คดีปกครองเกี่ยวกับการการเงิน

1. คดีปกครองเกี่ยวกับการการเงินคดีปกครองเกี่ยวกับการการเงิน อนุชา ฮุนสวัสดิกุล ตุลาการศาลปกครองกลาง

2. การนำเสนอ : คดีพิพาทเกี่ยวกับ • การนำกฎหมายวิธีปฏิบัติราชการทางปกครองมาใช้ทำงานเกี่ยวกับการเงิน • ความรับผิดทางละเมิด • ค่าเช่าบ้านข้าราชการ • เงินเดือน และสิทธิประโยชน์ • การเบิกจ่ายเงิน • การกระทำทุจริต

3. การนำกฎหมายวิธีปฏิบัติราชการทางปกครองมาใช้ทำงานเกี่ยวกับการเงินการนำกฎหมายวิธีปฏิบัติราชการทางปกครองมาใช้ทำงานเกี่ยวกับการเงิน กรณีเป็นเรื่องเกี่ยวกับ “คำสั่งทางปกครอง”

4. ประเด็นต่าง ๆ • ความหมายของ “คำสั่งทางปกครอง” “การพิจารณาทางปกครอง” และ “คู่กรณี” • เจ้าหน้าที่ และ คู่กรณี • การพิจารณาทางปกครอง • การทำคำสั่งทางปกครอง • การทบทวนคำสั่งทางปกครอง(การอุทธรณ์ และการเพิกถอนคำสั่งทางปกครอง) • การบังคับทางปกครอง

5. ลักษณะทั่วไป การใช้อำนาจตามกฎหมายของเจ้าหน้าที่เช่น การสั่งการ การอนุญาต การอนุมัติ การวินิจฉัยอุทธรณ์ การรับรอง การรับจดทะเบียน มีผลสร้างนิติสัมพันธ์ระหว่างบุคคล/กระทบสถานภาพของสิทธิหรือหน้าที่ของบุคคล มีผลเฉพาะ “กรณีใด หรือบุคคลใด” เป็นการกระทำที่มีผลไปสู่ภายนอกโดยตรง (2) กฎกระทรวง ฉบับที่ 12 การดำเนินการเกี่ยวกับการ จัดหาหรือให้สิทธิประโยชน์ ในกรณีดังนี้ การสั่งรับหรือไม่รับคำเสนอขาย รับจ้าง แลกเปลี่ยน ให้เช่า ซื้อ เช่า หรือให้สิทธิประโยชน์ การอนุมัติสั่งซื้อ จ้าง แลกเปลี่ยน เช่า ขาย ให้เช่า หรือให้สิทธิประโยชน์ การสั่งยกเลิกกระบวนการพิจารณาคำเสนอหรือการดำเนินการอื่นใดในลักษณะเดียวกัน การสั่งให้เป็นผู้ทิ้งงาน การให้หรือไม่ให้ทุนการศึกษา คำสั่งทางปกครอง

6. หลักกฎหมายว่าด้วยกระบวนการพิจารณาทางปกครองหลักกฎหมายว่าด้วยกระบวนการพิจารณาทางปกครอง      1. การเข้าสู่กระบวนพิจารณาทางปกครอง 2. การพิจารณาทางปกครอง 3. การออกคำสั่งทางปกครอง 4. การทบทวนคำสั่งทางปกครอง 5. การบังคับตามคำสั่งทางปกครอง หลักว่าด้วยแบบของคำสั่งทางปกครอง หลักว่าด้วยการแจ้งหรือการประกาศคำสั่งทางปกครอง เจ้าหน้าที่ คู่กรณี สั่งให้ชำระเงิน สั่งให้กระทำหรือ ละเว้นกระทำ หลักการพิจารณาต้องมีประสิทธิภาพ หลักการพิจารณาโดยเปิดเผย การแก้ไขข้อผิดพลาดเล็กน้อย (ม.43) การอุทธรณ์ คำสั่ง (ม.44) การขอให้พิจารณาใหม่ (ม.54) การเพิกถอนคำสั่งฯ (ม.49-53)

7. การเพิกถอนคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายที่ให้ประโยชน์ที่เป็นเงินหรือประโยชน์อื่นที่แบ่งแยกได้ (ม.49,50,51) ไม่สุจริต เพิกถอน คืนทั้งจำนวน คำสั่งไม่ชอบฯ เป็นคุณ (1) เป็นเงิน หรือ (2) ประโยชน์อื่น ที่แบ่งแยกได้ อนาคต ไม่เพิกถอน สุจริต ปัจจุบัน เพิกถอน ย้อนหลัง คืนอย่างลาภมิควรได้ ใช้ประโยชน์ทั้งหมด ไม่ต้องคืน ใช้ประโยชน์บางส่วน คืนส่วนที่ยังไม่ได้ใช้ ยังไม่ใช้ประโยชน์ คืนทั้งจำนวน ความเชื่อโดยสุจริตในความคงอยู่ของคำสั่ง ประโยชน์สาธารณะ คำนึงถึง • กรณีอ้างความเชื่อโดยสุจริตไม่ได้ • ความเชื่อโดยสุจริตที่จะได้รับการ คุ้มครองเมื่อได้ใช้ประโยชน์อันเกิด จากคำสั่งฯ หรือได้ดำเนินการเกี่ยวกับ ทรัพย์สินฯ แก้ไขไม่ได้หรือหากแก้ไข จะเสียหายเกินควร • เงื่อนไขอื่น • เพิกถอนทั้งหมดหรือบางส่วนก็ได้ • มีผลย้อนหลัง ปัจจุบัน หรืออนาคตก็ได้ • ต้องเพิกถอนภายใน ๙๐ วันนับแต่วันที่รู้เหตุฯ

8. ออกคำสั่งเพิกถอนย้อนหลัง มีทรัพย์สินต้องคืน หากสุจริต ให้คืนอย่างลาภมิควรได้  หากไม่สุจริต ต้องคืนทั้งหมด อนุมัติให้เบิกค่าเช่าบ้าน ภายใน 90 วัน นับแต่วันที่รู้ถึงเหตุฯ สตง. ทักท้วง ออกคำสั่งเรียกเงินคืน

9. คดีพิพาทเกี่ยวกับค่าเช่าบ้านข้าราชการคดีพิพาทเกี่ยวกับค่าเช่าบ้านข้าราชการ คำสั่งอนุมัติ หรือไม่อนุมัติให้เบิกค่าเช่าบ้าน เป็น “คำสั่งทางปกครอง”

10. คำสั่งไม่อนุมัติให้เบิกค่าเช่าบ้านเป็นคำสั่งทางปกครองคำสั่งไม่อนุมัติให้เบิกค่าเช่าบ้านเป็นคำสั่งทางปกครอง • คำสั่งไม่อนุมัติให้เบิกค่าเช่าบ้าน เป็น “คำสั่งทางปกครอง” • หากไม่เห็นด้วย ต้องอุทธรณ์คำสั่งดังกล่าวต่อผู้ออกคำสั่งตามมาตรา ๔๔ พ.ร.บ. วิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ ไม่ใช่เป็นกรณีที่ผู้บังคับบัญชาปฏิบัติต่อตนโดยไม่ชอบด้วยกฎหมายและใช้สิทธิร้องทุกข์ • เมื่อไม่ได้อุทธรณ์คำสั่งดังกล่าวก่อน จึงไม่มีสิทธิฟ้องคดี • ศาลจึงไม่อาจรับคำฟ้องไว้พิจารณาได้ คำสั่งศาลปกครองสูงสุด ที่ ๒๓๙/๒๕๔๕

11. นำค่าเช่าซื้อท้องที่เดิม มาเบิกท้องที่ใหม่(อ.บุญเชิด) • เบิกค่าเช่าซื้อบ้านอยู่เดิม ในท้องที่ ๑ ต่อมาได้รับคำสั่งย้ายไปท้องที่ ๒ • สคก./กค. ตีความว่า จะนำค่าเช่าซื้อบ้านในท้องที่เดิมมาเบิกได้ต่อเมื่อมีการเช่าจริงในท้องที่ใหม่ด้วย แล้วเลือกว่าจะเบิกค่าเช่าบ้านท้องที่ใหม่ หรือนำค่าเช่าซื้อบ้านในท้องที่เดิมมาเบิก (ม. ๗ + ม. ๑๓) • ศาลเห็นว่า ม.๑๓ มีสิทธิได้รับค่าเช่าบ้านตั้งแต่วันที่ได้เช่าบ้านอยู่จริงเป็นหลักทั่วไปกรณีการเช่าบ้าน • แต่การนำหลักฐานการเช่าซื้อบ้านมาเบิกตาม ม.๑๖ จะต้องเป็นกรณีการเช่าซื้อและอยู่อาศัยในบ้านนั้นจริง • “มีสิทธิได้รับค่าเช่าบ้าน” ตาม ม.๑๓ กับ ม.๑๖ จึงต่างกัน โดย ม.๑๖ เพียงมีสิทธิตาม ม. ๗ ก็เพียงพอแล้ว คำพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ.๓๘/๒๕๔๖ 9

12. สรุปหลักกฎหมายจากคำพิพากษาสรุปหลักกฎหมายจากคำพิพากษา • กรณีใช้สิทธิค่าเช่าซื้ออยู่เดิม ต่อมาได้รับคำสั่งย้ายไปท้องที่ใหม่ • หากมีสิทธิเบิกค่าบ้านตาม ม.๗ • ก็สามารถนำค่าเช่าซื้อบ้านในท้องที่เดิมมาเบิกค่าเช่าซื้อในท้องที่ใหม่ได้ • โดยไม่ต้องมีการเช่าจริงในท้องที่ใหม่ (ตามมาตรา ๑๓) 10

13. เปรียบเทียบความเห็น ท้องที่ใหม่มีสิทธิเบิกค่าเช่าบ้านตามมาตรา ๗ เบิกค่าเช่าบ้าน เช่าบ้านอยู่จริง ตามมาตรา ๑๓ เบิกค่าเช่าซื้อ ความเห็นกระทรวงการคลัง เช่าบ้านอยู่จริง ตามมาตรา ๑๓ เบิกค่าเช่าบ้าน ท้องที่ใหม่มีสิทธิเบิกค่าเช่าบ้านตามมาตรา ๗ นำค่าเช่าซื้อบ้านท้องที่เดิมมาเบิกค่าเช่าบ้านได้ตามมาตรา ๑๖, ๑๗ เบิกค่าเช่าซื้อ คำวินิจฉัยของศาลปกครอง 11

14. การเพิกถอนคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายที่เป็นเงินการเพิกถอนคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายที่เป็นเงิน • ผู้ฟ้องคดีซื้อบ้าน + ที่ดิน ทำสัญญา 2 ฉบับ คือ (1) ซื้อขายบ้าน + ที่ดิน (จดทะเบียนฯ) 180,000 บาท และ (2) สัญญารับจ้างต่อเติม 180,000 บาท โดยจ่ายเงินสด 40,000 บาทที่เหลือกู้ธนาคารมาชำระ 320,000 บาท • ผู้ฟ้องคดีทำเรื่องขอเบิกค่าเช่าบ้านเต็มจำนวนที่กู้ธนาคาร 320,000 บาท หน่วยงานฯ อนุมัติให้เบิกตามที่ขอ โดยเบิกเดือนละ 2,400 บาท • ต่อมาหน่วยงานฯเห็นว่า ผู้ฟ้องคดีเบิกค่าเช่าบ้านได้เฉพาะตามสัญญา (1) ที่จดทะเบียนฯ 180,000 บาท โดยเบิกเดือนละ 1,950 บาท จึงออกคำสั่งเรียกเงินคืนในส่วนที่เบิกเกินไป 61,613 บาท คำพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ. 245/2549

15. ศาลเห็นว่า การพิจารณาว่าจะใช้สิทธิเบิกค่าเช่าบ้านในกรณีนำหลักฐานการผ่อนชำระเงินกู้เพื่อชำระราคาบ้านพร้อมที่ดินที่ค้างชำระมาเบิกได้เท่านั้น ต้องพิจารณาจากราคาซื้อขายที่ปรากฏในสัญญาซื้อขายที่ จพง.ที่ดินทำขึ้น • หนังสือเวียน กค. เป็นเพียงคำแนะนำการตรวจสอบหลักฐานเท่านั้น ไม่ใช่การนำหนังสือ กค. มาใช้บังคับย้อนหลังจำกัดสิทธิการเบิกค่าเช่าบ้าน

16. แม้ผู้ฟ้องคดีจะเพิกถอนคำสั่งอนุมัติให้เบิกค่าเช่าบ้านโดยให้มีผลย้อนหลังไปถึงวันที่มีคำสั่งก็ตาม แต่เมื่อผู้ฟ้องคดีกระทำโดยสุจริต ผู้ฟ้องคดีก็มีหน้าที่ต้องคืนเงินค่าเช่าบ้านที่เป็นลาภมิควรได้ เพียงส่วนที่ยังอยู่ในขณะเมื่อเรียกคืนเท่านั้น เมื่อได้นำเงินไปจ่ายให้ธนาคารหมดแล้ว จึงไม่ต้องคืนเงินจำนวนดังกล่าวให้แก่หน่วยงานฯ ตาม ปพพ. มาตรา ๔๑๒ • การที่หน่วยงานมีคำสั่งให้ผู้ฟ้องคดีคืนเงินฯที่เบิกไป จึงเป็นการกระทำที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย ให้เพิกถอนคำสั่งนั้น

17. ศาลปกครองสูงสุดเห็นว่าศาลปกครองสูงสุดเห็นว่า • เมื่อเจ้าหน้าที่ของกรมฯ แจ้งให้ผู้ฟ้องคดีทราบและดำเนินการตามข้อทักท้วงของ สตง.โดยเรียกเงินคืนในส่วนที่เบิกเกินสิทธิ จึงเป็นการเพิกถอนคำสั่งอนุมัติค่าเช่าบ้านที่มีลักษณะเป็นการให้ประโยชน์ ภายใน 90 วัน • เนื่องจากการเพิกถอนคำสั่งอนุมัติให้เบิกค่าเช่าบ้านในส่วนที่เกินสิทธิ เป็นการเพิกถอนคำสั่งทางปกครองที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายที่เป็นการให้เงินโดยให้มีผลย้อนหลังไปถึงวันที่มีคำสั่งอนุมัติ จะต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขที่กำหนดในมาตรา 51 ซึ่งให้นำบทบัญญัติว่าด้วยลาภมิควรตามมาตรา ปพพ. 412 มาใช้บังคับโดยอนุโลม

18. กรณีนี้เชื่อว่าผู้ฟ้องคดีได้กระทำการไปโดยสุจริต และเพิ่งรู้ว่าตนไม่มีสิทธิเบิกเต็มวงเงินเมื่อถูกเรียกให้คืนเงิน เมื่อ 22 กันยายน 2541 • กรณีไม่ปรากฏข้อเท็จจริงที่ไม่อาจอ้างความเชื่อโดยสุจริตตามมาตรา 51 วรรคสาม และได้นำเงินไปชำระให้แก่ธนาคารฯ ทั้งหมดแล้ว ไม่มีส่วนที่เหลืออยู่ผู้ฟ้องคดีจึงไม่ต้องคืนเงินที่เบิกเกินสิทธิและรับไว้เป็นลาภมิควรได้ • ส่วนตั้งแต่วันที่ 22 กันยายน 2541 ซึ่งเป็นวันที่รู้ว่าตนไม่สิทธิเบิกเต็มวงเงินจึงต้องถือว่าตกอยู่ในฐานะไม่สุจริต จึงต้องคืนเงินที่รับไปเต็มจำนวน • เมื่อหน่วยงานฯ มีคำสั่งให้ผู้ฟ้องคดีคืนเงินค่าเช่าบ้านที่ได้รับไปเกินสิทธิก่อนวันที่ 22 กันยายน 2541 จึงเป็นการกระทำที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย แต่ในส่วนที่ให้เบิกเกินไปตั้งแต่วันที่ 22 กันยายน 2541 เป็นการกระทำที่ชอบด้วยกฎหมาย • พิพากษาให้เพิกถอนคำสั่งฯ ส่วนที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย • ข้อสังเกต • นำเงินไปใช้หนี้ ถือว่าใช้ประโยชน์แล้ว

19. ส่วนตั้งแต่วันที่ 22 กันยายน 2541 ซึ่งเป็นวันที่รู้ว่าตนไม่สิทธิเบิกเต็มวงเงินจึงต้องถือว่าตกอยู่ในฐานะไม่สุจริต จึงต้องคืนเงินที่รับไปเต็มจำนวน • เมื่อหน่วยงานฯ มีคำสั่งให้ผู้ฟ้องคดีคืนเงินค่าเช่าบ้านที่ได้รับไปเกินสิทธิก่อนวันที่ 22 กันยายน 2541 จึงเป็นการกระทำที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย แต่ในส่วนที่ให้เบิกเกินไปตั้งแต่วันที่ 22 กันยายน 2541 เป็นการกระทำที่ชอบด้วยกฎหมาย • พิพากษาให้เพิกถอนคำสั่งฯ ส่วนที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย • ข้อสังเกต • นำเงินไปใช้หนี้ ถือว่าใช้ประโยชน์แล้ว

20. ออกคำสั่งเพิกถอนย้อนหลัง มีทรัพย์สินต้องคืน หากสุจริต ให้คืนอย่างลาภมิควรได้  หากไม่สุจริต ต้องคืนทั้งหมด อนุมัติให้เบิกค่าเช่าซื้อ • ซื้อที่ดิน 180,000 บาท(จดทะเบียนฯ) • จ้างก่อสร้าง 180,000 บาท • ดาวน์ 40,000 บาท • กู้ธนาคาร 320,000 บาท • เบิกค่าเช่าซื้อ 320,000 บาท เดือนละ 2,400 บาท ภายใน 90 วัน นับแต่วันที่รู้หรือควรรู้ • สตง. ทักท้วง • เบิกได้เฉพาะในส่วนที่จดทะเบียนฯ 180,000 บาทเดือนละ 1,950 บาท • ทักท้วงให้เรียกเงินส่วนที่เบิกไปเกินคืน • ออกคำสั่งเรียกเงินคืน • 61,613 บาท

21. คำพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ.160/2548เพิกถอนคำสั่งที่ชอบด้วยกฎหมาย (เช่าบ้านแม่) • ผู้ฟ้องคดีเช่าบ้านแม่เพื่ออยู่อาศัยจริง และสภาพบ้านเช่าเหมาะสมกับอัตราเช่า และได้รับอนุมัติให้เบิกค่าเช่าบ้านได้ ก่อให้เกิดสิทธิเบิก ถือเป็นคำสั่งทางปกครองที่ชอบด้วยกฎหมายซึ่งเป็นการให้ประโยชน์แก่ผู้ฟ้องคดี • การเพิกถอนคำสั่งทางปกครองที่ชอบด้วยกฎหมาย ต้องอยู่ภายใต้หลักเกณฑ์ที่กฎหมายกำหนด โดยจะต้องมีเหตุใดเหตุหนึ่งตามที่กำหนดไว้ในมาตรา 53 วรรคสอง (1)-(5) • การที่มีคำสั่งเพิกถอนโดยอ้างว่า แนวปฏิบัติของ ครม. ประกอบกับความเห็นของคณะกรรมการที่หน่วยงานแต่งตั้งที่เห็นว่าผู้ฟ้องคดีขอย้ายกลับภูมิลำเนาเดิมเพื่ออยู่ร่วมกับมารดาในการอุปการะเลี้ยงดูในยามชรา อีกทั้งครอบครัวสามารถอยู่อาศัยร่วมกับมารดาโดยไม่ต้องเช่าบ้าน และอัตราถือว่าสูง การเบิกของผู้ฟ้องคดีจึงถูกต้องแต่ไม่เหมาะสม

22. เห็นว่า เหตุผลที่ใช้เพิกถอนคำสั่งทางปกครองที่ชอบด้วยกฎหมายซึ่งเป็นการให้ประโยชน์แก่ผู้ฟ้องคดีไม่เข้ากรณีหนึ่งกรณีใดตามที่กำหนดไว้ในมาตรา 53 วรรคสอง จึงไม่มีอำนาจเพิกถอนคำสั่งอนุมัติให้ผู้ฟ้องคดีเบิกค่าเช่าบ้านโดยมีคำสั่งให้ผู้ฟ้องคดีเบิกค่าเช่าบ้านโดยมีคำสั่งให้ผู้ฟ้องคดีงดเบิกฯ และชดใช้ค่าเช่าบ้านที่เบิกไปแล้วคืน คำสั่งดังกล่าวจึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย • พิพากษาให้เพิกถอนคำสั่งที่ให้งดเบิกและเรียกเงินคืน แล้วให้ดำเนินการเบิกจ่ายเงินค่าเช่าบ้านให้แก่ผู้ฟ้องคดีตามสิทธิที่บัญญัติไว้ใน พรฎ. ให้เป็นการถูกต้องต่อไป

23. การเพิกถอนคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายที่เป็นเงินการเพิกถอนคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายที่เป็นเงิน • ผู้ฟ้องคดีย้ายตามคำขอ และทางราชการไม่มีบ้านพักให้ จึงได้เช่าบ้านและเบิกค่าเช่าบ้าน ต่อมาหน่วยงานฯเห็นว่า ไม่มีสิทธิเบิกจึงมีคำสั่งเรียกเงินคืน ผู้ฟ้องคดีอุทธรณ์คำสั่งฯ ปลัด มท. มีคำวินิจฉัยยืน • ศาลเห็นว่า เมื่อเป็นการย้ายตามขอของตน จึงไม่มีสิทธิเบิกค่าเช่าบ้าน การที่หน่วยงานฯมีคำสั่งให้เบิกค่าเช่าบ้านจึงเป็นคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย • หน่วยงานฯจึงมีคำสั่งเพิกถอนคำสั่งเดิมที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายได้ คำพิพากษาศาลปกครองกลาง คดีหมายเลขแดงที่ 2124/2545

24. กรณีนี้ผู้ฟ้องคดีรับผิดชอบกำกับดูแลงานการเงินและบัญชี ย่อมต้องมีความรู้เกี่ยวกับการเบิกจ่ายเงินเป็นอย่างดี และรับราชการมา ๒๐ กว่าปี ได้รับคำสั่งย้ายหลายครั้ง ย่อมทราบสิทธิการเบิกค่าเช่าบ้าน การที่ผู้ฟ้องคดีมีหน้าที่กลั้นกรองเสนอความเห็นเกี่ยวกับการเบิกจ่ายเงินของ สนจ. ได้ยื่นขอเบิกค่าเช่าบ้านโดยไม่ศึกษากฎหมาย ระเบียบฯ ให้รอบคอบก่อน แต่กลับเห็นว่าตนเองมีสิทธิเบิกได้ • กรณีจึงถือได้ว่า กระทำการไปโดยประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง อันเป็นกรณีที่ควรรู้ว่าตนเองไม่สิทธิเบิก และควรรู้ว่าคำสั่งอนุมัติให้เบิกไม่ชอบ จึงไม่อ้างความเชื่อโดยสุจริตในความคงอยู่ของคำสั่งที่อนุมัติให้เบิกค่าเช่าบ้านเพื่อไม่ต้องคืนเงินค่าเช่าบ้านที่เบิกไปแก่ทางราชการได้

25. พนักงานเทศบาลย้ายเป็นข้าราชการพลเรือนพนักงานเทศบาลย้ายเป็นข้าราชการพลเรือน • รับราชการครั้งแรกที่ ทต.บัวใหญ่ ได้โอนย้ายมารับราชการที่ มรฎ.นครราชสีมา จึงมีสถานภาพเป็นข้าราชการพลเรือนเป็นผู้มีคุณสมบัติของข้าราชการที่จะมีสิทธิขอเบิกค่าเช่าบ้านตามเงื่อนไขที่พระราชกฤษฎีกากำหนด • สิทธิเบิกค่าเช่าบ้านเป็นสวัสดิการของรัฐอย่างหนึ่งที่กำหนดไว้เพื่อเป็นการช่วยเหลือและบรรเทาความเดือดร้อนของข้าราชการของรัฐ ไม่ว่าจะเป็นข้าราชการในราชการส่วนกลาง ภูมิภาค หรือท้องถิ่น เพียงแต่ราชการส่วนท้องถิ่นได้รับการแบ่งมอบภารกิจจากรัฐให้ดำเนินกิจการแทนรัฐในพื้นที่ที่กำหนดและให้มีฐานะเป็นนิติบุคคล มีงบประมาณเป็นของตนเอง จึงได้กำหนดหลักเกณฑ์เกี่ยวกับสวัสดิการค่าเช่าบ้านแยกออกไปต่างหากเป็นการเฉพาะ แต่ก็มีเจตนารมณ์เพื่อช่วยเหลือและบรรเทาความเดือดร้อนแก่ข้าราชการของรัฐเช่นเดียวกัน คำพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ. 721/2548

26. ผู้ฟ้องคดีจึงเป็นผู้มีสิทธิได้รับสวัสดิการขั้นพื้นฐานนี้จากรัฐบนพื้นฐานอย่างเดียวกัน เพียงแต่สิทธิและเงื่อนไขดังกล่าวได้กำหนดให้แยกส่วนจากกันเพื่อความสะดวกในการตั้งงบประมาณและการเบิกจ่ายงบประมาณขององค์กรเป็นสำคัญ แต่ก็ยังคงมีเจตนารมณ์ในการจัดสวัสดิการพื้นฐานของรัฐในการดูแลช่วยเหลือบุคลากรของรัฐบนพื้นฐานอย่างเดียวกันของทุกส่วนราชการ • เมื่อผู้ฟ้องคดีเข้ารับราชการครั้งแรกโดยได้รับการแต่งตั้งให้ปฏิบัติงานในท้องที่ อ.บัวใหญ่ ต่อมา ได้โอนย้ายมาปฏิบัติราชการที่ อ.เมืองนครราชสีมา จึงถือได้ว่าเป็นกรณีที่ได้รับคำสั่งให้เดินทางไปประจำสำนักงานใหม่ต่างท้องที่แล้ว และเมื่อไม่มีเหตุที่ต้องห้ามใช้สิทธิเบิกจึงเป็นผู้มีสิทธิเบิกค่าเช่าบ้านตามหลักเกณฑ์ดังกล่าว คำสั่งเพิกถอนคำสั่งอนุมัติเบิกค่าเช่าบ้านและให้คืนเงินค่าเช่าบ้านที่เบิกไปแล้ว 167,225.80 บาท จึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย

27. พนักงานเทศบาลย้ายเป็นข้าราชการพลเรือนพนักงานเทศบาลย้ายเป็นข้าราชการพลเรือน • ผู้ฟ้องคดีเป็นพนักงานเทศบาลโอนไปรับราชการเป็นข้าราชการพลเรือน และขอเบิกเงินค่าเช่าบ้าน หน่วยงานฯหารือ กรมบัญชีกลางเห็นว่า ผู้ฟ้องคดีไม่มีสิทธิเบิกฯ เพราะไม่ใช่ข้าราชการพลเรือน แม้ต่อมาบรรจุแต่งตั้งเป็นข้าราชการพลเรือน และได้รับคำสั่งโอนมา มิใช่กรณีได้รับคำสั่งให้เดินทางไปประจำสำนักงานในต่างท้องที่ ผู้ฟ้องคดีอุทธรณ์คำสั่ง หน่วยงานมีคำวินิจฉัยยืน • ศาลเห็นว่าการโอนมาเป็นข้าราชการพลเรือน ไม่ใช่ลาออกแล้วบรรจุใหม่ สถานภาพการเป็นข้าราชการพลเรือนเริ่มใหม่จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าเริ่มรับราชการครั้งแรก ซึ่งมาตรา ๖๑ กฎหมายข้าราชการพลเรือน ต้องการให้สถานภาพเป็นบุคคลของราชการมีอยู่อย่างต่อเนื่อง คำพิพากษาศาลปกครองกลางที่ 1253/2546

28. พ.ร.ฎ. ไม่ได้กำหนดว่าต้องเริ่มรับราชการเป็นข้าราชการพลเรือนมาตั้งแต่แรกเริ่มเข้ารับราชการจึงจะมีสิทธิเบิกค่าเช่าบ้านได้ • ผู้ฟ้องคดีโอนเป็นข้าราชการพลเรือน โดยได้รับแต่งตั้งให้ไปประจำในต่างท้องที่ จึงขอเบิกค่าเช่าบ้านซึ่งก็เป็นไปตามแนวทางปฏิบัติที่เคยตอบข้อหารือของ ปค. ว่าเบิกได้

29. การที่ กค. อ้างว่า การตอบข้อหารือนำมาใช้กรณีผู้ฟ้องคดีไม่ได้ เพราะเป็นการตอบข้อหารือเฉพาะราย เป็นการเลือกปฏิบัติ เมื่อข้อเท็จจริงเหมือนกันก็ต้องถือปฏิบัติให้เหมือนกัน ได้รับสิทธิเหมือนกัน การที่หน่วยงานฯระงับสิทธิการเบิกค่าเช่าบ้านของผู้ฟ้องคดีตามการตอบข้อหารือของ กค. จึงเป็นการกระทำที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย • พิพากษาให้เพิกถอนคำสั่งระงับการเบิกจ่ายค่าเช่าบ้าน และให้ผู้ฟ้องคดีได้รับสิทธิเบิกค่าเช่าบ้านตั้งแต่วันที่ร้องขอเป็นต้นไป

30. โอนไปเป็นข้าราชการ ๘ ประเภท พนักงาน/ข้าราชการส่วนท้องถิ่น ท้องที่เริ่มรับราชการครั้งแรก เมื่อโอนไปเป็นข้าราชการ ๘ ประเภท ถือเป็นท้องที่เริ่มรับราชการครั้งแรกในฐานะข้าราชการ ๘ ประเภท จึงยังเบิกค่าเช่าบ้านไม่ได้ จนกว่าจะได้รับคำสั่งให้ไปปฏิบัติราชการต่างท้องที่ 12

31. คำพิพากษาศาลปกครองกลางที่ 507/2544(นางสาวไฉไล ฤาชา) • เป็นกรณีช่วงต่อเนื่องการแก้ไข พรฎ. กรณีย้ายตามคำขอ ไม่มีสิทธิเบิกค่าเช่าบ้าน • เดิม (ว.๘๑) ให้ดูที่วันอนุมัติให้เบิกเป็นหลัก (ต้องก่อน ๒๖ มิ.ย. ๔๑) • ต่อมา (ว.๓๕) ให้ดูวันที่เช่าบ้านจริง หรือวันรายงานตัวกรณีเช่าบ้านก่อน (ต้องก่อน ๒๖ มิ.ย. ๔๑) • ผู้ฟ้องคดี ๒๖ มิ.ย. ๔๑ ใช้สิทธิเบิกค่าเช่าซื้อ ย้ายตามคำขอ และอยู่กับบิดา บ้านเสร็จ

32. คำพิพากษา • หนังสือเวียนของ กค. เป็นการตีความกฎหมายให้ชัดเจน และศาลเห็นด้วยจึงเป็นการดำเนินการโดยชอบ • คำสั่งไม่อนุมัติให้เบิกค่าเช่าบ้าน ผู้ฟ้องคดีไม่ได้ขอ ศาลจึงไปพิจารณาไม่ได้ • แต่จากเอกสารที่ผู้ฟ้องคดีเสนอศาล เป็นกรณีข้อเท็จจริงเดียวกับผู้ฟ้องคดี และกรมบัญชีกลางให้ความเห็นว่าเบิกได้ • ดังนั้น ตามหลักเสมอภาค ผู้ฟ้องคดีจึงมีสิทธิเบิกค่าเช่าบ้านเช่นเดียวกัน • พิพากษาให้ เพิกถอนคำสั่งที่มีผลให้ผู้ฟ้องคดีไม่มีสิทธิเบิกค่าเช่าบ้านในลักษณะผ่อนชำระเงินกู้เพื่อชำระราคาบ้านตามสิทธิของผู้ฟ้องคดี

33. การอุทธรณ์(การอุทธรณ์คำสั่งเรื่องเดียวกัน ๒ คำสั่ง และอายุความสะดุดหยุดอยู่) • การที่ ผอ. ไม่อนุมัติให้ผู้ฟ้องคดีเบิกค่าเช่าบ้าน และผู้ฟ้องคดีได้อุทธรณ์คำสั่งไม่อนุมัติให้เบิกค่าเช่าบ้านครั้งที่ ๑ (แต่ยังไม่มีการวินิจฉัยอุทธรณ์) • ผอ. ไม่อนุมัติให้เบิกค่าเช่าบ้าน ครั้งที่ ๒ ผู้ฟ้องคดีจึงนำคดีมาฟ้องต่อ ศป. • การที่อุทธรณ์มาครั้งหนึ่งในเรื่องเดียวกัน แต่ยังไม่ได้รับการวินิจฉัย จึงไม่มีเหตุผลที่จะต้องอุทธรณ์คำสั่งที่ ๒ อีก เพราะหากวินิจฉัยอุทธรณ์เมื่อใดก็จะมีผลผูกพันคำสั่งทั้ง ๒ ครั้ง จึงถือว่าผู้ฟ้องคดีได้อุทธรณ์คำสั่งฯไม่อนุมัติให้เบิกค่าเช่าบ้านแล้ว • เมื่อยื่นอุทธรณ์ครั้งที่ ๑ แล้ว อายุความจึงสะดุดหยุดอยู่ตั้งแต่วันดังกล่าว [ไม่นับระหว่างนั้นจนกว่าการพิจารณาจะถึงที่สุดหรือเสร็จไปโดยประการอื่น (มาตรา ๖๗)] คดีจึงยังไม่ขาดอายุความ คำสั่งศาลปกครองสูงสุดที่ ๘๓/๒๕๔๔

34. ย้ายตามคำขอก่อน ๒๖ มิ.ย. ๔๑ แต่พักกับสามี • ผู้ฟ้องคดีย้ายตามคำขอของตนก่อน ๒๖ มิ.ย. ๔๑ และได้พักอาศัยอยู่กับสามี โดยสามีใช้สิทธิเบิกค่าเช่าบ้าน • ปี ๔๒ สามีย้ายไปดำรงตำแหน่งท้องที่อื่น ผู้ฟ้องคดีจึงใช้สิทธิเบิกค่าเช่าบ้าน • หน่วยงานไม่อนุมัติ โดยเห็นว่าผู้ฟ้องคดีย้ายตามคำขอและไม่ได้ใช้สิทธิเบิกก่อนวันที่ ๒๖ มิ.ย. ๔๑ • ศาลวินิจฉัยว่า พรฎ. กำหนดว่า สามี-ภรรยารับราชการอยู่ในท้องที่เดี่ยวกัน ให้สามีเป็นผู้ใช้สิทธิเบิก ถือได้ว่าภรรยาได้ใช้สิทธิเบิกค่าเช่าบ้านร่วมกับสามีแล้ว คำพิพากษาศาลปกครองสูงสุด คดีหมายเลขแดงที่ อ.๑๔/๒๕๔๗

35. คำพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ.137/2547กรณีประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง • การที่ผู้ฟ้องคดีนำหลักฐานการผ่อนชำระเงินกู้เพื่อชำระราคาบ้านที่ตั้งอยู่ในท้องที่นอกท้องที่ที่ไปประจำสำนักงานใหม่มาเบิกค่าเช่าบ้าน จึงเป็นการเบิกโดยไม่ชอบด้วยมาตรา 16 และมาตรา 4 แห่ง พรฎ. ค่าเช่าบ้านฯ • ผู้ฟ้องคดีเป็นข้าราชการระดับสูงและเป็นผู้มีอำนาจอนุมัติให้มีการจ่ายเงินค่าเช่าบ้านได้ ย่อมควรจะทราบถึง พรฎ. ที่ใช้บังคับอยู่ การยื่นของเบิกค่าเช่าซื้อฯ จึงเป็นการกระทำโดยประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงตามมาตรา 51 วรรคสาม (3) จึงไม่อาจอ้างความเชื่อของตนว่าเป็นไปโดยสุจริตได้ ผู้บังคับบัญชาจึงมีอำนาจเพิกถอนการอนุมัติได้ตามมาตรา 49 มาตรา 50 และมาตรา 51 ฯ • คำสั่งที่เรียกให้ผู้ฟ้องคดีนำเงินส่งคืนคลังจึงชอบด้วยกฎหมายแล้ว

36. ในปี ๔๑ ทางราชการจัดที่พักให้สามี และผู้ฟ้องคดีได้เข้าอยู่อาศัยร่วมกับสามี และไม่ได้ใช้สิทธิเบิกค่าเช่าบ้าน จึงไม่ใช่กรณีที่ผู้ฟ้องคดีไม่ได้ใช้สิทธิเบิกค่าเช่าบ้าน แต่เป็นกรณีที่ทางราชการจัดที่พักให้สามีและผู้ฟ้องคดีได้อยู่อาศัยร่วมกับสามี • เมื่อต่อมาในปี ๔๒ สามีย้ายไปดำรงตำแหน่งท้องที่อื่น ผู้ฟ้องคดีจึงได้ไปเช่าบ้าน และใช้สิทธิเบิกค่าเช่าบ้าน จึงไม่อาจตีความว่า ผู้ฟ้องคดีไม่ได้ใช้สิทธิเบิกค่าเช่าบ้านอยู่ก่อน ๒๖ มิ.ย. ๔๑ แม้จะอ้างความเห็นของคณะกรรมการกฤษฎีกา ว่าเบิกไม่ได้ ศาลก็ไม่เห็นพ้องด้วย • ศาลวินิจฉัยว่า คำสั่งไม่อนุมัติให้เบิกค่าเช่าบ้านเป็นคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย ให้เพิกถอน

37. เบิกค่าเช่าซื้ออยู่ แล้วไปจดทะเบียนสมรสกับคนมีบ้าน • ผู้ฟ้องคดีได้รับอนุมัติให้เบิกค่าเช่าซื้อบ้านตั้งแต่ปี 2527 • ปี 2537 จดทะเบียนสมรส ซึ่งคู่สมรสมีบ้านอยู่แล้ว จึงอยู่ที่บ้านตัวเอง 4 วันเพื่อดูแลบุตร และไปอยู่กับภรรยา 3 วัน เนื่องจากภรรยาเข้ากับบุตรไม่ได้ • หน่วยงานเพิกถอนคำสั่งอนุมัติให้เบิกค่าเช่าซื้อบ้าน ตั้งแต่ปี 2537 และเรียกเงินคืน เนื่องจากเห็นว่า มีเคหะสถานของคู่สมรสที่พออยู่อาศัยร่วมกันได้ • ศาลเห็นว่า เมื่อมีบ้านของคู่สมรสที่พออยู่อาศัยร่วมกันได้ จึงไม่มีสิทธิเบิกค่าเช่าบ้าน และไม่มีสิทธิเบิกค่าเช่าซื้อบ้าน • คำสั่งเพิกถอน และเรียกเงินคืน จึงชอบด้วยกฎหมายแล้ว คำพิพากษาศาลปกครองกลางที่ ๑๒๓๒/๒๕๔๖

38. เบิกค่าเช่าซื้ออยู่ แล้วย้ายไปท้องที่ใหม่ • ผู้ฟ้องคดีได้รับอนุมัติให้เบิกค่าเช่าซื้ออยู่ • ต่อมาย้ายไปรับราชการท้องที่อื่น และได้ขออาศัยบ้านพักของทางราชการของเพื่อนร่วมงาน หน่วยงานจึงเพิกถอนคำสั่งอนุมัติให้เบิกค่าเช่าซื้อ และเรียกเงินคืน • ศาลเห็นว่า ๑. การเบิกค่าเช่าซื้อบ้าน ไม่จำเป็นต้องพักอาศัยในบ้านหลังนั้น การเบิกจ่ายดูเพียงว่ามีสิทธิเบิกตามมาตรา ๗ หรือไม่เท่านั้น ๒. การขออาศัยบ้านพักราชการของเพื่อนร่วมงาน ไม่ถือเป็นกรณีทางราชการจัดที่พักให้ จึงไม่เข้าลักษณะต้องห้าม • คำสั่งเพิกถอน และเรียกเงินคืน จึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย คำพิพากษาศาลปกครองระยองที่ ๒๐/๒๕๔๖

39. คดีพิพาทเกี่ยวกับเงินเดือน และสิทธิประโยชน์

40. คำพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ.143/2551เพิกถอนคำสั่งเลื่อนขั้นเงินเดือน • ผู้ฟ้องคดีถูกลงโทษทางวินัยหนักกว่าโทษภาคทัณฑ์ จึงไม่อยู่ในเกณฑ์ได้รับการเลื่อนขั้นเงินเดือน การที่เทศบาลออกคำสั่งเลื่อนขั้นเงินเดือนผู้ฟ้องคดีจึงเป็นคำสั่งที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย • การที่ผู้ฟ้องคดีเป็นผู้จัดทำคำสั่งเลื่อนขั้นเงินเดือนเสนอเทศบาลลงนาม การที่เทศบาลออกคำสั่งเลื่อนขั้นเงินเดือนให้แก่ผู้ฟ้องคดีโดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย ถือได้ว่าเป็นการออกคำสั่งที่เกิดจากการที่ผู้ฟ้องคดีปกปิดข้อความจริงซึ่งควรบอกให้แจ้ง ดังนั้น จึงชอบที่จะเพิกถอนคำสั่งเลื่อนขั้นเงินเดือนผู้ฟ้องคดีในเวลาใดก็ได้ แม้จะล่วงเลย 90 วันนับแต่วันที่รู้ถึงเหตุฯ • ผู้ฟ้องคดีจึงไม่อาจอ้างความเชื่อโดยสุจริตในความคงอยู่ของคำสั่งเลื่อนขั้นเงินเดือนโดยไม่ชอบด้วยกฎหมายได้

41. เทศบาลมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนฯ ได้โดยไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงความเชื่อโดยสุจริตของผู้ฟ้องคดีแต่อย่างใด คำสั่งเพิกถอนคำสั่งดังกล่าวจึงชอบด้วยกฎหมายแล้ว พิพากษายกฟ้อง • ข้อสังเกต • คำสั่งเลื่อนขั้นเงินเดือนเป็นคำสั่งที่ให้ประโยชน์ที่เป็นเงิน • เป็นผู้เสนอเพื่อออกคำสั่งเอง เป็นกรณีปกปิดข้อความจริงซึ่งควรบอกให้แจ้ง

42. คำพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ. 481/2551เพิกถอนคำสั่งจ่ายเงินเบี้ยหวัดที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย มีสิทธิได้รับเงินเบี้ยหวัด ต้องงดเบี้ยหวัดเป็นต้นไป คำสั่งเรียกเงินเบี้ยหวัดคืน 1 ธค 39 16 ธค 39 30 กย 43 1 ตค 43 16 พย 43 12 มค 44 ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันที่เข้ารับราชการ ลาออกจากราชการทหาร รับราชการ อบต. ได้รับเบี้ยหวัดเดือนสุดท้าย งดจ่ายเงินเบี้ยหวัด พรบ. บำเหน็จบำบาญฯ ใช้บังคับ แจ้งงดจ่ายเบี้ยหวัด และเรียกเงินคืน

43. ผู้ฟ้องคดีมีสิทธิได้รับเงินเบี้ยหวัดตั้งแต่วันที่ 16 ธันวาคม 2539 ถึงวันที่ 16 พฤศจิกายน 2543 ที่ พรบ.บำเหน็จบำนาญข้าราชการส่วนท้องถิ่นฯ มีผลใช้บังคับ และให้ผู้ฟ้องคดีได้รับเงินบำเหน็จบำนาญ • ผู้ฟ้องคดีต้องงดเบี้ยหวัดตั้งแต่วันที่ 16 พฤศจิกายน 2543 เป็นต้นไป • ที่หน่วยงานฯ มีคำสั่งให้ระงับการเบิกจ่ายเบี้ยหวัดให้แก่ผู้ฟ้องคดีตั้งแต่วันที่ 1 ตุลาคม 2543 และให้คืนเงินเบี้ยหวัดที่ได้รับไประหว่างวันที่ 16 ธันวาคม 2539 – 30 กันยายน 2543 เพื่อคืนคลังจึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย • พิพากษาให้เพิกถอนคำสั่งของหน่วยงานฯ ที่ให้ผู้ฟ้องคดีคืนเงินเบี้ยหวัดที่ได้รับไประหว่างวันที่ 16 ธันวาคม 2539 – 30 กันยายน 2543

44. คดีพิพาทเกี่ยวกับการเบิกจ่ายเงินคดีพิพาทเกี่ยวกับการเบิกจ่ายเงิน

45. คดีพิพาทเกี่ยวกับการทุจริตคดีพิพาทเกี่ยวกับการทุจริต

46. อบต. ชะแมบ • ผู้ฟ้องคดีที่ ๑ เป็น ส.อบต. เป็น กรรมการเก็บรักษาเงิน มีอำนาจ • เก็บรักษากุญแจตู้นิรภัย • ตรวจสอบรายงานเงินคงเหลือเป็นประจำทุกวัน • ตรวจสอบตัวเงินและหลักฐานแทนตัวเงิน • นำเงินเข้าเก็บรักษาในตู้นิรภัย • นำเงินออกจ่ายร่วมกับปลัดฯ และ หน.ส่วนการคลัง • ผู้ฟ้องคดีที่ ๒ เป็นประธานฯ อบต. เป็น กรรมการถอนเงินฝาก มีอำนาจ • อนุมัติฎีกา • ลงลายมือชื่อในใบถอนเงินตามแบบของธนาคารในฐานะกรรมการถอนเงินฝากร่วมกับปลัดฯ และ หน.ส่วนการคลัง คำพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ.๓๖๖-๓๖๗/๒๕๔๙

47. ผู้ฟ้องคดีที่ ๓ เป็นปลัด อบต. เป็น กรรมการเก็บรักษาเงิน/รับส่งเงิน/ผู้ตรวจสอบการรับจ่ายเงินที่บันทึกไว้ในบัญชีเงินสดตามระเบียบ • มีอำนาจหน้าที่ในฐานะกรรมการเก็บรักษาเงินเช่นเดียวกับผู้ฟ้องคดีที่ ๑ • มีหน้าที่นำเงินรายรับของ อบต. ที่เกินอำนาจเก็บรักษาไปฝากคลังจังหวัด คลังอำเภอ หรือธนาคาร แล้วแต่กรณี ในฐานะกรรมการรับส่งเงิน ร่วมกับ หน.ส่วนการคลัง • ตรวจสอบการรับจ่ายเงินที่บันทึกไว้ในบัญชีเงินสด • น.ส. ณัฐ เป็นหัวหน้าส่วนการคลัง (หน.สค.) ผู้ทุจริต • นอ. มีคำสั่งแต่งตั้งคณะกรรมการสอบความรับผิดทางละเมิดตามคำร้องขอของประธานฯ

48. น.ส. ณัฐ เป็นหัวหน้าส่วนการคลัง (หน.สค.) ทุจริต ๔ วิธี (๔.๕ ล้าน) • เพิ่มเติมตัวเลขข้างหน้าจำนวนเงินในใบถอนเงินให้สูงขึ้นเกินจริง • แก้ไขตัวเลขจำนวนเงิน • เขียนใบถอนเงินของ ธกส. สูงเกินจริง • วางฎีกาเบิกเงินเพื่อใช้ในกิจการของ อบต. เมื่อเบิกเงินแล้วทำลายฎีกา • คณะกรรมการสอบความรับผิดทางละเมิด แบ่งส่วนความรับผิดเป็น ๙ ส่วน คือ • น.ส. ณัฐ ผู้ทุจริต รับผิดเต็มจำนวน (๔.๕ ล้านบาท) • ผู้ฟ้องคดีที่ ๑ รับผิด ๑ ส่วน (๐.๕ ล้านบาท) • ผู้ฟ้องคดีที่ ๒ รับผิด ๓ ส่วน (๑.๕ ล้านบาท) • ผู้ฟ้องคดีที่ ๓ รับผิด ๕ ส่วน (๒.๕ ล้านบาท) • นอ. เห็นชอบผลการสอบสวน และส่งเรื่องให้ กค.

49. กรมบัญชีกลางมีหนังสือถึง นอ. ขอทราบรายละเอียดเพิ่มเติมเพื่อประกอบการพิจารณา ๘ ข้อ ดังนี้ • ให้ตรวจสอบและยืนยันยอดความเสียหายที่ถูกต้อง และจำนวนเงินที่แต่ละคนต้องรับผิด • เมื่อมีการลงนามในใบถอนเงินแล้ว (ประธานฯ-หน.สค) มีวิธีปฏิบัติในการแจ้งปลัดฯ ในฐานะกรรมการรับส่งเงินทราบ มีวิธีปฏิบัติอย่างไร ใครมีหน้าที่แจ้ง • การถอนเงิน ปลัดทราบหรือไม่ว่ามีการถอนเงินวันใด หากทราบ เหตุใดจึงให้ หน.สค. ไปเบิกเงินจากธนาคารคนเดียว • ใครมีหน้าที่ลงบัญชีรายรับ-จ่ายประจำวัน จัดทำรายงานเงินคงเหลือประจำวัน และได้มีการจัดทำรายงานเงินคงเหลือประจำวันให้คณะกรรมการตรวจสอบหรือไม่ • อบต.แต่งตั้งปลัดเป็นผู้ตรวจสอบการรับจ่ายเงินที่บันทึกไว้ในบัญชีเงินสดนั้น ข้อเท็จจริงปลัดได้ปฏิบัติหน้าที่ดังกล่าวหรือไม่

50. ก่อนที่ประธานฯ จะลงนามในใบถอนเงินร่วมกับ หน.สค. ได้มีการตรวจสอบจำนวนเงินที่เป็นตัวเลขและตัวอักษรว่าถูกต้องตรงกันหรือไม่ อย่างไร ขอให้ส่งตัวอย่างใบถอนเงินประกอบด้วย • การเสนอใบถอนเงินหรือเช็ค ให้ประธานฯ ลงนาม ตามระเบียบหรือวิธีปฏิบัติกำหนดให้ หน.สค. ต้องแนบหลักฐานใดประกอบบ้าง และการลงนามแต่ละครั้ง ประธานฯ ได้ตรวจสอบจำนวนเงินตามเอกสารว่าถูกต้องตรงกับใบถอนเงินหรือไม่ อย่างไร • ขอให้จัดส่งระเบียบ การรับจ่ายเงินฯ ประกอบการพิจารณาด้วย • นอ. ไม่ได้ดำเนินการตามคำขอของกรมบัญชีกลาง แต่มีหนังสือให้ อบต. ออกคำสั่งเรียกให้ผู้ฟ้องคดีทั้งสามชดใช้เงินภายใน ๔๕ วัน • อบต. ออกคำสั่งและแจ้งคำสั่งให้ผู้ฟ้องคดีทั้งสามทราบ • ผู้ฟ้องคดีทั้งสามอุทธรณ์คำสั่งต่อ อบต. • อบต.มีคำสั่งยืนยันให้ชดใช้ค่าสินไหมทดแทน แจ้งผู้ฟ้องคดีทั้งสามทราบ