Download
1 / 7
E N D
پیر مردی برای درمان پیش دکتر آمد .هزینه های درمان را که نگرفت هیچ هزینه دارو را هم خودش داد و وقت رفتن چون هوا سرد بود لباس خودش را هم به تن بیمار کرد و گفت برو به سلامت . وقتی از دنیا رفت مشخص شد که هزینه دارو بسیاری از بیماران را خود پرداخت می کرد . دکترعبدالکریم سرافراز مردی از تبار نیکان و فرهیختگان ، خدمتگزاری صادق و دلسوز، متولد 1346 در زاهدشهر و در محله ای فقیر نشین دیده به جهان گشود .
از روزی که دانشگاه آزاد اسلامی در زاهد شهر گشایش یافت دکترعبدالکریم همه دانشجویانی که به مطب او مراجعه می کردند را مجانی مداوا می کرد و از آنها هیچ حق ویزیت دریافت نمی کرد . این اواخر یک روز که با هم نشسته بودیم و سرگرم گفتگو بودیم به رسم همیشگی که در خلوت یکدیگر را با اسم کوچک صدا می زدیم رو به او کردم و گفتم : عبدالکریم الآن دانشجویان زیاد شده اند و قطعا مراجعات آنها به تو زیاد شده است . آیا می خواهی همچنان حق ویزیت نگرفتن را ادامه دهی ؟ با احساس خاصی رو به من کرد و گفت : مجید این دانشجوها میهمان ما و زاهدشهر هستند دوست دارم با خاطره ای خوش زاهدشهر را ترک کنند.
آن شب را هرگز فراموش نخواهم کرد. نیمه های شب بود که از سر کار بر می گشتم که چیزی توجهم را جلب کرد جلوتر رفتم در تاریکی دکتر را دیدم که چیزی در دست داشت و به درون کوچه ای میرفت. صبر کردم تا برگشت و پس از احوال پرسی از من خواهش کرد که این موضوع را تا زمانی که زنده است فاش نکنم . آری دکتر مردی بود که سختی روزگار را حس میکرد و کمک به هم وطن خود را یک فریضه می دانست .
خداوند روح مرحوم دکتر عبد الکریم سرافراز را با اولیا محشور گرداند او را که می دیدم به یاد فرموده امام علی (ع) می افتادم « الطلاقه شیمه الرجال » گشاده رویی خصلت آزاد مرد است برای دستگیری از نیازمندان و بیماران بی بضاعت سر از پا نمی شناخت برایش فرق نمیکرد چه ساعتی از شبانه روز است با لبخند می پذیرفت و به دیدار مریض می رفت و محرم اسرار مردم بود .
سرانجام آن روح بلند و ناآرام که سرافراز بود و محبوب مردم، در بی کرانگی رحمت الهی در شامگاه پنج شنبه 2 اردیبهشت 89 در سن 43 سالگی در سیل دخیل بستگان و اَمَّن یُجیب خوانان مردم بر اثر عارضه قلبی رفت تا عند ربهم ... وقافله یاران، دلشکسته و غمگین هنوز مبهوت مانده است. به رسم مهربانی صلواتی به روح این پزشک فرهیخته هدیه می کنیم . یادش گرامی و راهش پر رهرو باد .
امام هادی ( علیه السلام ) : علماء و دانشمندانى که به فریاد دوستان و پیروان ما برسند و از آن ها رفع مشکل نمایند، روز قیامت در حالى محشور مى شوند که تاج درخشانى بر سر دارند و نور از آن ها مى درخشد. بحارالأنوار: ج 2، ص 6
