CHÓD

1. CHÓD PIONIZACJA I NAUKA CHODU

2. CHÓD rytmiczne gubienie i odzyskiwanie równowagi, w następujących na przemian fazie podporowej i fazie przenoszenia podczas których środek ciężkości biegnie po wypadkowej dwóch sinusoidalnych poziomej i pionowej ŚRODEK CIĘŻKOŚCI CIAŁA – PRZED 2.KRĘGIEM KRZYŻOWYM pada na środek czworoboku podparcia

3. FAZY CHODU Faza podporowa Faza przenoszenia Faza podwójnego podparcia FAZA PODPOROWA (60% jednego cyklu chodu) FAZA PODWÓJNEGO PODPARCIA FAZA PRZENOSZENIA (40% jednego cyklu chodu)

4. FAZA PODPOROWA Kontakt piety z podłożem Ekscentryczne hamowanie – stopa płasko przylega do podłoża, st. kolanowy zgięty Pełne obciążenie – druga kończyna nie ma kontaktu z podłożem Propulsja – przetaczanie stopy – odrywanie stopy od podłoża od pięty do palców Oderwanie palucha od podłoża

5. FAZA PRZENOSZENIA Przygotowanie przenoszenia – palce oderwane od podłoża Przyśpieszenie – kończyna zakroczna „goni” ciało Przenoszenie właściwe – podudzie prostopadle do podłoża, kończyna zgięta we wszystkich stawach, najkrótsza Hamowanie – kończyna przygotowuje się na kontakt z podłożem

6. FAZA PODWÓJNEGO PODPARCIA • Kończyna zakroczna ma kontakt z podłożem poprzez przodostopie i paluch a kończyna wykroczna już zetknęła się z podłożem • Czas jej trwania zależy od szybkości chodu, im szybkość chodu większa tym faza podwójnego przenoszenia krótsza i odwrotnie, • W szybkim biegu przechodzi w fazę lotu • Prędkość chodu – ilość kroków na minutę • Chód normalny – 90 kroków/min • Chód wolny – 70 kroków/min • Chód szybki/marsz – 130 kroków/min

7. WYZNACZNIKI CHODU • Dotyczące miednicy • O wychyleniach bocznych miednicy • Ruchy miednicy w pł. czołowej (ok. 5’) • Ruchy rotacyjne (4’) • Dotyczące st. Kolanowego 4. Zgięcie do 15-20’ w f.podporowej 5. Zgięcie do 70’ w f. przenoszenia • Dotyczące st.skokowego 6. Ruch w st.skokowym w zakresie 15’ zgięcia grzbietowego do 25’ zgięcia podeszwowego • Ogólne 7. Izochroniczny (czasowy)– czas obciążania kończyn musi być jednakowy 8. Izometryczny (długościowy) – długość kroków musi być jednakowa 9. Izotoniczny (koordynacyjny)- naprzemienna praca KKG i KKD

8. Zakresy ruchów które warunkują prawidłowy chód: St. Biodrowy –wyprost -10’, zgięcie - 30’, rotacja wew. i zew. 5’ St.kolanowy – wyprost – 0’, zgięcie - 70’ St.skokowy – wyprost – 15’, zgięcie – 25’

9. MIĘŚNIE CHODU

10. OCENA CHODU: Sposób ustawienia stóp Długość kroku Różnice długości kroków między KDL i KDP Szerokość kroku Sposób obciążania KKD Sposób wymachu KKG Sposób przenoszenia środka ciężkości Rodzaj utykania

11. PIONIZACJA • Etapy pionizacji: 1) Unoszenie głowy 2) Siad z ukośnym ustawienie tułowia w łóżku 3) Siad płaski 4) Siad płaski z nogami zwieszonymi 5) Przesiadanie na wózek 5) Stanie z równomiernym obciążaniem kkd 6) Ćw. Równoważne w staniu 7) Nauka chodu 8) Wydłużanie dystansu 9) Zmniejszanie użycia przyrządów 10) Chód po nierównym podłożu i po podłożu o różnej twardości 11) Chód po torze przeszkód 12) Chód po schodach 13) Nauka padania Obserwacja pacjenta: tętno, ciśnienie krwi, bladość, zawroty głowy (odliczanie przez pacjenta od 10 do 1) Szybkość przechodzenia do kolejnych etapów zależy od indywidualnych postępów i możliwości pacjenta

12. PRZYRZĄDY stół pionizacyjny (w najgorszych przypadkach) Parapion Parapodium statyczne lub dynamiczne Poręcze, Barierki Chodzik, balkonik Kule Laski Łuski na kkd blokujące st. Kolanowe Podciąg stopy (od stopy do st.kolanowego) Łuski na stopę

13. Pionizacja na stole pionizacyjnym Stabilizacja 3 paskami (st.kolanowe, biodrowe i kl.piersiowa) Systematyczna zmiana kąta nachylenia Systematyczne wydłużanie czasu pionizacji Kontrola tętna i ciśnienia krwi Obserwacja stanu klinicznego pacjenta

14. Przy nauce chodu pamiętamy o: • Ćwiczeniach równoważnych, ćw. Stabilizacji zwrotnej (Rehabalance) • Ćw. mm poruszających miednicą (pośladkowych, brzucha, grzbietu) • Nauce równego obciążania kończyn (test dwóch wag) • Nauce balansowania miednicą • ASEKURACJI PACJENTA: • Terapeuta idzie nieco z tyłu i z boku pacjenta, może trzymać pacjenta za miednicę i podtrzymywać za kg • Na schodach – jeśli pacjent idzie w górę – terapeuta z tyłu i z boku, jeśli pacjent idzie w dół – terapeuta z przodu i z boku • Jak najmniej pomagać • Bezpieczne sprowadzanie na podłogę przy upadku pacjenta • Terapeuta musi stać pewnie

15. Zasady padania • Nie bronić się przed upadkiem • Jeśli chodzi się z kulą lub laską – odrzucić • Starać się upaść przodem • Amortyzacja upadku przez ugięcie kkg w st.łokciowych • Nauka padania: • Opad na ścianę • Upadek na kilka warstw materaca • Upadek na jeden materac • Upadek na podłogę • Upadek na podłogę ze zmianą kierunku • Niespodziewany upadek w wiadomym kierunku • Niespodziewany upadek w niewiadomym kierunku

16. ZASADY CHODU Z KULAMI Trójtaktowy Dwutaktowy Kula(e) kula + noga chora Noga chora noga zdrowa Obciążenia na kuli(-ach), noga zdrowa Czterotaktowy Dwutaktowy I Kula I kula+ noga przeciwna Noga przeciwna II kula + noga przeciwna II kula Noga przeciwna

17. Chodzenie po schodach Krokiem dostawnym W dół : I noga chora, II noga zdrowa W górę: I noga zdrowa, II noga chora ZDROWA DO NIEBA CHORA DO PIEKŁA!!!