Pary

1. Pary Parowanie zachodzi w każdej temperaturze, ale wraz ze wzrostem temperatury rośnie szybkość parowania. Siły wzajemnego przyciągania cząstek przeciwdziałają przejściu cząstek w parę. Aby cząstka mogła opuścić powierzchnię cieczy, musi mieć dostatecznie dużą energię kinetyczną dla wykonania pracy przeciwko siłom przyciągania tej cząstki przez inne cząstki.

2. Praca ta odbywa się na drodze nie większej od promienia działania molekularnego. Ponieważ wzrost temperatury jest równoważny wzrostowi średniej energii kinetycznej cząstek, więc w wyższej temperaturze będzie więcej cząstek, które będą miały wystarczającą energię kinetyczną dla wyparowania. Podczas parowania z cieczy uciekają cząstki najszybsze, czyli ciecz ochładza się. (dlatego odczuwamy chłód kiedy się pocimy).

3. Gdy odpowiednio dużo cieczy zamkniemy w szczelnym naczyniu, pewna jej ilość przejdzie do fazy gazowej, a pozostała część pozostanie w fazie ciekłej – ustali się pewna równowaga. W stanie równowagi dynamicznej cząstki w dalszym ciągu będą opuszczać ciecz, ale część cząstek będzie do niej wracać, czyli para będzie ulegać kondensacji. W stanie równowagi szybkość parowania będzie równa szybkości kondensacji. Faza gzowa zawierająca cząstki cieczy, będąca w stanie równowagi dynamicznej z cieczą nazywa się parą nasyconą.

4. Gęstość pary nasyconej szybko rośnie ze wzrostem temperatury. Dla każdej temperatury przy ustalonym ciśnieniu istnieje pewna charakterystyczna gęstość pary nasyconej. Oznacza to, że w określonych warunkach w równowadze z cieczą w fazie gazowej nie może się zmieścić już więcej cząstek pochodzących z cieczy. Jeżeli w danej temperaturze gęstość cząstek cieczy jest mniejsza niż gęstość pary nasyconej, to mówimy, że mamy do czynienia z parą nienasyconą.

5. Wilgotność bezwzględna powietrza – masa pary wodnej zawarta w 1m3 powietrza w określonych warunkach, czyli gęstość pary wodnej. Może być wilgotność bezwzględna pary nasyconej i nienasyconej. Np. w temp. 10oC stan pary nasyconej powietrza odpowiada wilgotności bezwzględnej = 10g/m3. Tzn. że para w powietrzu w temp wyższej np. 20oC, mającym wilgotność bezwzględną 10g/m3 jest w stanie pary nienasyconej.

6. Punkt rosy – temperatura powietrza, przy której para wodna zawarta w powietrzu zacznie kondensować się w postaci kropelek rosy. Poniżej punku rosy występuje już tylko para nasycona. Przyrząd do pomiaru wilgotności powietrza nazywa się higrometrem. (referat?) Wilgotność względna – stosunek wilgotności bezwzględnej do gęstości pary nasyconej w danej temperaturze.[%]

7. T: Punkt potrójny wody. Punkt krytyczny. Plazma Punkt potrójny wody – punkt przecięcia się krzywych fazy gazowej, ciekłej i stałej. Punkt o charakterystycznym ciśnieniu i temperaturze. W tym punkcie wszystkie 3 fazy mogą współistnieć w stanie wzajemnej równowagi. Punkt potrójny wody – 273,16 K.

8. Punkt krytyczny - C Np. naczynie zamknięte tłokiem , w którym przy wysokiej temperaturze i ciśnieniu 2 fazy, gazowa i ciekła, znajdują się w równowadze.

9. Przejście po krzywej do punktu C, oznacza wzrost ciśnienia wywołanego przesuwaniem tłoka przy równoczesnym wzroście temperatury i zmniejszaniu objętości pary nasyconej. Para nasycona staje się coraz gęstsza, aż jej gęstość stanie się równa gęstości cieczy. W tym stanie nie można odróżnić już cieczy od gazu (a nawet kryształu). Jest to stan krytyczny. Dla wody Tkr=374oC, pkr=218atm, r=329kgcm3. Przy bardzo wysokich temperaturach i bardzo wysokich ciśnieniach możliwe jest istnienie tylko stanu całkowicie nieuporządkowanego substancji (bardziej stan gazowy i ciekły) – na białych karłach, z powodu olbrzymich oddziaływań grawitacyjnych. Stan taki nz. Plazmą.

10. W plazmie - w której jądra atomowe pozbawione są swoich otoczek elektronowych. Rozmiary są około 10 tys razy mniejsze od atomów. Jądra i elektrony tworzą bardzo gesty gaz o całkowicie nieuporządkowanym ułożeniu cząstek. Gęstość takiej substancji jest rzędu 107-108kg/m3. 1 dm3 takiej substancji ma masę około 100 ton.