Letnie Igrzyska Olilmpijskie

1. Letnie Igrzyska Olilmpijskie

2. Historia

3. Igrzyska olimpijskie Igrzyska olimpijskie to najstarsza międzynarodowa impreza sportowa organizowana co cztery lata w różnych krajach pod hasłem szlachetnego współzawodnictwa i braterstwa wszystkich narodów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego.Należy odróżnić termin "Igrzyska olimpijskie" i "Olimpiada".Olimpiada to czteroletni okres między igrzyskami odbywającymi się w okresie letnim.Igrzyska to zawody sportowe rozgrywane przez kilkanaście dni. Dlatego też latem organizowane są Igrzyska (kolejnej) Olimpiady.

4. Citius - altius - fortius Motto olimpizmu - citius, altius, fortius Czyli: szybciej, wyżej, mocniej. Autorem tego motta jest dominikanin, ojciec Henri Didon, przyjaciel Pierre de Coubertina, dyrektor szkoły w Arcueil pod Paryżem. Ten energiczny nauczyciel widział w sporcie potężny środek działania dla szkolnictwa i wychowania młodzieży i nie zawahał się z niego skorzystać. Na zakończenie przemówienia wygłoszonego podczas wręczania nagród zwycięzcom międzyszkolnych zawodów lekkoatletycznych, po raz pierwszy użył tych trzech określeń. Przyjął je olimpizm i rozpowszechnił na całym świecie.

5. STAROŻYTNE IGRZYSKA OLIMPIJSKIE cz.1 - Pierwsze starożytne igrzyska olimpijskie odbyły się w Olimpii W Grecji w roku 776 p.n.e. - Udział w igrzyskach mogli brać tylko Grecy z wyjątkiem kobiet; - Zawody trwały 5 dni, a poprzedzała je przysięga składana przed posągiem Zeusa; - Pośród dyscyplin najważniejszy był bieg na jeden stadion (ok.192 metry);- - Odbywały się również inne dyscypliny: skoki w dal, rzuty oszczepem i dyskiem, zapasy, boks; - Najcięższy był pięciobój, w skład którego wchodziły biegi krótkie, skok w dal, rzut oszczepem i dyskiem oraz zapasy; - Odbywały się również wyścigi zaprzęgów konnych; - Zwycięzców honorowano wieńcem laurowym, posągami i odami pochwalnymi;

6. - Późniejsze starożytne igrzyska olimpijskie dopuszczały udział w nich cudzoziemców; - Igrzyska pozostawały w zapomnieniu do ok.1618r., gdy zawody olimpijskie zainicjował Anglik R.Dover. Były oparte na konkurencjach rycerskich i ludowych. Przetrwały do 1852r.; - Do 1896r. miały miejsce próby wskrzeszenia igrzysk olimpijskich, wśród nich rozegrane 4-krotnie w Grecji igrzyska panhelleńskie (1859, 1870, 1875, 1889); - W drugiej połowie XIX wieku prace wykopaliskowe w Olimpii wzmogły zainteresowanie starożytnym sportem; - W 1894r. Francuz Coubertin zwołał I Kongres Olimpijski, podczas którego został powołany Międzynarodowy Komitet Olimpijski, jako organizacja kierująca ruchem olimpijskim i przyznająca poszczególnym miastom prawa organizowania kolejnych igrzysk. STAROŻYTNE IGRZYSKA OLIMPIJSKIE cz.2

7. Olimpia- miejsce najsłynniejszych igrzysk greckich

8. NOWOŻYTNE IGRZYSKA OLIMPIJSKIE - Pierwsze letnie nowożytne igrzyska olimpijskie odbyły się w 1896r. w Atenach - startowało 14 krajów w 9 dyscyplinach(43 konkurencje) w liczbie 245 uczestników. Kobiety nie brały udziału w zawodach; - Pierwsze zimowe igrzyska olimpijskie odbyły się w 1924r. w Chamonix- startowało 16 krajów w 6 dyscyplinach (16 konkurencji); - Do roku 1988 igrzyska letnie i zimowe odbywały się w tych samych latach; - Od roku 1994 igrzyska zimowe odbywają się 2 lata po letnich; - Do 1988 roku w igrzyskach olimpijskich mogli startować jedynie sportowcy amatorzy; - Igrzyska olimpijskie są traktowane przez sportowców jako najważniejsze zawody sportowe, a złoty medal olimpijski jako najcenniejsze trofeum.

9. 1896r. Ateny (Grecja) 1900r. Paryż (Francja) 1904r. Saint Louis(USA) 1908r. Londyn (Anglia) 1912r. Sztokholm (Szwecja) 1916r. Berlin (Niemcy) 1920r. Antwerpia (Belgia) 1924r. Paryż (Francja) 1928r. Amsterdam (Holandia) 1932r. Los Angeles (USA) 1936r. Berlin (Niemcy) 1940r.Helsinki (Finlandia) nie odbyły się 1944r. Londyn (Anglia) nie odbyły się 1948r. Londyn (Anglia) 1952r. Helsinki (Finlandia) LISTA MIEJSC NOWOŻYTNYCH IGRZYSK OLIMPIJSKICH • 1956r. Melbourne (Australia) • 1960r. Rzym (Włochy) • 1964r. Tokio (Japonia) • 1968r. Meksyk (Meksyk) • 1972r. Monachium (Niemcy) • 1976r. Montreal (Kanada) • 1980r. Moskwa (ZSSR) • 1984r. Los Angeles (USA) • 1988r. Seul (Korea) • 1992r. Barcelona (Hiszpania) • 1996r. Atlanta (USA) • 2000r. Sydney (Australia) • 2004r. Ateny (Grecja) • 2008r. Pekin (Chiny) • 2012r. Londyn (Anglia)

10. Ceremoniał Olimpijski

11. Defilada Parada piękna, harmonii, siły, radości. Maszerują przedstawiciele wszystkich krajów biorących udział w Igrzyskach. Pierwszą defiladę obejrzał Londyn podczas otwarcia Igrzysk IV Olimpiady w 1908 roku. Od Igrzysk IX Olimpiady w Amsterdamie w 1928 roku defiladę zawsze otwiera Grecja, a zamykają gospodarze Igrzysk. Na czele ekip idących w porządku alfabetycznym obowiązującym w kraju, gdzie rozgrywane są Igrzyska - chorążowie niosą flagi narodowe. Olimpijczycy wchodzą na środek stadionu. Przemawia przewodniczący Komitetu Organizacyjnego Igrzysk, potem prezydent MKOl, który zwraca się do głowy państwa: "- Mam zaszczyt prosić o ogłoszenie otwarcia Igrzysk... Olimpiady, ery nowożytnej, przywróconych przez barona Pierre de Coubertin w... dla uczczenia ... Olimpiady ery nowożytnej".Głowa państwa wypowiada słowa, które po raz pierwszy wypowiedział król Grecji, Jerzy I otwierając Igrzyska I Olimpiady w Atenach w 1896 r.: "- Ogłaszam Igrzyska I Olimpiady ery nowożytnej w Atenach za otwarte".

13. Hymn olimpijski

14. Słowa hymnu Hymn olimpijski   Nieśmiertelny Duchu Antyku, czysty ojcze   piękności wielkiej i prawdziwej,   zejdź, zjaw się i zabłyśnij tu   w chwale twej ziemi i nieba. Wznieć zapal godnych walk,   biegu, zapasów, rzutów,   uwieńcz świeżą gałązką ciało,   uczyń je żelaznym i szlachetnym. Pola, góry i morza lśnią tobą   jak białoczerwona, ogromna świątynia,   do której, Nieśmiertelny Duchu Antyku,   biegnie twój czciciel, każdy naród. Przekład: Nisko Chadzinikolau

15. Flaga olimpijska Jednym z podstawowych symboli olimpijskich jest flaga z pięcioma kołami. Według Karty Olimpijskiej - pięć splecionych ze sobą kół jednakowej średnicy symbolizuje unię pięciu kontynentów oraz  spotkanie sportowców z całego świata na Igrzyskach Olimpijskich. Twórcą flagi olimpijskiej jest baron Pierre de Coubertin. Flaga olimpijska ma sześć kolorów: pięć kół w kolorach niebieski, żółty, czarny, zielony, czerwony oraz szósty - biały, który stanowi tło flagi. Kolory te symbolizują barwy znajdujące się na wszystkich flagach państwowych pięciu kontynentów, a nie kolory kontynentów, jak się powszechnie interpretuje.Inspiracją dla  barona Pierre de Coubertin były Igrzyska V Olimpiady Sztokholm 1912 rok, gdzie po raz pierwszy  uczestniczyły reprezentacje państw z pięciu kontynentów.W roku 1914 Pierre de Coubertin zaprezentował projekt flagi olimpijskiej na Kongresie Olimpijskim w Paryżu. Po raz pierwszy flaga olimpijska zawisła na stadionie podczas Igrzysk VII Olimpiady w Antwerpii w 1920 roku.

17. Znicz olimpijski Znicz olimpijski – znicz, który jest zapalany w dzień rozpoczęcia igrzysk olimpijskich. Znicz zapala ostatni uczestnik (czasami może to być grupa osób) sztafety biegnącej z ogniem olimpijskim zapalonym tradycyjnie w Olimpii od promieni słonecznych. Znicz pozostaje zapalony aż do końca igrzysk olimpijskich. Po raz pierwszy znicz olimpijski pojawił się na igrzyskach w Amsterdamie w 1928. Na stałe zagościł na igrzyskach dopiero od igrzysk w Berlinie w 1936. Wtedy też po raz pierwszy zorganizowano sztafetę. Kilkakrotnie ceremonii zapalenia znicza nadawano symboliczny charakter, celem podkreślenia ideałów olimpijskich. Podczas igrzysk w Tokio w 1964 znicz zapalił Yoshinori Sakai, urodzony w dniu zrzucenia bomby atomowej na Hiroszimę. W 2000 w Sydney znicz zapalała Aborygenka Cathy Freeman, co zostało odebrane jako zadośćuczynienie Aborygenom za lata krzywd.

19. Przysięga olimpijska W dawnej Olimpii składanie przysięgi należało do uroczystości inaugurujących agony sportowe. Zawodnicy uroczyście ślubowali przed pomnikiem Zeusa-Horkiosa (Zeusa Strzegącego Przysięgi), że będą przestrzegali zasad olimpijskich.Po raz pierwszy zaszczyt złożenia przysięgi powierzono belgijskiemu szermierzowi, Victorowi Boin. 14 sierpnia 1920 roku podczas uroczystego ślubowania w trakcie otwarcia Igrzysk VII Olimpiady w Antwerpii, w obecności króla Alberta I, członków MKOl i kilkudziesięciotysięcznej widowni Boin powiedział: "- W imieniu wszystkich zawodników przysięgam, że pragniemy stanąć do igrzysk olimpijskich we współzawodnictwie opartym na lojalności i poszanowaniu rządzących nimi przepisów oraz uczestniczyć w nich w duchu rycerskim dla honoru naszych krajów i dla chwały sportu". - Autorem przysięgi jest Pierre de Coubertin. Heidi Schuller była pierwszą sportsmenką, która składała przysięgę podczas Igrzysk w Monachium w 1972 roku. Od 1984 roku sportowcy składając przysięgę trzymają w lewej ręce róg flagi olimpijskiej i flagi narodowej, prawą mają uniesioną do góry.

21. Niektóre dyscypliny olimpijskie

22. Gra polega na przebijaniu nad siatką lotki za pomocą rakietki; gra rozgrywana jest na punkty na polu o długości 13,4 m i szerokości 6,1 m. Siatka o szerokości 76 cm zawieszona jest na wysokości 1,524 m; lotka o masie od 4,74 g do 5,50 g wykonana jest z 16 piórek (naturalnych lub syntetycznych). Klasyczny mecz składa się z setów rozgrywanych do 21 punktów lub dwóch punktów przewagi. Gra kończy się w momencie gdy jeden z zawodników lub drużyn wygrywa dwa sety. Badminton jest grą, w której liczy się czas reakcji, technika, ale przede wszystkim kondycja fizyczna. Badminton

23. Boks

24. Gimnastyka artystyczna

25. Gimnastyka sportowa

26. Lekkoatletyka Podstawowe konkurencje lekkoatletyczne: biegi, skoki, rzuty i chód mają swój początek w zachowaniach pradawnych ludzi. Były one w naturalny sposób uprawiane i trenowane przez człowieka, który musiał biegać, skakać przez przeszkody terenowe oraz rzucać oszczepem czy kamieniem. Z biegiem lat, dla rozrywki, człowiek zaczął stosować różne formy rywalizacji i wtedy obok sportów walki pojawiły się konkurencje lekkoatletyczne. Starożytni Grecy podczas swoich igrzysk wprowadzili konkurencje rzutu dyskiem i biegi na krótkim dystansie, nieco później skok w dal z miejsca. Bieg maratoński jest konkurencją olimpijską od czasów pierwszych nowożytnych igrzysk olimpijskich, wprowadzono ją dla upamiętnienia wyczynu Filippidesa, który po zwycięstwie Greków nad Persami w bitwie pod Maratonem pobiegł do Aten zanieść tę nowinę.

27. Piłka nożna W Anglii w połowie XIX wieku zainaugurowano pierwsze rozgrywki. Tam też, w połowie wieku, po raz pierwszy spisano przepisy gry w piłkę nożną. Miały one na celu ujednolicenie zasad gry, której licznie oddawali się angielscy studenci i uczniowie prywatnych szkół. Pierwsze przepisy, w kształcie zbliżonym do współczesnej gry rugby, powstały w Trinity College podczas spotkania, w którym uczestniczyli także przedstawiciele szkół prywatnych (public school) Eton College, Harrow School, Rugby School, Winchester College i Shrewsbury School, ale zasad tych nie udało się szerzej rozpowszechnić. Co więcej, niektóre kluby, jak na przykład Sheffield F.C., próbowały wprowadzać własne zasady i zakładały własne związki piłkarskie.Te sytuacje przyspieszyły powstanie The Football Association, Angielskiego Związku Piłki nożnej (zobacz: piłka nożna w Anglii), która w 1863 roku ostatecznie ustaliła jednolite przepisy, wówczas zbliżone jeszcze do rugby. Rozróżnienie tych dwóch dyscyplin nastąpiło wkrótce, po sporze o usunięcie dwóch zapisów dotyczących gry ręką i szarżowania. Obecnie zasady gry reguluje International Football Association Board (IFAB).W 1904 roku w Paryżu powstała Międzynarodowa Federacja Związków Piłkarskich. Zadeklarowała ona zaakceptowanie zasad ustalonych przez IFAB, ale już w 1913 roku udało jej się umieścić w niej własnych przedstawicieli.

28. Pływanie W 1796 powstał pierwszy klub pływacki Upsala Simsällskap w Uppsala w Szwecji. Klub istnieje do dnia dzisiejszego i szczyci się tytułem najstarszego klubu na świecie. W 1869 r. powstało w Londynie towarzystwo pływackie i rozegrano pierwsze zawody. Pływanie jest w programie igrzysk olimpijskich od samego początku. Do igrzysk w 1908 r. olimpijczycy pływali na otwartych akwenach – od tej pory zaczęto organizować zawody w krytych pływalniach. Na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach (2004) zawody zostały rozegrane na pływalni otwartej – bez dachu, ponieważ organizatorzy nie zdążyli wybudować go na czas. W roku 1973 zaczęto organizować mistrzostwa świata w pływaniu. Do konkurencji pływackich należą: pływanie w basenie, pływanie w płetwach, pływanie długodystansowe, rozgrywane na otwartych akwenach, pływanie synchroniczne uprawiane przez kobiety, skoki do wody, które dzielą się na skoki z trampoliny oraz z wieży, podczas których zawodnicy wykonują punktowane figury podczas lotu, oraz piłka wodna.

29. Kolarstwo torowe Kolarstwo torowe uprawia się na rowerach torowych zbudowanych na kołach 28 calowych, podobnych do rowerów szosowych, ale o uproszczonej i mocno odchudzonej konstrukcji. Tory (zwane też czasem welodromami), na których uprawia się ten sport mają kształt zbliżony do bieżni lekkoatletycznych, na łukach są jednak mocno pochylone, aby można było na nich utrzymywać stałą prędkość.

30. Strzelectwo Strzelectwo – ogół aktywności związanej z użyciem broni palnej lub broni pneumatycznej, zarówno bojowym, jak i sportowym, myśliwskim oraz rekreacyjnym. Czasem termin ten jest używany w odniesieniu do użycia innych typów broni zdolnych do miotania pocisków, zwłaszcza łuku i kuszy, choć w tym przypadku bardziej odpowiednie jest stosowanie terminu łucznictwo.

31. Żeglarstwo Żeglarstwo – niegdyś odmiana transportu, dziś dyscyplina sportów wodnych, oraz rodzaj turystyki lub rekreacji, a także forma szkoleń – zarówno dla późniejszych marynarzy, oficerów i kapitanów jednostek, jak i jako tzw. szkoła charakterów dla młodzieży. Żeglarstwo uprawiane jest na jednostkach pływających napędzanych siłą wiatru za pośrednictwem żagli.

32. Siatkówka Piłka siatkowa, siatkówka – sport drużynowy, w którym (w tradycyjnej, klasycznej odmianie tj. siatkówce halowej) uczestniczą dwa sześcioosobowe zespoły, w każdym: rozgrywający, atakujący, dwóch środkowych i dwóch przyjmujących oraz libero – na boisku przebywa jednak tylko sześciu zawodników, libero zmienia się najczęściej ze środkowymi, gdy drużyna przyjmuje zagrywkę.

33. Podnoszenie ciężarów Podnoszenie ciężarów wykonuje się dwiema technikami - rwaniem i podrzutem. Rwanie polega na uniesieniu sztangi z pomostu bezpośrednio ponad głowę i przytrzymanie jej. Zawodnicy wykonujący ten bój trzymają sztangę w tzw. szerokim uchwycie.Natomiast podrzut jest bojem, w którym zawodnicy podnoszą sztangę najpierw na klatkę piersiową, po czym następuje tzw. „wybicie góry”, czyli uniesienie sztangi ponad głowę. Każdy z zawodników ma prawo do trzech prób w każdej konkurencji. Podnoszenie ciężarów obecne było już w programie pierwszych nowożytnych Igrzysk Olimpijskich w Atenach w 1896. Od tego czasu podnoszenie ciężarów rozgrywane było podczas wszystkich igrzysk z wyjątkiem igrzysk w Paryżu (1900), Londynie (1908) i Sztokholmie (1912).

34. Łucznictwo Łucznictwo tradycyjne to sztuka posługiwania się repliką bądź rekonstrukcją łuku historycznego, wyglądem oraz charakterystyką zbliżoną do zachowanych egzemplarzy historycznych przy użyciu dawnych technik strzeleckich. W łucznictwie tradycyjnym można wyróżnić dwa style strzelania: przy użyciu techniki śródziemnomorskiej, jak w łucznictwie sportowym, oraz przy użyciu pierścienia łuczniczego, tzw. zekiera. Osobną formą łucznictwa tradycyjnego jest łucznictwo konne. W 2008 roku w na Mistrzostwach świata w Korei Polak Norbert Kopczyński wywalczył złoty medal. Z łucznictwa tradycyjnego w XIX wieku wyewoluowało łucznictwo sportowe i w takiej formie obecnie reprezentowane jest na igrzyskach olimpijskich.

35. Zamknięcie igrzysk olimpijskich Ceremonia zamknięcia igrzysk nawiązująca do ideałów humanizmu, pokoju, przyjaźni między narodami. Defilada sportowców. Niesione są flagi narodowe i ekipy wkraczają na płytę stadionu. W Meksyku w 1968 roku wszyscy sportowcy, bez podziału na reprezentacje, wkroczyli wspólnie na murawę. W Monachium wszyscy zawodnicy trzymali się za ręce w symbolicznym geście zbratania się wobec tragedii, jaka miała miejsce w trakcie igrzysk. Przekazanie flagi olimpijskiej. Chorążowie z flagami narodowymi państw uczestniczących w igrzyskach ustawiają się wokół podium, na którym stoją przewodniczący MKOl i Komitetu Organizacyjnego. Rozlega się hymn grecki i na maszt (wokół podium) wciągana jest flaga Grecji. Następnie grany jest hymn państwa, w którym odbywały się igrzyska i flaga tego kraju wędruje na maszt. Później rozlega się hymn kraju, gdzie rozegrane zostaną kolejne igrzyska olimpijskie i flaga tego kraju wędruje na maszt.Burmistrz miasta gospodarza igrzysk przekazuje przewodniczącemu MKOl flagę olimpijską, a ten z kolei przekazuje ją w ręce burmistrza miasta organizatora przyszłych igrzysk olimpijskich. Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego prosi o zabranie głosu przewodniczącego MKOl, który wygłasza przemówienie, a na końcu mówi: ogłaszam igrzyska...olimpiady za zamknięte. Zgodnie z tradycją zapraszam młodzież z całego świata do .. do wzięcia udziału w kolejnych igrzyskach olimpijskich. Przy dźwiękach fanfar gaśnie znicz olimpijski. Kiedy rozlega się "Hymn olimpijski" z głównego masztu powoli ściągana jest flaga olimpijska.

36. Koniec Prezentacje wykonali:Łukasz SkwarnaDamian Burzynski