łac. sanatio – uzdrowienie

1. łac. sanatio – uzdrowienie

2. Postępowanie sanacyjne 1) umożliwia dłużnikowi zawarcie układu po sporządzeniu i zatwierdzeniu spisu wierzytelności 2) umożliwia dłużnikowi przeprowadzenie działań sanacyjnych 3) może być prowadzone bez względu na to, czy suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem przekracza czy nie przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem

3. Działaniami sanacyjnymi są czynności prawne i faktyczne, które zmierzają do poprawy sytuacji ekonomicznej dłużnika i mają na celu przywrócenie dłużnikowi zdolności do wykonywania zobowiązań, przy jednoczesnej ochronie przed egzekucją (art. 3 ust. 6 Pr. Rest.).

4. „Warto przy tym zaznaczyć, że postępowanie sanacyjne posługuje się konstrukcjami charakterystycznymi dla upadłości (legitymacja czynna wierzyciela – art. 283 Pr. Rest., następujące zasadniczo odebranie zarządu własnego – art. 288 Pr. Rest., prawo do odstępowania od umów – art. 298 Pr. Rest., bezskuteczność czynności – art. 304 i n. Pr. Rest., sprzedaż majątku ze skutkiem sprzedaży egzekucyjnej – art. 323 ust. 3 Pr. Rest.), tworząc pomost pomiędzy restrukturyzacją a klasyczną postacią upadłości”. A.J. Witosz, [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, red. A. Torbus, A. Witosz, A.J. Witosz

5. W postępowaniu o otwarcie postępowania sanacyjnego sąd możezabezpieczyć majątek dłużnika przez ustanowienie tymczasowego nadzorcy sądowego, do którego stosuje się odpowiednio przepisy o nadzorcy sądowym, z wyłączeniem przepisów art. 42-46 Pr. Rest., albo przez ustanowienie tymczasowego zarządcy, do którego stosuje się odpowiednio przepisy o zarządcy, z wyłączeniem przepisów art. 55-59 Pr. Rest. oraz art. 61 i art. 62 Pr. Rest. (art. 286 ust. 1 zd. 1 Pr. Rest.).

6. postępowanie o otwarcie przyśpieszonego postępowania układowego postępowanie o otwarcie postępowania układowego postępowanie o otwarcie postępowania sanacyjnego postępowanie o zatwierdzenie układu tymczasowy nadzorca sądowy / tymczasowy zarządca tymczasowy nadzorca sądowy

7. Do zawieszenia postępowania egzekucyjnego oraz wynagrodzenia tymczasowego nadzorcy sądowego oraz tymczasowego zarządcy przepisy art. 268 ust. 2-4 i 6-9 Pr. Rest. stosuje się odpowiednio (art. 286 ust. 2 Pr. Rest.).

8. Ze stosowanego odpowiednio art. 268 ust. 2-4 i 6-9 Pr. Rest. wynika m. in., że: - sąd może, na wniosek dłużnika, tymczasowego nadzorcy sądowego albo tymczasowego zarządcy, zawiesić postępowania egzekucyjne prowadzone w celu dochodzenia należności objętych z mocy prawa układem oraz uchylić zajęcie rachunku bankowego, jeżeli jest to niezbędne do osiągnięcia celów postępowania sanacyjnego; uchylając zajęcie rachunku bankowego, sąd ustanawia tymczasowego nadzorcę sądowego, jeżeli wcześniej nie został ustanowiony, - dyspozycje dłużnika dotyczące środków na rachunku bankowym, którego zajęcie uchylono, wymagają zgody tymczasowego nadzorcy sądowego.

9. Sąd zawiesza postępowanie z urzędu, jeżeli ustanowiono zarządcę tymczasowego w postępowaniu o otwarcie postępowania sanacyjnego, a postępowanie dotyczy majątku objętego zabezpieczeniem (art. 174 § 1pkt 5 KPC).

10. Sąd postanowi podjąć postępowanie z urzędu z chwilą ustalenia osoby pełniącej funkcję zarządcy tymczasowego (art. 180 § 1 pkt 5 lit. c KPC). Sąd wezwie zarządcę tymczasowego do udziału w sprawie (art. 174 § 3 KPC).

11. „Może to być niesprawdzona wiadomość; sąd nie musi dysponować fizycznie postanowieniem o otwarciu postępowania i ograniczeniu dłużnika w zarządzie lub też ustanowieniu tymczasowego zarządcy w postępowaniu zabezpieczającym, wystarczy, że taki zarzut podniesie jedna ze stron postępowania. Sąd zawiesi postępowanie i zwróci się do właściwego sądu rejonowego – sądu gospodarczego (wydziału ds. upadłościowych i restrukturyzacyjnych) o przesłanie odpisu postanowienia, w którym pozbawiono dłużnika zarządu. Po otrzymaniu takiego postanowienia sąd podejmie postępowanie i następnie wezwie zarządcę (tymczasowego zarządcę), określonego z imienia i nazwiska […], do udziału w sprawie”. A. Malmuk-Cieplak, [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, red. A. Torbus, A. Witosz, A.J. Witosz

12. Wniosek o otwarcie postępowania sanacyjnego powinien spełniać wymogi formalnewskazane w art. 284 ust. 1 Pr. Rest. Przepisy art.228 i art. 229 Pr. Rest. stosuje się odpowiednio (art. 284 ust. 3 Pr. Rest.). Ze stosowanego odpowiednio art. 228 ust. 1 Pr. Rest. wynika, że wraz z wnioskiem o otwarcie postępowania układowego dłużnik składa na piśmie oświadczenie, że informacje zawarte we wniosku i załącznikach są prawdziwe i zupełne.

13. Jeżeli wniosek o otwarcie postępowania sanacyjnego zgłasza wierzyciel przepisów art. 284 ust. 1 pkt 3-8 i ust. 2 Pr. Rest. nie stosuje się. Wniosek wierzyciela powinien wskazywać okoliczności uzasadniające wniosek, a ponadto zawierać uprawdopodobnienie jego wierzytelności(art. 284 ust. 4 zd. 1 i 2 Pr. Rest.).

14. „Do wniosku wierzyciela nie stosuje się art. 284 ust. 3 Pr. Rest., a zatem nie stosuje się odpowiednio art. 228 i 229 Pr. Rest.”. P. Filipiak, [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, red. A. Hrycaj, P. Filipiak

15. Do rozpoznania wniosku o otwarcie postępowania sanacyjnego przepis art. 270 Pr. Rest. stosuje się odpowiednio (art. 288 ust. 1 Pr. Rest.). Ze stosowanego odpowiednio art. 270 Pr. Rest. wynika, że: - sąd rozpoznaje wniosek o otwarcie postępowania układowego na posiedzeniu niejawnym, - wniosek o otwarcie postępowania sanacyjnego rozpoznaje się w terminie dwóch (2) tygodni od dnia złożenia wniosku, chyba że istnieje konieczność wyznaczenia rozprawy; w takim przypadku wniosek rozpoznaje się w terminie sześciu (6) tygodni.

16. Do zażalenia na postanowienie w przedmiocie otwarcia postępowania sanacyjnego przepisy art. 236 i art. 237 Pr. Rest. stosuje się odpowiednio(art. 290 Pr. Rest.).

17. Ze stosowanych odpowiednio art. 236 ust. 1 oraz art. 237 ust. 1 Pr. Rest. wynika, że: - na postanowienie o odmowie otwarcia postępowania układowego zażalenie przysługuje wyłącznie wnioskodawcy, - na postanowienie o otwarciu postępowania zażalenie przysługuje wierzycielowi wyłącznie w części dotyczącej jurysdykcji sądów polskich.

18. Ze stosowanego odpowiednio art. 236 ust. 2 Pr. Rest. wynika, że sąd drugiej instancji nie może orzec o otwarciu postępowania. Orzeczenie o otwarciu postępowania musi bowiem podlegać kontroli instancyjnej. Ponadto zgodnie z art. 202 Pr. Rest. od postanowienia sądu drugiej instancji skarga kasacyjna nie przysługuje.

19. postanowienie o otwarciu postępowania sanacyjnego zażalenie postanowienie o uchyleniu postanowienia sądu I instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania postanowienie o oddaleniu zażalenia postanowienie o zmianie postanowienia sądu I instancji

20. postanowienie o odmowie otwarcia postępowania sanacyjnego zażalenie postanowienie o uchyleniu postanowienia sądu I instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania postanowienie o zmianie postanowienia sądu I instancji poprzez otwarcie postępowania sanacyjnego postanowienie o oddaleniu zażalenia

21. Uwzględniając wniosek o otwarcie postępowania sanacyjnego, sąd wydaje postanowienie o otwarciu postępowania sanacyjnego, do którego przepisy art. 233 i art. 234 Pr. Rest. stosuje się odpowiednio, przy czym sąd odbiera zarząd własny dłużnikowi i wyznacza zarządcę (art. 288 ust. 2 Pr. Rest.). Do postanowienia w przedmiocie otwarcia postępowania sanacyjnego przepis art. 235 Pr. Rest. stosuje się odpowiednio (art. 289 ust. 1 Pr. Rest.).

22. Ze stosowanego odpowiednio art. 233 Pr. Rest. wynika, że w postanowieniu o otwarciu postępowania układowego sąd m. in. wyznacza sędziego-komisarza. Dłużnik we wniosku o otwarcie sanacyjnego może wskazać osobę lub spółkę do pełnienia funkcji zarządcy na zasadach określonych w art. 51 ust. 2 Pr. Rest.

23. W postępowaniu sanacyjnym (także w przyśpieszonym postępowaniu układowym i postępowaniu układowym) może zostać ustanowiony fakultatywny organ postępowania restrukturyzacyjnego, jakim jest rada wierzycieli. Radę wierzycieli ustanawia oraz powołuje i odwołuje jej członków sędzia-komisarz z urzędu albo na wniosek (art. 121 ust. 1 Pr. Rest.). Jeżeli rada wierzycieli nie została ustanowiona, czynności zastrzeżone dla rady wierzycieli wykonuje sędzia-komisarz (art. 139 ust. 1 Pr. Rest.).

24. W postępowaniu restrukturyzacyjnym dłużnik sprawuje zarząd własny swoim majątkiem, chyba że został ustanowiony zarządca(art. 67 ust. 1 zd. 1 Pr. Rest.). Czynności prawne dokonane przez dłużnika dotyczące mienia, wobec którego dłużnik utracił prawo zarządu, są nieważne(art. 67 ust. 2 Pr. Rest.).

25. W sprawach dotyczących masy sanacyjnej zarządca dokonuje czynności w imieniu własnym na rachunek dłużnika (art. 53 ust. 1 Pr. Rest.). Zarządca nie odpowiada za zobowiązania zaciągnięte w sprawach dotyczących masy sanacyjnej (art. 53 ust. 2 Pr. Rest.).

26. „Zarządca przymusowy [także zarządca – przyp. P.B.], podobnie jak syndyk, występuje w roli tzw. strony zastępczej, gdyż wprawdzie występuje we własnym imieniu, lecz nie na własny rachunek. W kontekście przedstawionych praw i obowiązków można uznać, iż zarządca działa jako zastępca pośredni”. I. Gil, [w:] Prawo restrukturyzacyjne i upadłościowe. System Prawa Handlowego. Tom 6, red. A. Hrycaj, A. Jakubecki, A. Witosz

27. „W wyniku działania zarządcy na rachunek dłużnika nie ma potrzeby przenoszenia – w drodze osobnej czynności – tego, co uzyskał zarządca, gdyż skutki działania zarządcy od razu (z mocy samego prawa) odnoszą się do majątku dłużnika”. R. Adamus, Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz

28. Zarządca składa sędziemu-komisarzowi sprawozdaniaze swoich czynnościza każdy miesiąc kalendarzowy pełnienia funkcji (art. 31 ust. 1 Pr. Rest.).

29. Zarządca składa sędziemu-komisarzowi co miesiąc kalendarzowysprawozdanie rachunkowe(art. 32 ust. 1 zd. 1 Pr. Rest.). Sędzia-komisarz zatwierdza sprawozdanie rachunkowe, odmawia uznania określonego wydatku lub dokonuje odpowiedniego sprostowania oraz orzeka o zwrocie do masy sanacyjnej kwoty niezatwierdzonej (art. 32 ust. 3 Pr. Rest.).

30. „Odmowa zatwierdzenia danego wydatku nie rodzi konsekwencji w sferze prawa cywilnego materialnego w relacji pomiędzy dłużnikiem a osobą trzecią. Postanowienie sędziego-komisarza nie ma wpływu na skuteczność danej czynności prawnej, w szczególności nie stanowi warunku rozwiązującego dla tej czynności ani nie rodzi skutków odstąpienia od umowy. Odmowa zatwierdzenia dotyczy wyłącznie stosunku między dłużnikiem a zarządcą. Pośrednio dotyczy ona oczywiście interesu wierzycieli w postępowaniu”. P. Filipiak, [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, red. A. Hrycaj, P. Filipiak

31. „Wydaje się przy tym, że sędzia-komisarz nie powinien ingerować i podważać zasadności wydatków związanych z prowadzoną przez zarządcę działalnością operacyjną dłużnika. Trudno sobie wyobrazić sytuację, w której zarządca zostaje zobowiązany do zwrotu kwoty wydatkowanej na zakup energii elektrycznej potrzebnej do produkcji wyrobów dłużnika. Odmowa zatwierdzenia określonych wydatków będzie z reguły dotyczyła wydatków związanych z działalnością administracyjną zarządcy w postępowaniu restrukturyzacyjnym albo w przypadku niegospodarności zarządcy przejawiających się przez zawyżone w niczym nieuzasadniony sposób koszty działalności gospodarczej”. P. Filipiak, [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, red. A. Hrycaj, P. Filipiak

32. Prawomocne postanowienie zobowiązujące zarządcę do zwrotu do masy sanacyjnej kwoty niezatwierdzonej stanowi tytuł egzekucyjny przeciwko zarządcy (art. 32 ust. 5 Pr. Rest.).

33. W jaki sposób wykonać przymusowo tytuł wykonawczy przeciwko zarządcy, gdy ten dobrowolnie nie zwraca kwoty do masy sanacyjnej?

34. Po wykonaniu wszystkich obowiązków zarządca składa sprawozdanie końcowe, które obejmuje co najmniej wskazanie, w jakim stopniu został zrealizowany plan restrukturyzacyjny oraz czy zarządca wydał dłużnikowi cały majątek i dokumenty (art. 33 ust. 1 Pr. Rest.). Sprawozdanie końcowe zatwierdza sąd. Sąd odmawia zatwierdzenia sprawozdania końcowego w całości lub części, jeżeli zarządca dokonał czynności niezgodnych z prawem lub skutkujących pokrzywdzeniem wierzycieli lub dłużnika albo mimo wezwania nie wykonał w zakreślonym terminie wszystkich obowiązków (art. 33 ust. 2 Pr. Rest.).

35. Zarządca niezwłocznie obejmuje zarząd masą sanacyjną, zarządza nią, sporządzaspis inwentarza wraz z oszacowaniem oraz sporządza i realizujeplan restrukturyzacyjny (art. 52 ust. 1 Pr. Rest.). Przepisy art. 36 ust. 2 i 3 oraz art. 40 Pr. Rest. stosuje się odpowiednio (art. 52 ust. 3 Pr. Rest.).

36. Ze stosowanego odpowiednio art. 40 Pr. Rest. wynika, że do czynności zarządcy należy w szczególności: 1) zawiadomienie wierzycieli o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego, 2) ocena propozycji układowych, w tym, w razie potrzeby, doradztwo w zakresie ich zmiany w celu zapewnienia zgodności z prawem i możliwości ich wykonania, 3) podejmowanie działań w celu złożenia przez wierzycieli możliwie największej liczby ważnych głosów,

37. 4) udziałw zgromadzeniu wierzycieli, 5) złożenie opinii o możliwości wykonania układu, 6) sporządzenie planu restrukturyzacyjnego, 7) sporządzenie spisu wierzytelności.

38. Zarządca w porozumieniu z dłużnikiem składa sędziemu-komisarzowi plan restrukturyzacyjny w terminie trzydziestu (30) dni od dnia otwarcia postępowania sanacyjnego. Jeżeli zarządca nie porozumie się z dłużnikiem co do treści planu, składa plan, dołączając zastrzeżenia dłużnika i uzasadnienie przyczyn, dla których tych zastrzeżeń nie uwzględnił (art. 313 ust. 1 Pr. Rest.). W uzasadnionych przypadkach termin do złożenia planu restrukturyzacyjnego może zostać przedłużony przez sędziego-komisarza do trzech (3) miesięcy (art. 313 ust. 2 Pr. Rest.).

39. Zarządca realizuje plan restrukturyzacyjny po zatwierdzeniu przez sędziego-komisarza (art. 316 Pr. Rest.).

40. „W odróżnieniu od pozostałych postępowań, plan restrukturyzacyjny w postępowaniu sanacyjnym podlega zatwierdzeniu przez sędziego-komisarza”. P. Filipiak, [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, red. A. Hrycaj, P. Filipiak

41. Zarządca sporządza i składa sędziemu-komisarzowi spis wierzytelności w terminie trzydziestu (30) dni od dnia otwarcia postępowania sanacyjnego (art. 320 Pr. Rest.).

42. Sędzia-komisarz zwołuje zgromadzenie wierzycieli w celu głosowania nad układem niezwłocznie po zrealizowaniu całości lub części planu restrukturyzacyjnego przewidzianej do wykonania w toku postępowania sanacyjnego, nie później jednak niż przed upływem dwunastu (12) miesięcy od dnia otwarcia postępowania sanacyjnego (art. 321 ust. 1 Pr. Rest.).

43. Jeżeli w terminie, o którym mowa w art. 321 ust. 1 Pr. Rest., nie został zatwierdzony spis wierzytelności lub nie została zakończona procedura uzyskiwania zgody na udzielenie pomocy publicznej, sędzia-komisarz zwołuje zgromadzenie wierzycieli w celu głosowania nad układem niezwłocznie po zatwierdzeniu spisu wierzytelności lub zakończeniu procedury uzyskiwania zgody na udzielenie pomocy publicznej (art. 321 ust. 2 Pr. Rest.).

44. Zgodnie z art. 91 ust. 1 Pr. Rest. w postępowaniu układowym oraz postępowaniu sanacyjnym w terminie dwóch (2) tygodni od dnia obwieszczenia o dacie złożenia spisu wierzytelnościuczestnicy postępowania mogą złożyć do sędziego-komisarza sprzeciw co do umieszczenia wierzytelności w spisie wierzytelności. Dłużnik może złożyć sprzeciw, o ile spis wierzytelności nie jest zgodny z jego oświadczeniem, o którym mowa w art. 86 ust. 2 pkt 9 Pr. Rest. Jeżeli dłużnik nie złożył oświadczenia, może złożyć sprzeciw tylko w przypadku, gdy wykaże, że nie złożył oświadczenia z przyczyn od niego niezależnych.

45. W terminie, o którym mowa w art. 91 ust. 1 Pr. Rest., dłużnik lub wierzyciel, który nie został umieszczony w spisie wierzytelności, może złożyć sprzeciw co do pominięcia wierzytelności w spisie wierzytelności (art. 91 ust. 2 Pr. Rest.).

46. Zgodnie z art. 92 ust. 1 Pr. Rest. sprzeciw powinien odpowiadać wymogom formalnym pisma procesowego, a ponadto wskazywać pominiętą lub zaskarżoną wierzytelnośćoraz zawierać wniosek co do pominięcia lub umieszczenia wierzytelności w spisie wierzytelności wraz z uzasadnieniem i wskazaniem dowodów na jego poparcie. Sprzeciw co do pominięcia wierzytelności w spisie wierzytelności powinien ponadto spełniać wymogi formalne, o których mowa w art. 92 ust. 2 Pr. Rest.

47. Sędzia-komisarz, zastępca sędziego-komisarza lub wyznaczony sędzia rozpoznaje sprzeciw na posiedzeniu niejawnymw terminie dwóch (2) miesięcy od dnia jego wniesienia (art. 95 ust. 1 Pr. Rest.). Jeżeli sędzia-komisarz, zastępca sędziego-komisarza lub wyznaczony sędzia uzna za potrzebne wyznaczenie rozprawy, zawiadamia o niej nadzorcę sądowego albo zarządcę, dłużnika oraz wierzyciela, który złożył sprzeciw, i wierzyciela, którego wierzytelności sprzeciw dotyczy. Niestawiennictwo tych osób, nawet usprawiedliwione, nie wstrzymuje wydania postanowienia (art. 95 ust. 2 Pr. Rest.).

48. Na postanowienie w przedmiocie sprzeciwu zażalenie przysługuje dłużnikowi,nadzorcy sądowemu (w przypadku postępowania układowego) albo zarządcyorazwierzycielom (art. 95 ust. 5 Pr. Rest.).

50. Po uprawomocnieniu się postanowienia uwzględniającego sprzeciw w spisie wierzytelności dokonuje się zmian w zakresie określonym w postanowieniu (art. 96 Pr. Rest.).