1 / 63

Model TCP/IP

Model TCP/IP. Plan wykładu. Wstęp Warstwy modelu TCP/IP Protokoły IP i ICMP Protokoły TCP i UDP Adresacja w protokole IP Protokoły warstwy aplikacji Podsumowanie. Plan wykładu. Wstęp Warstwy modelu TCP/IP Protokoły IP i ICMP Protokoły TCP i UDP Adresacja w protokole IP

jelani-norman
Download Presentation

Model TCP/IP

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript

  1. Model TCP/IP

  2. Plan wykładu • Wstęp • Warstwy modelu TCP/IP • Protokoły IP i ICMP • Protokoły TCP i UDP • Adresacja w protokole IP • Protokoły warstwy aplikacji • Podsumowanie

  3. Plan wykładu • Wstęp • Warstwy modelu TCP/IP • Protokoły IP i ICMP • Protokoły TCP i UDP • Adresacja w protokole IP • Protokoły warstwy aplikacji • Podsumowanie

  4. Wstęp (1) • Podstawy TCP/IP są efektem pracy grupy rozwojowej sieci ARPANET stworzonej w 1968 roku w ramach programu Departamentu Obrony USA • W 1971 roku projekt ARPANET został przejęty przez amerykańską agencję zaawansowanych badań systemów obrony DARPA (ang. Defence Advanced Research Projects Agency) • W 1975 roku przeprowadzono pierwszy test połączenia TCP/IP między dwoma sieciami w Stanford and University College London (UCL) • W 1977 roku zostało zestawione połączenie między 3 sieciami TCP/IP w USA, Wielkiej Brytanii i Norwegii

  5. Wstęp (2) • Obecnie protokoły TCP/IP są najbardziej popularnym zestawem protokołów dzięki rozwojowi Internetu • Architektura TCP/IP została opracowana w celu umożliwienia komunikacji pomiędzy systemami pochodzącymi o wielu różnych dostawców • Architektura TCP/IP jest powiązana z rozwojem Internetu, je standaryzacją i rozwojem zajmuje się organizacja IETF (ang. Internet Engineering Task Force), która publikuje dokumenty o nazwie RFC (ang. Request For Comments) • Koncepcja funkcjonowania sieci TCP/IP zarówno w komunikacji między warstwowej i warstwowej jest taka sama jak w modelu OSI/OSI

  6. Plan wykładu • Wstęp • Warstwy modelu TCP/IP • Protokoły IP i ICMP • Protokoły TCP i UDP • Adresacja w protokole IP • Protokoły warstwy aplikacji • Podsumowanie

  7. Warstwy modelu TCP/IP (1) Model TCP/IP Model ISO/OSI Warstwa aplikacji Warstwa aplikacji Warstwa prezentacji Warstwa sesji Warstwa transportowa Warstwa transportowa Warstwa sieciowa Warstwa sieciowa Warstwa dostępu do sieci Warstwa łącza danych Warstwa fizyczna

  8. Warstwy modelu TCP/IP (2) • W przypadku warstw 1 i 2 TCP/IP korzysta z już istniejących standardów sieciowych i technologii, np. Ethernet, WiFi • Podstawowy protokół warstwy 3 to IP (ang. Internet Protocol), który izoluje wyższe warstwy od zagadnień pracy sieci, adresuje datagramy, zapewnia wymianę danych między niejednorodnymi systemami. Warstwa 3 używa również protokołu ICMP (ang. Internet Control Message Protocol)

  9. Warstwy modelu TCP/IP (3) • Większość zadań warstwy 4 jest realizowana przez protokół połączeniowy TCP (ang. Transmission Control Protocol), który gwarantuje dostarczenie do danych do adresata. Innym protokołem tej warstwy jest bezpołączeniowy protokół datagramowy UDP (ang. User Datagram Protocol), który nie gwarantuje pełnej poprawności i integralności przesyłanych danych • Warstwie 5 i częściowo 6 odpowiadają protokoły Telnet i wirtualnego terminala • Warstwom 6 i 7 odpowiada protokół przekazu plików FTP (ang. File Transfer Protocol), które zapewniają przekaz plików między niejednorodnymi urządzeniami i systemami operacyjnymi

  10. Jednostki danych i ich przepływ TCP UDP strumień wiadomość Warstwa aplikacji DANE DANE segment pakiet Warstwa transportowa N DANE N DANE datagram datagram Warstwa Internet N N DANE N N DANE ramka ramka Warstwa dostępu do sieci N N N DANE N N N DANE

  11. Przykładowe protokoły TCP/IP SMTP FTP Telnet RPC SNMP DNS Warstwa aplikacji Warstwa transportowa TCP UDP Warstwa Internet IP, ICMP ARP Warstwa dostępu do sieci IEEE 802.x (np. Ethernet, WiFi)

  12. Plan wykładu • Wstęp • Warstwy modelu TCP/IP • Protokoły IP i ICMP • Protokoły TCP i UDP • Adresacja w protokole IP • Protokoły warstwy aplikacji • Podsumowanie

  13. Protokół IP • Protokół IP (ang. Internet Protocol) jest protokołem bezpołączeniowym • Protokół IPv4 został opisany w dokumencie RFC791 • Informacje między stacjami są wymieniane bez potrzeby zawiązywania sesji i ustalania jej parametrów • Zapewnia to prostotę działania, ale nie zapewnia niezawodnego dostarczenia danych do odbiorcy (odtworzenia połączenia po awarii) • Brak kontroli przepływu pakietów

  14. Nagłówek IPv4 0 1 2 3 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 Wersja Dł. Nagł. Typ usługi Długość całkowita Identyfikator Flagi Przesunięcie Czas życia TTL Protokół Suma kontrola Źródłowy adres IP Docelowy adres IP Opcje Uzupełn. Długość nagłówka to wielkość nagłówka w 32 bitowych słowach, to pole jest wykorzystywane do określenia początku nagłówka protokołu wyższej warstwy Typ obsługi (ang. Type of Service) definiuje typ usług oferowanych przez IP. Pole jest ignorowane przez większość urządzeń w sieci. Wykorzystywane również jako DSCP (ang. Differentiated Services Code Point) Długość całkowita określa całkowitą długość pakietu IP wraz z nagłówkiem w bajtach (maksymalnie 65535) Identyfikator, flagi, przesunięcie służą do kontroli segmentacji pakietu, umożliwia przesyłanie pakietów podzielonych na części Czas życia TTL (ang. Time To Live) pomaga routerom mierzyć czas jaki pakiet pozostaje w sieci zmniejszając o 1 wartość tego pola po każdym kolejnym routerze. Kiedy TTL osiągnie wartość 0 pakiet jest usuwany z sieci Protokół wskazuje na następny w hierarchii protokół zawarty w danym pakiecie IP Suma kontrolna służy do kontroli poprawności nagłówka, kontrolą nie jest objęta część pakietu zawierająca dane Adresy IP umożliwiają przesyłanie i odbieranie pakietów Na koniec nagłówka mogą być dołączone dodatkowe informacje (opcje), jednak ich długość musi być wielokrotnością 32 bitów Numer wersji podaje numer wersji protokołu IP używanego przez nadawcę (np. IPv4, IPv6)

  15. Defragmentacja pakietu IP • Dla każdej sieci określany jest parametr MTU (ang. Maximum Transmission Unit), który wskazują maksymalny rozmiar datagramu, który może być przesłany w sieci bez fragmentacji datagramu • Jeżeli rozmiar datagramu IP przekracza MTU to datagram jest dzielony na fragmenty o wielkości niewiększej niż MTU • Każdy fragment jest przesyłany w oddzielnym datagramie z odpowiednio ustawionym polem przesunięcia • Po stronie odbierającej pierwotny datagram jest odtwarzany z otrzymanych fragmentów

  16. Protokół IPv6 • Protokół IPv6 to najnowsza wersja protokołu IP, będąca następcą IPv4 • Pierwsze dokumenty RFC dotyczące IPv6 ukazały się w 1995 roku • Do stworzenia nowej wersji IP przyczynił się w problem z kończącej się ilości adresów IPv4 oraz braki protokołu IPv4 w zakresie bezpieczeństwa, konfiguracji • Adres IPv6 ma długość 128 bitów • Protokół IPv6 zawiera wsparcie dla wielu nowych mechanizmów sieciowych z zakresu bezpieczeństwa, autokonfiguracji • Trudno określić kiedy nastąpi przejście z IPv4 do IPv6

  17. Protokół ICMP • Protokół IP nie zawiera żadnych mechanizmów umożliwiających kontrolę pracy sieci • W celu realizacji tych mechanizmów opracowano protokół ICMP (ang. Internet Control Message Protocol) opisany w RFC792 • ICMP działa w warstwie sieciowej modelu TCP/IP • Komunikaty protokołu ICMP przesyłane są wewnątrz datagramów IP • Protokół ICMP jest wykorzystywany przez programy ping oraz traceroute

  18. Plan wykładu • Wstęp • Warstwy modelu TCP/IP • Protokoły IP i ICMP • Protokoły TCP i UDP • Adresacja w protokole IP • Protokoły warstwy aplikacji • Podsumowanie

  19. Protokół TCP • TCP (ang. Transmission Control Protocol) to protokół zorientowany połączeniowo działający w warstwie transportowej modelu TCP/IP • Został zdefiniowany w RFC793 • Protokół TCP zapewnia niezawodny system transmisji –umożliwia sterowanie przepływem, potwierdzanie odbioru, zachowanie kolejności danych, kontrolę błędów, przeprowadzanie retransmisji • Wiąże się to z dość skomplikowanym i rozbudowanym sposobem obsługi i dużym nagłówkiem pakietu

  20. Nagłówek TCP 0 1 2 3 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 Port źródłowy Port docelowy Numer sekwencyjny Numer potwierdzenia Rezerwa Okno Dł. Nagł. Znaczniki Suma kontrola Wskaźnik priorytetu Opcje Uzupełn. Suma kontrolna służy do kontroli poprawności całego pakietu Port źródłowy oraz port docelowy zawierają numery portów procesów aplikacyjnych wysyłających oraz odbierających dane korzystających z usług TCP Pole znaczniki zawiera bitowe flagi dotyczące dodatkowych informacji/poleceń dotyczących danego pakietu Okno określa liczbę bajtów jaką może zaakceptować odbiorca Długość nagłówka wielkość nagłówka w 32 bitowych słowach Numer sekwencyjny zawiera numer pierwszego bajta w segmencie Numer potwierdzenia zawiera numer sekwencyjny następnego oczekiwanego bajtu po stronie odbiorczej, jednocześnie potwierdza poprawne odebranie poprzednich bajtów

  21. Znaczniki TCP • UGR wskazuje na ważność pola wskaźnik pilności • ACK wskazuje na ważność pola numer potwierdzenia • PSH wskazuje na działanie funkcji wymuszającej wysyłanie segmentu • RST powoduje przywrócenie stanu początkowego (wyzerowanie) połączenia • SYN wskazuje, że w polu numer sekwencyjny umieszczony jest inicjujący numer sekwencyjny INS. Jest on przeznaczony do synchronizacji numerów sekwencyjnych w fazie ustanowienia połączenia • FIN wskazuje, że nadawca nie ma nic więcej do nadania. Jest on traktowany jako sygnał końca danych

  22. Połączenie TCP • Do nawiązania połączenia TCP wykorzystywana jest procedura three-way handshaking • Host inicjujący połączenie wysyła pakiet zawierający segment TCP z ustawioną w polu znaczniki flagą SYN • Host odbierający połączenie, jeśli zechce je obsłużyć, odsyła pakiet z ustawionymi flagami SYN i ACK • Następnie host rozpoczynający transmisję wysła pierwszą porcję danych z ustawioną flagę ACK. • Jeśli host odbierający połączenie nie chce lub nie może odebrać połączenia odpowiada pakietem z ustawioną flagą RST • Zakończenie połączenia polega na wysłaniu flagi FIN

  23. Three-way handshaking A B LISTEN CLOSED <SEQ=100><CTL=SYN>  SYN-SENT SYN-RECEIVED  <SEQ=300><ACK=101><CTL=SYN,ACK> SYN-RECEIVED ESTABLISHED czas <SEQ=101><ACK=301><CTL=ACK> ESTABLISHED ESTABLISHED ESTABLISHED  <SEQ=101><ACK=301><CTL=ACK><DATA> ESTABLISHED

  24. Mechanizm okna • Mechanizm przesuwającego się okna (ang. Sliding window) jest używany w TCP do kontroli przepływu • Rozmiar okna określa ilość danych, które nadawca może wysłać bez potwierdzenia odbioru od odbiorcy • Po otrzymaniu pozytywnego potwierdzenia nadawca może wysłać kolejne dane ażdo limitu wskazanego przez rozmiar okna • Brak otrzymania potwierdzenia w określonym czasie powoduje retransmisje danych • Potwierdzenie negatywne (np. z powodu błędu w danych) również prowadzi do retransmisji • Opracowano wiele algorytmów mających na celu usprawnienie mechanizmu okna w TCP

  25. 1 0 3 2 5 4 7 6 9 8 Mechanizm okna – przykład • Rozmiar wysyłanych danych wynosi 2 • Rozmiar okna wynosi 4 (czyli dwa pakiety) Nadawca 5 1 -1 Potwierdzone Odbiorca -1 1 7 3 5 9 Odebrane ACK=5 ACK=1

  26. UDP • UDP (ang. User Datagram Protocol) to protokół bezpołączeniowy nie posiadający mechanizmów sprawdzających poprawność transmisji • UDP został opisany w RFC768 • Protokół UDP jest przeznaczony do transmisji krótkich wiadomości lub danych wymagających szybkiego przesłania

  27. Nagłówek UDP 0 1 2 3 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 Port źródłowy Port docelowy Długość Suma kontrola Port źródłowy oraz port docelowy zawierają numery portów procesów aplikacyjnych wysyłających oraz odbierających dane korzystających z usług TCP Długość nagłówka wielkość nagłówka w 32 bitowych słowach Suma kontrolna służy do kontroli poprawności całego pakietu

  28. Porty TCP i UDP • Porty w protokołach TCP i UDP są używanymi w Internecie do identyfikowania działających procesów sieciowych • Numery portów to liczby naturalne z zakresu od 0 do 65535 (216 - 1) • Numery portów od0 do 1023 są ogólnie znane (ang. well-known port numbers) i zarezerwowane dla standardowych usług sieciowych • Porty o numerach od 1024 do 49151 mogą być używane po zarejstrowaniu w organizacji IANA • Lista zarejestrowanych portów jest dostępna pod adresem http://www.iana.org/assignments/port-numbers

  29. Przykładowe porty TCP i UDP • ftp-data 20 (TCP, UDP) File Transfer Protocol • telnet 23 (TCP, UDP) • smtp 25 (TCP, UDP) Simple Mail Transfer Protocol • DNS 53 (TCP, UDP) Domain Name Server • http 80 (TCP, UDP)World Wide Web HTTP • pop3 110 (TCP, UDP) Post Office Protocol - Version 3 • snmp 161 (TCP, UDP) Simple Network Management Protocol • https 443 (TCP, UDP) http protocol over TLS/SSL

  30. TCP kontra UDP TAK NIE TAK NIE NIE TAK TAK NIE NIE TAK TAK TAK

  31. Plan wykładu • Wstęp • Warstwy modelu TCP/IP • Protokoły IP i ICMP • Protokoły TCP i UDP • Adresacja w protokole IP • Protokoły warstwy aplikacji • Podsumowanie

  32. Adresacja w protokole IP • W sieciach IP używa się adresu 32 bitowego • Adres zapisuje się dziesiętnie oddzielając kolejne oktety (8 bitów) kropkami, np. 156.17.5.2 • Adres ten składa się z dwóch elementów: numeru sieci oraz numeru komputera w sieci, przy czym wielkość tych elementów może się zmieniać • Decyduje o tym tzw. maska, która także jest 32 bitowym ciągiem, posiadającym wartość jeden na pozycjach bitów odpowiadających numerowi sieci, a wartość zero na pozycjach bitów odpowiadających numerowi urządzenia w sieci

  33. Klasy adresów IP Klasa A 0 Numer sieci(7 bitów) Numer urządzenia (24 bity) 0-127 10 Numer sieci (14 bitów) Numer urządzenia (16 bitów) Klasa B 128-191 192-223 Klasa C 110 Numer sieci (21 bitów) Numer urządzenia (8 bitów) Klasa D 1110 Adres rozgłoszeniowy (28 bitów) Ilość sieci Ilość urządzeń Klasa A 126 (27–2) 16 777 124 (224–2) Klasa B 16 384 (214–2) 65 534 (216–2) Klasa C 2 097 152 (221–2) 254 (28–2)

  34. Prywatne adresy IP W niepublicznej sieci intranet (wewnętrznej sieci w firmie) można wykorzystać adresy prywatne (niepubliczne) • 10.0.0.0 – 10.255.255.255 • 172.16.0.0 – 172.31.255.255 • 192.168.0.0 – 192.168.255.255 Pozostałe adresy to adresy publiczne, które nie mogą się powtarzać, gdyż są widoczne w publicznym Internecie

  35. Konfiguracja urządzenia w sieci IP • Adres, który służy do identyfikacji urządzenia, musi to być adres unikalny, nie powtarzający się w sieci. Wyjątek stanowią adresy prywatne. Posiadając swój adres urządzenie może wysyłać i otrzymywać pakiety IP. • Maska, która służy do określenia podsieci, do której dane urządzenie należy • Brama, która umożliwia komunikację ze urządzeniami znajdującymi się w innej podsieci niż dana stacja. Adres bramy musi się mieścić w tej samej podsieci co adres stacji. Rolę bramę pełnie zazwyczaj ruter lub inne urządzenie pracujące w warstwie 3

  36. Zastosowanie maski w adresacji IP (1) • Patrząc z perspektywy pojedynczego urządzenia w sieci IP dzieli się na dwie strefy: podsieć, do której stacja należy i cała reszta • W momencie pojawienia się potrzeby wysłania pakietu IP, urządzenie wylicza czy docelowy adres IP należy do tej samej podsieci • Jeżeli ten warunek jest spełniony, to pakiet jest bezpośrednio wysyłany do urządzenia docelowego wykorzystując ramki warstwy drugiej (np. Ethernet) • W przeciwnym razie, kiedy adres docelowy jest poza podsiecią urządzenie, to pakiet jest wysyłany na adres bramy, która jest odpowiedzialna za przekazanie tego pakietu dalej

  37. Zastosowanie maski w adresacji IP (2) • Maska ma długość 32 bitów. Pierwsza część maski składająca się z samych bitów równych 1 określa adres podsieci. Na końcowych bitach równych 0 zapisywane są adresy w ramach danej podsieci • Maskę zapisuje się jak adres IP, np. 255.255.255.0 lub w postaci /24, czyli podaje się liczbę bitów określających adres podsieci • Maska umożliwia adresowanie bezklasowe CIDR, wymaga to dopisania do adresu maski. Zazwyczaj dopisuje się to w postaci 156.17.30.100/24, gdzie /24 oznacza rozmiar podsieci

  38. Przykładowe maski 255.255.255.0 (/24) rozmiar podsieci 28=256 11111111 11111111 11111111 00000000 255.255.255.128 (/25) rozmiar podsieci 27=128 11111111 11111111 11111111 10000000 255.255.255.192 (/26) rozmiar podsieci 26=64 11111111 11111111 11111111 11000000 255.255.255.224 (/27) rozmiar podsieci 25=32 11111111 11111111 11111111 11100000 255.255.255.252 (/30) rozmiar podsieci 22=4 11111111 11111111 11111111 11111100

  39. Specjalne adresy w podsieci • Pierwszy adres z zakresu wyznaczonego przez adres urządzenia i maskę to adres podsieci • Jest to adres mający bity równe 0 na tych samych pozycjach co maska • Na pozostałych bitach ma takie same wartości co adres urządzenia • Ostatni adres z zakresu wyznaczonego przez adres urządzenia i maskę to adres rozgłoszeniowy podsieci • Jest to adres mający bity równe 1 na tych samych pozycjach co maska ma bity równe 0 • Na pozostałych bitach ma takie same wartości co adres urządzenia • Adres sieci i adres rozgłoszeniowy nie może być przydzielony dla urządzenia

  40. Liczba adresów w podsieci • Zapis /n oznacza, że liczba adresów w danej podsieci to 2(32-n) , np. dla maski /24 mamy 28 = 256 adresów • Pierwszy i ostatni adres z zakresu podsieci nie może być przypisany do stacji (adres podsieci i rozgłoszeniowy) • Maksymalna liczba stacji w podsieci wynosi (2(32-n)–2) • Dodatkowo jeden adres z zakresu musimy zarezerwować na adres bramy, czyli po odliczeniu adresu bramy zostaje (2(32-n)–3) adresów • Na przykład maska 255.255.255.0 (/24) oznacza liczbę stacji w podsieci 253+1

  41. Wyliczanie adresu podsieci - przykład 1 • Adres źródłowy: 192.168.0.3 • Maska: 255.255.255.0 • Adres docelowy: 192.168.0.6 • Adres podsieci dla stacji źródłowej (iloczyn logiczny AND) 11000000 10101000 00000000 00000011=192.168.0.3 11111111 11111111 11111111 00000000=255.255.255.0 11000000 10101000 00000000 00000000=192.168.0.0 • Adres podsieci dla stacji docelowej (iloczyn logiczny AND) 11000000 10101000 00000000 00000110=192.168.0.6 11111111 11111111 11111111 00000000=255.255.255.0 11000000 10101000 00000000 00000000=192.168.0.0 • Adres źródłowy i docelowy należą do tej samej podsieci

  42. Wyliczanie adresu podsieci - przykład 1 • Adres źródłowy: 192.168.0.3/24 • Adres docelowy: 192.168.0.6/24 • Maska /24 (255.255.255.0) oznacza, że zakres podsieci ma postać, x.x.x.0- x.x.x.255, wiec w rozważanym przypadku ten zakres to 192.168.0.0-192.168.0.255 • Ponieważ adres źródłowy i docelowy mieszczą się w tym zakresie, więc należą do tej samej podsieci

  43. Wyliczanie adresu podsieci - przykład 2 • Adres źródłowy: 156.17.30.200/25 • Adres docelowy: 156.17.30.130/25 • Maska /25 (255.255.255.128) oznacza, że zakres podsieci ma postać, x.x.x.0- x.x.x.127 lub x.x.x.128- x.x.x.255 wiec w rozważanym przypadku te zakresy to 156.17.30.0-156.17.30.127 lub 156.17.30.128-156.17.30.255 • Ponieważ adres źródłowy i docelowy mieszczą się w zakresie 156.17.30.128-156.17.30.255, więc należą do tej samej podsieci

  44. Wyliczanie adresu podsieci - przykład 3 • Adres źródłowy: 156.17.40.200/26 • Adres docelowy: 156.17.40.3/26 • Maska /26 (255.255.255.192) oznacza zakresy podsieci x.x.x.0- x.x.x.63 x.x.x.64- x.x.x.127 x.x.x.128- x.x.x.191 x.x.x.192- x.x.x.255 • Ponieważ adres źródłowy jest w zakresie x.x.x.192- x.x.x.255, a adres docelowy w zakresie x.x.x.0- x.x.x.63, więc rozważane adresy nie należą do tej samej podsieci

  45. Wyliczanie adresu podsieci - przykład 4 • Adres źródłowy: 156.17.30.100/27 • Adres docelowy: 156.17.30.70/27 • Maska /27 (255.255.255.224) oznacza zakresy podsieci x.x.x.0- x.x.x.31 x.x.x.32- x.x.x.63 x.x.x.64- x.x.x.91x.x.x.92- x.x.x.127 x.x.x.128- x.x.x.159x.x.x.160- x.x.x.191 x.x.x.192- x.x.x.223x.x.x.224- x.x.x.255 • Ponieważ adres źródłowy jest w zakresie x.x.x.92- x.x.x.127, a adres docelowy w zakresie x.x.x.64- x.x.x.91, więc rozważane adresy nie należą do tej samej podsieci

  46. Adres, maska i brama – przykład 1 • Adres źródłowy: 10.1.0.6/16 • Maska: 255.255.0.0 • Brama: 10.1.0.1 • Brama jest w tej samej podsieci co stacja, więc jest to prawidłowa konfiguracja

  47. Adres, maska i brama - przykład 2 • Adres źródłowy: 192.168.0.3/24 • Maska: 255.255.255.0 • Brama: 192.168.1.1 • Brama nie jest w tej samej podsieci co stacja, więc nieprawidłowa jest brama lub maska

  48. Adres, maska i brama - przykład 3 • Adres źródłowy: 156.17.43.81/30 • Maska: 255.255.255.252 • Brama: 156.17.43.83 • Brama to adres rozgłoszeniowy podsieci wyznaczonej przez adres i maskę, więc jest to nieprawidłowa konfiguracja

  49. Adres, maska i brama – przykład 4 • Adres źródłowy: 212.20.0.6/25 • Maska: 255.255.255.128 • Brama: 212.20.0.126 • Brama jest w tej samej podsieci co stacja, więc jest to prawidłowa konfiguracja

  50. Adres, maska i brama - przykład 5 • Adres źródłowy: 156.17.43.83/29 • Maska: 255.255.255.248 • Brama: 156.17.43.80 • Brama to adres podsieci wyznaczonej przez adres i maskę, więc jest to nieprawidłowa konfiguracja

More Related