สิทธิรับรู้ข้อมูลข่าวสารของราชการ Right to Know

1. สิทธิรับรู้ข้อมูลข่าวสารของราชการRight to Know สิทธิส่วนบุคคลRight of Privacy กลไกตรวจสอบภาคประชาชนเพื่อความโปร่งใสภาครัฐ การคุ้มครองสิทธิส่วนบุคคล

2. กฎหมายว่าด้วยข้อมูลข่าวสารของราชการ และข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคล พระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 การคุ้มครองสิทธิส่วนบุคคล ข้อมูลข่าวสารของราชการ

3. ศุกร์11 ก.ย. 52 บริการปชช. เพื่อให้บรรลุตัวชี้วัด รู้ไปทำไม ใช้สิทธิตนเอง เข้าใจ ปฏิบัติได้ พรบ.ข้อมูล ราชการ โปร่งใส

4. S S S S S M M M M M A A A A A R R R R R T T T T T

5. กรณีอุทธรณ์ที่สำคัญๆ • กรณีขอดูเอกสารการสอบเข้าชั้นอนุบาลโรงเรียนสาธิต 3 แห่ง • กรณีขอดูสำนวนสอบสวนทุจริตยากระทรวงสาธารณสุข • กรณีตรวจสอบทุจริตโครงการอบรมสัมมนาของท้องถิ่น • กรณีเจ้าหน้าที่ของรัฐเบิกค่าใช้จ่ายอันเป็นเท็จ • กรณีนักศึกษาขอตรวจสอบการปฏิบัติหน้าที่ของอาจารย์มหาวิทยาลัย • กรณีเจ้าหน้าที่เลือกปฏิบัติเกี่ยวกับการให้บริการตามหน้าที่ • กรณีหน่วยงานไม่รับเข้ารับราชการเพราะมีประวัติอาชญากรรม • กรณีนักโทษใช้สิทธิขอดูประวัติต้องขังของตนเอง

6. ลับ การรับรู้ข้อมูลข่าวสารของราชการก่อน ปี 2540 “สิทธิรับรู้” มีอยู่อย่างจำกัด ข้อมูลข่าวสารที่ไม่ต้องการให้เปิดเผยปกปิดได้ง่าย ประชาชนไม่สามารถตรวจสอบการบริหารราชการได้ด้วยตนเอง

7. สภาพปัญหาของการบริหารภาคราชการสภาพปัญหาของการบริหารภาคราชการ ใช้อำนาจ หน้าที่ เกินขอบเขต / ตามอำเภอใจ มีปัญหาในการคุ้มครองสิทธิของประชาชน ไม่พอใจการตรวจสอบ ต่อต้านการเปลี่ยนแปลง ทรัพยากรทางบริหาร ใช้อย่างสิ้นเปลือง และรั่วไหล โน้มเอียงทางเผด็จการ / อุปถัมภ์ / ถือพวกพ้อง แสวงประโยชน์ / ประพฤติมิชอบ / เลือกปฏิบัติ

8. แนวคิดพื้นฐานของสิทธิรับรู้ข้อมูลข่าวสารของราชการ : การสร้างความโปร่งใสในภาครัฐ การจัดระบบข้อมูลข่าวสาร โดยเน้นหลักการเปิดเผย สิทธิรับรู้ กลไกสำคัญต่อการมีส่วนร่วมของประชาชน จำกัดการใช้อำนาจรัฐให้อยู่ในขอบเขตโดยชอบ เพิ่มกลไกการตรวจสอบโดยองค์กรภายนอก/ปชช. ป้องกันการทุจริต และสร้างสังคมประชาธิปไตย

9. แนวคิดพื้นฐานของสิทธิส่วนบุคคล:แนวคิดพื้นฐานของสิทธิส่วนบุคคล: • สิทธิส่วนบุคคล: Right of Privacy • ศักดิ์ศรีในความเป็นมนุษย์ สิทธิในการมีชีวิตส่วนตัว • เป็นสิทธิของบุคคลที่จะอยู่โดยลำพัง (to be let alone) • สิทธิที่จะได้รับการปลดปล่อยจากสังคม แยกออกจากสังคม ออกจากการตรวจสอบ หรือรับรู้ ของสังคม

10. ความสัมพันธ์ระหว่างสิทธิส่วนบุคคล กับ ข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคล • สิทธิส่วนบุคคล: Right of Privacy • ครอบคลุมถึงข้อมูลส่วนบุคคลโดยมุ่งหมายเพื่อการคุ้มครองความเป็นส่วนตัว

11. ความเป็นมา:รัฐบาลที่เสนอให้มีการตรากฎหมาย ว่าด้วยข้อมูลข่าวสารของราชการความเป็นมา:รัฐบาลที่เสนอให้มีการตรากฎหมาย ว่าด้วยข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. ๒๕๓๓ : พล.อ.ชาติชาย ชุณหวัณ พ.ศ. ๒๕๓๔ : นายอานันท์ ปันยารชุน พ.ศ. ๒๕๓๕ : นายชวน หลีกภัย พ.ศ. ๒๕๓๘ : นายบรรหาร ศิลปอาชา พ.ศ. ๒๕๔๐ : พล.อ. ชวลิต ยงใจยุทธ ประกาศในพระราชกิจจานุเบกษา ๑๐ ก.ย. ๒๕๔๐ มีผลบังคับใช้ ๙ ธ.ค. ๒๕๔๐

12. วัตถุประสงค์ของการยกร่างกฎหมายวัตถุประสงค์ของการยกร่างกฎหมาย • กำหนดให้ข้อมูลข่าวสารของราชการต้องเปิดเผย • - เพื่อการมีส่วนร่วมของประชาชน • - การตรวจสอบการดำเนินการของรัฐด้วยตนเอง นอกเหนือจาก กลไกควบคุมหรือตรวจสอบตามวิถีทางการเมือง เพื่อกำหนดหลักเกณฑ์ทั่วไปในการจัดทำ เก็บรักษาและวิธีการเปิดเผยข้อมูลประเภทต่างๆ เพื่อกำหนดหลักเกณฑ์ทั่วไปในการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล

13. ผลการบังคับใช้กฎหมาย : เกิดกระบวนการคุ้มครองสิทธิ… • มีผลบังคับใช้เมื่อวันที่ 9 ธันวาคม 2540 • เป็นสิ่งจำเป็นในสังคมประชาธิปไตย • ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของสังคมไทย • สิทธิได้รู้ หรือ สิทธิรับรู้ ข้อมูลข่าวสารของราชการ • สิทธิส่วนบุคคล : ข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคล

15. กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับสิทธิได้รู้ และสิทธิส่วนบุคคล • รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย 2550 • พรบ. ข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 • พรบ. จัดตั้งศาลปกครอง พ.ศ. 2542 • พรบ. วิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. 2539 • พรบ. ความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 • พรบ. ระเบียบบริหารราชการแผ่นดินฯ • พรฎ. ว่าด้วยหลักเกณฑ์แลวิธีการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดีฯ • มติ ครม. ต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง • บทบาทของ กพร. และ คณะกรรมการข้อมูลข่าวสารของราชการ.

16. สิทธิได้รู้ และสิทธิส่วนบุคคลตามกฎหมายของประเทศไทย • รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 • พระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2552

17. การรับรอง“สิทธิได้รู้” ตามรัฐธรรมนูญ ม.56 สิทธิรับรู้ข้อมูลข่าวสารสาธารณะ ม.57 สิทธิได้รับข้อมูล และคำชี้แจงจากหน่วยงานของรัฐ ม.58สิทธิมีส่วนร่วมในกระบวนการพิจารณาที่มี ผลกระทบต่อสิทธิและเสรีภาพของตน ม.60 มีสิทธิฟ้องหน่วยงาน ให้รับผิดกรณีกระทำ หรือละเว้นการกระทำของเจ้าหน้าที่

18. รธน. แห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2550 ม. 56บัญญัติว่า “บุคคลย่อมมีสิทธิได้รับทราบข้อมูล หรือข่าวสารสาธารณะในครอบครองของหน่วยราชการ หน่วยงานของรัฐ รัฐวิสาหกิจ หรือราชการส่วนท้องถิ่น เว้นแต่ การเปิดเผยข้อมูลนั้นจะกระทบต่อความมั่นคงของรัฐ ความปลอดภัยของประชาชนหรือส่วนได้เสียอันพึงได้รับความคุ้มครองของบุคคลอื่น ทั้งนี้ตามที่กฎหมายบัญญัติ”

19. รธน. แห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2550 ม. 35 บัญญัติว่า “สิทธิของบุคคลในครอบครัว เกียรติยศ ชื่อเสียง หรือความเป็นอยู่ส่วนตัว ย่อมได้รับความคุ้มครอง การกล่าวหรือไขข่าวแพร่หลาย ซึ่งข้อความหรือภาพไม่ว่าด้วยวิธีใด ไปยังสาธารณชน อันเป็นการละเมิดหรือกระทบถึงสิทธิของบุคคลในครอบครัว เกียรติยศ ชื่อเสียง หรือความเป็นอยู่ส่วนตัวจะกระทำมิได้ เว้นแต่กรณีที่เป็นประโยชน์ต่อสาธารณะ”

20. ราชกิจจานุบกษา ฉบับประกาศทั่วไป เล่ม ๙๙๙ ตอนพิเศษ ๙๙ ง วันที่ ๑๗ กรกฎาคม ๒๕๕๒ สิทธิได้รู้ตามกฎหมายของประเทศไทย พระราชบัญญัติ ข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540

21. ภาพรวมของ พรบ. ข้อมูลข่าวสารของราชการฯ - หลักทั่วไป - หมวด 1 : ข้อมูลข่าวสารทั่วไป & การเปิดเผย - หมวด 2 : ข้อมูลข่าวสารที่ไม่ต้องเปิดเผย - หมวด 3 : ข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคล - หมวด 4 : เอกสารประวัติศาสตร์ - หมวด 5 : คณะกรรมการข้อมูลข่าวสารของราชการ - หมวด 6 : คณะกรรมการวินิจฉัยการเปิดเผยข้อมูลข่าวสาร - หมวด 7 : บทกำหนดโทษ - บทเฉพาะกาล

22. หัวข้อสาระสำคัญ ๒ ๓ ๔ ๑ ศูนย์ข้อมูลข่าวสารของราชการ สาระสำคัญของกฎหมาย เกณฑ์มาตรฐานความโปร่งใส ตัวชี้วัดความสำเร็จ KPI 22 22

23. หัวข้อสำคัญ ๑ สาระสำคัญของกฎหมาย

24. สาระสำคัญของ พรบ. ข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 • เจตนารมณ์ และวัตถุประสงค์ของกฎหมาย • ขอบเขตการบังคับใช้กฎหมาย • กระบวนการใช้สิทธิของประชาชน • องค์กร และกระบวนการคุ้มครองสิทธิ ตาม พรบ. ข้อมูลฯ • หลักการสำคัญของกฎหมาย • ประเภทของข้อมูลข่าวสารของราชการตาม พรบ. ข้อมูลฯ • สิทธิได้รู้ของประชาชนตาม พรบ. ข้อมูลข่าวสารฯ • บทบัญญัติสำคัญที่ควรรู้ : หน้าที่ของหน่วยงานของรัฐ

25. หลักการและเหตุผลของ พรบ.ข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ.2540 ในระบอบประชาธิปไตย การให้ประชาชนมีโอกาสกว้างขวางในการได้รับข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับการดำเนินการต่าง ๆ ของรัฐเป็นสิ่งจำเป็น เพื่อที่ประชาชนจะสามารถแสดงความคิดเห็นและใช้สิทธิทางการเมืองได้โดยถูกต้องกับความเป็นจริง อันเป็นการส่งเสริมให้มีความเป็นรัฐบาลโดยประชาชนมากขึ้น สมควรกำหนดให้ประชาชนมีสิทธิได้รู้ข้อมูลข่าวสารของราชการ ทั้งนี้ เพื่อที่จะปกปักรักษาประโยชน์ของตนประการหนึ่ง กับสมควรคุ้มครองสิทธิส่วนบุคคลในส่วนที่เกี่ยวข้องกับข้อมูลข่าวสารของราชการไปพร้อมกัน

26. เจตนารมณ์ และวัตถุประสงค์ของกฎหมาย : • เจตนารมณ์ของกฎหมาย : • เพื่อที่ประชาชนมีโอกาสกว้างขวางในการได้รับข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับการดำเนินการต่างๆของรัฐ • เพื่อกำหนดให้ประชาชนมีสิทธิได้รู้ข้อมูลข่าวสารของราชการ โดยมีข้อยกเว้นที่แจ้งชัด • เพื่อคุ้มครองสิทธิส่วนบุคคลในส่วนที่เกี่ยวข้องกับข้อมูลข่าวสารของราชการ • เพื่อให้ระบบราชการมีความโปร่งใสตรวจสอบได้โดยประชาชนเอง

27. วัตถุประสงค์ของกฎหมาย : กำหนดสิทธิได้รู้ของประชาชนให้แจ้งชัด ระบบราชการ โปร่งใส ตรวจสอบได้ ป้องกันการทุจริต ให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการปกครองสามารถคุ้มครองสิทธิของตน

28. กวฉ. ข้อมูลข่าวสารฯข้อมูลส่วนบุคคล สิทธิของประชาชน หน่วยงานของรัฐ กขร. ขอบเขตบังคับตามกฎหมาย เจ้าหน้าที่ของรัฐ องค์กรตามกฎหมาย หน้าที่ตามกฎหมาย ขอบเขตบังคับ

29. กระบวนการใช้สิทธิของประชาชนกระบวนการใช้สิทธิของประชาชน • สิทธิได้รู้ • ได้รู้โดยหน่วยงานการเปิดเผย • ได้รู้โดยเข้าตรวจดู • ไดรู้โดยการยื่นคำขอ • สิทธิอุทธรณ์ • คำสั่งมิให้เปิดเผย • คำสั่งไม่รับฟังคำคัดค้านการเปิดเผย • คำสั่งไม่แก้ไขข้อมูลข่าวสรส่วนบุคคล • สิทธิร้องเรียน • กรณีไม่จัดหาข้อมูล • ไม่ปฏิบัติตามกฎหมาย • ปฏิบัติหน้าที่ล่าช้า หรือไม่อำนวยความสะดวก ฯลฯ

30. กขร. สขร. กวฉ. องค์กร และกระบวนการคุ้มครองสิทธิของประชาชน • คณะกรรมการข้อมูลข่าวสารของราชการ. • สำนักงานคณะกรรมการข้อมูลข่าวสารของราชการ. • คณะกรรมการวินิจฉัยการเปิดเผยข้อมูลข่าวสาร. องค์กรคุ้มครองสิทธิรับรู้ของประชาชน

31. กวฉ. กขร. สขร. องค์กรตามกฎหมาย • ที่มา • องค์ประกอบ • อำนาจหน้าที่ • สถานะ • ปัญหา องค์กรตามกฎหมาย

32. คณะกรรมการ วินิจฉัย หน่วยงาน ของรัฐ ความสัมพันธ์ของกลไกต่าง ๆ สำนักงาน สขร. คณะกรรมการ ฯ ส่วนกลาง ภูมิภาค ท้องถิ่น ประชาชน รัฐวิสาหกิจ หน่วยงานอิสระ

33. กระบวนการคุ้มครองสิทธิฯกระบวนการคุ้มครองสิทธิฯ 33 33

34. ประชาชนใช้สิทธิได้รู้ โดย ม. 7 ตรวจค้นในราชกิจจาฯ ม. 9 ตรวจดูในศูนย์ข้อมูลฯ ม.11 ยื่นคำขอดูข้อมูล ม 25 ยื่นคำขอดูข้อมูลบุคคล ม. 26 ขอค้นคว้าประวิติศาสตร์ ประชาชนใช้สิทธิได้รู้ โดย ม. 7 ตรวจค้นในราชกิจจาฯ ม. 9 ตรวจดูในศูนย์ข้อมูลฯ ม.11 ยื่นคำขอดูข้อมูล ม 25 ยื่นคำขอดูข้อมูลบุคคล ม. 26 ขอค้นคว้าประวิติศาสตร์ • ประชาชนใช้สิทธิร้องเรียน • - กรณีไม่ลงพิมพม์ ม.7 • - กรณีไม่จัดข้อมูลตาม ม. 9 • - กรณีฝ่าฝืน พรบ. ข้อมูลฯ • กรณีล่าช้า หรือไม่สะดวก • กรณี หน่วยงานว่าไม่มีข้อมูล • ประชาชนใช้สิทธิอุทธรณ์ • - กรณีมีคำสั่งไม่เปิดเผย • - กรณีไม่รับฟังคำคัดค้าน • กรณีไม่แก้ไขข้อมูลส่วนบุคคล กขร. 1 2 หน่วยงานของรัฐ กวฉ. การใช้สิทธิร้องเรียน การใช้สิทธิอุทธรณ์ การใช้สิทธิได้รู้ พิจารณา ให้ความเห็น ลงราชกิจจาฯ / ให้ตรวจดู /จัดหาให้ / ปฏิเสธตาม ม. 15 พิจารณาวินิจฉัยอุทธรณ์ ม. 13 , 28 (4), 33 ม. 18 , 35 ศาลปกครอง 3 4

35. --ฟ้องศาล ศาลปกครอง กระบวนการคุ้มครองสิทธิรับรู้ ใช้สิทธิได้รู้ ตาม รธน. และ พรบ.ข้อมูลฯ - วินิจฉัย - กม. ถือเป็นที่สุด ใช้สิทธิรับรู้ ยื่นคำขอ /ตรวจดู การคุ้มครอง เยียวยาตาม กม. การพิจารณาของ จนท. ชั้นต้น กขร. หรือ กวฉ. -- จัดหาให้ -- เปิดเผย เข้าสู่กระบวนการเยียวยา มิให้เปิดเผย ใช้สิทธิ ร้องเรียน หรืออุทธรณ์

36. หลักการสำคัญของกฎหมายหลักการสำคัญของกฎหมาย 36 36

37. หลักปรัชญาแห่งกฎหมาย “รัฐรู้อะไร ประชาชนต้องรู้ในสิ่งนั้น ” ภายใต้สิทธิเสรีภาพตามขอบเขตของ กม. โดยให้องค์กรปชช. มีส่วนร่วมในการบริหารจัดการในการรับรู้ข้อมูลข่าวสาร “สิทธิส่วนบุคคล จะถูกละเมิดไม่ได้ ”

38. หลักการสำคัญของกฎหมายหลักการสำคัญของกฎหมาย ข้อมูลข่าวสารของราชการ เปิดเผยเป็นหลัก ปกปิดเป็นข้อยกเว้น  ข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคล การเปิดเผยต้องได้รับความยินยอม จากเจ้าของข้อมูลเป็นหนังสือ

39. หลักการของกฎหมาย . เปิดเผยเป็นหลัก ปกปิดเป็นข้อยกเว้น +ให้ความคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล / “สิทธิรับรู้”ผู้ขอไม่ต้องมีส่วนได้เสีย . คำสั่งไม่เปิดเผยต้องชอบด้วย กม.& มี เหตุผล . ให้ผู้มีประโยชน์ได้เสียคัดค้านการเปิดเผยได้

40. ประเภทของข้อมูลข่าวสารประเภทของข้อมูลข่าวสาร 40 40

41. ประเภทข้อมูลข่าวสารของราชการประเภทข้อมูลข่าวสารของราชการ ต้องเปิดเผยเป็นการทั่วไป ไม่ต้องเปิดเผย 14 15 16 17 ข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคล 25 7 9 11 เอกสารประวัติศาสตร์ 26

42. วิธีการเข้าถึงข้อมูลข่าวสารแต่ละประเภทวิธีการเข้าถึงข้อมูลข่าวสารแต่ละประเภท • ตามมาตรา 7 : ตรวจค้นในราชกิจานุเบกษา • ตามมาตรา 9 : ตรวจดูในศูนย์ข้อมูลข่าวสารของหน่วยงาน • ตามมาตรา 11 : ยื่นคำขอดูต่อเจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบ • ตามมาตรา 25 : ยื่นคำขอเป็นหนังสือต่อผู้ครอบครอง • ตามมาตรา 26 : เข้าศึกษาค้นคว้าที่หอจดหมายเหตุแห่งชาติ

43. หัวข้อ สิทธิได้รู้ของประชาชน 43 43

44. สิทธิได้รู้: จำแนกได้ ดังนี้ สิทธิรับรู้ข้อมูลข่าวสารตาม ม. 7 สิทธิเข้าตรวจดูข้อมูลข่าวสารตาม ม. 9 สิทธิขอดูข้อมูลข่าวสารตาม ม. 11 สิทธิได้รู้ข้อมูลส่วนบุคคลของตน ม. 25 สิทธิได้รู้โดยการค้นคว้าข้อมูลประวัติศาสตร์ ม. 26

45. หัวข้อ หน้าที่ของหน่วยงาน 45 45

46. 9 มาตราสำคัญ เอกสารประวัติศาสตร์ มาตรา26 มาตรา 7 มาตรา25 มาตรา 9 ข้อมูลส่วนบุคคล มาตรา 11 ศูนย์ข้อมูลข่าวสาร มาตรา 14 ลับ มาตรา 15 มาตรา 16 มาตรา 17

47. บทบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับการเปิดเผยข้อมูลข่าวสารบทบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับการเปิดเผยข้อมูลข่าวสาร มาตรา 7: เปิดเผยโดยลงพิมพ์ในราชกิจจานุเบกษา ข้อมูล 5 รายการ มาตรา 8: ถ้าไม่ลงพิมพ์ฯ จะนำไปบังคับใช้ในทางไม่เป็นคุณไม่ได้ มาตรา 9: เปิดเผยโดยตั้งแสดงในศูนย์ข้อมูลข่าวสารข้อมูล 8 รายการ มาตรา 10: เปิดเผยโดยวิธีอื่น เพราะกฎหมายอื่นกำหนดให้ทำได้ มาตรา 11: เปิดเผยโดยการจัดหาข้อมูลข่าวสารให้ตามคำขอ มาตรา 15:เปิดเผยโดยการใช้ดุลพินิจตามหลักเกณฑ์ มาตรา 25: เปิดเผยข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคลให้เจ้าของข้อมูลได้รู้ มาตรา 26: เปิดเผยเพราะถึงเวลาเป็นเอกสารประวัติศาสตร์

48. บทบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับการเปิดเผยข้อมูลข่าวสารบทบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับการเปิดเผยข้อมูลข่าวสาร

49. ราชกิจจานุบกษา ฉบับประกาศทั่วไป เล่ม ๙๙๙ ตอนพิเศษ ๙๙ ง วันที่ ๑๗ กรกฎาคม ๒๕๕๒ มาตรา 7 : ลงพิมพ์ในราชกิจจานุเบกษา มาตรา 7หน่วยงานของรัฐต้องส่งข้อมูลข่าวสารของราชการอย่างน้อยดังต่อไปนี้ลงพิมพ์ในราชกิจจานุเบกษา (1)โครงสร้างและการจัดองค์กรในการดำเนินงาน (2)สรุปอำนาจหน้าที่ที่สำคัญและวิธีการดำเนินงาน (3)สถานที่ติดต่อเพื่อขอรับข้อมูลข่าวสารหรือคำแนะนำในการติดต่อกับหน่วยงานของรัฐ (4)กฎ มติคณะรัฐมนตรี ข้อบังคับ คำสั่ง หนังสือเวียน ระเบียบ แบบแผน นโยบาย หรือการตีความ ทั้งนี้ เฉพาะที่จัดให้มีขึ้นโดยมีสภาพอย่างกฎ เพื่อให้มีผลเป็นการทั่วไปต่อเอกชนที่เกี่ยวข้อง (5)ข้อมูลข่าวสารอื่นตามที่คณะกรรมการกำหนด

50. ราชกิจจานุบกษา ฉบับประกาศทั่วไป เล่ม ๙๙๙ ตอนพิเศษ ๙๙ ง วันที่ ๑๗ กรกฎาคม ๒๕๕๒ มาตรา 7 : ลงพิมพ์ในราชกิจจานุเบกษา มาตรา 7วรรคสอง และสาม ข้อมูลข่าวสารใดที่ได้มีการจัดพิมพ์เพื่อให้แพร่หลายตามจำนวนพอสมควรแล้ว ถ้ามีการลงพิมพ์ในราชกิจจานุเบกษาโดยอ้างอิงถึงสิ่งพิมพ์นั้นก็ให้ถือว่าเป็นการปฏิบัติตามบทบัญญัติวรรคหนึ่งแล้ว ให้หน่วยงานของรัฐรวบรวมและจัดให้มีข้อมูลข่าวสารตามวรรคหนึ่งไว้เผยแพร่เพื่อขายหรือจำหน่วยจ่ายแจก ณ ที่ทำการของหน่วยงานของรัฐแห่งนั้นตามที่เห็นสมควร