Barwienie płomienia

1. Barwienie płomienia

2. Barwienie płomienia palnika • Barwienie płomienia palnika - technika stosowana w chemicznej analizie jakościowej polegająca na umieszczaniu próbki w płomieniu palnika i obserwowaniu zmian zabarwienia płomienia. • W wysokiej temperaturze związki niektórych matali wyparowują, a ich pary pobudzone do świecenia zabarwiają płomień palnika w charakterystyczny dla siebie sposób. Zabarwienie to wynika z faktu jonizacji metali, czyli powstawania odpowiednich kationów, w obecności których płomień palnika przybiera określoną barwę. W wielu przypadkach barwa ta jest na tyle charakterystyczna, że w połączeniu z innymi technikami analitycznymi umożliwia niemal stuprocentową pewność obecności danego metalu w próbce.

3. Pierwiastki barwiące płomień • sód - żółty, potas - fioletowy, liliowy,miedz - niebieski, stront - karminowo-czerwony, wapń - ceglastoczerwony lub pomarańczowy, bar - zielony, jasnozielony, biały,lit - różowoczerwony, ciemnoliliowy, fioletowy (inny niż potas). Inne pierwiastki barwiące płomień (ale rzadko /lub wcale/ wykorzystywane) to: bor - zielony, rubid- żółto- fioletowy, cez - fioletowo-niebieski

4. Związki sodu barwiące płomień • - sole wapnia barwią płomień na ceglastoczerwony, • - sole strontu barwią płomień na czerwono, • - sole litu barwią płomień na karminowo, • - sole indu barwią płomień na indygowy (nazwa pierwiastka pochodzi od tego zjawiska), • - sole sodu barwią płomień na żółty, • - sole miedzi barwią płomień na zielony, • - sole potasu barwią płomień na fioletowy, • - sole rubidu i cezu barwią płomień na fioletowo różowy, • - sole baru i boru barwią na kolor jasno zielony, • - sole cyny, bizmutu, antymonu, ołowiu, arsenu barwią na kolor niebieski, • - sole jonem chloru barwią na kolor żółty

5. Kationy barwiące płomień • Kationy metali I grupy głównej • Li+ barwi płomień na karminowy, ciemnoczerwony i wiśniowo-czerwony • Na+ barwi płomień na intensywnie żółty • K+ barwi płomień na różowy i różowo-fioletowy • Rb+ barwi płomień na purpurowy i jasnofioletowy • Cs+ barwi płomień na niebieski i niebieskofioletowy • Kationy metali II grupy głównej • Ca2+ barwi płomień na ceglastoczerwony • Sr2+ barwi płomień na karminowoczerwony • Ba2+ barwi płomień na jasnozielony i żółtozielony • Ra2+ barwi płomień na karminowoczerwony • Kationy lantanowców • Eu3+ barwi płomień na czerwony • Kationy metali XI grupy pobocznej • Cu2+ (halogenki) barwi płomień na niebieskozielony • Cu2+ (inne sole) barwi płomień na zielony • Cu+ barwi płomień na niebieski • Kationy metali III grupy głównej • Ga3+ barwi płomień na fioletowy i niebieskofioletowy • In3+ barwi płomień na indygowy • Tl+ barwi płomień na zielony

6. Spalanie • Spalanie – reakcja chemiczna przebiegająca między materiałem palnym lub paliwem a utleniaczem, z wydzieleniem ciepła i światła. Paliwa i utleniacze mogą występować w trzech stanach skupienia gazowym, ciekłym i stałym. Powszechnie dostępnym utleniaczem gazowym jest tlen zawarty w powietrzu. Utleniacze ciekłe i stałe są stosowane w silnikach rakietowych. • Są trzy typy zapoczątkowania reakcji spalania: • zapłon – punktowy bodziec energetyczny (np. zapałka, iskra itp.) • samozapłon– ciągły bodziec energetyczny (np. strumień ciepła elementów grzejnych) • samozapalenie– proces samorzutnego zapoczątkowania reakcji spalania przy pomocy przemian zachodzących w samym materiale na drodze fizycznej i chemicznej.

7. Spalanie pierwiastków spalanie litu spalanie strontu

8. Spalanie Chlorku miedzi(II)

9. Wzbudzanie atomów • Wzbudzanie atomu to przeskok elektronu na powłokę wyższą Wzbudzenie jest procesem nietrwałym. Elektron wraca do stanu podstawowego, oddając taką samą porcję energii, jaką wcześniej dostał. Łatwiej wzbudzić elektron z drugiej powłoki, niż z pierwszej.

10. Stan Wzbudzony • Stan wzbudzony – w mechanice kwantowej jest to stan związany układu kwantowo mechanicznego, mający większą energię niż stan podstawowy. • W fizyce atomowej stan wzbudzony jest pojęciem odnoszącym się do atomów lub cząsteczek. • O ile w stanie podstawowym atomu, elektrony zapełniają orbitale zgodnie z Regułą Hunda, o tyle w stanie wzbudzonym mogą występować np. dwa orbitale z niesparowanymi elektronami.

11. Tęcza - zjawisko optyczne, łuk na niebie składający się z siedmiu kolorów spektrum ( widma optycznego) w postaci wstęg. Powstaje na skutek załamania się, odbicia i rozszczepienia promieni słonecznych w kroplach deszczu lub mgły. Zjawisko to zostało opisane przez Teodoryka z Fryburga w XIV wieku. Tęcza

12. Tęcza Zjawisko dyspersji światła Pryzmat • Jak wiemy światło rozchodzi się z różną prędkością w zależności od tego w jakim ośrodku się porusza. Najszybciej porusza się w próżni gdzie jego prędkość w przybliżeniu wynosi 300000 km/s. Jednakże prędkość światła przy przechodzeniu prze określony ośrodek zależy także o długości fali światła, czyli od jego częstotliwości, jest to tzw. zjawisko dyspersji światła. • Najprościej zaobserwować dyspersję światła, poprzez oświetlenie światłem białym pryzmatu. Jeśli ustawimy za pryzmatem ekran, zaobserwujemy powstanie na nim pięknej kolorowej tęczy. Powstała tęcza, wynika bezpośrednio z różnicy współczynników załamania dla poszczególnych barw składowych. Najmniejszy współczynnik załamania ma barwa czerwona, i dlatego też jej kąta załamania jest najmniejszy. Natomiast najbardziej odchyla się od początkowego kierunku padania barwa fioletowa, gdyż w wyniku dyspersji, współczynnik załamania dla tej barwy jest największy.

13. Światło Białe • Światło białe jest światłem złożonym, składa się z wielu "promieni" różniących się od siebie długością fali, a co za tym idzie częstotliwością. Z inną prędkością będzie się poruszała składowa czerwona światła, a z inną składowa fioletowa. Tylko w próżni wszystkie składowe będą się poruszać z jednakowymi prędkościami.

14. Barwy Proste • Barwy proste (monochromatyczne, widmowe) – barwy otrzymane z rozszczepienia światła białego. • Barwa prosta to wrażenie wzrokowe wywołane falą elektromagnetyczną o konkretnej długości z przedziału fal widzialnych czyli ok. 380 nm - ok. 770 nm W rzeczywistości dobrze widzialne barwy to jeszcze węższy zakres (400-700). Tylko z barw prostych składa się tęcza załamanie światła w krysztale, odbicie w płytce kompaktowej, a nawet w dostatecznie cienkiej plamie oleju samochodowego na kałuży. Barwami prostymi (trzema konkretnymi wybranymi barwami prostymi) świeci kolorowy kineskop jeśli przyjrzymy mu się z bliska . W naturze barwy proste są rzadkością.

15. doświadczenie

16. Źródła:-zdjęcia pryzmatu i spalania litu i strontu z internetu-zdjęcia doświadczenia wykonane podczas Szkolnego koła naukowego-definicje z Wikipedii