WĄGLIK

1. WĄGLIK

2. ETIOLOGIA • Laseczka wąglika – Bacillus anthracis • Warunki tlenowe, brak rzęsek i ruchu, G+ • W rozmazach z krwi i narządów wewnętrznych, układają się pojedyńczo lub w łańcuszki z 2 - 3 komorek • „łodyga bambusa” - kształt cylindryczny, przewężenie w środku komórki, ułożone w łańcuszki • W hodowli tworzą długie, łańcuszkowate skupiska

3. ETIOLOGIA • Wytwarzają otoczki w organizmie zwierzęcia jako element ochronny p-ko siłom obronnym organizmu • ZARODNIKI – wytwarzają je w środowisku zewnętrznym, przy dostępie tlenu, temp. 12 – 43 st. C, odpowiednia wilgotność • U chorego na wąglik zwierzęcia i w nie otwartych zwłokach, zarodniki nie powstają

4. ZARODNIKI Oporne (przeżywają 32 – 50 lat)‏ Sok żołądkowy nie zabija Peklowanie, suszenie, solenie mięsa nie zabija ETIOLOGIA • FORMA WEGETAT. • Wrażliwe na środki dezynfekcyjne i czynniki środowiska • Sok żołądkowy zabija w 15-20 min. • Peklowanie zabija po upływie 1,5 mies.

5. ZARODNIKI • Wysoka oporność 32 – 50 lat • Gnojowica i nawóz – wiele m-cy żywotność • Kompostowany nawóz (72-76,5 st. C) giną po 4 dniach • Bezpośrednie nasłonecznienie zabija po 100 godzinach • Gorące i suche powietrze o temp. 120-140 st. C. niszczy po 3 h (f. wegetatywne w temp. 55-58 st. C giną po 10-15 min.)‏

6. EPIZOOTIOLOGIA • W warunkach naturalnych wrażliwe zwierzęta roślinożerne – owce, kozy, bydło, konie, dziko żyjące • Bardzo wrażliwe bawoły, łosie, wielbłądy • Stosunkowo mało wrażliwe świnie i psy • Źródło: - pierwotne: zwłoki zwierząt padłych na wąglik oraz wydaliny (kał, mocz, ślina) - pasza lub woda do picia - głównie pastwisko

7. EPIZOOTIOLOGIA • ZARODNIKI – mogą pozostawać w ziemi przez kilkadziesiąt lat lub być wypłukiwane przez wody podskórne i zakażać pastwiska i zwierzęta z nich korzystające • Wymywanie zarazków z głębszych warstw ziemi po opadach – zarażanie zwierząt na pastwiskach • Jeśli stwierdzono wąglik – ustalić czy nie jest podmokłe pastwisko lub czy ostatnio nie było zalane wodami gruntowymi

8. PATOGENEZA zarodniki w paszy f. wegetatywna w błonie śluzowej gardła i jelit namnażanie i w zależności od dawki zarodników i sił obronnych organizmu zwalczenie zakażenia płyny ustrojowe posocznica choroba i śmierć

9. OBJAWY • Okres inkubacji: 20 dni gdy duża dawka zarodników to nawet 3 dni)‏ • P. nadostra: - nagłe padnięcia, bez objawów wstępnych - drgawki, z naturalnych otworów ciała wydobywa sie krew - taki przebieg zwykle na początku epizootii

10. OBJAWY • P. ostra i podostra: - objawy ogólne, wzrost CTO, spadek wydajności mlecznej - krwawa biegunka - mocz z domieszką krwi - duszność – padnięcie przez uduszenie - obrzęki w różnych częściach ciała, zwłaszcza szyja i klatka piersiowa - zapalenie gardła i obrzęk krtani - z odbytnicy krew ciemnobrunatna (barwa dziegciu) albo krwisty kał - śmierć po 10 -36 h (3 – 7 dni w podostrych)‏

11. ZMIANY ANATOMOPATOLOGICZNE • Ciemnoczerwona, niekrzepnąca, lakowata krew ze wszystkich otworów ciała • Wybroczyny we wszystkich narz. wewn. • Surowiczo-krwotoczne nacieki w tkance podskórnej i pod błonami surowiczymi • Obrzęk śledziony – konsystencja papkowata, miazga ciemnoczerwona, torebka napięta • Wątroba i nerki powiększone i zwyrodniałe • Obrzęk, silne przekrwienie i wybroczyny bł. śluzowej żołądka i jelit • Wąglik miejscowy – powiększenie ww. chłonnych w okolicy odcinka jelita

12. ROZPOZNAWANIE • Podejrzenie wąglika – gwałtowny przebieg z krwawieniami z naturalnych otworów ciała • Każde podejrzenie potwierdzić bad. laborat. • Pobranie materiału na grzebowisku lub w zakładzie utylizacyjnym • Przyżyciowo materiał: - preparaty mazane z krwi z ż. jarzmowej lub usznej (sekcyjnie miąższ śledziony)‏ - krew w probówce i na wacie w probówce mocno zamkniętej korkiem gumowym • Po śmierci: próbka śledziony, skóra (ucho)‏

13. ROZPOZNAWANIE • Badanie laboratoryjne: - posiewy – laseczki lub otoczki w prepar. - świeży materiał = łatwy wzrost - preparaty z hodowli i wł. bioch. - odczyn precypitacji Ascoliego (pomocniczo) zmętnienie w miejscu zetknięcia surowicy p-wwąglikowej z antygenem wąglikowym - PCR (głównie do badań militarnych)‏ - ELISA, odczyn aglutynacji, hemaglutynacji biernej, precypitacji w żelu agarowym)‏

14. POSTĘPOWANIE • Lista B OIE • Odizolowanie zwierząt chorych i podejrznych • Dezynfekcja stanowisk i sprzętu i wydalin • Ubój metodą krwawą niedozwolony, by nie dopuścić do skażenia środowiska • Zwłoki spalić lub poddać obróbce termicznej w zakładzie utylizacyjnym lub głęboko pogrzebać • Zdejmowanie skóry zabronione • Zakaz użycia mleka i mięsa w handlu

15. POSTĘPOWANIE • Odkażanie (2% ług sodowy, 3% woda utleniona, 5% formalina)‏ • Można stosować surowicę p-wwąglikową łącznie z antybiotykami (penicylina, streptomycyna, tetracykliny)‏ • Eliminacja możliwości zakażenia się na podmokłych pastwiskach lub sianem z takich łąk

16. ZAGROŻENIE DLA CZŁOWIEKA • Kontakt z chorymi zwierzetami, produktami ich pochodzenia (kości, krew, wełna), ziemią zanieczyszczoną zarodnikami • Drogi: - skóra - droga inhalacyjna - droga alimentarna • Okres inkubacji: 1 – 10 dni

17. ZAGROŻENIE DLA CZŁOWIEKA • Skóra: rozwija się jako czarna krosta – w miejscu wniknięcia plamki i pęcherzyki, które po zdrapaniu pokrywają się czarnym strupem. Towarzyszą temu gorączka, ból głowy, powiększenie regionalnych węzłów chłonnych. Czasem posocznica i zapalenie opon mózgowych (śmiertelność 20% nie leczona)‏ • Dr. inhalacyjna – zapalenie płuc (100%)‏ • Dr. alimentarna – krwawa biegunka (50%)‏ • Lek z wyboru:PENICYLINA