GUIÓN

1. GUIÓN ESTRUTURA DO NOME DUN COMPOSTO ORGÁNICO LP3 P3 LP2 P2 LS1 P1 R S1 LS2 S2 R(raíz) P1 (prefixo) S1 (sufixo) ELECCIÓN DA CADEA PRINCIPAL P2(prefixo) S2 (sufixo) P3(prefixo) LOCALIZACIÓN NA CADEA PRINCIPAL L (localizadores) NOMENCLATURA DOS COMPOSTOS AROMÁTICOS

2. Undec- 11 Dodec- 12 Tridec- 13 Tetradec- 14 Pentadec- 15 Hexadec- 16 Heptadec- 17 Octadec- 18 Nonadec- 19 Eicos- 20 R(raíz) Informa da lonxitude da cadea carbonada principal Raíz Nº de carbonos Raíz Nº de carbonos Met- 1 Et- 2 Prop- 3 But- 4 Pent- 5 Hex- 6 Hept- 7 Oct- 8 Non- 9 Dec- 10

3. Indica o carácter lineal ou cíclico da cadea principal. P1(prefixo) Cadea lineal aberta Cadea cíclica pechada Con prefixo Ciclo Sen Prefixo ........ CH3CH2CH2 CH2CH3 Pentano Ciclopentano

4. P2(prefixo) Informa do Grupo Funcional secundario Cando un composto contén máis dun grupo funcional, escóllese como principal o máis insaturado e oxidado da cadea principal As regras de nomenclatura establecen, que, ao nome do hidrocarburo base, engadiráselle un sufixo que se correspondera coa función máis importante. Os demáis grupos presentes na molécula, “secundarios”, serán designados a través de prefixos. A cadea numérase atribuíndo o número “1” ao átomo de Carbono enlazado ao Grupo Funcional principal. Grupos funcionais actuando como secundarios Grupos funcionais sempre secundarios. (Alcohois) Hidróxi OH X Halo (fluoro, cloro, etc). Oxo CO (Cetonas) Nitroso NO Ciano CN (Nitrilos) Formil CHO (Aldehídos) Ril (cadea secundaria) R Amino NH2 (Aminas) Nitro NO2 Carboxi COOH (Acidos carboxílicos) Roxi OR Carbamoil CONH2 (Amidas) Nota: os átomos de carbono subliñados C inclúense no nome do composto.

5. 1 P3(prefixo) Indica a presenza de substituíntes GRUPOS SUBSTITUÍNTES ALQUILO: Son orixinados pola perda dun hidróxeno nun hidrocarburo acíclico saturado. Os nomes obteñense substituíndo a terminación ano, do nome do alcano, polo sufixo ilo: CH3CH2CH3 (propano) CH3CH2CH2 (propilo) Radicais complexos con nome común admitidos pola IUPAC CH3  CH3C  CH3 CH3  CH3CCH2  CH3 CH3CH  CH3 CH3CHCH2  CH3 CH3CH2CH  CH3 Isopropilo (1-metiletilo) Isobutilo (2-metilpropilo) sec-Butilo (1-metilpropilo) terc-Butilo (1,1-dimetiletilo) Neopentilo (2,2-dimetilpropilo) GRUPOS SUBSTITUÍNTES CICLOALQUILO: Son orixinados pola perda dun hidróxeno nun hidrocarburo cíclico saturado. Ciclopentilo

6. 1 2 GRUPOS SUBSTITUÍNTES DOS HIDROCARBUROS ACÍCLICOS INSATURADOS : Atribúese ao átomo de carbono con valencia libre o número “1”, e empréganse os sufixos enilo, inilo, dienilo, diinilo, etc., indicándose cando é necesario as posicións dos enlaces dobres e triplos. CH2CH CH2CH  CH2 CH3CHCHCHCH 2-propenilo(Alilo) 1,3-Pentadienilo Vinilo (Etenilo) CH3 C  C  C  C  CHCH CH3CCH 1,3-Pentadiinilo Etinilo 1-propinilo GRUPOS SUBSTITUÍNTES CICLOALQUENILO E CICLOALQUINILO: Numéranse atribuíndo o algoritmo número “1” ao carbono con valencia libre, e de modo que a localización do dobre (triplo) enlace quede establecida coa numeración mais baixa posible. As terminacións ”-eno” e “-ino” son substituídas polas terminacións enilo, e inilo. 2-ciclobutenilo Cando calquera destes substituíntes se presenta máis dunha vez, aplícanse afixos multiplicadores: di, tri, tetra, penta, hexa, hepta,…etc.