Czerwone Olbrzymy

1. Czerwone Olbrzymy

4. Czerwony Olbrzym Gwiazda o stosunkowo niewielkiej masie od 0,5 do ok. 8-10 mas Słońca, będąca na schyłkowym etapie ewolucji. Nazwa pochodzi od obserwowanej barwy i dużych rozmiarów (setki razy większych od promienia Słońca). Gwiazda po zsyntetyzowaniu helu z całej ilości wodoru w jądrze zaczyna syntezę helu z warstw wodoru położonych bliżej jej powierzchni.

5. Ewolucja Po ustaniu reakcji w jądrze helowym, ulega ono kontrakcji pod wpływem własnej grawitacji. Wydzielona wówczas energia oddawana jest częściowo zewnętrznej powłoce gwiazdy, gdzie zaczyna się synteza helu. Kontrakcji jądra towarzyszy ekspansja otoczki, co powoduje znaczne zwiększenie rozmiarów gwiazdy. Wskutek tego, moc wytwarzana w gwieździe jest wyświecana ze znacznie większej powierzchni, a zatem spada jej obserwowana temperatura powierzchniowa i następuje zmiana barwy gwiazdy w kierunku czerwieni.

6. Czerwone olbrzymy potrafią urosnąć do rozmiarów dziesiątek a nawet setek rozmiarów Słońca. Są wówczas tak ogromne, że mają problem z utrzymaniem najbardziej zewnętrznych warstw materii. Kończy się to oddaniem materiału w przestrzeń kosmiczną. Gwiazdy kończą wówczas swój żywot otoczone chmurą gazu i pyłu. Praktycznie wszystkie gwiazdy kończą jako czerwone olbrzymy.

7. Na diagramie HR czerwone olbrzymy są gwiazdami poza ciągiem głównym, typu widmowego K lub M. Gwiazdy syntetyzujące węgiel wewnątrz jądra helowego oraz hel w powłoce na zewnątrz jądra tworzą gałąź horyzontalną na diagramie HR. Dotyczy ona gwiazd z dużą zawartością metali. Gwiazdy o małej zawartości metali (populacji pierwszej) leżą w obszarze izolowanym diagramu HR. Gwiazdy, które wyczerpały już zapas helu w jądrze, mogą zacząć reakcje syntezy węgla z helu w powłoce. Tworzą one gałąź asymptotyczną olbrzymów.

10. Ciekawostka Czerwone olbrzymy wyrzucają taką ilość materiału, że zasila on okoliczne planety. Najpewniej część atomów, z których jesteś zbudowany/zbudowana również pochodzi z czerwonego olbrzyma!

11. Notatka Gwiazda o stosunkowo niewielkiej masie od 0,5 do ok. 8-10 mas Słońca, będąca na schyłkowym etapie ewolucji. Nazwa pochodzi od obserwowanej barwy i dużych rozmiarów (setki razy większych od promienia Słońca). Gwiazda po zsyntetyzowaniu helu z całej ilości wodoru w jądrze zaczyna syntezę helu z warstw wodoru położonych bliżej jej powierzchni. Czerwone olbrzymy potrafią urosnąć do rozmiarów dziesiątek a nawet setek rozmiarów Słońca. Są wówczas tak ogromne, że mają problem z utrzymaniem najbardziej zewnętrznych warstw materii. Kończy się to oddaniem materiału w przestrzeń kosmiczną. Gwiazdy kończą wówczas swój żywot otoczone chmurą gazu i pyłu. Praktycznie wszystkie gwiazdy kończą jako czerwone olbrzymy.