Wolontariat

1. Wolontariat

2. W roku 2008 w gimnazjum nr.3 im. C. K. Norwida w Myszkowie rozpoczął swoją działalności wolontariat pierwszej pomocy. • Do wolontariatu przynależą uczniowie gimnazjum nr.3

3. Pomysłodawczynią oraz realizatorką tego przedsięwzięcia była i jest p. Katarzyna Maroń – nauczycielka techniki i fizyki, która zmotywowała młodych ludzi do współpracy. Dzięki jej poświęceniu i determinacji wolontariat funkcjonuje do dnia dzisiejszego, za co my, uczniowie jesteśmy jej bardzo wdzięczni , ponieważ odkryliśmy w sobie nowe zainteresowania.

4. Celem wolontariuszy jest przekazywanie wiedzy w zakresie pierwszej pomocy uczniom szkół podstawowych, gimnazjalnych oraz pracodawcom wielu zakładów.

5. Szkoła jest zaopatrzona w różne pomoce dydaktyczne m.in. fantomy, bandaże, koce termiczne, sztuczne rany.

6. Praca wolontariuszy przedstawia się w następujący sposób: • Gimnazjaliści otrzymują poszczególne ”stacje „ i przygotowują się do prezentacji oraz wykładów. • Następnie odwiedzają szkoły na terenie naszego powiatu i przekazują zdobytą wiedzę innym.

7. Po zakończonych prezentacjach wolontariusze sprawdzają wiedzę osób przeszkolonych, dają im do dyspozycji fantomy oraz zawartość apteczki by mogli aktywnie uczestniczyć w zajęciach i przede wszystkich zyskać wiedzę praktyczną.

8. Oto kilka zdjęć ze szkolenia pracowników „Polimeru”

12. Uczestnicy takich pokazów mają szanse dowiedzieć się dużo ciekawych rzeczy, oraz zyskać umiejętność udzielania pierwszej pomocy.

13. Szkolenie uczniów szkoły podstawowej nr . 3 w Myszkowie

17. Uczniowie bardzo przyjemnie i aktywnie spędzają czas ucząc się bardzo ważnych oraz przydatnych rzeczy.

18. W gimnazjum nr.3 odbył się niedawno konkurs. Należało opisać swój najpiękniejszy dzień w szkole. Jedna z naszych wolontariuszek - Alicja Grabowska - uczennica klasy III opisała dzień kiedy szkoliła uczniów z zasad udzielania pierwszej pomocy. Praca ta ukazała się w gazecie „7 dni Myszkowa”

19. „Najpiękniejszy dzień w szkole” • Naukę w Gimnazjum nr 3 im. C. K. Norwida w Myszkowie rozpoczęłam we wrześniu 2008 roku. Chciałabym przedstawić dzień, który pozostał mi w pamięci do dziś. Takich dni było bardzo wiele, były to różnego rodzaju akademie, wycieczki, często lekcje biologii i chemii, które uwielbiam. Jest jednak jeden szczególny dzień, który wspominam najczęściej; w tym dniu po raz pierwszy wystąpiłam przed uczniami, wcielając się w rolę nauczycielki, prowadzącej zajęcia. Lecz nie była to zwykła lekcja historii czy matematyki. Zajęcia dotyczyły zasad udzielania pierwszej pomocy. Byłam wtedy uczennicą II klasy mojego Gimnazjum. Rzecz działa się w pewien piękny, kwietniowy dzień, kiedy zakwitły już pierwsze kwiaty i drzewa a słońce świeciło tak mocno, że przebijało się przez liczne białe chmury. Zanim opiszę ten jeden dzień, chciałabym przedstawić przygotowania do niego.

20. Ucząc się w mojej szkole, odkryłam w sobie całkiem nowe zainteresowanie, oprócz tańca i malowania, którymi to zajmuję się od około 10-ciu lat. Zapisałam się do koła wolontariuszy, którzy pod okiem pani Katarzyny Maroń przygotowują się do prezentacji i wykładów na temat udzielania pierwszej pomocy. Tak przygotowane „stacje” są następnie przedstawiane uczniom w różnych szkołach a także zainteresowanym zakładom pracy i ich pracownikom. Szkoła posiada bogate zaplecze dydaktyczne w tym zakresie; są to przede wszystkim fantomy, sztuczne rany i krew, środki pierwszej pomocy – apteczka i jej zawartość, koce termiczne, literatura. Każdy z wolontariuszy otrzymuje inną „stację” do przygotowania i przedstawienia.

21. Wśród tematów są wszystkie zagadnienia, dotyczące zakresu udzielania pierwszej pomocy, a więc: zabezpieczenie miejsca wypadku, sprawdzenie stanu poszkodowanego, jego podstawowych czynności życiowych – krążenia, oddechu i świadomości, zlokalizowanie odniesionych urazów, zapewnienie sobie pomocy, wezwanie pogotowia ratunkowego lub innych specjalistycznych służb ratowniczych

22. prowadzenie resuscytacji krążeniowo – oddechowej, tamowanie krwotoków i działanie przeciwwstrząsowe, wykonanie pozostałych czynności ratunkowych, ułożenie chorego w pozycji bezpiecznej, a także: co powinna zawierać apteczka pierwszej pomocy, co to jest i jakie są objawy zawału serca, udaru mózgu, jak zaopatrywać różnego rodzaju rany. • Przygotowując się do poszczególnych tematów odkryłam w sobie duże zainteresowanie tą tematyką. Jednak dopiero dzień, w którym wystąpiłam przed młodszą klasą, prezentując jedną ze stacji – „Podstawowe zabiegi resuscytacyjne u dorosłych”, zapamiętałam jako najwspanialszy dzień w mojej szkole. Stojąc przed młodszymi uczniami czułam się jak odpowiedzialna, dorosła osoba, przed którą stoi bardzo trudne zadanie – uczenie innych

23. . Poczułam wtedy, że to ,co robię jest niezwykle ważne i potrzebne. Odkryłam w sobie nowe powołanie, zobaczyłam, że moja „praca” dla innych daje mi dużo satysfakcji. Koledzy i koleżanki patrzyli na mnie, a ja czułam się taka ważna. Prowadziłam wykład, pokazywałam jak zastosować sztuczne oddychanie, a pozostali słuchali mnie i zapamiętywali przekazywane treści. Powoli znikała trema. Z każdą chwilą czułam się coraz pewniej, szczęśliwa, że robię coś pożytecznego. Uczniowie zadawali pytania a ja na nie odpowiadałam. Miałam wrażenie, że w tym dniu wydoroślałam, od tego dnia stałam się też bardziej odpowiedzialna. Ten dzień dostarczył mi wiele wspaniałych przeżyć i refleksji.

24. Konsekwencją moich decyzji, związanych z prezentacją „Pierwszej pomocy” była propozycja pracy jako wolontariusz przy realizacji projektu unijnego w jednej z naszych gmin. Uczestnikami tego kursu były osoby dorosłe, a jednym z elementów projektu było 30-to godzinne szkolenie z „Pierwszej pomocy”. Miałam pomagać instruktorowi w prowadzeniu tego szkolenia. Ale to już była całkiem inna historia…….

25. Mamy nadzieję, że coraz więcej ludzi będzie korzystało z kursów pierwszej pomocy by pogłębiać swoją wiedzę w tej dziedzinie oraz pomagać innym w potrzebie.