ATM

1. ATM

2. Standardy, zastosowanie, główne cechy ATM – technika wysyłania wszystkich rodzajów informacji , wprowadzona na początku lat 90. Aktualnie istnieją trzy główne grupy, które definiują standardy implementacji w sieciach: - ATM Forum, - IETF, - ITU-T, Zastosowanie - ATM jest stosowany zarówno w sieciach lokalnych LAN, sieciach miejskich MAN jak i rozległych WAN. Bardzo szerokie zastosowanie występuję w technologii ASDL. • Główne Cechy: • Integracja głosu, strumieni wideo, danych, • Zapewnienie wymaganego pasma na żądanie, • Skalowalność – różna prędkość przesyłania pakietów, • Zapewnienie wymaganych parametrów QoS dla każdego połączenia, • Krótkie komórki o stałej długości – pakiety,

3. Budowa komórek 5B 48 B Nagłowek Pole Danych W ATM(w zależności od styku) występują dwa rodzaje komórek. W interfejsie UNI dochodzi dodatkowe pole GFC(pole kontroli dostępu). Schemat przedstawia komórkę na styku NNI. 4B 4B 5B • VPI – identyfikuje połączenie ze ścieżką wirtualną w łączu fizycznym, • VCI – identyfikuję kanał wirtualny w ścieżce wirtualnej, • PTI – określa typ komórki ATM, • CLP – określa priorytet pakietu, • HEC – odpowiedzialne za detekcję błędów, 48B

4. Podział na warstwy oraz płaszczyzny • W ATM wyróżniamy trzy główne warstwy: • AAL – warstwa adaptacyjna, określa sposób konwersji informacji z warstw wyższych na komórki ATM. Podwarstwy: • CS – podwarstwa zbieżności – interfejs z warstwami wyższymi, • SAR – podwarstwa segmentacji i składnia, • ATM – określa format komórek, funkcję zapewniające niezawodny transfer, • PAL – definiuje funkcję związane z dostępem do medium transmisyjnego. Podwarstwy: • TC – dopasowanie szybkości transmisji komórek, weryfikacja nagłówka, • PM – funkcje łącza fizycznego, • Podział na płaszczyzny: • Użytkownika – funkcję transferu informacji użytkownika, • Sterowania – odpowiedzialna za realizację zgłoszeń, • Zarządzania – funkcje nadzoru danej warstwy,

5. Komutacja oraz sposób działania W ATM pomiędzy stacją źródłową a docelową zostaje zestawione logiczne połączenie zwane kanałem wirtualnym VCC. Zestaw kanałów o wspólnym węźle docelowym tworzy wirtualną ścieżkę VPC. Komutacją następuję w oparciu o identyfikatory VCI oraz VPI. • W ATM występują następujące rodzaje połączeń: • PVC – połączenie zestawiane na stałe, niezależnie od tego czy jest używane, • SPVC – połączenie jest ustalane na czas transmisji, identyfikatory są stałe, • SVC – połączenie przyznawane na czas transmisji, identyfikatory przyznawane podczas ustanawiania połączenia,

6. Schemat komunikacji