στην μπαρόκ εποχή. Ο όρος μανιέρα προέρχεται από το λατινικό manierus (=τρόπος) και η χρήση του επικράτησε κατά την περίοδο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, προκειμένου να περιγραφεί η τέχνη του 16ου αιώνα που δεν ανήκε απόλυτα ούτε στα αναγεννησιακά πρότυπα αλλά ούτε και στο μεταγενέστερο μπαρόκ. Οι κυριότεροι εκπρόσωποι του Μανιερισμού είναι οι Ιταλοί ζωγράφοι Παρμιτζιανίνο (1503-1540), Μιχαήλ Άγγελος Μπουοναρότι (1475-1564 ) Ιάκωβος Ποντόρμο (1494-1557), Τζούλιο Ρομάνο (1492-1546) καθώς και οι γλύπτες Μπενβενούτο Τσελίνι (1500-1571) και Τζιοβάνι Μπολόνια. Παράλληλα με τη ζωγραφική και τη γλυπτική, ο Μανιερισμός αποτυπώνεται και στην αρχιτεκτονική, έχοντας ως κυριότερο εκφραστή τον Τζόρτζιο Βαζάρι (1511-1574). Στους καλλιτέχνες του ρεύματος κατατάσσεται από πολλούς και ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (Eλ Γκρέκο) καθώς στοιχεία μανιερισμού είναι εμφανή σε ορισμένα έργα του, κυρίως θρησκευτικού περιεχομένου.
ΜιχαήλΆγγελος Μπουοναρότι,Η Δευτέρα παρουσία, Παρεκκλήσι της Καπέλα Σιξτίνα, Ρώμη,1537 - 41
Eλ Γκρέκο (Δομίνικος Θεοτοκόπουλος), Πιετά, 1587-1597
Eλ Γκρέκο, Η αγωνία του Χριστού στον σταυρό, 1600
Eλ Γκρέκο, Η λατρεία του ονόματος του Ιησού, 1578-1580
Eλ Γκρέκο, Η Βάπτιση του Χριστού, 1608-1628
Eλ Γκρέκο,Πορτραίτο καρδινάλιου,1600
Ελ Γκρέκο (Δομίνικος Θεοτοκόπουλος), Η μετάνοια της Μαρίας της Μαγδαληνής, 1577
Παρματζιανίνο, Η Μαντόνα με τον μακρύ λαιμό,1534-1540
Για τονΜανιερισμόμπορείτε να επισκεφθείτε τις ιστοσελίδες: http://www.artcyclopedia.com/history/mannerism.html http://www.artlex.com/ (επιλέξτε από τον αλφαβητικό κατάλογο της αριστερής στήλης τη λέξηMannerism)