WSPÓLNOTA HELCLOWSKA

1. WSPÓLNOTA HELCLOWSKA

2. „Wszystko co uczyniliście jednemu z tych braci najmniejszych, Mnieście uczynili”

3. NASZA HISTORIA Fundatorzy Domu Ubogich - Anna i Ludwik Helclowie „ których zamiarem życia było obrócić owoce swej pracy na cele chrześcijańskiej miłości ” przeznaczyli cały swój majątek na powstanie domu dla wymagających opieki ubogich mieszkańców Krakowa

4. DOM UBOGICH FUNDACJI ANNY I LUDWIKA HELCLÓW

5. WYPEŁNIENIE WOLI FUNDATORKI Na mocy testamentu z dn. 8 stycznia1878 roku Anna Helclowa określiła ściśle cele i zasady instytucjonalnego funkcjonowania przyszłej fundacji. Bezpośredni zarząd i administrację fundatorka powierzyła Zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia, którym poleciła zbudowanie i wyposażenie zakładu, a następnie prowadzenie go i wieczystą opiekę nad chorymi.

6. NASZE POPRZEDNICZKI Z wdzięcznością wspominamy pierwszych 16 Sióstr Miłosierdzia, które rozpoczęły służbę w Domu Helclowskim w 1890 roku pod kierunkiem siostry służebnej Jadwigi Zaleskiej. Posłane w imieniu Zgromadzenia przez Siostrę Wizytatorkę Karolinę Juhel z wielkim oddaniem i miłością realizowały misję miłosierdzia .

7. PIERWSZA WSPÓLNOTA SIÓSTR W DOMU HELCLÓW ROK 1890

8. DOM HELCLÓW ROK 2010 Mimo zmieniających się struktur organizacyjnych i zasad funkcjonowania Domu Helclowskiego na przestrzeni 120 lat jego istnienia w dalszym ciągu pomoc i opiekę znajdują w nim osoby doświadczające różnorodnych form ubóstwa, szczególnie ludzie w podeszłym wieku.

10. OBLICZE STAROŚCI Jan Paweł II wskazuje na trudności jakich doświadczają ludzie w podeszłym wieku „starość nie jest tylko wreszcie osiągniętą harmonią lub pojednawczym streszczeniem życia, ale również czasem schyłku, czasem w którym świat staje się obcy, życie staje się ciężarem a ciało udręką.” W tych słowach odnajdujemy sytuacje naszych podopiecznych.

11. SZUKAJĄC MIŁOŚCI, KTÓRA WYPEŁNI SAMOTNOŚĆ.

12. NASZA SŁUŻBA Wraz z liczną grupą świeckich współpracowników niosąc Nadzieję podopiecznym chcemy tworzyć „…taki dom, żeby nie onieśmielał ludzi ubogich. Mówić takie słowa, które nie gaszą poczucia godności osobistej człowieka biednego. Nie czynić gestów darowania, ale obdarowywania.” (ks. A. Henel)

14. MIŁOŚĆ CHRYSTUSA UKRZYŻOWANEGO PRZYNAGLA NAS Kierując się duchem wiary jesteśmy przekonane, że to Bóg przysłał nas do tej wspólnoty i do tej właśnie służby. Wypełniając misję służenia Ubogim robimy to ze względu na Boga. Kontynuując dzieło naszych poprzedniczek , w 16 osobowej wspólnocie służymy 480 podopiecznym na : • 9 oddziałach Domu Pomocy Społecznej • 3 oddziałach NZOZ „DOM-MED.”

15. ZWYCZAJNA POSŁUGA W codziennej służbie koncentrujemy się na zaspokajaniu podstawowych potrzeb dnia codziennego naszych podopiecznych, wykonujemy czynności opiekuńczo-pielęgnacyjne, zabiegi pielęgniarskie, słuchamy wspomnień, pomagamy stawiać niepewne kroki, koordynujemy pracę zespołu opiekuńczego

16. BYĆ Z CIERPIĄCYMI

17. ZWYCZAJNA POSŁUGA

18. WYSŁUCHAĆ...

19. KOORDYNUJEMY PRACĘ ZESPOŁU

20. TAJEMNICA CIERPIENIA W naszej służbie stajemy wobec niezgłębionej tajemnicy cierpienia i śmierci. Współuczestniczymy w tych doświadczeniach wraz z Ubogimi starając się pomagać im odkrywać sens Cierpienia w łączności z cierpieniem Jezusa

21. "...w moim ciele dopełniam braki cierpień Chrystusa..."

22. NIE WYSTARCZY MI, ŻE JA SAM KOCHAM BOGA, JEŻELI MÓJ BLIŹNI GO NIE KOCHA W trosce o duchowy wymiar naszej służby pomagamy ubogim odkrywać, że Jezus jest blisko samotnych, niosących ciężar cierpienia, przyjmujących ograniczenia wynikające z dolegliwości. Wspólnie podejmujemy modlitwę, uczestniczymy w Eucharystii, przygotowujemy podopiecznych do sakramentu pokuty i sakramentu chorych. Uczestniczymy w pogrzebach podopiecznych i dbamy o groby samotnych. Podkreślamy chrześcijański wymiar przeżywania Świąt Kościelnych, nadając im charakter i oprawę zgodną z polskimi tradycjami. Podejmujemy opiekę nad kaplicą Domu.

23. MODLITWA UMOCNIENIEM

24. SAMOTNI POZOSTAJĄ W NASZEJ PAMIĘCI

25. ".. ZAGRODY NASZE WIDZIEĆ PRZYCHODZI..."

26. Z KOLĘDĄ

27. W TROSCE O KAPLICĘ

28. W ŁĄCZNOŚCI Z KOŚCIOŁEM POWSZECHNYM

29. DO CHORYCH W ŚRODOWISKU DOMOWYM

30. DOSTRZEGAĆ POTRZEBY INNYCH

31. NIE TRACIĆ ENTUZJAZMU I Z PASJĄ SŁUŻYĆ UBOGIM MIŁOŚĆ CHRYSTUSA UKRZYŻOWANEGO PRZYNAGLA NAS ABY NIEUSTANNIE OCENIAĆ SWOJE POSTĘPOWANIE W ŚWIETLE SŁOWA BOŻEGO. NA MODLITWIE PROSIMY O OŻYWIENIE DUCHA WIARY BY W UBOGICH NIEUSTANNIE ODKRYWAĆ OBLICZE CHRYSTUSA. WE WSPÓLNOCIE SIOSTRZANEJ ODNAJDUJEMY SIŁY DO PEŁNIENIA SWEJ MISJI – PRAGNIEMY Z RADOŚCIĄ SWIADCZYĆ O JEZUSIE.

32. CZAS MODLITWY I REFLEKSJI

33. WE WSPÓLNOCIE SIOSTRZANEJ

34. W POSZUKIWANIU SIŁ FIZYCZNYCH I DUCHOWYCH

35. Z SZACUNKIEM POCHYLAMY SIĘ NAD PRZESZŁOŚCIĄ Z POKORĄ PRZYJMUJEMY NASZE DZISIAJ Z NADZIEJĄ I UFNOŚCIĄ ZAWIERZAMY BOŻEJ OPATRZNOŚCI PRZYSZŁOŚĆ HELCLOWSKIEGODOMU UBOGICH

36. Z NADZIEJĄ W DROGĘ KU PRZYSZŁOŚCI