تصمیم گیری و عدم قطعیت ارایه کنندگان:

1. تصمیم گیری و عدم قطعیت ارایه کنندگان: شکوه ریاضی مینا محمدی فرانک کاظمی مجد

2. تصمیم گیری چیست؟ • تصمیم گیری عبارت است از انتخاب حساب شده یک گزینه از بین دو یا چند گزینه ، برای رسیدن به یک وضعیت بهتر . در تصمیم گیری تلاش می شود که تاثیر عناصر شانس و ریسک در زندگی ؛ به حداقل برسد . • برخی اشتباهات تصمیم گیری : • شتاب : یعنی آنکه تصمیم ، پیش از وجود حقایق و قبل از انجام محاسبه های لازم اتخاذ می شود . • چشم انداز محدود : نبود تحلیل درست از شرایط • حسابهای سرانگشتی : تکیه بر تحلیل های سرسری • خوش بینی بیش از حد : فرض عدم ِ وجود نتایج ناخوشایند !

3. تصميم گيري مستلزم سه عامل اساسي است: • مشكل يا موقعيتي كه درباره آن لازم است تصميم گيري شود • شخصي كه تصميم مي گيرد • عوامل فرعي كه بر تصميم گيري تاثير مي گذارند.

4. مهارتهاي لازم براي تصميم گيري موثر : • براي تصميم گيري موثر مهارتهاي زير ضروري مي باشند: • مهارتهاي تفكر خلاق و انتقادي • مهارتهاي حل مساله • مهارتهاي جمع آوري اطلاعات • مهارتهاي ارزيابي پيامدها • مهارتهاي ارزشيابي اطلاعات • مهارتهاي تجزيه و تحليل براي بررسي خطرات احتمالي

5. انواع تصميم : 1- تصمیم فردی و سازمانی چستر بارنارد بر اين اعتقاد است كه تصميم ها به دو نوع فردي و سازماني طبقه بندي مي شوند. فردي : تصميم هائي كه يك مدير به عنوان يك فرد مستقل از سازمان اتخاذ مي كند كه اين نوع نمي تواند تفويض شود. سازماني : تصميم هايي كه مديران با توجه به قدرت سازماني و رسمي خود اتخاذ مي كنند كه اغلب به زير دستان تفويض مي شود. تصميم

6. تصمیم فردی و گروهی :

7. عوامل شخصي موثر در تصميم گيري : • عوامل فردي زيادي وجود دارند كه بر تصميم گيري هاي ما تاثير مي گذارند مهمترين اين عوامل عبارتند از : • اعتماد به نفس • استقلال فكر • آمادگي براي پذيرش مسئوليت تصميم هاي اتخاذ شده • عدم ترس از خطر كردن • درك درست موقعيت و مشكل • ارزشها و باورها • دانش و اطلاعات درباره مشكل يا موقعيت • شيوه تصميم گيري • آمادگي براي مشورت با ديگران • انعطاف پذيري

8. سه عامل مهمي كه در تصميم گيري بايد به آنها توجه كنيم عبارتند از : • آگاهي و اطلاعات : داشتن آگاهي يكي از موارد مهم تصميم گيري است. براي اينكه تصميم هاي موثري بگيريد بايد در مورد مساله يا موقعيتي كه مي خواهيد راجع به آن تصميم بگيريد ، اطلاعات كافي داشته باشيد. براي مثال براي تصميم گيري در مورد رشته تحصيلي بايد اطلاعات لازم در باره رشته هاي تحصيلي داشته باشيد. • فشار هاي اجتماعي : ديدگاه ها و ارزشهاي اطرافيان ، خانواده ، دوستان و وسايل ارتباط جمعي بر افكار و تصميم هاي ما تاثير مي گذارند به عنوان مثال دانش آموزي تحت تاثير پدر و مادر خود رشته خاصي را انتخاب مي كند . • موقعيت ها : انسانها ممكن است در يك موقعيت يك تصميم بگيرند و در موقعيت ديگر تصميمي متفاوت با تصميم قبلي بگيرند. به عنوان نوجواني كه اصلا تمايلي به مصرف سيگار ندارد در يك موقعيت گروهي كه در آن همسالان او اقدام به مصرف سيگار مي كنند و اجتناب او از مصرف سيگار را مسخره كرده و به حساب ضعف او مي گذارند ، ممكن است از سر لجبازي و اثبات ترسو نبودن خود اقدام به مصرف سيگار بكند.

9. روش هاي معمول در تصميم گيري • تصميم گيري احساسي: در اين نوع تصميم گيري فرد بر اساس احساسات خود نسبت به يك موقعيت يا مساله و نيز بر اساس پيش داوري هاي خود تصميم گيري مي كند. • تصميم گيري آني : فرد در يك لحظه و بدون تفكر زياد تصميم مي گيرد . اين افراد در مورد پيامدهاي تصميم هاي خود زياد فكر نمي كنند. • واگذاري تصميم گيري به ديگران : اين قبيل افراد هميشه به كسي نياز دارند تا براي آنان تصميم بگيرد. برخي از اين افراد به دليل فرار از مسئوليت پذيري و ترس از شكست مسئوليت تصميم هاي خود را به ديگران واگذار مي كنند. به عبارت ديگر به ديگران اجازه مي دهند در مورد آنان تصميم بگيرند. • پشت گوش انداختن : اين افراد تصميم گيري را مرتب به تعويق مي اندازند تا زماني كه مجبور شوند تصميم گيري نمايند • تصميم گيري منطقي : اين نوع تصميم گيري براساس تجزيه و تحليل موقعيت (مشكل ) بررسي مزايا و معايب راه هاي مختلف ، ارزيابي نقاط قوت و ضعف انتخاب هاي مختلف انجام مي شود. تصميم گيري پس از ارزيابي و بررسي تمام راه حل هاي ممكن بهترين روش تصميم گيري است

10. مراحل تصميم گيري منطقي • مرحله بازشناسي : اين مرحله شامل درك و بازشناسي نياز به تصميم گيري در يك موقعيت خاص است . معمولا يك موقعيت يا مشكل ما را وادار مي نمايد كه نياز به تصميم گيري را درك كنيم . گاهي اوقات ما موقعيت را نديده مي گيريم و در نتيجه ضرورت تصميم گيري را احساس نمي كنيم . بنابراين اولين مرحله تصميم گيري شناخت موقعيت يا مساله خاصي است كه مي خواهيم در باره آن تصميم بگيريم. • مرحله جمع آوري اطلاعات : اين مرحله بسيار مهم است زيرا ما بايد تمامي اطلاعات مربوط را در مورد موقعيت يا مشكل مورد نظر گردآوري كنيم

11. مرحله ارزيابي : در اين مرحله مزايا و معايب انتخاب هاي مختلف و كل موقعيت را مورد ارزيابي قرار مي دهيم . • مرحله انتخاب: در اين مرحله از بين راه هاي مختلف يكي را انتخاب مي كنيم . • مرحله اجرا : در اين مرحله راه حل انتخاب شده را اجرا مي كنيم

12. به طور كلي تصميم گيري را مي توان فرايندي چهار مرحله اي در نظر گرفت • مرحله اول : مساله يا موقعيتي را كه مي خواهيد درباره آن تصميم بگيريد مشخص كنيد. • مرحله دوم : همه راه حل هاي مساله يا موقعيت را در نظر بگيريد. • مرحله سوم : مزايا و معايب هركدام از راه حل ها را مورد بررسي قرار دهيد. • مرحله چهارم : تصميم خود را بگيريد. هر راه حلي را كه از مزاياي بيشتر برخوردار بوده و معايب آن حداقل است و در آن شرايط زماني و مكاني بهترين راه حل مي باشد ، انتخاب كنيد

13. اصل عدم قطعیت در سال 1926، دانشمند آلمانی به نام "ورنر هایزنبرگ" ، با استفاده از فرضیه پلانک ، اصل معروف خود را بنام اصل عدم قطعیت تدوین نمود. هایزنبرگ نشان داد عدم قطعیت در اندازه گیری مکان ذره ، ضرب در عدم قطعیت در سرعت آن ، ضرب در جرم ذره ، نمی‌تواند از عدد معینی که به ثابت پلانک معروف است کمتر شود. همچنین این حد ، به راه و روش اندازه گیری وضعیت و سرعت ذره بستگی نداشته و مستقل از جرم ذره است.

14. اصل عدم قطعیت اصل عدم قطعیت هایزنبرگ ، خاصیت بنیادین و گریز ناپذیر جهان است. در واقع هایزنبرگ اصل عدم قطعیت را با یک استدلال ساده آغاز کرد . او گفت در واقع هیچ پدیده ی فیزیکی به خودی خود وجود ندارد مگر این که در میان دو ناظر یا دو چیز به وجود آید

15. References http://www.mahmoudy.blogfa.com/post-8.aspx http://www.cloob.com/profile/blog/one/username/radmard_rad/logid/976421 http://www.hupaa.com/forum/viewtopic.php?f=35&t=19385

16. از حسن توجه شما متشکرم