Music: Nightengale Serenade

1. SKAZANI NA CIERPIENIE? DZIEDZICTWO RODZINY POCHODZENIA Music: Nightengale Serenade

2. JOHN BOWLBY Raz wykształcone przywiązanie charakteryzuje istotę ludzką od kołyski aż po grób

3. Mary Ainsworth STYLE PRZYWIĄZANIA BEZPIECZNY LĘKOWO-AMBIWALENTNY LĘKOWO-UNIKAJĄCY

4. Kim Bartholomew i Leonard Horowitz Wizerunek siebie – pozytywny Wizerunek innych – pozytywny Styl pewny, ufny Wizerunek siebie – pozytywny Wizerunek innych –negatywny Styl unikający

5. Wizerunek siebie – negatywny Wizerunek innych – pozytywny Styl zaabsorbowany innymi Wizerunek siebie – negatywny Wizerunek innych –negatywny Styl lękowy

6. CIERPIENIE OBNIŻONE POCZUCIE WARTOŚCI TRUDNOŚCI W BUDOWANIU RELACJI Z INNYMI NADLOJALNOŚĆ KAPITANOZA PROKRASTYNACJA

7. CZŁOWIEK NIE JEST SKAZANY NA NOSZENIE W SOBIE BÓLU ZRANIENIA POTRZEBA ODKRYCIA WŁASNEJ WARTOŚCI PORZUCENIE OBAW W RELACJACH Z INNYMI ASERTYWNOŚĆ ROZWIJANIE INTELIGENCJI EMOCJONALNEJ

8. POTRZEBA TWORZENIA WIĘZI Z INNYMI W krajach wschodu znana jest historia o wielkim Abbasie, który czasami przebierał się za służącego i wchodził pomiędzy swoich poddanych. Razu pewnego, ubrany w łachmany, zszedł o piwnic swojego pałacu, gdzie najlichszy z jego sług palił w piecu.

9. Abbas zakasał rękawy i wziął się do pracy, by pomóc palaczowi, a ten z wdzięczności dał mu kromkę chleba i kubek wody. Odtąd Książe często odwiedzał palacza, by pomagać mu w pracy i gawędzić z nim o jego sprawach.

10. W końcu władca postanowił zdradzić palaczowi, kim jest, i hojnie go wynagrodzić za jego przyjaźń. Wielkie nastąpiło zdziwienie u władcy, gdy palacz o nic go nie prosił. Nie zrozumiałeś, co rzekłem? – zapytał – Mogę dać ci bogactwo i tytuł szlachecki.Mogę dać ci całe miasto i uczynić księciem. Naprawdę niczego ode mnie nie chcesz?

11. Wiele już dla mnie uczyniłeś - odrzekł palacz.–Opuściłeś swoje wspaniałe komnaty, by siedzieć ze mną w tym mrocznym miejscu, jeść nędzną strawę i słuchać opowieści o moich smutkach i radościach. Nie możesz dać mi nic cenniejszego. Innych obdarzyłeś hojnymi darami, lecz mnie dałeś samego siebie. Pragnę jedynie, abyś nigdy nie pozbawił mnie swojej przyjaźni.

12. DEDYKACJA DLA ZRANIONYCH Opowieść o świecach Płonęły cztery świece

13. Pierwszapowiedziała: Ja jestem POKÓJ. Niestety, ludzie nie potrafią mnie chronić. Myślę, że nie pozostaje mi nic innegojak tylko zgasnąć. I płomień tej świecy zgasł.

14. Druga powiedziała: JA JESTEM WIARA. Niestety nie jestem nikomu potrzebna. Ludzie nie chcą o mnie nic wiedzieć, nie ma sensu żebym dalej płonęła. Ledwie to powiedziała, lekki powiew wiatru zgasił ją.

15. Bardzo smutna trzecia świeca powiedziała: Ja jestem MIŁOŚĆ. Nie mam sił już dalej płonąć. Ludziom nie zależy na mnie i nie chcą mnie rozumieć. Nienawidzą najbardziej tych, którzy kochają ich najbardziej– swoich bliskich. I nie czekając długo I ta świecazgasła

16. Nagle... dopokoju weszło dziecko i zobaczyło trzy zgasłe świece. Przestraszone zawołało: Co robicie! MUSICIE PŁONĄĆ - BOJĘ SIĘ CIEMNIOŚCI! I zapłakało.

17. Wzruszona Czwarta świeca powiedziała: NIEBÓJ SIĘ INIE PŁACZ! DOPÓKI JA PŁONĘ, ZAWSZE MOŻEMY ZAPALIĆ TAMTE TRZY ŚWIECE: JA JESTEM NADZIEJA Wzruszona Czwarta świeca powiedziała: NIEBÓJ SIĘ INIE PŁACZ! DOPÓKI JA PŁONĘ, ZAWSZE MOŻEMY ZAPALIĆ TAMTE TRZY ŚWIECE: JA JESTEM NADZIEJA www.fidesetratio.org.pl