ลักษณะสังคม วัฒนธรรม และการปกครอง ของ แอฟฟริกา

1. ลักษณะสังคม วัฒนธรรม และการปกครองของแอฟฟริกา

2. จัดทำโดย • เด็กชายณัฐวุฒิ ศรีนิมิตอุดม เลขที่ 6 • เด็กชายธนพล วัฒนานันต์วานิชย์ เลขที่ 7 • เด็กหญิงญานิศา แก้ววันดี เลขที่ 20 • เด็กหญิงภัทราภรณ์ โกฏิยี่ เลขที่ 28 • เด็กหญิงอังคณา คำรักษ์ เลขที่ 34

3. ลักษณะสังคมและวัฒนธรรมลักษณะสังคมและวัฒนธรรม • ทวีปแอฟฟริกา มีลักษณะทางสังคมดังนี้ ประชากรในทวีปแอฟริกา จำแนกตามลักษณะเชื้อชาติได้ 3 กลุ่ม -ใหญ่ๆ กล่าวคือ กลุ่มชนผิวดำ หรือชาติพันธุ์นิกรอยด์ ( Negroid ) เป็นชนพื้นเมืองเดิมของทวีปแอฟริกาเรียกว่า “ แอฟริกานิโกร ” มีประมาณร้อยละ 70 ของประชากรทั้งหมดในทวีปแอฟริกา แบ่งย่อยๆตามลักษณะรูปร่างได้หลายเผ่า เช่น เผ่าวาตูซี เผ่าปิกมี เผ่าบันตู ฯลฯ กลุ่มชนผิวขาวดั้งเดิม เป็นกลุ่มชาติพันธุ์คอเคซอยด์ ( Caucasoid ) ที่อยู่อาศัยทางตอนเหนือของทวีปแอฟริกาตั้งแต่วมัยโบราณ ได้แก่ ชาวอาหรับ และชาวเบอร์เบอร์ ( Berber ) มีประมาณร้อยละ 28 ของประชากรทั้งหมดของทวีปแอฟริกา ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในประเทศอียิปต์ อัลจีเรีย ลิเบีย โมร็อกโก ฯลฯ กลุ่มชนผิวขาวที่อพยพมาจากยุโรป เชื้อสายอังกฤษ ฝรั่งเศส ดัตช์ ฯลฯ นิยมตั้งถิ่นฐานในเขตอากาศอบอุ่นทางตอนใต้ของทวีปแอฟริกา

4. กลุ่มชนผิวดำ กลุ่มชนผิวดำ กลุ่มคนผิวขาวดั้งเดิม

5. ลักษณะด้านสังคม • สภาพสังคมของผู้คนในทวีปแอฟริกา จำแนกได้ 2 ลักษณะ ดังนี้ • 1. สังคมของชนพื้นเมืองที่มีวัฒนธรรมดั้งเดิม มีลักษณะย่อยๆดังนี้ • สังคมชาวแอฟริกันที่อยู่ห่างไกลความเจริญหรือถิ่นทุรกันดาร เช่น เขตทะเลทรายหรือเขตป่าดงดิบแถบศูนย์สูตร มีชีวิตความเป็นอยู่ล้าหลัง ดำรงชีวิตด้วยการเก็บของปาและล่าสัตว์ • สังคมชาวแอฟริกันชาวชนบท ประกอบอาชีพเพาะปลูกหรือเลี้ยงสัตว์สัตว์อย่าเร่ร่อนสาวนใหญ่มีฐานะยากจน และขาดการศึกษา

6. สังคมชาวแอฟริกันในเมือง ส่วนใหญ่เป็นชาวชนบทที่อพยพมาเป็นแรงงานรับจ้างในเมือง ฐานะยากจน มีรายได้น้อย และคุณภาพชีวิตค่อนข้างต่ำ • สังคมชาวแอฟริกันมุสลิม มีทั้งชาวมุสลิม มีทั้งชาวมุสลิมที่ค้าขายกับกองคาราวานอูฐและเลี้ยงสัตว์เร่ร่อนในเขตทะเลทราย พวกนี้ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย ส่วนชาวมุสลิมในเมืองมีวิถีการดำเนินชีวิตที่เป็นแบบแผนมากกว่า

7. บ้านดินของชาวแอฟริกาที่อยู่ในชนบทบ้านดินของชาวแอฟริกาที่อยู่ในชนบท • 2. สังคมชาวแอฟริกันและพวกเชื้อสายยุโรปที่มีวัฒนธรรมตะวันตก มีลักษณะสำคัญ ดังนี้ • เป็นสังคมของชนชั้นปกครอง มีฐานะทางเศรษฐกิจดี ได้รับการศึกษาสูง และมีวิถีการดำเนินชีวิตแบบชาวตะวันตก • เป็นคนกลุ่มน้อยในสังคม ประกอบอาชีพด้านธุรกิจการค้า อุตสาหกรรม และธุรกิจอื่นๆ และที่บทบาททางการเมืองและการปกครองประเทศ

8. ลักษณะภาษาและการพูด ภาษาพูดของประชากรในทวีปแอฟริกามีจำนวนมากนับพันภาษา จำแนกได้เป็น 4 กลุ่มใหญ่ๆ คือ กลุ่มภาษาอาหรับ( หรือภาษาเซมิติก ) ใช้แพร่หลายทางตอนเหนือของทวีป ประเทศที่ใช้ภาษาอาหรับอย่างเป็นทางการ ได้แก่ อียิปต์ ลิเบีย โมร็อกโก และอัลจิเรีย เป็นต้น กลุ่มภาษาซูดานใช้แพร่หลายทางด้าตะวันตกของทวีป เป็นภาษาพูดของประชากรประเทศต่างๆ ในเขตทุ่งหญ้าสะวันนา ( หรือทุ่งหญ้าซูดาน ) ทางตอนใต้ของทะเลทรายสะฮารา เช่น ภาษาอิโบ ภาษาเฮาซา ฯลฯ พวกที่ใช้ภาษาซูดาน

9. กลุ่มภาษาบันตูเป็นภาษาพูดที่ใช้แถบภาคกลางภาคตะวันออก และภาคใต้ของทวีป ได้แก่ ภาษาซูลู ภาษาสะวะฮิลี ภาษารุนดี ฯลฯ กลุ่มภาษายุโรปเป็นภาษาของชนชาติยุโรปเจ้าของอาณานิคม เช่น ภาษาอังกฤษ ภาษาฝรั่งเศส ภาษาสเปน ฯลฯ ประเทศในทวีปแอฟริกาส่วนใหญ่จะใช้เป็นภาษาราชการควบคู่กับภาษาพื้นเมืองของตน ชาวแอฟริกาแถบภาคตะวันออกที่ใช้ภาษาบันตู

10. ลักษณะทางวัฒนธรรมทางศาสนาของแอฟริกาลักษณะทางวัฒนธรรมทางศาสนาของแอฟริกา ศาสนาที่ผู้คนในทวีปแอฟริกานับถือ จำแนกตามลำดับจำนวนผู้นับถือได้ ดังนี้ ศาสนาคริสต์ เป็นศาสนาที่มีผู้คนนับถือมากที่สุด ประมาณร้อยละ 46 ของประชากรทั้งทวีป มีทั้งนิกายโรมันคาทอลิกและโปรเตสแตนท์ ศาสนาอิสลามมีชาวมุสลิมในทวีปแอฟริกาประมาณร้อยละ 42 ของประชากรทั้งทวีป ส่วนใหญ่เป็นชาวอาหรับในแอฟริกาเหนือ เช่น อียิปต์ โมร็อกโก ลิเบีย ฯลฯ ความเชื่อดั้งเดิมคนพื้นเมืองส่วนใหญ่ที่อยู่ห่างไกลความเจริญยังคงนับถือลัทธิความเชื่อดั้งเดิมของชนเผ่าที่สืบทอดมาตั้งแต่ครั้งบรรพบุรุษ เช่น ความเชื่อเรื่องวิญญาณ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ หมอผี ฯลฯ ศาสนาอื่นๆได้แก่ ศาสนาฮินดู ศาสนายิว ( หรือยูดาย ) ฯลฯ นับถือในหมู่คนเอเชียที่อพยพเข้าไปอยู่ใหม่ ซึ่งจำนวนไม่มากนัก

11. พิธีบูชาเทพเจ้าของชนเผ่าหนึ่งของแอฟริกาพิธีบูชาเทพเจ้าของชนเผ่าหนึ่งของแอฟริกา ศาสนาคริสต์โปรแตสแตนท์

12. การปกครอง กลุ่มประเทศที่พัฒนาแล้ว ประเทศสาธารณรัฐแอฟริกาใต้ เป็นประเทศเดียวที่เป็นประเทศพัฒนาแล้ว รูปแบบการปกครองเป็นแบบรัฐเดี่ยว มีประธานาธิบดีเป็นประมุข โดยได้รับการเลือกตั้งจากรัฐสภา ดำรงตำแหน่งคราวละ 7 ปี แบ่งการปกครองออกเป็น 4 มณฑล มีนายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้าฝ่ายบริหาร และประกอบด้วยสภาเดี่ยวเป็นรัฐสภา โดยมีสมาชิกจาก 3 กลุ่มคือ • เลือกตั้งโดยชนผิวขาว • เลือกตั้งโดยรัฐสภา • แต่งตั้งโดยประธานาธิบดี

13. กลุ่มประเทศกำลังพัฒนากลุ่มประเทศกำลังพัฒนา • มีระบบการปกครองหลายแบบ ปัญหาปัจจุบันที่ทำให้การปกครองประเทศในกลุ่มนี้ยังไม่พัฒนานักคือการนำหลักเคร่งครัดของคัมภีร์ในศาสนาอิสลามมาใช้ในการปกครองบ้านเมือง ในกลุ่มประเทศกำลังพัฒนาของทวีปแอฟริกามีระบบการปกครองหลายแบบ เป็นต้นว่าระบอบสาธารณรัฐ เช่น กาบอง เคนยา ระบบทหาร เช่น กานา ไนจีเรีย บางประเทศเช่น เอธิโอเปีย ใช้ระบอบคอมมิวนิสต์ในการปกครอง ส่วนที่แตกต่างอย่างเห็นได้ชัด คือลิเบีย เพราะเป็นการปกครองแบบสังคมนิยมอาหรับอิสลาม บางประเทศยังอยู่ในระหว่างการเปลี่ยนแปลง เช่น ประเทศแอลจีเรีย ซึ่งในระยะแรกมีการปกครอบแบบสังคมนิยม แต่มีพรรคการเมือง เพียงพรรคเดียว แต่ปัจจุบันนี้มีรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ ยกเลิกนโยบายสังคมนิยมและเปิดโอกาสให้มีพรรคการเมืองหลายพรรคขึ้นปัญหาที่ทำให้การปกครองในกลุ่มนี้ยังไม่พัฒนานักคือการนำหลักเคร่งครัดของคัมภีร์ในศาสนาอิสลามที่เรียกว่า ชาริยะ มาใช้กับการปกครองบ้านเมือง ทำให้เกิดการต่อต้านจากคนที่นับถือศาสนาอื่นหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 สิ้ดสุดลง ประเทศในทวีปแอฟริกาต่างก็ได้รับเอกราชปกครองตนเองเพิ่มขึ้นอยู่เรื่อยๆ จนในปัจจุบันมีประเทศที่เป็นเอกราชในทวีปแอฟริกามากกว่า 40 ประเทศ แต่ประเทศเหล่านี้ก็ยังประสบปัญหาการขาดความมั่นคงทางด้านการเมืองการปกครอง ซึ่งมีสาเหตมาจาก

14. ขาดความชำนาญทางด้านการปกครองทั้งนี้ เพราะประเทศเอกราชเหล่านั้นเคยถูกชาวยุโรปปกครองมาโดยตลอด ไม่ได้มีส่วนร่วมในการปกครองแต่อย่างใด เมื่อได้รับเอกราชและต้องมาปกครองตนเอง จึงขาดบุคลากรที่มีความชำนาญด้านนี้ ทำให้การบริหารงานของรัฐบาลมักจะประสบปัญหา • ความแตกต่างทางด้านเชื้อชาติ สังคมและวัฒนธรรม เพราะประเทศแอฟริกาประกอบด้วยชนเผ่าต่างๆ ที่มีลักษณะทางสังคมและวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน ทำให้ยากแก่การรวมตัวเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน การพัฒนาประเทศจึงเป็นไปได้ยาก • การแทรกแซงของประเทศมหาอำนาจตะวันตกในอดีต ทั้งโลกฝ่ายเสรีและฝ่ายคอมมิวนิสต์ นอกจากเพื่อต้องการใช้ดินแดนแอฟริกาเป็นแหล่งวัตถุดิบ และเป็นตลาดระบายสินค้าของตนแล้ว ยังต้องการใช้เป็นเครื่องถ่วงดุลอำนาจทางการเมือง การทหารของทั้ง 2 ฝ่ายอีกด้วย • ปัญหาเศรษฐกิจจากความยากจนการขาดแคลนอาหาร รัฐบาลไม่สามารถจะแก้ปัญหาเหล่านี้ได้ก่อให้เกิดความไม่พอใจแก่ประชาชนโดยทั่วไป

15. บรรณานุกรม