HTML dla początkujących

HTML dla początkujących Opracował: M. Kwiesielewicz

Tworzenie dokumentu HTML • Dokument HTML jest zwykłym plikiem tekstowym, w którym znajdują się polecenia HTML. • Dokument taki można utworzyć za pomocą najprostszego edytora tekstów, ręcznie dodając znaczniki • Wiele specjalizowanych edytorów, które wydatnie ułatwiają konstruowanie dokumentu, wspomagając wprowadzanie poleceń. • Osobiście polecam używanie edytorów tekstowych, a nie graficznych - lepsza kontrola nad tworzonym dokumentem

Programy w środowisku Windows 95/98 • HomeSite, w wersjach od 2.x do 4.x - jeden z najlepszych edytorów w tym środowisku • Pajączek 2000 • Tiger98 - także polski, bardzo silny edytor • HotDog od 3 do 5 - silny, ale dość trudny w obsłudze • WebEdit 3 - jeden z najlepszych programów w tym środowisku • WebPager Xpress - polski edytor, nieco słabszy od wyżej wymienionych, ale darmowy • ezHTML - polski edytor, także darmowy

Dla początkujących • Można się posłużyć graficznymi edytorami, • Dla początkujących poleca się szczególnie darmowe edytory dołączone do przeglądarek Internet Explorer i Netscape Communicator (lub Sylaba Komunikator). • Do nauki języka HTML, warto się posługiwać edytorami tekstowymi

Osnowa dokumentu • Polecenie (znacznik, tag) HTML jest specjalnym ciągiem znaków objętym nawiasami ostrymi. • Gdybyśmy na przykład chcieli zaznaczyć jakiś fragment tekstu jako tytuł, moglibyśmy objąć go poleceniem <H1>treść tytułu</H1>. • Wielkość liter jest obojętna - znaczniki wpisane małymi i wielkimi literami są interpretowane w ten sam sposób. • Staranniej wykonane edytory HTML pozwalają nawet zdefiniować, czy polecenia HTML będą wpisywane małymi, czy wielkimi literami.

Szkielet dokumentu HTML • Wszystkie polecenia powinny się znaleźć w pewnych standardowych ramach. • Zostało przyjęte, że dokument HTML zawiera szkielet, który stanowi osnowę dla wszystkich innych poleceń. • Cały dokument powinien być objęty parą znaczników <HTML> </HTML>. • Między nimi powinna zaś się znaleźć para znaczników <HEAD> </HEAD>, która stanowi ramy dla informacji nagłówkowych. • Pozostałe informacje powinny być objęte z kolei znacznikami <BODY> </BODY>.

Przykład „bezpiecznego” szkieletu HTML> <HEAD>informacje nagłówkowe</HEAD> <BODY> właściwa treść (ciało) dokumentu </BODY> </HTML>

Tytuł strony • Między znacznikami <HEAD> i </HEAD> powinno się znaleźć polecenie <TITLE> </TITLE>. <HEAD> <TITLE>Tytuł strony</TITLE> </HEAD> • TITLE nie oznacza wcale tytułu na stronie. Zawarta między tymi znacznikami treść ukaże się w pasku tytułowym przeglądarki: <HEAD> <TITLE>Kurs języka HTML - poradnik webmastera: HTML dla bardzo początkujących</TITLE> </HEAD>

Informacja o stronie kodowej dokumentu • Zalecane jest strony kodowej ISO-8859-2 (czyli ISO Latin 2). • Jest to międzynarodowy standard, a "przy okazji" także Polska Norma. • Należy sporządzać dokument w tym standardzie i zarazem opatrywać go informacją typu META. Jest ona umieszczana w ramach znaczników HEAD i wygląda następująco: <meta http-equiv="content-type" content="text/html; charset=iso-8859-2">

Standardowa osnowa <HTML> <HEAD> <meta http-equiv="content-type" content="text/html; charset=iso-8859-2"> <TITLE>Tytuł strony</TITLE> </HEAD> <BODY> właściwa treść (ciało) dokumentu </BODY> </HTML>

Polskie znaki w edytorach • Czołowe polskie edytory HTML nie wymagają już stosowania odrębnych klawiatur i czcionek ekranowych, gdyż same automatycznie konwertują polskie znaki do wybranej przez nas strony kodowej. • Edytory produkcji zachodniej (ISO-8859-2) • Czcionki TrueType na polskiej stronie "ogonkowej", pod adresem http://www.agh.edu.pl/ogonki/pl.html. • Windows darmowe czcionki ekranowe PolskieStrony i PolskieStrony2, dostępne w serwisie Polska Strona Windowsowa • HomeSite 2.5 (lub nowszy) należy zalecać używanie czcionki PolskieStrony2. Należy również używać nakładki klawiaturowej dla ISO • Problem konwersji już istniejących dokumentów można załatwić za pomocą specjalnych programów

Kodowanie - podsumowanie (ISO-8859-2) • Zaopatrz się w dowolną czcionkę ekranową w standardzie ISO-8859-2, za pomocą której będziesz wyświetlać tekst dokumentu w edytorze HTML • Używaj polskiej klawiatury w standardzie ISO-8859-2 • Wstaw deklarację strony kodowej ISO-8859-2 w nagłówku dokumentu

Kodowanie - podsumowanie Windows-1250 (nie zalecany) • Użyj dowolnej czcionki ekranowej w tym standardzie (jest ich sporo w Windows) • Używaj standardowej klawiatury Windows • Wstaw deklarację strony kodowej Windows-1250 w nagłówku dokumentu <meta http-equiv="content-type" content="text/html; charset=windows-1250">

Kodowanie ISO w Windows • Wstawić do sekcji [PolKeyb] w WIN.NI, zapisać plik na dysku i ponownie uruchomić Windows. Fragment WIN.INI powinien wyglądać następująco: • [PolKeyb]settings=0 2 10 0 1 10 0name0=ISO-8859-2keys0=ACELNOSXZlower0=177,230,234,179,241,243,182,188,191upper0=161,198,202,163,209,211,166,172,175

Kolor tła dokumentu • Gdy w dokumencie znajduje się para znaczników <BODY> i </BODY>, możemy zdefiniować kolor tła dokumentu: <BODY BGCOLOR="kolor"> • przy czym "kolor" może być podany imiennie (np. red, green, black, white) lub za pomocą wartości heksadecymalnych tak jak w przypadku koloru czcionki - #FF0000, #008000, #000000, #FFFFFF. Sugeruje się używanie wartości heksadecymalnych, jako bardziej uniwersalnych

Tytuły • W dokumentach często wprowadzamy tytuły. Służy do tego polecenie <Hn> </Hn>. • Znak H oznacza header, natomiast cyfra n to stopień tytułu (mamy ich sześć). • Polecenie wprowadzające tytuł stopnia pierwszego składa się ze znacznika otwierającego <H1> i zamykającego </H1>. Ten drugi zawiera dodatkowo ukośnik (ang. slash). • Wprowadzamy je za pomocą poleceń H1, H2 itd.

Akapit i wiersz • Rozdzielając w edytorze akapity za pomocą klawisza Enter, przeglądarka zignoruje znaki końca wierszy i akapitów i wyświetli jednolity blok tekstu. • Aby naprawdę rozdzielić akapity, należy się posłużyć poleceniem <P> (P = paragraph), które wstawi interlinie między poszczególne fragmenty tekstu. Zaleca się także konsekwentne stosowanie znacznika zamykającego </P>. Przykład: <P>To jest treść pierwszego akapitu</P> <P>To jest treść drugiego akapitu</P>

Przełamanie tekstu • Chcemy przełamać tekst, nie wprowadzając przy tym znaku końca akapitu. • Pojedyncze polecenie <BR> przenosi tekst o jeden wiersz w dół, nie wprowadzając dodatkowej interlinii. To jest pierwszy wiersz<BR> To jest drugi wiersz<BR> To jest trzeci wiersz<BR> To jest czwarty wiersz<BR> • Ponadto polecenie <BR> ma jeszcze jedną zaletę. Napisanie kilku kolejnych <BR> pozwala poszerzyć pionowy odstęp między elementami.

Pozioma linia • Poziomą linie, wstawiamy za pomocą polecenia <HR> (ang. horizontal rule). • Pozwala ono wyświetlić w dokumencie poziomą linię, na szerokość całej strony, rozdzielając nią logiczne fragmenty tekstu

Aby utworzyć szkielet wykazu wypunktowanego, należy użyć polecenia <UL> </UL> (ang. unordered list). W ramach szkieletu znajdą się poszczególne punkty wykazu, które wprowadzamy za pomocą polecenia <LI> Wykazy

Przykład wykazu <P>Dlaczego zajmuję się UFO?</P> <UL> <LI>Uważam, że UFO istnieje</LI> <LI>Uważam, że pozaziemskie cywilizacje mogą nam pomóc</LI> <LI>Uważam, że należy się przygotować na spotkanie</LI> </UL> W efekcie uzyskamy: Dlaczego zajmuję się UFO? • Uważam, że UFO istnieje • Uważam, że pozaziemskie cywilizacje mogą nam pomóc • Uważam, że należy się przygotować na spotkanie

Wykazy numerowane • Gdy chcemy utworzyć wykaz numerowany, wówczas zamiast <UL> i </UL> możemy zastosować <OL> i </OL> (ang. ordered list). • Uzyskamy wówczas listę numerowaną za pomocą liczebników arabskich 1. Uważam, że pozaziemskie cywilizacje mogą nam pomóc 2. Uważam, że należy się przygotować na spotkanie

Atrybuty czcionki • Atrybuty czcionki - pogrubienie (bold), pochylenie (italic) i podkreślenie (underlined). • Przykłady <B>To jest tekst pogrubiony (bold)</B> <I>To jest tekst pochylony (italic, kursywa)</I> <U>To jest tekst podkreślony (underlined)</U> • Choć wszystkie przeglądarki akceptują atrybuty czcionki, warto zauważyć, że np. Netscape Navigator 2 i 3 ignoruje podkreślenie, natomiast Netscape Communicator 4 już je widzi.

Odsyłacze • Czytelnik dokumentu będzie za pomocą kliknięć myszką na odsyłaczach przenosić się do różnych miejsc w Internecie, skacząc np. z Polski do Japonii, z Japonii do USA, a stamtąd do Francji. • Z jego punktu widzenia jest zupełnie obojętne, gdzie strony się znajdują. Dla niego ważny jest łatwy dostęp do informacji. • Odsyłacz do innej strony jest tworzony za pomocą polecenia: <A HREF="adres.strony.internetowej">Jakaś nazwa tej strony</A> Przykładowy adres mógłby wyglądać następująco: <A HREF="http://www.pckurier.pl">PCkurier</A>

Odsyłacze uwagi • Ukośnik (slash) na końcu adresu wymusza wczytanie strony domyślnej, zazwyczaj o nazwie index.html (lub index.htm - zależy to od typu serwera WWW). • Zaleca się nadawanie stronie głównej serwisu nazwy index.htm lub index.html. Jest to powszechnie przyjęta praktyka w Internecie. W ostatnich latach stosuje się także default.htm lub default.html • Na ekranie przeglądarki jest wyświetlany tekst, który znajduje się między znacznikami <A HREF="... "> i </A>. Jest on domyślnie wyświetlany na niebiesko z podkreśleniem (możemy to jednak zmienić).

Adres poczty jako odsyłacz • Stosujemy tutaj na przykład następujące polecenie: <A HREF="mailto:autor@jego.adres">Imię i nazwisko</A> • Na przykład na stronie PCkuriera prowadząca ją osoba wstawiła swój adres w postaci: <A HREF="mailto:pawel.wimmer@pckurier.pl.">Redaktor strony</A>

Wielkość i kolor czcionki • W dokumentach HTML stosuje się nieco inną definicję wielkości czcionki niż przyjęta w edytorach tekstów • Podstawowa czcionka ma wielkość 3 jednostek (zazwyczaj czcionka 10-12-punktowa). • Przeglądarki pozwalają na ogół zdefiniować, jaka wartość punktowa odpowiada czcionce o wielkości 3. • W dokumencie możemy stosować czcionkę o wielkości od 1 do 7. Im większa wartość, tym większa czcionka w przeglądarce.

Polecenie określające wielkość czcionki • Nadanie wartości absolutnej <FONT SIZE="x">Tekst objęty definicją</FONT> x = 1...7 • Nadanie wartości względnej <FONT SIZE="+x">Tekst objęty definicją </FONT> <FONT SIZE="-x">Tekst objęty definicją </FONT> x = 1...6 Gdy jakiś fragment tekstu obejmiemy definicją <FONT SIZE=+2> </FONT>, będzie on miał wielkość 5, gdyż dodajemy 2 jednostki do wielkości podstawowej. Gdy użyjemy polecenia <FONT SIZE=-1> </FONT>, tekst będzie miał wielkość 2.W ten sposób możemy manipulować wysokością czcionki w tekście.

Polecenie określające kolor czcionki • Składnia polecenia <FONT COLOR="kolor">Tekst objęty poleceniem</FONT> • Kolory możemy definiować w postaci tradycyjnej, a więc za pomocą wartości szesnastkowych (np. kolor biały ma wartość #FFFFFF, a czarny #000000), albo za pomocą ich nazw. • Wszystkie popularne przeglądarki akceptują wartości heksadecymalne (w formacie RRGGBB, gdzie RR - składowa czerwona, GG - składowa zielona, BB - składowa niebieska).

Grafika na stronie • Strony WWW zawierają zwykle grafikę, która bardzo urozmaica ich czytanie - pod warunkiem oczywiście, że korzystamy z graficznego systemu operacyjnego. • Na stronach WWW są stosowane dwa podstawowe formaty bitowych plików graficznych - GIF i JPG (JPEG) - które są z założenia skompresowane (często nawet dziesięciokrotnie w stosunku do innych popularnych formatów. • Grafikę możemy wprowadzić za pomocą polecenia: <IMG SRC="nazwa_pliku">, np..: <IMG SRC="../gambler/gambler.gif">

Wstawienie grafiki do dokumentu • Podstawowa konstrukcja ma następującą postać: <IMG SRC="plik_graficzny"> • Wielkość obrazka możemy regulować za pomocą parametrów HEIGHT (wysokość) i WIDTH (szerokość). Na przykład: <IMG SRC="tucows.gif" HEIGHT=150> <IMG SRC="tucows.gif" WIDTH=200> <IMG SRC="tucows.gif" WIDTH=200 HEIGHT=50> • Ramka <IMG SRC="tucows.gif" WIDTH=120 HEIGHT=160 BORDER=5> (border w pikselach)

Wstawienie grafiki do dokumentu • Parametry VSPACE (vertical space) i HSPACE (horizontal space) pozwalają ustalić odległość obrazka, w pikselach, od oblewającego go tekstu: <IMG SRC="tucows.gif" HSPACE=50> <IMG SRC="tucows.gif" VSPACE=50> • Odrębny, specjalny zespół parametrów, ALIGN=abc, steruje pozycją obrazka w stosunku do oblewającego go akapitu <IMG SRC="obrazek" ALIGN=abc> wartości parametru: right, left, top, bottom, middle

Wstawienie grafiki do dokumentu • Jeśli chcemy, aby osoby korzystające z Internetu w trybie tekstowym wiedziały, co zawiera obrazek, możemy wstawić dodatkowo parametr ALT="informacja". Napis ten zostanie wyświetlony na ekranie przeglądarki tekstowej. Informacja jest ważna wówczas, gdy grafika zawiera odsyłacze do innych stron. • Gdybyśmy chcieli umieścić obrazek na środku wiersza, musimy objąć go znacznikami <CENTER></CENTER • Obrazek można oczywiście umieścić w komórce tabeli, wstawiając między znacznikami komórki <TD></TD> definicję obrazka, co można wykorzystać do tworzenia efektownie wyglądających obramowań

Tablice • Ogólne ramy tabeli <TABLE> </TABLE> Definicja tabeli musi być umieszczona między tymi dwoma znacznikami, które stanowią jej delimitery. W ich ramach są umieszczane definicje rzędów, definicje komórek w rzędach, konkretne dane w komórkach, tytuł tabeli i nagłówki wierszy i kolumn. • Wiersz tabeli <TR> </TR> Wiersz tabeli jest jej konkretyzacją, a sam tworzy ramy dla komórek z danymi. W ramach <TABLE> </TABLE> można umieścić wiele kolejnych definicji wierszy <TR> </TR> <TABLE> <TR> </TR> <TR> </TR> <TR> </TR> </TABLE>

Tablice • Komórka w wierszu <TD> </TD> Komórka zawiera konkretne dane. Między jej znacznikami można umieszczać tekst i grafikę. Konkretne komórki są umieszczane między znacznikami wybranego rzędu, na przykład: <TABLE> <TR> <TD> </TD><TD> </TD><TD> </TD></TR> <TR> <TD> </TD><TD> </TD><TD> </TD></TR> <TR> <TD> </TD><TD> </TD><TD> </TD></TR> </TABLE>

Obramowanie tablic • Aby tabela zawierała naokoło obramowanie, wystarczy rozszerzyć definicję o parametr BORDER. Jeśli nie podamy szerokości obramowania, przyjmowana jest jej domyślna wartość. <TABLE BORDER> </TABLE> • Gdybyśmy podali szerokość obramowania w pikselach, zostanie ona odpowiednio zinterpretowana przez przeglądarkę <TABLE BORDER=10> </TABLE>

Obramowanie i marginesy komórek • Obramowanie komórek Aby komórki (nie tabela!) zawierały inne obramowanie niż domyślne, możemy użyć parametru CELLSPACING (de facto jest to odległość między komórkami). <TABLE BORDER CELLSPACING=8> </TABLE> • Marginesy dla komórek Jeśli uznamy, że odstęp między zawartością komórki a jej obramowaniem jest zbyt mały, możemy użyć parametru CELLPADDING (domyślnie wynosi on 1). <TABLE BORDER CELLSPACING=5 CELLPADDING=15> </TABLE>

Szerokość i wysokość tablicy • Dotychczas tworzone tablice, przybierały domyślną szerokość. Parametr WIDTH daje nam możliwość zdefiniowania szerokości tabeli i jest "silniejszy" od innych parametrów, które wpływają na <TABLE BORDER WIDTH=600> </TABLE> • Zamiast wartości absolutnej w pikselach możemy także użyć wartości procentowej, np. pół szerokości ekranu przeglądarki. <TABLE BORDER WIDTH=50%> </TABLE> • Możemy zdefiniować wysokość tablicy (nie wchodzi w skład HTML 4.0), podając parametr HEIGHT, wyrażony w pikselach lub procencie widocznej strony. W poniższym przykładzie zostały użyte parametry <TABLE BORDER WIDTH="50%" HEIGHT="30%">

Szerokość komórki • Parametr WIDTH możemy wykorzystać także de zdefiniowania szerokości komórki, umieszczając go w ramach definicji wybranej komórki, np. <TD WIDTH=100> </TD>. • Można też podać wartość procentową, która odnosi się do szerokości komórki w ramach tabeli, a nie całego ekranu (akceptują ją Navigator i Internet Explorer, ale HTML 4.0 zaleca unikania tego polecenia).

Wyrównanie tablicy • Parametr ALIGN pozwala wyrównać tabelę w stosunku do marginesów strony i oblewającego ją tekstu, na przykład: <TABLE BORDER ALIGN=right> </TABLE> <TABLE BORDER=10 ALIGN=left> </TABLE>

Poziome wyrównanie danych w komórkach Parametr ALIGN możemy także wykorzystać do poziomego wyrównania zawartości komórki - środkowania, justowania do lewej i justowania do prawej. Używamy wówczas odpowiednio konstrukcji<TD ALIGN=center></TD><TD ALIGN=left> </TD><TD ALIGN=right> </TD>.Wyrównanie jest wyraźnie widoczne, gdy samodzielnie zdefiniujemy szerokość komórki za pomocą WIDTH.

Pionowe wyrównanie danych w komórkach Parametr VALIGN (vertical) służy do pionowego wyrównania zawartości komórki - do górnego brzegu, do środka i do dolnego brzegu. Używamy wówczas odpowiednio konstrukcji:<TD VALIGN=top></TD><TD VALIGN=middle> </TD><TD VALIGN=bottom> </TD>.Wyrównanie jest wyraźnie widoczne, gdy samodzielnie zdefiniujemy wysokość tabeli za pomocą HEIGTH.

Kolor dla tablicy • Microsoft Internet Explorer i Nescape Communicator pozwalają wykorzystać kolor tła tabeli (HTML 4.0 zaleca rezygnowanie z tego polecenia na rzecz stylów). W tym celu należy w definicji tabeli dodać parametr <BGCOLOR=barwa>, np. <TABLE BORDER HEIGHT=200 BGCOLOR=yellow> • Kolory - Black, Olive, Teal, Red, Blue, Maroon, Navy, Gray, Lime, Fuchsia, Green, Purple, Silver , Yellow, Aqua • Możemy również "pomalować" poszczególne komórki, wstawiając definicję koloru w ramach definicji komórek, np. TD BGCOLOR="barwa" - HTML 4.0 zaleca rezygnowanie z tego polecenia na rzecz stylów. • Jako tła tabeli (czy wręcz poszczególnych komórek) można także użyć gotowego obrazka, stosując polecenie (HTML 4.0 nie przewiduje stosowania tego polecenia w tym kontekście - możemy jednak stosować style): <table background="nazwa_obrazka">

Obramowanie tablicy • Kolor obramowania tabeli Internet Explorer i Navigator interpretują także kolor obramowania tabeli. W definicji tabeli należy wstawić parametr <BORDERCOLOR=barwa>, np. <TABLE BORDER=5 BORDERCOLOR=red>. • Odcień obramowania tabeli Internet Explorer i Navigator pozwalają określić kolor cienia obramowania tabeli. Możemy nadać odrębną barwę cieniowi lewemu i górnemu oraz odrębną prawemu i dolnemu. Na przykład: <TABLE BORDER=5 BORDERCOLORDARK=black BORDERCOLORLIGHT=white>

Cień w wierszu i komórce • Definicję cienia możemy nawet zastosować w wierszu lub w pojedynczej komórce, na przykład: <TR BORDERCOLORDARK=red BORDERCOLORLIGHT=yellow> <TD BORDERCOLORDARK=red BORDERCOLORLIGHT=yellow>

Podpis pod tablicą • Tablica powinna na ogół zawierać tytuł, wyjaśniający jej treść. Należy go umieścić zaraz za ogólną definicją tabeli. Na przykład: <TABLE BORDER WIDTH=300><CAPTION ALIGN=top>Tytuł tabeli umieszczony u góry</CAPTION> • Microsoft Internet Explorer pozwala dodatkowo dosunąć podpis do lewej lub prawej strony, przy użyciu parametru VALIGN. Na przykład: <TABLE BORDER WIDTH=300><CAPTION VALIGN=top ALIGN=left>Tytuł tabeli umieszczony u góry</CAPTION>

Nagłówek wiersza i kolumny • Domyślnie nagłówki są pokazywane za pomocą czcionki pogrubionej. • Nagłówek jest definiowany za pomocą parzystego kodu <TH> </TH>. Tak więc, aby sporządzić tabelicę z wierszem nagłówków kolumn i wierszem danych, należy wprowadzić np. następujący kod: <TABLE BORDER CELLPADDING=10 WIDTH=400> <CAPTION>Wzrost produkcji w latach 1991-1995 (w mln USD)</CAPTION> <TR bgcolor="gray"><TH>1991</TH> <TH>1992</TH><TH>1993</TH> <TH>1994</TH> <TH>1995</TH> </TR> <TR ALIGN=center><TD>1150</TD><TD>1240</TD><TD>1380</TD><TD>1420</TD><TD>1550</TD></TR> </TABLE>

Łączenie komórek • Komórki danych i nagłówków można ze sobą łączyć. • Aby komórka w danym wierszu rozciągała się na x kolumn, należy użyć w jej definicji parametru <TD ROWSPAN=x>. • Podobnie można łączyć komórki z nagłówkami <TD COLSPAN=x>.

Zagnieżdżanie tablic • Możliwe jest zagnieżdżanie tablic w komórkach nadrzędnej tablicy. • W tym celu należy utworzyć w zwykły sposób definicję tabeli w ramach definicji wybranej komórki tabeli nadrzędnej, czyli w ramach <TD> </TD>.

Tablice - nagłówek ciało i stopka • Podobnie jak cały dokument, także i tablica może mieć swoją część nagłówkową, część główną i stopkę. Elementy te są (teoretycznie) przydatne przy określaniu wyglądu tabeli i wyświetlaniu tabeli: • Wydzielenie nagłówka i stopki pozwoli wyświetlać zawsze na ekranie zawarte w nich informacje, gdy tabela przekracza wielkością ekran. Przewijana jest tylko główna część tabeli (dane), a informacje nagłówka i stopki pozostają cały czas widoczne. Analogicznie, gdybyśmy drukowali większą tabelę, która nie mieści się na jednej stronie druku, nagłówek i stopka tabeli będą drukowane na każdej kolejnej stronie, a zmieniać się będą oczywiście dane zawarte w BODY. Na razie ani Internet Explorer, ani Navigator nie interpretują w ten sposób nagłówka i stopki tabeli. • Wydzielenie części tabeli pozwala, razem z grupami kolumn, definiować obramowanie.

HTML dla początkujących