Wybitni Niemcy

1. Wybitni Niemcy

2. Albert Einstein

3. Albert Einstein • Albert Einstein (ur. 14 marca1879 r. w Ulm w Niemczech, zm. 18 kwietnia1955 r. w Princeton w USA) – jeden z największych fizyków-teoretyków XX wieku, twórca ogólnej i szczególnej teorii względności, współtwórca korpuskularno-falowej teorii światła, odkrywca emisji wymuszonej. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1921 roku za wyjaśnienie efektu fotoelektrycznego. Opublikował ponad 450 prac, w tym ponad 300 naukowych. Wniósł też swój wkład do rozwoju filozofii nauki.

4. Naukowiec zajmował się: • Badaniami o charakterze teoretycznym lub matematyczno-przyrodniczym • Fizyką teoretyczną • Badaniami o naturze bardziej spektulatywnej, • Fizyką molekularną • Fizyką kwantową • Fizyką matematyczną

5. Albert Einstein opublikował ponad 300 prac naukowych. Niektóre z nich to: • 1905: Szczególna teoria względności, pozwalająca pogodzić względność ruchu z obserwowaną niezależnością prędkości światła od obserwatora i zawierająca słynną formułę E=mc2Opis i wyjaśnienie ruchów Browna, kolejny dowód istnienia atomów. • Wyjaśnienie efektu fotoelektrycznego, wprowadzające pojęcie fotonu, cząstki elementarnej będącej nośnikiem oddziaływania elektromagnetycznego. Był to pierwszy krok do odkrycia dualizmu korpuskularno-falowego. Za to odkrycie przyznano Einsteinowi Nagrodę Nobla. • 1907: Kwantowa teoria ciepła właściwegociała stałego. Pokazała ona, że wzór PlanckaE=hν nie stosuje się tylko do ciała doskonale czarnego, ale jest uniwersalnym prawem fizyki. • 1915: Ogólna teoria względności, nowa teoria grawitacji tłumacząca zjawiska grawitacyjne geometrycznymi własnościami zakrzywionej przez masę lub energię czasoprzestrzeni. • 1918: Teoria procesu emisji i absorpcjipromieniowania elektromagnetycznego przez atomy. Jest ona podstawą działania laserów • 1935: Paradoks Einsteina-Podolskiego-Rosena (Paradoks EPR), mający udowodnić nieprawdziwość splątania kwantowego. Został on rozwiązany w latach 60. XX w. przez Twierdzenie Bella.

6. Johann Wolfgang von Goethe

7. Johann Wolfgang von Goethe  (ur. 28 sierpnia1749 we Frankfurcie nad Menem, zm. 22 marca1832 w Weimarze) – najwybitniejszy niemiecki poeta okresu romantyzmu i jeden z najbardziej znaczących w skali światowej, dramaturg, prozaik, uczony, polityk, wolnomularz.

8. Wczesna twórczość Goethego typowa dla okresu „burzy i naporu”, m.in. pełen buntu dramat „Gtz z Berlichingen” (1773, wyd. pol. 1877), osnuty na wydarzeniach wojen chłopskich, powieść epistolarna ”Cierpienia młodego Wertera” (1774, wyd. pol. 1822), która, dzięki odzwierciedleniu nastrojów ówczesnego młodego pokolenia, zyskała szybko świat. rozgłos i wielu naśladowców. Z tego okresu pochodzą też liczne utwory liryczne, ody, hymny i pieśni („Znasz-li ten kraj”, „Prometeusz”, „Ganimed”). W związku ze wspomnianym zainteresowaniem antykiem powstały „Elegie rzymskie” (1786–88, wyd. pol. 1956).

9. W twórczości poetyckiej Goethe osiągnął bogactwo form i środków. Pierwsze lata weimarskie przyniosły obfity plon, powstało wiele wierszy lirycznych, ballad („Król olch”, „Rybak”), dramatów: „Ifigenia w Taurydzie” (1787, wyd. pol. 1833), „Egmont” (1787, wyd. pol. 1885), „Torquato Tasso” (1789, wyd. pol. 1861), prace naukowe. Twórczość poetycka Goethego osiągnęła największy rozkwit w latach 90, z tego okresu pochodzi satyryczny. epos „Lis przechera” (1794, wyd. pol. 1877), wiele ballad (m.in. „Uczeń czarnoksiężnika”), idylla „Herman i Dorota” (1798, wyd. pol. 1845), także „Lata nauki Wilhelma Meistra” (1796), które wraz z drugą częścią — „Lata wędrówki Wilhelma Meistra” (1821, wyd. pol. całości 1893) są klasycznym wzorem niemieckiej powieści edukacyjnej. W 1808 Goethe wydał pierwszą część tragedii Faust (wyd. pol. 1844), której część druga, wyd. 1832 (wyd. pol. 1962), uwieńczyła dzieło życia poety.

10. Jan Gutenberg

11. Jan Gutenberg, właściwie Jan Gensfleisch, niem.Johannes Gensfleisch zur Laden zum Gutenberg (ur. ok. 1399, zm. 3 lutego1468) – złotnik i drukarzmoguncki, niemiecki rzemieślnik, twórca pierwszej przemysłowej metody druku na świecie.

12. Jest uważany za wynalazcę ruchomej czcionki, mimo że historia jej sięga przynajmniej XI w. (Chiny). Wynalazek czcionki ruchomej był prawdopodobnie pierwotnie autorstwa Laurensa Janszoona Costera, Holendra z Haarlemu. Gutenberg mógł zobaczyć jego druk wystawiony przy okazji uroczystości ku czci relikwii akwizgrańskich w roku 1440. Sposób konstruowania czcionek i ich składu został przez Gutenberga opracowany na nowo i następnie udoskonalany, dlatego też jemu przypisuje się wynalazek nowoczesnego druku. • Gutenberg popadł w długi i część jego warsztatu została przejęta przez Jana Fusta, który zatrudnił ucznia Gutenberga Piotra Schőffera. Z tego warsztatu wyszły druki dawniej przypisywane Gutenbergowi, m.in. Psałterz moguncki (1457), pierwszy tekst z drukowanymi iluminacjami (inicjały czerwone i niebieskie, ryte w metalu, nie w drewnie).

13. Jego prekursorskim dokonaniem było stworzenie w Europie pierwszego prawdziwie dużego wydawnictwa książkowego. Do tamtej pory drukowano tylko pojedyncze karty zawierające skomplikowane zdobienia, przeznaczone do dalszego wypełnienia pismem ręcznym, oraz niewielkie akcydensy. • Inne ważne osiągnięcia Gutenberga to udany projekt modyfikacji dotychczasowego gotyckiego kroju pisma ręcznego, a przede wszystkim stworzenia podstawowych zasad składu tekstu, z których korzysta większość zawodowych typografów, jak i projektanci oprogramowania dla DTP. • Za datę wynalezienia druku uznaje się rok 1450. Pierwszymi księgami jakie Gutenberg wydrukował były: Biblia (tzw. Biblia 42-wierszowa, 1455) oraz Księga Wszelkiej Mądrości.

14. Prezentacja została wykonana przez: • Jacka Kołacza • Macieja Barnowskiego • Roberta Czapiewskiego

15. Dane • Nazwisko nauczyciela: p. Krasnopolska • Adres: ul. Poli Gojawiczyńskiej 10 • Nazwa Szkoły: Gimnazjum nr 27 w Gdańsku • Adres mailowy: Jacek033@gmail.com