Księżyce układu słonecznego

1. Księżyce układu słonecznego

2. Powstawanie księżyców Powstało wiele różnych teorii na temat ich powstawania. Często, teorie te były bardzo do siebie podobne. Podstawowo, można je podzielić na trzy tezy: Teza I W planetę uderzyło kiedyś ogromne ciało kosmiczne. Kawałki planety rozproszyły się wokół niej, tworząc pierścień. Po pewnym czasie, okruchy materii zaczęły się powoli scalać w jedną całość, aż w końcu utworzył się księżyc.

3. Powstawanie księżyców Teoria II W pobliżu danej planety znalazło się ogromne ciało niebieskie z innej części Układu Słonecznego. Pole grawitacyjne planety przechwyciło je, i tak krąży ono wokół niej jako satelita. Teoria III Zarówno dana planeta, jak i jej księżyc, powstały kondensując się z wielkiej mgławicy, która niegdyś otaczała Słońce, i z której powstała cała reszta planet i księżyców Układu Słonecznego.

4. Ziemski Księżyc Ciekawą cechą księżyca są morza zastygniętej lawy, które sprawiają, że tarcza Księżyca przypomina twarz. Z wyglądu, bardzo przypomina Merkurego - ma powierzchnie usianą gęsto kraterami i także brak mu atmosfery. Jeden jego obrót wokół osi trwa tyle, co okrążenie planety, dlatego jedna z jego półkul jest dla nas nie widoczna Odległy od nas o ok. 384 400 km

5. Marsjański Deimos i Phobos Phobos i Deimos to dwie bryły o średnicach Wynoszących: 22km (Phobos) i 12km (Deimos). Te księżyce są tak małe, że nie mają regularnego kształtu kuli, jaki mogą przybrać ciała o dużej masie. Sądzi się, że są one planetoidami przechwyconymi przez Marsa . Deimos krąży w odległości 23500 km od Marsa, a jeden obieg zajmuje mu 30 godzin 18 minut. DEIMOS PHOBOS Phobos obiega Marsa w odległości 9400km, a czas jego obiegu wynosi 7 godzin 20 minut. Mars przyciąga nieustannie Phobosa ku sobie, co za ok.30 milionów lat zaowocuje zderzeniem księżyca z planetą.

6. CarpoS/2003 J12EuporieS/2003 J3S/2003 J18OrthosieEuantheHarpalykePraxidikeThyoneS/2003 J16MnemeIocasteHelikeCarpoS/2003 J12EuporieS/2003 J3S/2003 J18OrthosieEuantheHarpalykePraxidikeThyoneS/2003 J16MnemeIocasteHelike Metis AdrasteaAmaltheaThebeIoEuropaGanymedeCallistoThemistoLedaHimaliaLysitheaElaraS/2000 J11 63 księżyce Jowisza   Europa posiada niewielką aktywność powierzchniową. Księżyc ten jest bardzo mocno popękany. Nie zaobserwowano jednak dotychczas żadnego krateru na jego powierzchni, wynika z tego, że Europa regeneruje swoją powierzchnię. Pozwala nam to przypuszczać, że pod jego powierzchnią znajduje się woda w stanie ciekłym, co z dużym prawdopodobieństwem oznacza ŻYCIE. Io posiada jedną z najbardziej barwnych powierzchni wśród księżyców. Przeważająca barwa żółta jest efektem wysokiej zawartości siarki, która jest produktem wulkanów. Na Io, podobnie jak i na Ziemi, znajdują się aktywne wulkany. Io jest najaktywniejszym księżycem w naszym układzie pod tym względem. „Voyager” – sonda badająca m.in. Księżyce Jowisza, był świadkiem wybuchu takiego wulkanu. Ten intensywny wulkanizm, ciągle zmienia powierzchnię Io. EUROPA odległa o 671000km od planety i obiega ją w 86 godzin  Io- księżyc odległy od Jowisza o 422000km, a obiegający go w zaledwie w 43 godziny.

7. HegemonePasiphaeCylleneS/2003 J4SinopeAoedeAutonoeCallirrhoeKoreS/2003 J2HegemonePasiphaeCylleneS/2003 J4SinopeAoedeAutonoeCallirrhoeKoreS/2003 J2 EukeladeS/2003 J9CarmeKalykeSpondeMegacliteS/2003 J5S/2003 J19S/2003 J23 SHermippeThelxinoeAnanke/2003 J15EurydomeArcheS/2003 J17Pasithee S/2003 J10ChaldeneIsonoeErinomeKaleAitneTaygeteKallichore CALIISTO leży w odległości 1.883.000km od planety. Jego „rok” wynosi 400 godzin czyli 16,7 dnia. GANIMEDES Leży w odległości 1.000.000km od Jowisza i obiega go w 172 godziny.  Caliisto jest ciałem o wyglądzie bardziej klasycznym. Posiada dużą liczbę kraterów, w czym przypomina Księżyc. Jest jednak od niego ciemniejszy. Wiele kraterów wypełnionych jest lodem. Powierzchnia Ganimedesa ukazuje strefy ciemnych plam, rozdzielonych przez jasne pręgi tworzące coś w rodzaju kanałów. Kratery pochodzenia wulkanicznego loraz bardzo liczne kratery pochodzenia meteorytowego, występują głównie w strefach ciemnych i na ogół wypełnione lodem.

8. HatiS/2004 S12BestlaThrymrFarbautiS/2007 S3AegirS/2004 S7KariS/2006 S3FenrirSurturYmirLogeFornjot ErriapoSiarnaqSkollS/2007 S1TarvosS/2006 S4S/2004 S13HyrokkinMundilfariS/2006 S1S/2006 S6NarviBergelmirS/2004 S17Suttungr CalypsoPolydeucesDioneHeleneRheaTitanHyperionIapetusKiviuqIjiraqPhoebePaaliaqSkathiAlbiorixS/2007 S2Bebhionn Pan DaphnisAtlasPrometheusPandoraEpimetheusJanusS/2008 S1 MimasMethoneS/2007 S4PalleneEnceladusTethysTelesto 61 Saturna TYTAN Największy księżyc Saturna o promieniu 2600km. Obiega go w 16 dni. Fakt posiadania atmosfery czyni go jednym z najważniejszych księżyców układu słonecznego. Ciśnienie przy powierzchni wynosi 1,6 atmosfery. Osłaniające Tytana chmury o barwie pomarańczowej i niebieskiej, zbudowane są z: azotu, argonu i metanu. Temperatura na powierzchni wynosi –180*C. Na Tytanie znajdują się również wielkie ilości lodu.  ENCELADUS Posiada niezwykłą aktywność tektoniczną, dlatego małą liczbę kraterów tłumaczy się wylewami lawy o nie wyjaśnionym jeszcze pochodzeniu. Jak dotąd nie poznano też źródła jego wewnętrznej energii.

9. Skromne 27 Urana OBERON Pięć, głównych księżyców Urana to: Miranda, Ariel, Umbriel, Titania i Oberon. Były one znane już od bardzo dawna. „Voyager 2” odkrył w swoim czasie dziesięć kolejnych satelitów tej planety oraz dostarczył wiele cennych informacji o dotychczasowych.             Na  powierzchni Oberona i Umbriela, jedyne co ciekawe do zaobserwowania to kratery o promieniu od 56 do 100km. Tak wielkie kratery mogą być skutkiem kolizji z fragmentami komety. CordeliaOpheliaBiancaCressidaDesdemonaJulietPortiaRosalindCupidBelindaPerdita UMBRIEL PuckMabMirandaArielUmbrielTitaniaOberonFranciscoCaliban StephanoTrinculoSycoraxMargaretProsperoSetebosFerdinand MIRANDA Ma powierzchnię naznaczoną licznymi dolinami, szczelinami, kanionami.

10. 13 Neptuńska NaiadThalassaDespinaGalateaLarissaProteusTritonNereidHalimedeSaoLaomedeiaPsamatheNeso TRYTON Obiega swoją planetę w ciągu 6 dni. Dzięki badaniom wiadomo, że księżyc ten posiada atmosferę o grubości 10km. Powierzchnia Trytona jest bogata w azot i metan. NEREIDA

11. Bibliografia: ksiezyce.astrowww.pl/ kosmos01.w.interia.pl www.wikipedia.pl „Astronomia- przwodnik po wszechświecie” Robert Burnham