คัมภีร์สีแดง Harvey Penick’s Little Red Book

คัมภีร์สีแดงHarvey Penick’s Little Red Book • ฮาร์วีย์ เพนิค เขียน • พิษณุ นิลกลัด แปล

สารบัญ • คำนำผู้ดำเนินการผลิต • คำนำผู้แปล • คำนำของบรรดาลูกศิษย์ • หนังสือเล่มเล็กสีแดงของผม • ยากอล์ฟ • อะไรคือปัญหา • หน้าไว (Looking) • ตำแหน่งของมือ • ไม้ 3 อันที่สำคัญที่สุด • การจับกริพ • กริพแบบหนึ่งไม่เหมาะกับทุกคน

การแกว่งไม้ (Waggle) • การจับกริพ • การสอนที่ง่ายที่สุด • การอ่านฝ่ามือ • เริ่มเล่นตั้งแต่เยาว์วัย • ตีทุกช็อตจนกว่าลูกลงหลุม • การเรียนรู้บริเวณรอบๆหลุม • คุณต้องการความช่วยเหลือหรือเปล่า • ข้อศอกขวา • เล็งจุดตาย • ข้อควรระวัง วิธีกำจัดห้าสโตรคจากเกมของคุณ

การย้ำความมั่นใจ • การซ้อมสวิง • นักกอล์ฟมือธรรมดา • วิธีบอกว่าคุณกำลังเล็งไปที่ไหน • “นักกอล์ฟผู้ช่ำชอง” • ส้นเท้าซ้าย • แบ๊คสปิน • ไม้อันหนักๆ • ข้อแนะนำเกี่ยวกับการรักษากรีน • การหักข้อมือ • ตีลูกขึ้นกรีนอย่างเต็มวง

หลุมทรายที่ง่าย • การเล่นจากหลุมทราย • อย่าผ่อนคลาย • ความคิดในเชิงบวก • จิตวิทยา • อยู่หลังลูก • ตีลงมาจากข้างบน • การสะกดจิต • การซ้อมแบบสโลว์โมชั่น • ใช้แป้งโรยลูก • ตำแหน่งของลูก

สวิงถาดใส่น้ำออกไป • เครื่องตัดวัชพืช • ตำแหน่งของเท้า • การหมุน • คำเสียดสี • ข้อสำคัญต่างๆ • วงสวิงที่สมบูรณ์แบบเหมือนนิยาย • สิ่งสำคัญต้องมาก่อน • วงสวิงที่สวยที่สุด • ตีใส่เป้า • การเคลื่อนไหวกายสิทธิ์

วิธีฝึกซ้อมการสวิงเต็มวงวิธีฝึกซ้อมการสวิงเต็มวง • การวอร์มอัพอย่างรวดเร็ว • การชิพ • การพัตต์ • คิดในเชิงบวก • ระยะ 4 ฟุตที่น่าสะพรึงกลัว • ลูกแชงค์ • ทำไมผมจึงตัดสินใจเป็นครู • ท่ายืน • นิสัยที่เลวมากๆ • นักเรียนครั้งแรก

การแข่งขัน • เด็กๆและรถกอล์ฟ • เรื่องเล่าจากเฮเลน • การเรียนรู้ • ผู้หญิงบางคนในชีวิตของผม • สตรีจากปารีส • เบ็ตตี้ เจมีสัน • แครี่ วิธเวิร์ธ • เบ๊ตซี่ รอลส์ • มิกกี้ ไรท์ • จูดี้ คิมบอลล์

เบ็บ ดิดริคสัน ซาฮาเรยส • แซนดร้า พาลเมอร์, เบ๊ตตี้ ฮิคส์, เบบตี้ ดอดด์ และคนอื่นๆ • ชายบางคนในชีวิตของผม • ไบรอน เนลสัน • จิมมี่ เดมาเร็ท • บ็อบบี้ โจนส์ • แซม สนีด • ราล์ฟ กัลดาลห์ • แจ็ค นิคลอส • ทอม ไคท์ • เบ็น เครนชอว์

วงสวิงที่ผมชอบมากเป็นพิเศษวงสวิงที่ผมชอบมากเป็นพิเศษ • เรื่องของเพศ • กฎในการฝึกซ้อม • จอห์น เบรเดมัส • การตีฮุค และสไลซ์ • การปรับโทษที่ประหลาด • “หลัก” บอกระยะทาง • ยาวและสั้น • แต่งตัวให้ดีที่สุด • ลูกศิษย์ที่ดีที่สุดของผม • จะชิพหรือจะพิทช์

ลับสายตา • ฟอลโลว์ ธรู • สิ่งเล็กๆ น้อยๆ • การเตรียมตัวสำหรับการแข่งนัดสำคัญ • ขึ้นเนินและลงเนิน • การเล่นในสภาพลมแรง • ยักษ์ใหญ่ ธอมป์สัน • ช็อตลวดลาย • แคดดี้ • ชีวิตหนึ่งในอาชีพกอล์ฟ

คำนำผู้ดำเนินการผลิต คณะผู้บริหารอัลไพน์ กอล์ฟ แอนด์ สปอร์ต คลับ ปรึกษาหารือกันว่าปีใหม่นี้เราจะมอบอะไรให้กับสมาชิกและแขกของสมาชิก จึงจะทำให้ผู้รับซึ่งเป็นนักกอล์ฟมีความสุข กรรมการท่านหนึ่งซึ่งเป็นนักอ่านตัวยงบอกว่า “มอบตำรากอล์ฟดีๆให้คนละเล่มดีไหม” ที่ประชุมก็เห็นพ้องต้องกัน เพราะเห็นเหมือนกันว่าตำรากอล์ฟเป็นของขวัญที่มีอายุการใช้งานนิรันดร ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่สิบปีก็ยังมีประโยชน์ต่อผู้ใช้เหมือนเดิม เมื่อตัดสินใจว่าจะมอบตำรากอล์ฟให้สมาชิกและแขกของสมาชิก คำถามที่ตามมาก็คือ “จะเลือกตำราของใคร” ชื่อของตำรากอล์ฟและชื่อของนักกอล์ฟชื่อก้องโลกซึ่งเป็นผู้เขียนตำรากอล์ฟ ได้รับการนำเสนอต่อที่ประชุมมากมาย เมื่อถึงที่สุดแล้วเราเลือก Little Red Bookซึ่งเขียนโดย ฮาร์วีย์ เพนิค

เลือกเพราะตำราเล่มนี้ครองสถิติ “ตำรากอล์ฟที่ขายดีที่สุดในประวัติศาสตร์” และได้รับการยกย่องว่าเป็นตำรากอล์ฟที่คลาสสิคที่สุด ขอขอบคุณ คุณพิษณุ นิลกลัด ที่กรุณาจัดพิมพ์ให้และหวังใจว่าท่านสมาชิกและนักกอล์ฟทุกท่านจะมีความสุขตลอดปีภายหลังอ่านหนังสือเล่มนี้ ด้วยความปารถนาดีอย่างจริงใจ พงษ์ศักดิ์ รักตพงษฃศ์ไพศาล ประธารกรรมการ บริษัท อัลไพน์ เรียลเอสเตท จำกัด

คำนำผู้แปล ตอนผมตัดสินใจแปลLittle Red Bookเพื่อพิมพ์เป็นพ็อกเก็ตบุคจำหน่าย พรรคพวกเตือนด้วยความหวังดีว่าระวังจะหมดตัว Little Red Bookเป็นตำรากอล์ฟพิมพ์ขาวดำทั้งเล่ม มีแต่ตัวหนังสือ ภาพประกอบสักรูปเดียวก็ไม่มี ดูยังไงก็ไม่น่ามีใครซื้อ แต่จากการที่ได้อ่านตั้งแต่หน้าแรกจนจบหน้าสุดท้าย ผมว่านี่คือตำรากอล์ฟสุดยอดคลาสสิค และไม่สงสัยเลยว่าทำไม Little Red Bookจึงขายได้ถึง 3 ล้านเล่มในเวลาเพียง 2 ปี ครองสถิติเป็นตำรากอล์ฟที่ขายดีที่สุดในประวัติศาสตร์มาจนบัดนี้ “คัมภีร์สีแดง” หรือLittle Red Bookเขียนโดย ฮาร์วีย์ เพนิค ยอดครูกอล์ฟชื่อก้องโลกชาวอเมริกันผู้ได้รับการยกย่องว่าเป็นสุภาพบุรุษ เป็นคนรักกอล์ฟด้วยจิตวิญญาณ เป็นครูกอล์ฟที่ใช้ภาษาสื่อสารการสอนที่ง่ายที่สุด และลูกศิษย์ของเขาชนะการแข่งขันระดับโลกมากกว่าครูกอล์ฟคนใด

ตำราของ ฮาร์วีย์ เพนิค เล่มนี้ นักวิจารณ์ลงความเห็นว่านักกอล์ฟมือดีหรือนักกอล์ฟที่เล่นมานานเกิน 5 ปี จะอ่านได้อรรถรสที่สุด อย่างไรก็ตามครึ่งหนึ่งของเนื้อหา “คัมภีร์สีแดง” เป็นประโยชน์กับนักกอล์ฟทุกระดับฝีมือ เราพิมพ์ “คัมภีร์สีแดง” ไปแล้วสองครั้งในเวลาเพียง 4 เดือน ขณะนี้ไม่เหลือบนแผงหนังสือแม้แต่เล่มเดียว และรู้สึกภูมิใจที่ผู้บริหารสนามกอล์ฟ อัลไพน์ ขอให้จัดพิมพ์เป็นพิเศษเพื่อมอบเป็นของขวัญปีใหม่สำหรับสมาชิก ขอขอบคุณ ดร.ไพโรจน์ และ คุณสุรางค์ เปรมปรีดิ์ สองนักกอล์ฟที่มีอายุการเล่นเกือบ 30 ปี ที่กรุณาให้คำปรึกษาทางด้านการแปล ถ้าหากท่านนักกอล์ฟชื่นชอบตำราเล่มนี้ ผมขอมอบความดีทั้งหมดให้กับ ฮาร์วีย์ เพนิค ซึ่งเสียชีวิตด้วยโรคชรา เมื่อวันที่ 2 เมษายน 1995 ขณะอายุ 90 ปี

คำนำของบรรดาลูกศิษย์ ทอม ไคท์ (ชนะ 19 รายการ 1 เมเจอร์) ไม่ว่าคุณจะรู้มาก่อนหรือเปล่าก็ตาม ขณะนี้คุณกำลังจะได้อ่านหนังสือเกี่ยวกับคำสอนวิธีเล่นกอล์ฟที่ดีที่สุดเล่มหนึ่ง บทเรียนเล่มนี้อ่านสนุก และคุณจะได้เรียนรู้บางสิ่งบางอย่างที่จะช่วยให้เกมการเล่นของคุณดีขึ้น สิ่งที่กล่าวมานี้ได้มาจากอิทธิพลของฮาร์วีย์ เพนิค ที่มีต่อลูกศิษย์ของเขามาเป็นเวลาหลายทศวรรษ ทุกคนต่างก็อดไม่ได้ที่จะสนุกสนานไปด้วยเมื่อได้อยู่ใกล้เขา เขาเป็นคนง่ายๆ สบายๆ เป็นกันเอง แต่ว่าเป็นผู้ที่เฉลียวฉลาดที่สุดที่ผมเคยมีโอกาสได้รู้จักมา ที่ว่าเฉลียวฉลาดไม่ใช่เป็นไปอย่างในตำรา แต่เป็นไปอย่างบุคคลสามัญ เขา

เป็นผู้ที่รู้จัก เข้าใจ และรักผู้คนจริงๆ และผู้คนต่างก็ชอบที่จะอยู่ใกล้เขา ความทรงจำอันที่ผมชอบมากคือ ในช่วงวันฝนตกในฤดูหนาวที่ไม่มีใครมาออกรอบ พวกเราทุกคนต่างก็ได้อยู่ล้อมรอบ ฮาร์วีย์ และพยายามที่จะเข้าให้ถึงภายในจิตใจของเขา ฮาร์วีย์มักจะพูดอยู่เสมอๆ ว่า สิ่งหนึ่งที่ช่วยให้เขาได้กลายเป็นครูกอล์ฟที่ดีกว่าคนอื่นๆคือ ความจริงที่ว่าเขาคงจะได้เห็นนักเรียนของเขาหวดลูกออกไปมากกว่าคนอื่นๆ แต่ก็มีครูจำนวนมากที่ได้ใช้เวลานับจำนวนชั่วโมงไม่ถ้วนอยู่กับนักเรียนของเขาที่สนามฝึกซ้อม โดยที่ไม่ค่อยจะได้ดีขึ้นมาเท่าใดนัก แต่ว่าลูกศิษย์ของฮาร์วีย์เล่นดีขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับฮาร์วีย์ก็ได้กลายเป็นครูที่ดีขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน แม้ว่าจะล่วงเลยมามากแล้วในงานอาชีพของเขา ฮาร์วีย์ยังบอกง่า เขาได้เรียนอะไรใหม่ๆ เกี่ยวกับกอล์ฟอยู่ทุกวัน เขามีวิธีที่แตกต่างไปจากครูในปัจจุบันที่ชอบบอกว่า มีวิธีเดียวเท่านั้นที่จะสวิงไม้ เขาจะปล่อยวงสวิงเข้าได้ดีกับบุคลิคของลูกศิษย์แต่ละคน โปรชั้นยอดจำนวนมากมายมาขอความรู้จากฮาร์วีย์ ในขณะที่ครูกอล์ฟคนอื่นๆ

จะถือว่าโชคดีมากหากเขาจะได้มือดีสักคนมาเป็นลูกศิษย์ โปรพีจีเอจำนวนมากมายเหลือเกินต่างก็มาที่ออสติน เพื่อให้ฮาร์วีย์ตรวจสอบวงสวิงจำนวนมาก จนกระทั่งหากทำรายชื่อออกมาคงจะได้ไม่ครบ ผู้ที่มาหาเขามากกว่าคนอื่นๆ เห็นจะได้แก่ มิกกี้ ไรท์, เบ็ทซี่ รอลส์, แซนดร้า พาลเมอร์, จูดี้ คิมบอลล์, แคธี่ วิธเวิร์ธ, เทอร์รี่ ดิลล์, และริค แมสเซงเกล บ็อบ ทอสกี้ ยอดครูกอล์ฟเคยกล่าววิจารณ์ไว้ครั้งหนึ่งว่ามีฮาร์วัย์ เพนิค คนเดียวเท่านั้นที่สามารถสร้างโปรระดับยอดสองคนที่มีบุคลิกและความสามารถในเชิงกีฬาที่ต่างกันขึ้นมาได้พร้อมกัน คือ เบ็น เคร็นชอว์ และตัวผมเอง (ทอม ไคท์) เขาไม่เพียงแต่เป็นครูของโปรเท่านั้น ฮาร์วีย์ยังช่วยมือใหม่ให้ตีลูกลอยขึ้นไปได้ หรือช่วยให้มือแต้มต่อ 21 ตีลูกออกจากอุปสรรคได้ ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา ผมอยากจะเอาสโมสรกอล์ฟกอล์ฟออสตินแห่งนี้

ไปท้ากับสโมสรกอล์ฟทุกแห่งทั่วประเทศว่า ที่ไหนจะมีนักกอล์ฟแต้มต่อตัวเดียวมากกว่ากัน ทั้งนี้เนื่องจากว่าหากมีนักกอล์ฟคนใดให้เวลากับการเรียนรู้บ้าง นักกอล์ฟคนนั้นจะต้องเล่นได้ดีขึ้นอย่างแน่นอน หากมาให้ฮาร์วีย์ช่วยสอน แต่ขออย่าได้หลงคิดไปว่า ฮาร์วีย์สอนพวกเราทุกคนในแบบเดียวกัน หรือว่าในสิ่งเดียวกันทุกอย่าง ผมไม่เคยเห็นเขาสอนนักเรียนเป็นกลุ่มเลย เขาทำในสิ่งตรงข้ามคือ มักจะไล่คนที่ชอบมามุงดูเขาสอนให้ไปให้พ้น โดยเกรงว่าพวกเขาคนเหล่านั้นอาจจะแอบได้ยินอะไรไปที่ไม่เหมาะกับเกมการเล่นของตนเอง ตลอดเวลาที่เล่นกอล์ฟมากับ เบ็น เคร็นชอว์ กว่า 30 ปี ฮาร์วีย์ไม่เคยอนุญาตให้ผมไปฟังเขาสอน เบ็น เคร็น ชอว์ เลย และเช่นเดียวกัน เบ็นก็ไม่ได้รับอนุญาตให้มาฟังเขาสอนผม ฮาร์วีย์เป็นบุคคลที่ระมัดระวังในสิ่งที่เขาจะพูดออกไปมาก ผมเคยเห็นเขาตอบคำถามอย่างทันทีทันใดไม่ได้อยู่เสมอ ต้องรอจนถึงวันรุ่งขึ้นจึงจะตอบโดยเกรงว่าคำตอบของเขาอาจจะนำไปสู่การแปลความหมายที่ผิดๆได้ และผมขอ

บอกให้คุณมั่นใจได้เลยว่า คำตอบสุดท้ายที่เขาหามาได้จะพูดออกมาในเชิงบวกเสมอ ฮาร์วีย์จะไม่เคยพูดคำว่า “อย่าทำเช่นนั้น” แต่เขาจะพูดออกมาในทำนองที่ว่า “เรามาลองทำแบบนี้กันสักหน่อยดีไหม” แต่เมื่อทุกอย่างได้พูดออกมาและได้ทำเสร็จสิ้นลงไปแล้ว โดยลูกไดรฟก็แครี่ไม่ได้ระยะอย่างที่เคย ช็อตที่ตีออกไปด้วยเหล็กก็ไม่คมอย่างเดิม เคยพัตต์รอบละ 29 ครั้งก็กลับกลายเป็น 33-34 แต่สิ่งที่พวกเราทุกคนต่างก็ได้เรียนรู้จากฮาร์วีย์คือความรัก ความรักในเกมกีฬานี้ที่สอนให้พวกเรารู้จักตัวของเราเองมากขึ้นกว่าที่พวกเราเคยสนใจที่อยากจะรู้ และความรักที่มีต่อผู้คนที่ต่างก็มาร่วมในเกมกีฬานี้ ฮาร์วีย์จะไม่แบ่งแยกนักกอล์ฟประเภทที่ตีขุดดินไปทั่วทั้งสนามออกไปจากโปรพีจีเอทัวร์ที่มีวงสวิงนุ่มนวลเหมือนกำมะหยี่ หากว่าคนนั้นชอบกีฬานี้ ฮาร์วีย์ก็จะทำทุกอย่างเท่าที่เขาจะทำได้เพื่อช่วยให้เขาผู้นั้นได้เล่นเกมนี้ได้ดีขึ้น และขอให้มั่นใจได้เลยว่า อิทธิพลของเขาที่มีต่อลูกศิษย์นั้นมีมากมายมหาศาล ดิ๊ค คูพ นักจิตวิทยาทางการกีฬาที่มีชื่อเสียงแห่งมหาวิทยาลัยนอร์ธ

แคโรไลนา เคยกล่าวไว้ว่า “ฮาร์วีย์สอนแบบนิยาย” ผมเชื่อว่าฮาร์วีย์จะต้องเคยมีครูที่ดีด้วยเช่นกัน

เบ็น เคร็นชอว์(ชนะ 19 รายการ 2 เมเจอร์) หลังจากที่เขาได้คุยกับผมอย่างยืดยาวเกี่ยวกับฮาร์วีย์ เพนิค เพื่อนสนิทของผมคนหนึ่งจากเท็กซัสตะวันตกได้กล่าวไว้ว่า “เขาดูเหมือนจะเป็นบุคคลที่มีความพร้อมมูลที่สุด ที่ผมเคยรู้จักมา” ผมว่ามันเป็นคำพูดที่ดีที่สุดที่จะใช้บรรยายเกี่ยวกับฮาร์วีย์ เพนิค เพื่อนผมคนหนึ่งที่เป็นนักกอล์ฟมือดีในทีมของมหาวิทยาลัยเท็กซัส มักจะคิดถึงคุณเพนิค อยู่เสมอ และบอกว่าปรัชญาการสอนของฮาร์วีย์และการมองชีวิตในแง่ดีอย่างง่ายๆ ของเขา ได้ช่วยเขาเป็นอย่างมากในการที่จะเข้าใจในวิธีการที่จะใช้ชีวิตให้ดีที่สุด กอล์ฟไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบใด ได้ทำให้ฮาร์วีย์มีความพึงพอใจมากนอกเหนือไปจากนี้เขายังได้รู้ว่า อะไรควรเป็นงานอาชีพของเขาไปคลอดชีวิตตั้งแต่ยังเยาว์วัย

ผมเคยสงสัยอยู่เสมอเกี่ยวกับการที่ฮาร์วีย์ได้พบกับ แจ็ค เบิร์ค ซีเนียร์ ผู้ซึ่งอาจจะเป็นโปร กอล์ฟคนแรกที่มีอิทธิพลเป็นอย่างมากเกี่ยวกับการพัฒนากอล์ฟในเท็กซัสยุคบุกเบิก (ในช่วงทศวรรษ 1920) ฮาร์วีย์เคยบอกผมหลายครั้งว่า ครูกอล์ฟในอนาคตจำนวนมากจะต้องไปมาหาสู่เบิร์คอยู่เสมอๆ เบิร์คมาจากฟิลาเดลเฟีย และเขาคงจะได้อิทธิพลเป็นอย่างมากมาจากโปรชาวสก็อตต์ที่อพยพมาจากสก็อตแลนด์ ซึ่งพวกเขาเหล่านั้น มีวิธีสอนแบบไม่พูดพล่ามทำเพลงมาก ผมแน่ใจว่าสิ่งที่ฮาร์วีย์ชอบมากเป็นพิเศษคือ วิธีการสอนของ สจวร์ต เมเด็น ซึ่งส่วนใหญ่เกี่ยวกับการสอนเด็กหนุ่มชื่อ บ็อบบี้ โจนส์ ที่แอ็ตแลนต้า คำสอนของเมเด็นที่ให้กับลูกศิษย์ของเขาเป็นไปอย่างง่ายๆและตรงไปตรงมา พยายามหลีกเลี่ยงสัพย์ทางเทคนิคต่างๆ ซึ่งสิ่งนี้ก็เป็นสัญลักษณ์อันหนึ่งของฮาร์วีย์

ฮาร์วีย์เคยบอกผมว่า หนังสือเกี่ยวกับคำสอนกอล์ฟที่ดีที่สุดคือ “Bobby Jones On Golf” ซึ่งภายในเนื้อหามีวิธีการอันชาญฉลาดของโจนส์เองกับคำสอนของเมเด็น รวมทั้งคำสอนแบบตรงไปตรงมาจากสามัญสำนึกมากมาย และการใช้ภาษาอังกฤษที่สวยหรูของโจนส์ (บ็อบบี้ โจนส์ เป็นนักกอล์ฟที่ชนะรายการเมเจอร์ 13 รายการในเวลาเพียง 8 ปี) บุคคลเหล่านี้รวมทั้งคนอื่นๆอีกมากมายที่สนใจในการที่จะทำให้กีฬากอล์ฟดีขึ้น มีความสำคัญต่อการพัฒนาของฮาร์วีย์ เพนิค เป็นอย่างมาก แต่ว่าสิ่งที่ทำให้ครูผู้ยิ่งใหญ่โดดเด่นออกมาจากคนอื่นๆ นั้น ไม่ใช่เพียงแค่ความรู้ในเชิงกอล์ฟเท่านั้น แต่มันคือศิลปะของการสื่อสัมพันธ์ที่จำเป็น ครูกอล์ฟน้อยคนที่จะมีสิ่งนี้อย่างที่ฮาร์วีย์มี และผมคิดว่า มันอาจจะปลอดภัยกว่าหากจะพูดว่า สิ่งนี้จะต้องมีพรจากเบื้องบน ผมรู้ว่าฮาร์วีย์ได้ใช้เวลาอันยาวนานในชีวิตของเขาให้กับการสอนกอล์ฟ โดยไม่คิดว่าเขาควรพูดอะไรกับนักเรียน แต่คิดว่าควรพูดอย่างไรกับนักเรียน สื่อที่ออกมาจากฮาร์วีย์จะเป็น

เป็นไปด้วยน้ำเสียงที่ปลอบโยนเสมอ เพราะเขารู้ดีว่าสภาพจิตของพวกนักเรียนบอบบางขนาดไหนในตอนที่กำลังตีพังหรือเล่นได้ย่ำแย่เต็มที วิธีการเลือกคำพูดของเขาบ่งบอกให้เห็นว่าไม่ได้เป็นไปแบบคำสั่ง ตัวอย่างเช่น เขามักจะตรวจมือทั้งสองข้างของลูกศิษย์ของเขาอยู่เสมอ เพื่อตรวจดูรอยด้านเมื่อพบรอยด้านแล้ว เขาอาจจะพูดว่า “ลองดูซิ ลองเอามือวางลงบนกริพ” เขาชอบคำพูดแบบนี้ โดยไม่ใช้คำว่า ควา บิด หรือเอามือจับกำรอบกริพ แต่ใช้คำว่าวาง ซึ่งเป็นคำที่ดีที่บ่งบอกไปถึงแรงจับกริพที่เบากว่า เพราะมันจะทำให้การสวิงหัวไม้เป็นไปได้ง่ายขึ้น มีอะไรหลายอย่างในตัวของฮาร์วีย์ ที่ทำให้ผมนึกถึง ทอม มอร์ริส ทอมเคยเนนักกอล์ฟชั้นยอดของสนาม เซ็นต์ แอนดรูว์ส สก็อตแลนด์ เขาเคย

ชนะ บริติช โอเพ่น 4 ครั้ง ทอมไม่เป็รที่รู้จักกันในด้านของความสามารถในเชิงการสอนเหมือนอย่างฮาร์วีย์ แต่รู้จักกันในด้านที่เขามีส่วนปลูกฝังปรัชญาและประเพณีของเกมกอล์ฟของเขาเข้าไปในตัวของคนอื่น ในแบบที่ไปกระตุ้นอารมณ์ลึกๆ ของเขาเหล่านั้นได้ ในฐานะที่เขาเป็นโปรและผู้อุปถัมภ์กิตติมศักดิ์แห่งสนามกอล์ฟ เซ็นต์ แอน ดรูว์ส เขาได้เห็นการเปลี่ยนแปลงในเกมกีฬานี้หลายอย่าง อุปนิสัยอันน่ารักอันนี้ได้ยืนยงและพัฒนาอยู่อย่างยาวนานจากความรู้ที่ว่า เขาได้มีส่วนช่วยทำให้ผู้อื่นได้สนุกสนานกับเกมกีฬานี้ ไม่ว้าเขาผู้นั้นจะมีระดับฝีมือขนาดไหน ทอมเป็นคนฉลาด ให้เกียรติกับทุกคนเท่าๆกัน และทำทุอสิ่งทุกอย่างให้ง่ายเข้าไว้ก่อน เขามีความสุขกับทุกสิ่งทุกอย่างได้อย่างไม่ยากเย็น ตราบใดที่เขามีเพื่อนฝูงล้อมรอบอย่างมากมาย ได้เล่นและพูดคุยเกี่ยวกับกอล์ฟ แค่นี้เขาก็มีความสุขสมบูรณ์เต็มที่แล้ว หลายครั้งทีเดียวที่ทอมจะพูดว่า “ผมมีทั้งก็อด (พระเจ้า) และกอล์ฟที่คอยดูแล”

ผู้ที่เอาจริงเอาจังกับกีฬากอล์ฟจะสนุกสนานมากหากได้อ่านเรื่องเกี่ยวกับชีวิตของฮาร์วีย์ เพนิค ที่ได้ช่วยเหลือผู้อื่น ส่วนเกี่ยวกับกอล์ฟจะเข้าใจได้ง่ายมากเพราะเขาเขียนออกมาในรูปแบบง่ายๆ จากสามัญสำนึก แต่สำหรับพวกเราที่โชคดีที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเขาเป็นเวลานาน จะรู้สึกซาบซึ้งจริงๆ ในตัวบุคคลผู้นี้ ในด้านของความเป็นสุภาพบุรุษและความโอบอ้อมอารี มันเป็นความดีใจในแบบที่ผมไม่เคยพบเห็นในบุคคลใดเลย ผมไม่เคยได้ยินเขาขึ้นเสียงกับผู้ใดเลย เขาเป็นบุคคลที่มีใจต่อผู้คนอย่างแท้จริง และจากที่กล่าวมาทั้งหมดเกี่ยวกับบุคคลผู้นี้ ผมขอพูดง่ายๆ แต่เพียงว่า ฮาร์วีย์ เพนิค เป็นตัวแทนของสิ่งที่ดีที่สุด ที่ชีวิตและกอล์ฟอาจจะมีเสนอให้ได้

เบ็ตซี่ รอลส์(ชนะ 55 รายการ) ฮาร์วีย์ เพนิค เป็นครูกอล์ฟคนเดียวของดิฉันมาตลอดเวลา 30 ปี จนกระทั่งดิฉันเลิกการแข่งขันในปี 1975 สำหรับดิฉันเองแล้ว ดิฉันเห็นว่าฮาร์วีย์ได้ลดเงื่อนไขต่างๆ ในเกมกอล์ฟเหมือนอย่างกับในชีวิตของเขาลงมาเหลือเพียงหลักการที่มีคุณค่า มั่นคง และถูกต้องเพียงสองสามอย่างเท่านั้น และเขาได้แสดงหลักการเหล่านั้นออกมาในรูปแบบที่ง่ายๆ ไม่มีการตกแต่ง เป็นแบบธรรมดาสามัญและมักจะสนุกสนานด้วย เขามักจะเป็นที่พึ่งได้เสมอจากสภาพที่ที่บีบคั้น และยุ่งยากสับสนของการแข่งขัน การกลับมาหาและพึ่งพาฮาร์วีย์อีก หมายถึงการมาทำให้ตนสดชื่น มีชีวิตชีวา มีแรงดลใจ และสามารถนำทุกสิ่งทุกอย่างเข้าสู่ร่องรอยได้อีกครั้งหนึ่ง เขามักจะนำดิฉันกลับคืนเข้าสู่กลไกขั้นพื้นฐานที่วงสวิงที่ดีต้องมีเสมอ อุปนิสัยที่เข้มแข่งของฮาร์วีย์ สภาพจิต การเสียสละ และสติปัญญาอันปราดเปรื่องของเขา ได้ทำให้ดิฉันได้กลายเป็นคนที่เข้มแข่งและฉลาดขึ้น การที่ได้มีฮาร์วีย์ เป็นทั้งครู ผู้ฝึก

สอน และเพื่อนเหมือนกับได้พรอันวิเศษสุดอันหนึ่งให้กับชีวิตของดิฉัน

แมรี ลีนา ฟอร์ค ดิฉันเชื่อว่า ฮาร์วีย์ เพนิค ได้ช่วยให้นักกอล์ฟได้สวิงได้ดีขึ้น และเล่นได้สนุกสนานขึ้น มากกว่าคนอื่นๆ ดิฉันไม่ได้หมายถึงเฉพาะโปรชั้นยอด อย่างเบ็ตตี้ จาเมสัน, เบ็ตซี่ รอลส์, เบ็น เคร็นชอว์ แค่นั้น ยังรวมทั้งนักกอล์ฟมือแต้มต่อสูงอีกด้วย ทุกคนที่ได้ไปสมัครเรียนกับฮาร์วีย์ต่างก็กลับมาด้วยความรู้ที่ดีขึ้น มีความเข้าใจในปัญหา และรู้วิธีแก้ปัญหาได้ดีขึ้นด้วย

เดฟ มาร์(ชนะ 4 รายการ 1 เมเจอร์) ในโลกของกอล์ฟต่างก็เต็มไปด้วยบุคคลแบบพิเศษๆ มากทั้งนั้น และผมเองก็นับว่าโชคดีมากที่ได้พบกับบุคคลในวงการกอล์ฟเป็นจำนวนมาก ทั้งที่ดี และเลว ตลอดเวลาสี่สิบปีที่ผมเล่นกีฬานี้ และบุคคลหนึ่งในกลุ่มบุคคลพิเศษที่ผมโชคดีที่ได้รู้จักนี้คือ ฮาร์วีย์ เพนิค ผมไม่เคยพบใครที่เป็นสุภาพบุรุษมากเช่นนี้เลย และไม่เคยพบผู้ใดที่อุทิศตนให้กับเกมกอล์ฟ และนักนักกอล์ฟมากเท่าเขาเลย หากคำกล่าวที่ว่า ครูนั้นจะถูกตัดสินด้วยลูกศิษย์ และจากผลงานของลูกศิษย์เป็นความจริงล่ะก็ ฮาร์วีย์ เพนิค จะต้องเป็นที่หนึ่งอย่างแน่นอน ไม่เพียงแต่จากกอล์ฟในรูปแบบของกีฬาเท่านั้น แต่รวมทั้งกอล์ฟในรูปแบบของการจัดวิถีชีวิตด้วย ผมรักนับถือในตัวของฮาร์วีย์ เพนิค และสิ่งที่เขายึดมั่นตลอดเวลา

ไบรอน เนลสัน(ชนะ 52 รายการ 5 เมเจอร์) ฮาร์วีย์ เพนิค เป็นครูผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งในประวัติศาสตร์ของกีฬากอล์ฟ เขาได้ช่วยนักกอล์ฟให้เล่นได้ดีขึ้นเป็นจำนวนมากรวมทั้งตัวผม และลูกศิษย์อีกหลายๆ คนที่ผมส่งไปหาเขา ฮาร์วีย์เป็นสุภาพบุรุษที่น่ารักมาก เขาเป็นเพื่อนกับลูกศิษย์ของเขาทุกๆ คน ผมเองนับถือเขาว่าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่งของผม

หนังสือเล่มเล็กสีแดงของผมหนังสือเล่มเล็กสีแดงของผม โปรเก่าแก่บอกผมว่า ความคิดริเริ่มอันเป็นต้นแบบ ไม่ได้ประกอบด้วยคำกล่าวที่ไม่เคยกล่าวมาก่อน แต่มันประกอบด้วยคำกล่าวที่คุณต้องกล่าวว่า “คุณรู้ว่าเป็นความจริง” กว่า 60 ปีที่แล้วมา ผมเริ่มบันทึกข้อความ และสิ่งที่ผมพบเห็นต่างๆ ลงในบันทึกที่ต่อมาผมเรียกมันว่า “หนังสือเล่มเล็กสีแดง” (Little Red Book) ก่นหน้าไม่นานมานี้เอง ผมไม่เคยให้ใครอ่านหนังสือเล่มนี้ นอกจากทินสลี่ ลูกชายของผม เฮเลนภรรยาของผมคงได้อ่านมันแล้วอย่างแน่นอน แต่ว่า ตลอดชีวิตของเธอที่ได้อยู่กับแคดดี้รุ่นเดอะอย่างผม คงจะช่วยให้เธอได้รู้เรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวกับกอล์ฟที่เธอสนใจอยากจะรู้ ความตั้งใจของผมคือ ต้องการส่ง “หนังสือเล่มเล็กสีแดง” เล่มนี้ต่อให้กับทินสลี่ ซึ่งปัจจุบันเป็นหัวหน้าโปรอยู่ที่ออสติน คันทรี คลับ เขาได้รับตำแหน่งนี้ในปี 1973 เมื่อผมเกษียณอายุพร้อมกับได้รับตำแหน่งหัวหน้าโปรเกียรติคุณหลังจากทำหน้าที่นี้มาเป็นเวลาห้าสิบปี จากความรู้ที่ได้จากหนังสือเล่มนี้ ซึ่งจะนำไปใช้อ้างอิงได้ มันจะช่วยใช้ทินสลี่

เป็นผู้ที่รู้จักประกอบอาชีพได้ง่ายขึ้นในการสอนกอล์ฟ ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นภายหลังจากที่ผมได้จากไปแล้ว ทินสลี่โดยตัวของเขาเองแล้วเป็นครูที่ดี ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขายังได้เพิ่มเติมข้อคิดเห็นต่างๆ ลงในหนังสือเล่มนี้ด้วย แต่ว่าหนังสือเล่มนี้มีเพียงก็อปปี้เดียวเพราะผมเขียนเอง ผมเก็บมันใส่กุญแจไว้ในลังเก็บเอกสารของผม สมาชิกสโมสรและนักกอล์ฟส่วนมากที่มาขอความช่วยเหลือจากผม ต่างก็เคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับหนังสือเล่มเล็กสีแดงของผมอันนี้ ในขณะที่มัน “เติบโต” อย่างช้าๆ จนกลายเป็นหนังสือเล่มเล็กๆ เมื่อคำนึงถึงว่าในทุกๆหน้าของมัน ได้บันทึกความจริงที่สำคัญต่างๆ ที่ผมได้เรียนรู้มาเกี่ยวกับกอล์ฟ หลายคนขออ่านหนังสือเล่มนี้ แต่ผมไม่เคยให้ใครดู ไม่ว่าผมจะรักเขามากแค่ไหน สิ่งที่ทำให้หนังสือเล่มเล็กสีแดงของผมเป็นที่น่าสนใจเป็นพิเศษนั้นไม่ใช่เพราะ

ว่า สิ่งที่ผมเขียนไว้นั้นไม่เคยมีใครพูดมาก่อน แต่มันเป็นเพราะว่า มันพูดถึงเกี่ยวกับกอล์ฟที่เป็นความจริง ที่ยืนหยัดสู้กับกาลเวลามาได้โดยตลอด ผมเคยเห็นเรื่องราวต่างๆ ที่เขียนถึงวงสวิงที่ผมไม่สามารถจะเชื่อได้ว่ามันจะใช้การได้ดีนอกจากโดยบังเอิญ แต่ไม่ว่าจะสำหรับมือใหม่ มือระดับกลาง มือโปร หรือเด็กๆ สิ่งที่ผมกล่าวในหนังสือเล่มนี้ ได้ผ่านการทดลองและทดสอบอย่างเป็นผลสำเร็จมาแล้ว เช้าวันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิปี 1993 ในขณะที่ผมนั่งอยู่ในรถกอล์ฟใต้ต้นไม้ ใกล้ระเบียงที่สโมสรออสติน คันทรี คลับ ผมอยู่กับเพนนี ซึ่งเป็นพยาบาลสาวผู้เข้มแข่งอดทน เธอช่วยขับรถกอล์ฟจากบ้านมายังสโมสรที่อยู่ไม่ห่างนัก ในวันที่คนอายุ 87 ปีอย่างผมรู้สึกสบายดีพอที่จะเดินทางมาได้ ในการมาเยี่ยมสโมสรแต่ละครั้ง ผมจะไม่อยู่นานเกินกว่าชั่วโมงหรือสองชั่วโมง และจะมาไม่มีมากกว่าอาทิตย์ละสามหรือสี่ครั้ง เพราะผมไม่ต้องการให้สมาชิกของสโมสรคิดว่าผม

เป็นผีที่ไม่ยอมจากไปไหนซะที และผมก็ไม่อยากที่จะเข้าไปขัดจังหวะการสอนของครูกอล์ฟเก่งๆ คนอื่นๆด้วย ทั้งๆที่บางครั้งผมก็อยากเข้าไปให้คำแนะนำอะไรแก่เขาบ้าง แต่ผมก็ไม่ทำ แต่ผมก็ไม่อาจปฏิเสธที่จะช่วยเหลือได้เมื่อ “เพื่อนเก่าของผม”ทอม ไคท์ ผู้ทำเงินสูงสุดในประวัติศาสตร์กอล์ฟเดินมายังรถกอล์ฟของผม และขอให้ผมดูเขาพัตต์สักครู่หนึ่ง เขาขอร้องอย่างอายๆ คล้ายกับกลัวว่าผมอาจจะรู้สึกไม่แข็งแรงพอ คำขอร้องของเขาทำให้หัวใจผมเต้นอย่างปีติ ผมใช้เวลาหลายคืนจ้องมองเพดาน คิดถึงสิ่งที่ผมได้เห็นการเล่นของทอม ตอนแข่งในทีวี และภาวนาให้เขามาหาผม หากทอมต้องการ ผมจะฝ่าฝืนกฎของผม ที่ว่าจะไม่ไปสโมสรในวันสุดสัปดาห์ และจะให้เพนนีขับรถไปส่งผมที่กรีนซ้อมเพื่อพบกับทอมในเช้าวันเสาร์และวันอาทิตย์ นอกเหนือไปจากวันพฤหัสและวันศุกร์ ผมรู้ว่าเพนนีจะโกรธมากที่ผมชอบจะดูทอมพัตต์มากกว่าที่จะกินอาหารกลาง

วันที่เธอต้องบัลคับให้ผมกินวันที่เธอต้องบัลคับให้ผมกิน หรือบางทีผมอาจจะนั่งอยู่ในรถกอล์ฟใต้ร่มไม้ชื่นชมกับลมอ่อนๆของฤดูใบไม้ผลิ และคลื่นอันเขียวชอุ่มของสนามกอล์ฟที่สวยงามของเรา โดยที่มีเงาสีน้ำเงินจากน้ำในทะเลสาบออสติน ส่งประกายแวววาวอยู่ข้างล่าง มันเป็นสถานที่ดีและสงบที่ผมรู้จักบนพิภพนี้ และบางทีโปรสาวดาวรุ่งแห่งแอลพีจีเอทัวร์อย่าง ซินดี้ ฟิกเคอเลีย อาจจะมาเยี่ยมและพยายามขอร้องให้ผมช่วยตรวจการทำสโตรคพัตต์ของเธอ แน่นอนผมทำได้ ผมมีความสุขมากในการที่จะได้ช่วยโปรดาวรุ่งอย่าง ซินดี้ มากพอๆกับที่ได้ช่วยดาวดังอย่าง ทอม ไคท์ ดอน มาสเซนเกล แห่งซีเนียทัวร์ได้โทรมาหาผมที่บ้านเมื่อคืนก่อน เพื่อขอบทเรียนเกี่ยวการพัตต์ ผมไม่ได้ยินไม่ค่อยถนัดทางโทรศัพท์ และเฮเลนต้องช่วยแปลให้โดยตะโกนกลับไปกลับมาในขณะที่ผมพยายามที่จะแก้ไขการจับกริพของดอน

ก่อนหน้านี้ “เพื่อนเก่าของผม” อีกคนหนึ่งคือ เบ็น เคร็นชอว์ แชมป์มาสเตอร์ ผู้เติบโตมาพร้อมๆกับ ทอม ไคท์ ในกลุ่มของเด็กๆที่ผมเตยสอนอยู่ที่สโมสรออสติน คันทรี คลับ อันเก่าที่ข้ามเมืองออกไป แวะมาที่บ้านพร้อมกับภรรยาและลูกสาวของเขาเพื่อเยี่ยมเฮเลนและผม เบ็น เป็นนักกอล์ฟผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดคนหนึ่งของวงการโดยธรรมชาติ เมื่อเขายังเด็กผมไม่ปล่อยให้เขาซ้อมมากเกินไป เพราะกลัวว่าเขาอาจจะค้นพบวิธีทำอะไรที่ผิดๆได้ เบ็นมีสนามของเขาเอง ออกแบบโดยตัวเขาเองกับหุ้นส่วนที่ บาร์ทัน ครีก คันทรี คลับ ห่างจากเราไปเพียงขับรถ 10 นาที ผมมีความสุขมากเมื่อเขาแวะมาเยี่ยม มานั่งเล่นที่บ้านหรือไม่ก็เมื่อเขาโทรทางไกลมาจากการแข่งขันบางรายการ เบ็น ลากลับไปไม่นานก็มีคนมาเยี่ยมอีก คราวนี้เป็นสมาชิกคนหนึ่งของเราชื่อ กิล ไคเคนดัล พานายพลอากาศเอก โรบิน โอลด์ส มาด้วย ทั้งสองถามว่าผมพอจะสอนเขาบนพรมจากรถเข็นของ

ผมได้ไหม เขาทั้งสองกำลังจะเข้าแข่งขัน ท่านนายพลเพิ่งเคยออกรอบสองสามหนเท่านั้นเอง ผมจะสอนเขาได้ไหมในห้องรับแขกภายในครึ่งชั่วโมง นายพลโอลด์ส เป็นคนที่ร่าเริง หน้าอกหนาปึ้ก เคยเป็นดาราอเมริกันฟุตบอลสมัยเรียนที่เวสท์ป้อยน์ท มีกล้ามเนื้อใหญ่มากอย่างที่ บ็อบบี้ โจนส์ เคยพูดไว้ว่า อาจใช้งอเหล็กทั้งแท่งได้ แต่ไม่มีประโยชน์อะไรเลยในการใช้สวิงไม้กอล์ฟ ผมให้นายพลจับกริพแบบสตรอง และสอนให้เขาสวิงในวงที่สั้นๆมากๆ เอาแค่ระดับเอวข้าวหนึ่งไปยังเอวอีกข้างหนึ่ง ท่านเป็นคนมีกล้ามเนื้อมากไปที่จะทำสวิงเต็มวง แต่ก็แข็งแรงมากพอที่จะตีลูกออกไปได้ระยะดีจากการสวิงสั้นๆ เขาอาจทำแต้มให้ต่ำกว่า 100 ไม่ได้ในการแข่งขัน แต่เขาจะทำได้เมื่อออกรอบเล่นตามปกติ เมื่อท่านนายพลกับเพื่อนกลับไปแล้ว เฮเลนกับเพนนีต่างก็รุมด่าผม เธอบอกว่าผมหักโหมมากเกินไป เพราะก่อนที่เบ็นจะมาเยี่ยม มรเด็กสาวคนหนึ่งที่หวังจะได้เข้าร่วมแข่งขันใน

ทีมของมหาวิทยาลัยเท็กซัส ได้มาพูดกับผมเกี่ยวกับการพัฒนาฝีมือของเธอ และผมได้ซักถามเธอเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง จริงอยู่ผมอ่อนเพลียเมื่อเช้าตรู่ แต่ได้กลายมาเป็นย่ำค่ำที่ทำให้จิตใจของผมตื่นเต้น หัวใจของผมปีติ ไม่มีอะไรที่ให้ความสุขแก่ผมมากไปกว่าการสอนกอล์ฟ ผมมีความสุขในการที่หลอกล่อให้ลูกศิษย์ที่เริ่มหัดกอล์ฟวันแรกซึ่งเป็นหญิงสาวจากปารีสให้ตีลูกกอล์ฟให้ลอยได้สำเร็จ เพื่อว่าเธอจะได้กลับไปฝรั่งเศส เล่นกอล์ฟกับสามีของเธอได้ มากพอๆกับที่ผมได้จากการได้ดูความเจริญก้าวหน้าของนักกอล์ฟมือดีทุกคนที่ผมโชคดีมากพอที่จะได้รู้จัก เมื่อนักเรียนคนหนึ่งในกลุ่มที่ไม่ค่อยจะเก่งนัก ที่อยู่ภายใต้การควบคุมดูแลของผมได้ตีช็อตอันวิเศษสุดออกไปได้ ผมจะพูดว่า “ผมหวังว่าช็อตนี้คงจะทำให้เธอมีความสุขเท่าๆกับที่ผมมี” ผมจะรู้สึกดีใจมากที่สามารถช่วยเขาได้ ทุกครั้งที่ผมพบว่า มีอะไรที่เกี่ยวกับการสวิงหรือท่ายืนหรือสภาวะทางจิตที่

พิสูจน์ได้แล้วว่า เป็นผลสำเร็จที่คงเส้นคงวาสม่ำเสมอ ผมจะบันทึกไว้ในหนังสือเล่มเล็กสีแดงของผม บางครั้งผมจะเสริมความประทับใจจากแชมป์ต่างๆ ที่ผมรู้จักด้วยเช่น จากวอลเตอร์ เฮเกน และ บ็อบบี้ โจนส์ ไปจนถึงเบ็น โฮแกน ไบรอน เนลสัน และ แซม สนีด ไปหา แจ็ค นิคลอส และ อาร์โนลด์ พาลเมอร์ ไปหา ไคทร์ และ เคร็นชอว์ และนักกอล์ฟมือเด่นคนอื่นๆ ผมชอบจะสอนด้วยภาพ คำพังเพย และคำเปรียบเทียบ ที่จะปลูกฝัง “เมล็ด” ของการตีช็อตเข้าไปในจิตใจมากกว่า และสิ่งเหล่านี้ก็เช่นกันจะเข้าไปอยู่ในหนังสือเล่มนี้ด้วย หากว่ามันได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นผลสำเร็จ นักเขียนอาชีพหลายคนได้มาถามในระหว่างอาชืพการเป็นครูสอนอันยาวนานของผมว่า พวกเขาจะเขียนหนังสือแทนผมเกี่ยวกับวิธีการเล่นกอล์ฟจะได้ไหม ผมจะปฏิเสธอย่างสุภาพเสมอ เหตุผลข้อหนึ่งคือ ผมไม่เคยคิดว่าตัวผมเป็นผู้ปราดเปรื่องแต่ประการใด ผมเป็นนักเรียนและครูของกีฬานี้ที่ต่ำต้อย สิ่งที่ผมได้เรียนรู้มาไม่ใช่เพื่อมา

ถีบตัวเองให้เด่นขึ้นในสายตาของสาธารณชน ผมไม่เคยสนใจในเรื่องเงิน สิ่งที่ผมรู้มาจะใช้ร่วมกันเฉพาะนักเรียนของผมเท่านั้น และสุดท้ายความรู้เหล่านี้จะตกเป็นของลูกชายทินสลี่ และลูกสาวของผม แต่ในเช้าตรู่ของฤดูใบไม้ผลิอันสดชื่นวันนี้ อย่างที่ผมกล่าวแล้วในตอนต้น กระรอกวิ่งเล่นบนหญ้ารอบๆล้อรถของผม พร้อมทั้งนกดำเป็นมันวับ เล่นอยู่บนกิ่งไม้เหนือหัวผม ผมกำลังนั่งเหม่อคิดสับสนไปมาว่าผมเป็นคนเห็นแก่ตัวหรือเปล่า บางทีมันอาจจะผิดที่กักตุนความรู้ที่ได้สะสมมานาน บางทีการที่ผมได้มีชีวิตอยู่มาถึง 87 ปี และได้มีอาชีพที่วิเศษสุด อาจเป็นเพื่อว่าผมควรจะถ่ายทอดความรู้ที่ผมได้เรียนรู้มาต่อไปยังทุกๆคน ของขวัญที่ผมได้รับมานี้ ไม่ได้ถูกให้มาเพื่อเก็บเป็นความลับ นักเขียนผู้หนึ่งคือ บัด เชรค อาศัยอยู่ที่เนินเขาใกล้สโมสร ได้มาเยี่ยมผมที่ใต้ต้นไม้ในเช้าวันพิเศษวันนี้

เพนนีลุกจากที่ของเธอในรถให้บัดนั่ง เราพูดกันสองสามนาทีถึงน้องชายของเขา ซึ่งเคยเป็นศิษย์ของผมคนหนึ่งในช่วงเวลา 33 ปีที่ผมเป็นโค้ชกอล์ฟที่มหาวิทยาลัยเท็กซัส จากนั้นทุกอย่างก็ระเบิดออกจากตัวผม ผมบอกว่า “ผมอยากจะให้คุณดูอะไรอย่างหนึ่งที่ไม่เคยมีใครนอกจากทินสลี่จะได้อ่าน” ผมไขกุญแจเปิดลังเก็บเอกสาร และส่งหนังสือเล่มเล็กสีแดงของผมให้เขา ผมถามเขาว่า เขาพอที่จะช่วยจัดการให้มันเข้ารูปเข้าร่างที่จะพิมพ์ออกมาได้ไหม? บัด เข้าไปในร้านกอล์ฟ และพาทินสลี่มาหาผมที่รถ ผมถามทินสลี่ว่าเขาคิดว่าเราควรจะให้คนอื่นๆ จำนวนมากได้มีส่วนร่วมในหนังสือของเรามากกว่าเราสองคนนี้ไหม?

ทินสลี่ มีรอยยิ้มอย่างกว้างขวางบนใบหน้าของเขา และบอกว่า “ผมได้คอยและหวังว่าพ่อจะพูดอย่างนี้ออกมานานแล้ว” ดังนั้นในเช้าวันนั้นภายใต้ร่มไม้ เราได้เปิดหนังสือเล่มเล็กสีแดงของผม ฮาร์วีย์ เพนิค

ยากอล์ฟ เมื่อผมบอกให้คุณกินแอสไพริน ขอได้โปรดอย่ากินมันหมดขวด ในการสวิงกอล์ฟ การปรับเปลี่ยนเล็กๆ น้อยๆ สามารถทำให้เกิดความแตกต่างอย่างมหาศาลได้ แต่แนวโน้มตามธรรมชาติมีอยู่ว่า การเริ่มทำการปรับเปลี่ยนเล็กๆ น้อยๆ อันนำความสำเร็จมาให้นั้น มักจะมากเกินไปอยู่เรื่อยๆ คือทุกคนพยายามทำมันให้ดีขึ้นอยู่เรื่อยๆ จนมากเกินไป ในไม่ช้าคุณก็หลงและสับสนอีก บทเรียนและคำสอนไม่ใช่มีไว้เพื่อมาใช้แทนที่การฝึกซ้อม แต่เพื่อทำให้การฝึกซ้อมมีผลคุ้มค่า

อะไรคือปัญหา เมื่อจะสอนหรือจะเรียนว่ามีอะไรผิดในวงสวิง ประการแรกขอให้ตัดสินว่าจุดที่ผิดนั้นเป็นวงสวิงหรือเปล่า หรือว่าจุดที่ผิดนั้นคือ มุมของหน้าไม้ตอนปะทะลูก

หน้าไว (Looking up) หน้าไว เป็นคำแก้ตัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่คนคิดขึ้นมาเพื่ออธิบายช็อตที่ตีเสียออกไป ในเวลาที่คุณเงยหน้าขึ้น คุณได้ทำความผิดพลาดที่ทำให้ช็อตนั้นเสียออกไปแล้ว เมื่อผมบอกให้นักเรียนจับตามองที่ลูก เจตนาก็เพื่อให้เขามีอะไรบางอย่างที่จะคิดถึงเท่านั้นเอง มีนักกอล์ฟมือเยี่ยมสามหรือสี่คนเท่านั้น ที่บอกผมว่า เขาสามารถมองเห็นลูกตอนหน้าไม้ปะทะลูก สุดยอดฝีมืออย่าง เบ็น โฮแกน ก็ยังมองไม่เห็นลูกตอนปะทะหน้าไม้ เขาบอกได้แต่เพียงว่า ลูกกอล์ฟได้หายไปจากสายตาของเขาในช่วงใดช่วงหนึ่งของการดาวน์สวิง

ตำแหน่งของมือ ตอนจรดแอ็ดเดรสผมอยากที่จะเห็นมือทั้งสองของคุณอยู่มาตรงด้านในของต้นขาซ้าย ในการตีทุกช็อตยกเว้นหัวไม้ 1 เมื่อใช้ไดรเวอร์ ผมอยากเห็นมือทั้งสองของคุณอยู่ตรงกับซิปกางเกง หากว่ามันจะต้องเคลื่อนเล็กน้อยไปทางหลังลูกตอนจรดแอ็ดเดรสก็ถือว่าใช้ได้ มันจะช่วยให้เกิดการตีกระทบตอนหน้าไม้เริ่มเหินขึ้น

ไม้ 3 อันที่สำคัญที่สุด เฮอร์เบิร์ต วอเรน วินด์ นักเขียนเกี่ยวกับกอล์ฟที่เชี่ยวชาญและมีลีลามาหาผมที่สโมสรและถามผมว่า ผมคิดว่าไม้ที่สำคัญที่สุดสามอันในถุงกอล์ฟเรียงลำดับกันมีอะไรบ้าง ผมบอกว่า พัตเตอร์ ไดรเวอร์ และพิทชิ่ง เวดจ์ เฮิร์บบอกว่า เขาเคยถามคำถามเดียวกันนี้กับเบ็น โฮแกน และเบ็นก็ตอบว่า ไดรเวอร์ พัทเตอร์ และพิทชิ่ง เวดจ์ เหตุผลของผมคือว่า ตามปกติคุณใช้ไดรเวอร์ตี 14 ครั้ง ในการเล่น 18 หลุม แต่ในวันเดียวกันนั้นคุณอาจต้องพัตต์ถึง 23-25 ครั้งที่อยู่นอกเขต “กิ๊ฟ” ลูกพัตต์ 5 ฟุต นุบ 1 แต้ม เท่ากับลูกไดรฟ 270 หลา แต่การพัตต์อาจจะมีความสำคัญต่อการทำแต้มของคุณมากกว่า ในทางจิตวิทยา ไดรเวอร์มีความสำคัญมาก หากคุณทีออฟออกไปดี มันจะทำให้คุณมีความเชื่อมั่นอย่างเต็มเปี่ยม แต่หากคุณไดรฟลูกเข้าป่าไปสักสองครั้ง ความมั่นใจของคุณก็

จะสั่นคลอน แต่ไม่มีอะไรจะมีความสำคัญทางจิตวิทยามากไปกว่าการพัตต์ลูกลงหลุม การพัตต์ลูกลงหลุมทำให้ความเชื่อมั่นคุณพุ่งขึ้นสูง และมันทำลายขวัญคู่ต่อสู้ของคุณ นักพัตต์ที่ดีสามารถสู้ใครๆก็ได้ นักพัตต์ที่เลวไม่มีทางสู้ใครได้เลย ในป่ามีแต่ลูกกอล์ฟของนักตีไกล

คัมภีร์สีแดง Harvey Penick’s Little Red Book