200 likes | 355 Views
„Zaćmienie Słońca w dziejach ludzkości”. Opracowane przez mgr Wiesławę Wiatrak. Słońce- w starożytności.
E N D
„Zaćmienie Słońca w dziejach ludzkości”. Opracowane przez mgr Wiesławę Wiatrak
Słońce- w starożytności Para boskich bliźniąt: Apollo albo Feb i siostra jego Artemis uchodziły za dzieci Zeusa i bogini Latony. Wieszczbiarstwo było głównym przedmiotem boskiej opieki Apollona. On posiadał największą liczbę wyroczni i w nich przez usta kapłanów i kapłanek wygłaszał wolę ojca swego, Zeusa, od którego wszelka wróżba pochodzi. Był tez Apollo bogiem muzyki i poezji. Na złotej lirze wygrywał melodie i śpiewał hymny przy jej dźwiękach ku zachwytowi i rozkoszy bogów, kiedy się na Olimpie zebrali. Bóg wieszczbiarstwa, muzyki i poezji miał także wielkie znaczenie w sprawach życia i śmierci. Jeśli ktoś umierał śmiercią niebolesną, zwłaszcza w podeszłym wieku, mówiono o nim, że łagodna strzała Apollina śmierć nań zesłała. Atoli gdy ten sam bóg zawrzał gniewem i napiąwszy srebrny łuk, przykładał do niego strzałę po strzale, wtedy godząc w znienawidzonych zbrodniarzy, szerzył wśród nich zarazę morową i śmierć, połączoną z okropnymi męczarniami. Ulubieńcem Apollina był milutki chłopczyna. Chłopiec ten miał jelenia, z którym wszędzie chodził i nie rozstawał się nigdy. Pewnego dnia jednak, próbując włóczni, fatalnym przypadkiem przebił nią ukochane zwierzę. Od tej chwili czarny smutek ogarnął duszę mimowolnego zabójcy; tęskniąc i płacząc ukrywał się daleko od ludzi w najciemniejszym ustroniu leśnym, aż mu serce pękło ze zmartwienia i żalu. Zmarłego chłopca zmienił Apollo w drzewo, które dotąd jest godłem smutku i żałoby, mianowicie w cyprys.
Księżyc- w starożytności W świątyniach Apollina oddawano zawsze cześć także jego siostrze Artemidzie, która z nim razem na wyspie Delos ujrzała światło dzienne. Artemis { Rzymianie nazywali ją Dianą } była przede wszystkim boginią łowów. Wierzono jednak także, że opiekuje się zwierzyna dziką, że ją utrzymuje przy zdrowiu i żywi. Artemis uprosiła sobie od Zeusa, ażeby jej wolno było nigdy za mąż nie wychodzić; dlatego też widziano w niej szczególną opiekunkę dziewic. Jak mężatki do Hery, tak dziewczęta zwracały swe modły głównie do Artemidy i składały ofiary na jej ołtarzu. Największą przyjemność znajdowała Artemis w łowach po górach i lasach. Towarzyszyły jej nimfy, boginie piękna i dziewicze jak ona, opiekunki gór, drzew, źródeł i ruczajów. Pośród nich wszystkich ona wystrzelała wzrostem i górowała pięknością. Młodzieniec, imieniem Akteon, podczas polowania przypadkiem zaszedł w ustroń leśną, gdzie właśnie przebywała z towarzyszkami swoimi bogini łowów, która unikała wzroku mężczyzn. Zaledwie spostrzegła się Artemis, że zbliża się ku niej mężczyzna, pomściła się w okrutny sposób. W mgnieniu oka urosły rogi jelenie na głowie Akteona, ręce jego zmieniły się w nogi, a sierść pokryła całe jego ciało: Akteon stał się jeleniem. Własne ogary, z którymi wybrał się na polowanie, rzuciły się na zmienionego tak niespodziewanie młodzieńca i rozszarpały go w kawałki. W Sparcie był ołtarz Artemidy, przed którym corocznie w święto jej biczowano chłopców tak niemiłosiernie, że krew ich obryzgiwała ołtarz i posągi bogini. Była to pozostałość zamierzchłych czasów, kiedy naród Grecki, jak i inne narody starożytne, składał bogom krwawe ofiary z ludzi.
Budowa Słońca • Korona • Chromosfera • Fotosfera • strefa konwektywna • strefa promienista • Jądro • Protuberancja Słońce jest kulą gazową o promieniu prawie 700 000km złożoną z wodoru (92%) i helu (7,8%). Pozostałe 0,2% to m.in. węgiel, azot, tlen i żelazo. Na powierzchni Słońca panuje temperatura ok. 5500 stopni Celsjusza.
Co to jest? • Najprościej odpowiedzieć, że zaćmienie Słońca to zjawisko astronomiczne polegające na przesłonięciu tarczy słonecznej przez Księżyc. Efektem tego jest cień padający na fragment powierzchni Ziemi, widoczny w różnych miejscach globu w różnym czasie.
Jak do tego dochodzi? • W zasadzie bardzo prosto. Na drodze promieni słonecznych biegnących w kierunku Ziemi pojawia się Księżyc.
Dzieje się tak bardzo często, ale tylko czasem dochodzi do tak specyficznej sytuacji, że cień rzucony przez naszego naturalnego satelitę pada dokładnie na powierzchnię Ziemi i dodatkowo odległość pomiędzy Ziemią, Księżycem i Słońcem jest taka, że bryła Księżyca pokrywa dokładnie powierzchnię Słońca.
Rodzaje Zaćmień • zaćmienie częściowe - występuje, gdy obserwator nie znajduje się wystarczająco blisko przedłużenia linii łączącej Słońce i Księżyc, by znaleźć się całkowicie w cieniu Księżyca, lecz na tyle blisko, że znajduje się w półcieniu. • zaćmienie całkowite - występuje, gdy obserwator znajduje się w cieniu Księżyca. W takim przypadku widoczna staje się korona słoneczna. Jest to możliwe dzięki temu, że obserwowane rozmiary kątowe Księżyca są tylko nieznacznie większe od rozmiarów kątowych Słońca i w przypadku zaćmienia całkowitego, Księżyc przysłania całkowicie powierzchnię Słońca, ale nie przysłania korony. • zaćmienie obrączkowe - zwane również zaćmieniem pierścieniowym występuje wtedy, gdy, podobnie jak w przypadku zaćmienia całkowitego, obserwator znajduje się bardzo blisko przedłużenia linii łączącej Słońce i Księżyc. W odróżnieniu jednak od zaćmienia całkowitego, w przypadku zaćmienia pierścieniowego rozmiary kątowe Księżyca są mniejsze niż rozmiary kątowe Słońca. Dzieje się tak, wtedy, gdy zaćmienie ma miejsce w czasie, gdy Księżyc znajduje się w pobliżu apogeum swojej orbity, czyli w pozycji najbardziej oddalonej od Ziemi. • zaćmienie hybrydowe - zachodzi wówczas, gdy w pewnych miejscach Ziemi to samo zaćmienie jest całkowite, a w innych obrączkowe. Tylko około 5 % wszystkich zaćmień jest hybrydowych.
Co możemy zobaczyć? • Podczas całkowitego zaćmienia Słońca jaskrawe światło tarczy słonecznej (fotosfera) zostaje zasłonięte przez Księżyc, dzięki czemu możemy obserwować chromosferę i koronę słoneczną.
Fotosfera • W uproszczeniu można powiedzieć, że fotosfera jest powierzchnią Słońca - jednak powierzchnią w tym samym znaczeniu co np. powierzchnia chmury. Słońce jest kulą gazową i to, co obserwujemy jako jego "powierzchnię", stanowią powierzchniowe warstwy gazu. Fotosferą nazywamy więc powierzchniowe warstwy kuli słonecznej o grubości kilkuset kilometrów. I właśnie z powodu fotosfery nie możemy zobaczyć tych elementów, które widzimy podczas zaćmienia.
Chromosfera • Kolejna po fotosferze warstwa gazów słonecznych, sięgająca swoimi wybuchami do 5000-10 000 km ponad fotosferę. Podczas zaćmienia będzie widoczna jako cienka czerwonawa obręcz.
Korona Słoneczna • Najwyższa warstwa gazów słonecznych znajdująca się ponad chromosferą i rozciągająca się do odległości bliżej nie określonych. Jej ogniste języki sięgają zapewne do orbity Merkurego, a i w pobliżu naszej orbity można napotkać cząstki pochodzenia koronalnego. Jednak gęstość korony jest bardzo mała, a w związku z tym najsłabiej widoczna. Podczas zaćmienia Słońca Księżyc zasłoni fotosferę słoneczną i nie pozwala przeniknąć jej promieniowaniu do naszej atmosfery. Gaśnie wtedy promieniowanie rozproszone i na tle ciemnego nieba zobaczymy na krótki czas piękną, perłowo świecącą koronę słoneczną. Na codzień jest słabo lub wcale niewidoczna, ponieważ jej światło pochłaniane jest przez atmosferę Ziemi.
Najbardziej efektowne zaćmienia w najbliższym czasie. • Najdłuższe całkowite zaćmienie Słońca w XXI wieku będzie miało miejsce 22 lipca 2009 a będzie trwało 6 m 39 s. Całkowite zaćmienie Słońca może trwać (teoretycznie) do 7 min 32 s. • Najdłuższe obrączkowe zaćmienie Słońca w XXI wieku będzie miało miejsce 15 stycznia 2010 a będzie trwało 11:08 min.
29 marca 2006r • W środę będziemy świadkami częściowego zaćmienia Słońca. Życzę wszystkim miłych obserwacji i owocnych badań. Wykonamy badania wpływu zaćmienia na ciśnienie, temperaturę, ciśnienie oraz zbadanie odległości Ziemi od Słońca. • Proszę o zachowanie szczególnej ostrożności, patrzenie bez okularów ze specjalnym filtrem na Słońce grozi utratą wzroku.