Impresjonizm

1. Impresjonizm

2. IMPRESJONIZM DEFINICJA I JEGO POCZĄTKI To nurt w sztuce europejskiej, a później także amerykańskiej, który został zapoczątkowany przez grupę artystów studiujących w Atelier Gleyere oraz z Akademia Suisse w drugiej połowie XIX w. Osiem paryskich wystaw w latach 1874-1886 zaowocowało zerwaniem nowej sztuki z akademizmem obowiązującym w II połowie tego stulecia. Za początek impresjonizmu uznaje się I wystawę grupy artystów zorganizowaną w atelier fotograficznym Nadara w 1874 r.

3. IMPRESJONIZMI JEGO CECHY CHARAKTERYSTYCZNE • skupia się na powierzchowności, ulotności chwili, nastroju, oświetlenia czy kąta widzenia • reprezentuje punkt kulminacyjny i zarazem ostatni przejaw wizji malarstwa renesansowej perspektywy i wykształconych za jej pomocą nawyków percepcyjnych • udowadnia subiektywność i relatywność ludzkiej percepcji • czyni kolor i formę autonomicznymi składnikami obrazu • zmienia tematykę obrazu na wizję codzienności i współczesności • dywizjonizm – czyli nakładanie tuz obok siebie plam „czystego” koloru tak, że z pewnej odległości zlewały się tworząc barwy uzupełniające, uzyskując w ten sposób wibracji i świetlistości , niemożliwy do osiągnięcia przez mieszanie barw. Dywicjonizm został rozwinięty przez neoimpresjonistów w pointylizm.

4. IMPRESJONIZMBARWY Impresjoniści używali barw chromatycznych i mawiali , że „ w naturze nie ma bieli, ani czerni”. Odrzucali farby „ziemne”, ugry, sieny i umbry. Ich obrazy były bardzo jasne i intensywnie kolorowe. Pierwsi malowali kolor tak, jak go widzimy w plenerze, kiedy cienie są błękitne, a nie czarne czy szare. W tej metodzie transpozycji świateł na tony ciepłe, a cieni na tony chłodne: fiolety, zielenie, błękity wzbudzali zgorszenie wśród oglądających obrazy. Te innowacje sprawiają, że rejestrujemy zjawiska optyczne , wrażenie świetlno- barwne. Kolor realny rzeczy ustępuje kolorowi wrażeniowemu , zależnemu od światła, od refleksu, od sąsiedztwa innych barw.

5. IMPRESJONIZMBARWY Chevreul zademonstrował metodę tworzenia niezwykłych efektów optycznych przez zestawianie kolorów . Koło barwne Chevreula ukazuje to, że różnica między dwoma kolorami jest najbardziej widoczna wtedy, gdy kolory te umieszczone są blisko siebie. Kolory po niebieskiej stronie koła nazywane są barwami zimnymi a te po stronie czerwonej są barwami ciepłymi.

6. IMPRESJONIZMARTYŚCI I ICH DZIEŁA Do najbardziej znanych impresjonistów zalicza się następujących malarzy: • Edouard Manet – uważany za prekursora impresjonizmu, nigdy nie stosował metody dywizjonistycznej, jego dzieło „ Śniadanie na trawie” powstało jeszcze przed oficjalnym początkiem impresjonizmu. • - Camille Pissarro – jeden z głównych artystów; tematy obrazów to pejzaże pełne słońca; stosował kontrasty barwne, fioletowy błękit łączył ze szmaragdem morza, stosował kolory czyste: błękity, zielenie pól, róże, fiolety. Malował sztuką dywizjonistyczną i pointylistyczną. Jedno z dzieł to: „Czerwone dachy, zakątek wsi, efekty zimy” – 1877 r.

7. IMPRESJONIZMARTYŚCI I ICH DZIEŁA • Edgar Degas – „Primabalerina (Balet)”, „Czesząca się kobieta”; jego obrazy charakteryzują się świeżością plamy barwnej i faktury. Chwytał ruch w rysunek zwięzły, surowy. Jego niezliczone tancerki na scenie, odpoczywające, ćwiczące przygotowujące się do występów to dowód fascynacji migawkowym ruchem. Nakładał farby szerokimi, zamaszystymi pociągnięciami pędzla lub kredki (pastele), stosował skróty perspektywistyczne podobne do kadru. Pozostawił po sobie ponad 2 tys. dzieł (rzeźb, obrazów, pasteli); • Auguste Renoir – „Bal w Moulin de la Galette”, „Huśtawka”, „Śniadanie wioślarzy”; malarz aktów, dzieci i kwiatów, z rubensowska radością życia oddawał jego zmysłową powierzchnię. Zestawienia barw działają radośnie w jego dziełach, lekko dekoracyjnie. Głównym motywem jest postać ludzka, malował pojedyncze postacie i zbiorowe sceny figuralne. Jego malarstwo jest pełne zmysłowości i i radosnych scen z życia codziennego.

8. IMPRESJONIZMARTYŚCI I ICH DZIEŁA - Claude Monet - „Nenufary’, „Topole nad brzegiem Epte”, „Regaty w Argenteuil” i wiele innych. Od jego obrazu „Impresja – wschód słońca” powstała nazwa impresjonizm. Był jednym z najbardziej typowych i konsekwentnych impresjonistów. Bardzo często malował morze, port morski w Hawrze, żaglówki, regaty. Za pomocą czystych kolorów starał się odtworzyć świat przepojony światłem o niezmiernej ruchliwości. Impresjonizm zawdzięcza mu swą technikę: czyste jasne kolory, dywizjonizm, odrzucenie cieni, zastąpienie czerni błękitem, fioletem, purpurą. Współczesnych sobie zadziwia jednością palety barw i pejzażami sprawiającymi wrażenie wibracji.

9. IMPRESJONIZMJEDNO Z DZIEŁ „Kąpiący się w Le Grenouillere” Claude Monet; 1869 Monet uwielbiał malowanie w plenerze, używał mocnych, czystych kolorów bazując na tym co sam dostrzegał. Odchodząc od tradycyjnych historycznych, bądź religijnych tematów, odrzucił również niezwykle precyzyjne techniki sztuki akademickiej. Obraz ten jest jednym z najwcześniejszych przykładów nowego stylu. Przedstawia żywą impresję na temat kąpieli, ukazując rozświetloną blaskiem słońca powierzchnię wody

10. IMPRESJONIZM Prezentacje przygotowały: Natalia Troczyńska Paulina Borowiecka Źródło: • http://leonardo.republika.pl/impresjo.html • http://www.profesor.pl • http://pl.shvoong.com • http://portalwiedzy.onet.pl • http://pbeata1.wordpress.com/impresjoizm/