Download
1 / 15
150 likes | 324 Views
JOZEFO poeziaĵo de Carlos Drumond de Andrade. tradukis profesoro Sylla Chaves. JOZEFO. Kaj nune, Jozef’? La festo finiĝis, la lum’ estingiĝis, popol’ malaperis, vespero frostiĝis,. kaj nune, Jozef’? kaj nun, Joakim’? kaj nune, Rajmundo? kaj nune, vi mem?.
E N D
JOZEFO poeziaĵo de Carlos Drumond de Andrade tradukis profesoro Sylla Chaves
Kaj nune, Jozef’? La festo finiĝis, la lum’ estingiĝis, popol’ malaperis, vespero frostiĝis,
kaj nune, Jozef’? kaj nun, Joakim’? kaj nune, Rajmundo? kaj nune, vi mem?
Vi mem, sennomulo,, vi mem, mokemulo, vi, versofaranto, amanto, plendanto? kaj nune, Jozef’?
Jen vi, sen edzino, jen vi, sen dorloto kaj sen parolado, jam ne povas plu drinki, jam ne povas plu fumi, eĉ sputi ne povas, jam frostas la nokt’.
la tago ne venis, la tramo ne venis, ne venis la rido nek la utopio, sed venis la fin’, kaj ĉio forfuĝis, kaj ĉio ŝimiĝis, kaj nune, Jozef’?
Kaj nune, Jozef’? Via milda parolo, viaj febraj momentoj, manĝegemo kaj fasto, via biblioteko,
via ora verkemo, via vitra vestaĵo, via malkohereco kaj malamo - kaj nun?
Vi ŝlosilon kunportas por malfermi la pordon, sed ne plu estas pordo; en la mar’ volas morti, sed sekiĝis la mar’;
volas iri al Minas, sed ne plu estas Minas! Jozefo, kaj nun?
Se vi povus krii, se vi povus ĝemi, se vi povus ludi la vienan valson,
se vi povus dormi, se vi povus laci, se vi povus morti... Tamen vi ne mortas, vi rezistas, Jozef’!
Sola en mallumo, kiel best’ sovaĝa, sen teogonio, kaj sen muro nuda por apogi vin,
sen ĉevalo nigra por fuĝad’ galopa, vi sekvas, Jozef’! Sed, Jozefo, kien?
