310 likes | 587 Views
Aleje Jerozolimskie. ulica którą znamy, ale nie do końca…. 1774 na terenie jurydyki należącej wówczas do Augusta Sułkowskiego powstało żydowskie osiedle Nowa Jerozolima , pomiędzy dzisiejszymi ulicami Towarową i Kaliską w rejonie dzisiejszego Placu Zawiszy.
E N D
Aleje Jerozolimskie ulica którą znamy, ale nie do końca…
1774 na terenie jurydyki należącej wówczas do Augusta Sułkowskiego powstało żydowskie osiedle Nowa Jerozolima, pomiędzy dzisiejszymi ulicami Towarową i Kaliską w rejonie dzisiejszego Placu Zawiszy.
Wobec zakazu handlu przez Żydów w obrębie Starej Warszawy, stanowili oni niewygodną konkurencję. Magistrat Starej Warszawy pozwał Sułkowskiego do sądów marszałkowskich z żądaniem likwidacji żydowskiego osiedla.
Pomimo żydowskich protestów 23 stycznia 1776 roku Nowa Jerozolima przestała istnieć, towary skonfiskowano, a domy zostały zburzone. Pomimo krótkiego istnienia, nazwa osiedla obecna jest w późniejszych Rogatkach Jerozolimskich i Al. Jerozolimskich.
Z dawnego osiedla pozostała jedynie droga (zwana Drogą Jerozolimską) wiodąca do niego, która stała się podstawą pod późniejsze prace regulacyjne. W latach 1823-1824 wytyczono szeroką na 44 metry drogę obsadzoną topolami, a na jej zakończeniu, w rejonie dzisiejszego placu Zawiszy wzniesiono dwie rogatki jerozolimskie projektu Jakuba Kubickiego,
Podczas okupacji niemieckiej Aleje nosiły nazwę "Reichstraße". W czasie drugiej wojny światowej większość zabudowy została zniszczona, natomiast po wojnie postanowiono odbudować Warszawę
Po południowej stronie ulicy zachował się ciąg oryginalnych przedwojennych kamienic, których część wpisana jest do rejestru zabytków. Należą do nich budynki:
pod numerem 45 – Hotel Polonia (1911–1913) zaprojektowany przez Juliusza Nagórskiego
pod numerem 47 – kamienica Wilhelma Rakmana (1905–1906), zaprojektowana przez Ludwika Panczakiewicza
pod numerem 51 – kamienica Piotra i Wincentego Hoserów (1904–1905)
pod numerem 53 – kamienica Izaaka Rotberga (1893–1894), b. Hotel Central
pod numerem 55 – kamienica Franciszka Łapinskiego (1880–1881), zaprojektowana przez Witolda Lanca.
pod numerem 85 – kamienica Mikołaja Szelechowa (1912–1913), zaprojektowana przez Waldemara Feddersa
pod numerem 99 – kamienica Stanisława Rostkowskiego (1910–1911), zaprojektowana przez Artura Gurneya
Po drugiej stronie Alej Jerozolimskich dziś przeciwwagą do przedwojennych kamienic jest Pałac Kultury i Nauki.
Na terenie, który zajmuje Pałac Kultury przed wojną były ulice i kamienice.
Wybudowany przez Związek Radziecki i nazwany imieniem Józefa Stalina, miał być stałym przypomnieniem, że nie jesteśmy w naszym kraju sami…
Plac Zawiszy w latach 60-tych wyglądał tak. To tu dawniej stały rogatki miejskie.
A tam, gdzie jest dworzec Warszawa Śródmieście, był Dworzec Główny, którego ruiny widać na zdjęciu z 2.11.1939r.
Tak wyglądał potem w czasie II wojny światowej. Tramwaj 7 wtedy też jeździł na Ochotę…
Dalsza część Alej Jerozolimskich, w stronę Wisły, od czasów powojennych zbudowano w stylu socrealistycznym.
Ale są też piękne przykłady architektury modernistycznej lat 60-tych.
Wzdłuż Alej Jerozolimskich jest kilka pięknych przykładów miejskich przystanków kolejowych.To Dworzec Ochota.
Obecnie bardzo modne miejsce spotkań blisko Mostu Poniatowskiego.
Aleje Jerozolimskie to niesamowita ulica, która kryje wiele tajemnic.
To tu znajdowała się słynna Reduta Ordona, szaniec walki Polaków z Rosjanami w czasie obrony Warszawy we wrześniu 1831.
Poznawajmy nasza okolicę, bo ona wiele nam powie o przeszłości Warszawy.