Download
1 / 26
E N D
Peking (na kineskom: 北京, -{Běijīng}- - severna prestonica) je glavni grad Narodne Republike Kine (NRK). Sa 14,5 miliona stanovnika, drugi je najveći grad u Kini posle Šangaja. Jedna je od četiri gradske oblasti koje su pod direktnom kontrolom Centralne vlade, veliki je saobraćajni centar sa mnoštvom pruga, puteva i autoputeva koji ulaze i izlaze iz njega u svim pravcima. Takođe je i politički, kulturni i obrazovni centar NRK. Peking je bio domaćin Letnjih olimpijskih igara 2008. Peking
Rana istorija • Najraniji ostaci ljudskog stanovanja u Pekingu su nađeni u pećinama Brda zmajeve kosti kod mesta Džoukoudijen u distriktu Fangšan, 50 kilometara jugozapadno od Pekinga, u kojima je živeo pekinški čovek. Fosili homo erektusa iz ove pećine potiču iz vremena od pre 230-250.000 godina. Na lokalitetu je otkopano stotine hiljada artefakata od kamena, većinom sitno oruđe raznih oblika
Rana istorija II • Paleolitski homo sapiens je takođe živeo ovde pre oko 27.000 godina. U blizini Pekinga su do pre 1000. godina pre nove ere postojali gradovi, kao i glavni grad države Jan, jedne od zaraćenih strana u Periodu zaraćenih država, Ji je osnovan na mestu današnjeg Pekinga
Rana istorija III • Nakon pada države Jan, potonje dinastije Ćin, Han i Jin su postavili lokalne prefekture u ovoj oblasti Za vreme dinastije Tang, Peking je postao štab fanjaškog jiedušija, vojnog upravitelja sadašnje severne hebejske oblasti. An Lušan je odavde poveo ustanak An Ši 775. godine
Srednjovekovni period • Godine 936. kasna dinastija Jin (936-947) iz severne Kine je izgubila svoje severne teritorije, uključujući današnji Peking, kada ih je aneksirao kitanski vladar Deguan. Godine 938. dinastija Lijao je osnovala novu prestonicu Nanking (Južna prestonica). Jurčenska dinastija Jin (115-1234) dinastija Jin je zauzela teritoriju dinastije Lijao i 1153. prenela svoju prestonicu u Nanking i promenila mu ime u Džungdu. Džungdu se nalazio u području oko današnjeg Tijeningsija, jugozapadno od današnjeg Pekinga. Neke od najstarijih građevina koje danas postoje u Pekingu, uključujući džamiju Nijuđije i hram Tijening, potiču iz vremena dinastije Lijao.
Srednjovekovni period II • Mongoli su spalili Džungdu do temelja 1215. i ponovo ga izgradili godine 1267. severno od prestonice Jina. U pripremama za osvajanje cele Kine, osnivač dinastije Juan Kublaj Kan je podigao grad Kanbalik i učinio ga svojom prestonicom. Izgradnja grada je završena 1293. Kanova odluka je umnogome poboljšala status grada koji se nalazio na severnim granicama Kine. Kanbalik se nalazio severno od centra današnjeg Pekinga. Centar mu se nalazio na mestu gde je sada severni deo 2. kružnog puta, a prostirao se na sever do između 3. i 4. kružnog puta.
Period dinastije Ming i Ćing • Nakon pada dinastije Juan 1368, grad je obnovila dinastija Ming i osnovala prefekturu Šuntijen u oblasti oko grada. Godine 1403. treći car iz dinastije Ming Jugnle je premestio prestonicu Minga iz Nankinga u Peking. Tokom dinastije Ming, Peking je dobio današnji oblik, a zidine iz vremena Minga su služile kao gradske zidine Pekinga sve do modernih vremena, kada su porušene, a 2. kružni put je sagrađen na njihovom mestu.
Period dinastije Ming i Ćing II • Veruje se da je Peking bio najveći grad na svetu od 1425. do 1650. i od 1710. do 1825. Danas je on 17. po redu najvećih svetskih gradova .Zabranjeni grad je sagrađen uskoro nakon toga (1406-1420), a pratio ga je Hram neba (1420) i brojni drugi graditeljski projekti. Tjenanmen, koji je postao državni simbol Narodne Republike Kine i nalazi se na njenom grbu, je dva puta spaljen za vreme dinastije Ming, a poslednja obnova je izvršena 1651.
Period dinastije Ming i Ćing III • Nakon što su Mandžurci zbacili dinastiju Ming i uspostavili dinastiju Ćing, Peking je ostao prestonica Kine tokom vladavine dinastije Ćing. Kao i tokom prethodnih dinastija, Peking je nosio i ime Đingši, što je imalo isto značenje kao i Mandžurski izraz Gmun Hcen. Peking su tokom Bokserskog ustanka 1900. opsele i zauzele strane armije.
Period Republike Kine • Sinhajska revolucija] iz 1911, čiji je cilj bio da se dinastija Ćing zameni republikom, je u početku nameravala da uspostavi svoj glavni grad u Nankingu. Nakon što je visoki zvaničnik Ćinga Juan Šikaj primorao na abdikaciju poslednjeg cara iz dinastije Ćing i osigurao uspeh revolucije, revolucionari u Nankingu su prihvatili da Juan bude predsednik nove Republike Kine, a da glavni grad ostane Peking.
Period Republike Kine II • Juan je postepeno učvrstio vlast, što je kulminiralo njegovim prolašenjem Kineskog carstva krajem 1915. sa njim kao carem. Ovaj potez je bio vrlo nepopularan, a sam Juan je umro manje od godinu dana kasnije. U Pekingu je 1919. počeo Pokret 4. maja usmeren protiv feudalizma i imperijalizma. Kina je nakon Juanove smrti potpala pod kontrolu regionalnih komandanata, a najjače frakcije su vodile česte borbe da bi preuzeli vlast nad Pekingom.
Period Republike Kine III • Nakon uspeha Kuomintangove Severne ekspedicije koja je primirila komandante na severu, Nanking je zvanično proglašen prestonicom Republike Kine 1928, a Peking je preimenovan u ''Pejping'' 28. juna 1928, što znači „severni mir. • Tokom Drugog kinesko-japanskog rata, Japan je osvojio Pejping 29. jula 1937. Tokom okupacije, gradu je vraćeno staro ime Peking i postao je sedište Privremene Vlade Republike Kine • Nakon predaje Japana u Drugom svetskom ratu, Pekingu je 15. avgusta 1945. opet promenjeno ime u Pejping.
Period Narodne Republike Kine • Dana 31. januara 1949, tokom Kineskog građanskog rata, komunističke snage su ušle u Peking bez borbe. Komunistička partija Kine na čelu sa Mao Cedungom je 1. oktobra 1949. na Tjenanmenu objavila stvaranje Narodne Republike Kine. Samo nekoliko dana ranije, Narodna politička konsultativna konferencija Kine je odlučila da će Pejping biti glavni grad nove države i da će mu ime biti promenjeno nazad u Peking.
Period Narodne Republike Kine II • U vreme osnivanja Narodne Republike, gradska oblast Pekinga se sastojala samo od njenog gradskog područja i okolnih predgrađa. Urbani deo je podeljen u nekoliko malih distrikta unutar onoga što je danas poznato kao 2. kružni put. Od tada je nekoliko okolnih okruga uključeno u opštinu, proširivši površinu pekinške oblasti nekoliko puta. Gradske zidine Pekinga su porušene između 1965. i 1969, tokom Kulturne revolucije, da bi se oslobodio prostor za izgradnju 2. kružnog puta.
Period Narodne Republike Kine III • Nakon ekonomskih reformi Deng Sjaopinga, urbano područje Pekinga se znatno proširilo. Nekada se nalazilo u granicama 2. i 3. kružnog puta, a danas izlazi iz granica 5. i 6 kružnog puta, uz mnoga poljoprivredna područja pretvorena u stambene ili poslovne četvrti. Nova poslovna zona se razvija u oblasti Guomao, Vangfuđing i Sjidan su se preobrazili u trgovačke četvrti, dok je Džungancun postao centar elektronske industrije u Kini.
Period Narodne Republike Kine IV • Tokom poslednjih godina, širenje Pekinga je takođe donelo na videlo neke probleme urbanizacije. Početkom 2005. vlada Kine je odobrila plan da se konačno zaustavi nekontrolisani razvoj Pekinga u svim smerovima. Razvoj glavnog grada Kine će se sada odvijati u dva polukružna pojasa izvan centra grada na zapad i istok, umesto u koncentričnim krugovima.
