سرمایه گذاری خطرپذیر

1. سرمایه گذاری خطرپذیر نویسندگان: جفری تیمونز وهری ساپینزا

2. دهه 80 دهه 80 رشد انفجاری در رشد سرمایه گذار ی خطر پذیر در داخل آمریکا و به صورت ریشه ای در خارج صورت گرفته که تغییر و تحولات اساسی در ساختار و کارکردهای صنعت را به دنبال داشته است. به این صورت که شرکت های VC افزایش یافت و شبکه قدیمی دچار فرسایش شد.

3. قوانین مالیات داخلی، سرمایه گذاری را در مرحله اول برای شرکت های VC غیر جذاب نمود و باعث شد درها را برای رقبای خارجی باز کنند تااز بار هزینه هایشان کم شود. تامین کنندگان سرمایه خواستار برگشت سریعتر و کم خطر تر بودندو این سبب می شد تا شرکتهای VC به دنبال بازده سود بیشتر باشند.

4. چالش های دهه 90 کارآفرینان به دنبال ابزار دیگری از فاینانس بودند ایجاد گزینه های پایدار به شکل زیر به جهت رقابت شدید صنعت VC بود. • سرمایه گذاران انفرادی (فرشته ها) • کارآفرینان موفق • سرمایه گذاران داخلی و خارجی • متحدان استراتژیک با دیگر شرکت ها

5. شرکت های VC موفق شرکت هایی خواهند بود که تهدید فزاینده آلترناتیوها را از طریق یادگیری چگونگی ایجاد ارزش افزوده بوسیله فرایند کارآفرینی و انتقال همان ارزش به مجموعه ای از عرضه کنندگان و مصرف کنندگان بتوانند خنثی کنند. همچنین بتوانند با سیاستگذاری های دولت مقابله کرده و در نهایت با قوانین بسیار پیچیده مواجه شوند.

6. سرمایه گذاری خطر پذیر در دهه 1980 • بروفی در مورد اهمیت عملی و پژوهش بازار VC اینچنین می گوید: بازار سرمایه ریسکی و فرایند کانونی آن بخشی از ساختار اقتصادی این کشور و سایر کشورهاست . توسعه این رشته گسترده بوده و تاحد زیادی در منافع اقتصادی و پژوهشی ما نقش دارد.

7. تحقیقات اواسط تا پایان دهه 80 در زمینه VC و تاثیر آن بر فرایند کارآفرینی جریانات کلیدی زیر را ارائه کرد: • معیار سرمایه گذاری سرمایه گذاران ریسک پذیر • مقادیر بازگشت سرمایه ریسکی • استراتژی های شرکت های VC • نقش ها و عملکردهای سرمایه گذاران ریسک پذیر • ارزش افزوده سرمایه گذاری در شرکت های VC

8. تحقیقات گسترده دهه 90 چهار مجموعه از سهامداران در این صنعت نقش دارند: • تامین کنندگان سرمایه • مصرف کنندگان سرمایه • سرمایه گذاران • سیاست گذاران بخش عمومی

15. بایگریو و شولمان نتیجه گرفتند که تغییر و تحولات سال 86 در مالیات بر درآمد سرمایه تاثیر چشمگیری نداشته است ، چون 3/2 پول توسط منابع غیر مالیاتی تامین می شد. • سوژا و ریس (1990) می گویند سرمایه گذاری های مستقل برای ارائه منبعی از جریان معامله سرمایه ریسکی امری کلیدی هستند و سیاست گذاریها از قبیل اصلاح قانون مالیاتی بتواند معاملات ریسکی جدید و جالبی را در دراز مدت به دنبال داشته باشد.

24. برگشت های سرمایه گذاری خطر پذیر در دهه 1980William D.Bygrave • مدیران پورتفولیوی صندوق سرمایه گذاری،زمانی در سرمایه گذاریها شرکت می کنند که درآن مجموعه ای از اطلاعات قابل قبول در مورد میزان برگشت سرمایه وجود داشته باشد. • گزارشات محلی میزان برگشت این صندوق ها را 30% عنوان کرده اند • استیونسون و موزیکا و تیمونز(1986) گزارش کردند که برخی از مدیران امید به برگشت های 75% در صندوق های دراز مدت داشتند.

25. مدل ساده سالمن (1989) نشان داد که یک برگشت خالص 35 درصدی نیازمند ایجاد 390big hits با میانگین ارزش بازار 349 میلیون دلار در سال 1988 بود. (big hit یک شرکت موفق تحت پشتیبانی سرمایه گذار ریسک پذیر ، از قبیل: لوتوس ، کامپک ، فدرال اکسپرس و مایکروسافت می باشد)

26. تاریخچه نرخ های برگشت • ازآنجائیکه بسیاری از شرکت های سرمایه گذار ریسک پذیر خصوصی هستند میزان واقعی برگشت ها را به سختی می توان بدست آورد . دو مورد از معروف ترین شرکتهای خصوصی عبارتند از اوراق بها دار Bessemer و ”هامرچت وکوئست“.طبق اظهارات pohndexter(1967) ، Bessemer میزان برگشت 17 درصدی را برای سالهای 1967 ت 1974 گزارش کرد و ” هامرچت و کوئست“ میزان برگشت 15 درصدی را طی چند سال تا 1972 را گزارش نمود.

27. اغلب مطالعات در زمینه نرخ برگشت از نمونه های کوچک شرکت های عمومی استفاده کردند. مطالعه ای در مورد 14 شرکت سرمایه گذار ریسک پذیر عمومی میزان برگشت را 11% برآورد کردند.(faucett1971) هوبان (1976) یک پورتفولیوی مرکب از 110 سرمایه گذار را که توسط 4 شرکت VC صورت گرفته بود روی 50 شرکت مورد مطالعه قرار داد .وی میزان خالص برگشت 22.9 درصدی را برای دوره تا پایان سال 1975 مشاهده کرد.

28. تاریخچه نرخ های برگشت Poindexterداده هایی را از 29 شرکت عمومی گردآوری کرد که متشکل از 26 SBIC و سه شرکت سرمایه گذار ریسک پذیر بودند. میانگین نرخ برگشت سالانه برای آنها طی مدت 1961 تا 1973 ، 6/11 درصد بود. مارتین و پتی عملکرد 11 شرکت را بررسی کردند که میزان برگشت سرمایه از سال 1974 تا 1979 متوسط 27 درصد بود اما ملاک قابل استنادی نیست.

29. تاریخچه نرخ های برگشت یک مطالعه مشابه دیگر نشان داد که شرکت های خصوصی VC یک میزان سرمایه خالص 31 درصدی طی مدت 1982 تا 1984 را تجربه نمودند.این گزارش اینگونه نتیجه گیری کرد که تداوم میزان برگشت فوق در مورد سرمایه گذاریها ی VC تخصیص صندوقهایی برای سرمایه گذاریهای کارآفرینی و پرخطررا از سوی بازار سرمایه توجیه می کند.

30. تاریخچه نرخ های برگشت انتشار برگشت های حقیقی VC ها نتایج مایوس کننده ای داشت : از سال 1980 مجموع برگشت ها بطور متوسط بالاتر از 30% بود و از سال 83 تا 88 به ارقام تک رقمی رسید.که در تاریخ 8 نوامبر 1988 روزنامه وال استریت ژورنال نوشت:با رنگ باختن انتظارات غیر واقع گرایانه ، صندوق های ریسک پذیر جدید عملکرد ضعیفی را بروز می دهند.

32. میزان برگشت سرمایهIRR سه عامل موثر در این مورد: • سالی که یک صندوق آغاز به کار کرده است. • سن صندوق • تقویم سالی کهIRR ها برای آن محاسبه شده اند.

33. تقویم تاریخ صندوق هایی که پس از سال 79 تشکیل شدندخوب عمل نکردند. برای مثال میانگین نرخ برگشت ها از سال 81 تا 84 کمتر از 10% بوده است و در سال 84 تا حدی منفی. تاثیر شدید بازار IPO سال 83 نشان می دهد که 121 شرکت VC عمومی شدند و ارزشیابی ها نشان داد که که پورتفولیوی سرمایه گذاری ریسک پذیر رشد چشمگیر داشت. این مسئله پویندکستر را تایید می کند که بازارهای آشفته IPOتا به حال مهمترین دلیل افزایش برگشت سرمایه ریسک پذیر بوده است.

34. سن صندوق ها بررسی ها نشان می دهد به همان صورت که یک صندوق سن بیشتری داشته باشد ، مقدار پورتفولیوی آن طبق انتظارات افزایش می یابد، زیرا شرکت هایی که درآنها سرمایه گذاری نموده است از لحاظ ارزش افزایش می یابد.