Download
1 / 28
E N D
A CAPELA DA MILAGROSA • No ano 2012 cúmprense 100 anos da construción da Capela da Milagrosa en Carballo, polos esposos D. Ramón Sanchez García e Dª. Basilisa RodriguezSande.Dª. Basilisa viuse afectada dunha grave enfermidade, que os médicos non lograban curar. Entónencomendouse á Virxe Milagrosa, facendo a Novena e recibindo con devoción a Medalla. Experimentou a melloría ata curarse de todo, atribuíndo a súa curación a un miragre da Milagrosa.En agradecemento decide o matrimonio construír a Capela dedicada á Milagrosa e un Colexio anexo, encargando ás Dominicanas impartir o ensino e formación relixiosa • Con motivo do centenario, e en resposta á solicitude presentada aoSr.Arzobispo e tramitada ante a Penitenciaría Apostólica, o Papa, Benedicto XVI, concedeuao Santuario Capela da Milagrosa de Carballo un Ano Xubilar con motivo do Centenario da Construción da Capela e da veneración á imaxe da Virxe Milagrosa. • Bibliografía: • www.parroquiacarballo.com/tripticoanojubilar.pdf
SANTA EUFEMIA DE RUS (RAMIL) • Fíxose no ano 1804 . Atópase en Ramil (Santa Eufemia) unha festa moi popular. Ten igrexa , capela e fonte…Cando son as festas, as misas fanse na capela e logo dan voltas coa santa ao redor da igrexa. Hai moitas máis festas pero esa é a máis popular. Esas festas como non son tan populares fanse na igrexa.
SANTA EUFEMIA DE RUS (RAMIL) Información facilitada polos avós
A IGREXA DE SANTA MARÍA DE RUS • Ó chegar ó lugar do Outeiroatopamos a parroquial de Santa María de Rus, dominando todo o val. • Esta igrexa é a mellor construcción relixiosa que se conserva en todo o concello. A explicación de que esta extensa parroquia rural teña un templo desta categoría hai que buscala no feito de que estivo baixo o señorio do mosteiro de San MartiñoPinario ó que lle aportaba unhas substancias rendas. • Construída entre os siglos XVII y XVIII, do estilo barroco, presenta nasúa fachada rasgos de neoclasicismo imperante no momento da súa finalización no siglo XIX. As obras forondirixidas por Tomás del Río quentaménparticipouna construcción da Catedral de Santiago de Compostela. No seu interior sobresae o retablo do altar maior, atribuída a Rodeiro, do século XIX ; e a cruz parroquial de prata do século XVI. • As tres caracteristicas da igrexa: O barroco, o rococó e o neoclásico. • Moitas das antigasigrexas que vedes por aí son tamén barrocas. Aosgalegos • gustábanosmoito esta maneira de facer que tiñan naquela época (seculos XVII e XVIII) . • Debemos fixarnosnas voltas e repenicos que tena parte de abaixo case coma a fachada da catedral de Santiago … • Custabamoitoscartosfacerunhaigrexa así, pero aquelesforonbos anos para o campo: boas colleitas, acabáronse as pragas e empezouse a planta-lo millo e as patacas que viñeran de America. Os nobresviñan a gasta-los cartos en pazos (que lles pagaban os labregos como os tributos) e os curas e os mandaban edificar as igrexas.
Ilustraciones: Google imagenes Carballo o noso concello. Manuel Rajal. Edita: Concello de Carballo e Fundación Caixa Galicia. Coñece o teu concello. Juan M. Seoane Collazo Edita: A. C. Lumieira
A igrexa de San Antonio de Agualada(Coristanco) . San Antonio non protexe a saúde dos humanos senón a dos animais. Ben coñecida é a importancia que tiveron e aíndateñen as vacas no mundo rural galego. Por esa razón, cando unha vaca tiña algún problema de saúde, era frecuente ofrecelaao santo para que a protexese. Esa tradición aínda persiste, aínda que con menos intensidade que no pasado recente. En varios santuarios galegos, alomenos un na provincia de A Coruña (San Antonio de Agualada), e dousna de Lugo, consérvase o costume de bendicir os animaisnaigrexa o día da festaoumesmo o día da feira antes de acudir a ela. A bendición dos animaisconsidérase sumamente protectora. En Agualada os animaisviñan desde as terras de Bergantiños, Xallas ouSoneira, ás veces recorrendomoitos kilómetros durante a noite, para chegar á hora da misa, asistir a ela desde o atrio da igrexa e despois participar na procesión darredor do templo. A asistencia das vacas aos actos litúrxicosvaidecrecendoco paso do tempo, pero a romaría que se celebra tódolos anos o día de san Xoánsegue a xuntarmoitaxente da comarca. Ademais da protección dos animais os asistentes taménlle solicitan a o santo axuda nos exames, no emprego e nos casamentos. • Celébranse varias misas ao longo da mañán, e ás dúas da tarde sae o “santiñomilagreiro” en procesión, acompañado polos estalos das bombas de palenque. • Bibliografía: • Información da familia • http://www.gal iciaencantada.com/dentro.asp?c=16&id=1810&n=7_(2011).-vaamonde,_pablo:_os_ofrecidos
A IGREXA DE SAN ANDRÉS DE TALLLO • A igrexa de San Andrés de Tallo é unha construcción sinxela . Na fiestra que ten nasúacabeceira podemos deducir a súaorixe románica. • A fachada é de liñasxeométricas rectas, a porta é rectangular, nelahaiunhaventá redonda no centro e toda ela remata nun campanario-espadana con sitio para dúas campás e uns adornos • en pico chamados pináculos.. Tras o altar haiunhaventá de características románicas, medievais, só visibles dende o exterior pois dentro cóbrea o retablo que é posterior. Os muros exteriores están recubertos de morteiro e este pintado en branco.No interior temosunhaigrexadunhasoa nave cunha capela. O chan é de pedra.O presbiterio está cuberto por bóveda de canón con dous tramos, e nave está cuberta por unha placa a dúas augas, naorixedebeu de ser en madeira. Ao campanario, que é pequeño e cadradoaccédesepola tribuna ( enorme e en madeira.) • Ao redor da igrexa está o cemiterio vello e a un quilómetro está o cemiterionovo, que ten unha capela pequeña, na que rezan o rosario o día de Santa Lucía. Bibliografía: www.chimereguide.org/web_espanol/.../05_Download/.../ruta4.pdf A comarca de Bergantiños. Xan Fernández Carrera Información dos veciños.
IGREXA DE ARDAÑA Localizacion: carretera de Carballo a Santiago de Compostela. Época: siglo XVIII e seguintes. Estilo: barroco. • Igrexa rural con fachada moi plana composta según tres eixes verticales, con vanos rectangulares de iluminacion nos laterais e portada adintelada no central, sobre a que se sitúa a hornacina de media concha coa figura da virxe.
A igrexa de Cesullas. Está situada no centro xeográfico da parroquia, xa que ten 8 km. de distancia, Está a 4 km,da ponte de Ponteceso e a outros 4 km. do último lugar que é Esmorís.Foiconstruída no século XVII, e renovada no S. XIX e XX, polos párrocos que a dirixíannaquel tempo. É de estilo románico, tendo parte nunha capela lateral de estilo barroco. A porta principal está adornada con orelleiras, e un frontón triangular, coseu patrón acubilladonunhafornela Destacan as pedrasna parte alta polo estilo correspondentenas capelas laterais e o altar maior. • Son importantes as imaxes de San Antón, San Roque e San Esteban, presidindo o altar maior. Este último revestido cos ornamentos de diácono e cosseuszapatiñosbrancos. • Na literatura popular atopamos esta cantiga: • San Esteban de Cesullas, • Ten os zapatiñosbrancos. • As mozas de Cabana, • Vanllos ver os días santos. • Nunha das capelas laterais están: virxe do Rosario,virxe dos Remedios, o sagrado Corazón de Xesús e a representación do Monte Calvario coas súas respectivas imaxes: Cristo, virxe das Dores e a imaxe de San Xoán, apóstolo e evanxelista. • Na outra capela lateral están as imaxes : virxe do Carme, San Fernando, san Francisco, a inmaculada Concepción e San Fins. • Bibliografía • Información facilitada polo párroco. • A comarca de Bergantiños. Xan Fernández Carrera.
A IGREXA DE SAN SALVADOR DE SOFÁN • A igrexa parroquial do diviño Salvador de Sofán é do siglo XVIII. • Presenta planta de cruz latina e cuberta de madeira. A fachada divídenacatro pilastras. O entrepano central está decorado cun escudo coas armas dos Vilar de Francos. Foi realizada en 1844 baixo os planos de Domingo Antonio Barral. A torre do campanario ten douscorpos. • No interior ten un retablo principal coa figura do Salvador que é do siglo XIII. Os santos máis populares son: San Xosé e San Xoán Bautista. • Ten un retablo “é das ánimas” porque se ve a San Francisco salvando as ánimas do purgatorio, todos os retablos da igrexa son do siglo XVIII e teñen un gran valor. É de estilo barroco. • Bibliografía: • Coñece o teuconcello. Juan M. Seoane Collazo. • Edita: A.C. Lumieira.
IGREXA PARROQUIAL DE SANTA MARÍA DE LEILOIO • A igrexa de Santa María levántase á beira da nova rectoral, que desdíunhaantiga, magnífico exemplar de arquitectura rural, construída a modo de cubos e grandes ventás. A igrexaoutorga • a súapresenzaao val, á sombra do monte Neme. É unha constante no nosocamiño porque sempre se nos ofrece á mirada. • De estilo barroco, única nave con planta de salón, dúas capelas laterais, presbiterio a sancristiá, concentra as mellores galas na fachada pentagonal. Santa María noseu fornelo e flanqueada de dúas columnas e vieira preside a porta lintelada; coróase por torre campanario, de tambor octagonal e remata en pináculos, igual cóslaterais da fachada. No adro aínda podemos contemplar as campas dos enterramentos no terreo. Tras saír da igrexa, camiño da Raxeira, sorpréndenos un cruceiro de capitel cadrado.
A IGREXA DE SEAVIA • Seavia é da parroquia de Coristanco.Oseu patrón é San Mamede • Do primitivo templo románico que existía cando templo románico cando Seavia era un mosteiro, a penas quedan restos, tan sóalgúnscanzorros nos aleiros dos muros laterais. • A primeira grande reforma que sofre esta igrexa, lévase a cabo a finais do século XVIII, sendo párroco Manuel López Martínez. • O edificio actual é obra de principios desteséculo (1902), sendo párroco Santiago Abuelo Lado, quentaménconstruíu a casa rectoral, o cemiterio e a fonte do Carme.
A IGREXA DE VERDILLO • A igrexa de San Lorenzo de Verdillofoifeita no século XIX en estilo historicista. Ten planta dunhasoa nave, cun soportal no lateral. Na entrada, un pequeño templete debaixo do coro. Exteriormente presenta un rico xogo volumétrico polas distintas dependencias que se lleengadironaocorpo central. Destaca a torre-campanario de base cuadrangular. • Ten tres altares: un neoclásico e os outrosdous barrocos. Os bancos teñenmáis de 100 anos. Donounoscaixagalicia. Hai retablos barrocos. • Xunto á igrexa está o Cruceiro de San Lorenzo, con plataforma de dous graos, o pedestal en formigón e o resto de granito. Tanto o varal cama a cruz son circulares, ao igual que o capitel,decorado con volutas , flores e follas. Na cruz representase a Cristo crucificado e no reverso a Virxe en actitude de orar. • Tocar as campás • As campás son antigas . Para tocalasrepenícanse con badales seguindo un compás de ritmo entre unhacampápequena e unha grande .A quen toca as campáschamaselle : Campaneiro. • Bibliografía: • Información facilitada pola familia. • “ Coñece o teu Concello”. Juan M. Seoane Collazo • Edita: A.C. Lumieira.
A igrexa parroquial de San Xes, • Feitanaprimeirametade do século XVIII, é de estilo barroco. Ten planta de cruz latina con douscorposengadidos no testeiro, cuberta de madeira nas naves e de canón no presbiterio. • Os muros son de cantaría vista no interior. Hai un fermoso retablo do século XVIII, con columnas salomónicas e abundante decoración. • Na fachada principal que ten forma pentagonal destaca a decoración da portada, enmarcada por dúas pilastras que sosteñenunhacornixa rematada por pináculos. • Santos que hainaigrexa:Purísima ConcepciónSanta LucíaSan JoséSan AntonioSan RoqueVirxe dos MilagresVirxe do CarmenVirxe DolorosaSan Xes (patrón) • Bibliiografía: • Información facilitada pola familia. • “Coñece o teu Concello”. Juan M. Seoane Collazo. • Edita: A. C. Lumieira.
A IGREXA DE SAN PEDRO DE XALLAS DE CASTRIZ • Esta igrexa ten unha nave de planta cuadrangular. Muros de cadeirado granítico con tellado de tella. A fachada ten uns resaltes xeométricos enmarcando a porta e unha ventá alintelada. Campanario cuadrangular con dobre corpo de campás coroado por un frontón triangular enmarcado por dous pivotes • Santos: San Pedro, Virxe das Dores e Fátima. Bibliografía : turgalicia
A CAPELA DO PAZO DE VILAR DE FRANCOS • O Pazo de Vilar de Francos encóntrase situado na parroquia de Artes e é o edificio señorial • máis importante de todo o concello . E un pazo de gran tamaño e beleza, con planta rec- • tangular e varias dependenzas anexas de carácter agrícola, alpendres, cadras e horreo, • entre outras. Encóntrase rodeado dunhaestensa finca con númerosas zonas cheas de • árboresfrutais,cerrada por unha muralla almenada.Nosseusarredores merecen espe- • cial mención un espléndido exemplar de carballo, considerada a árboremáis emblemática • de toda a comarca de Bergantiños. • No interior do pazo existe unhapequenaigrexaou capela na que se celebraban misas • para os donos e habitantes do pazo, dedicada a Santo Antón de Padua. • Bibliografía: • Coñece o teuconcello. Juan Manuel Seoane Collazo. • Edita: A. C. Lumieira.
