PRZYROSTY WZGLĘDNE

1. PRZYROSTY WZGLĘDNE

2. UPROSZCZONE WZORY NA PRZYROSTY WZGLĘDNE

3. WYDAJNOŚĆ KRAŃCOWA

4. IZOKWANTY

5. TECHNICZNA STOPASUBSTYTUCJI

6. PRZYKŁADY FUNKCJI WYDAJNOŚCI W = 1 log (X1 + 1) + 2 + , 0 < X1  X1k , 1 > 0, 2 > 0, gdzie: W – wydajność pracy robotnika, X1 – staż pracy robotnika, X1k – najwyższy staż pracy (określony zazwyczaj wiekiem emerytalnym). (Pawłowski)

7. Parametr 2interpretujemy jako oczekiwaną wydajność pracy robotnika w pierwszym okresie stażu pracy. Parametr 1określa poziom stabilności wydajności pracy przy wystarczająco długim stażu pracy.

8. Dysponując wystarczająco dużą próbą statystyczną oraz zespołem cech pracowników możemy zbudować modele indywidualnej wydajności pracy wielu zmiennych: W = f(X1, X2, X3, ......, Xk, ).

9. Wi = 60,297  0,018516 X1  3,8464 X2  5,4605 X3 , gdzie: Wi – indywidualna wydajność pracy mierzona procentowym wykonaniem normy, X1 – średnie roczne wynagrodzenie (w zł), X2 – wykształcenie: X2 = 1 – wykształcenie niepełne podstawowe i podstawowe, X2 = 2 – wykształcenie ponadpodstawowe, X3 – płeć: X3 = 1 – mężczyzna, X3 = 0 – kobieta

10. Znak minus przy zmiennej X3 oznacza, że wydajność pracy mężczyzn mierzona wykonaniem normy jest mniejsza o 5,46% niż wydajność pracy kobiet. Podkreślenia wymaga fakt, że znaczny wpływ na wydajność pracy zatrudnionych ma zróżnicowanie płac.

11. Relacje zespołowej wydajności pracy mogą być opisywane modelami addytywnymi postaci: Wt = 0 + 1W t1 + 2Ut + 3X t1 + , Wt – zespołowa wydajność pracy w okresie t, W t-1 - zespołowa wydajność pracy w okresie poprzednim (t-1), Ut – techniczne uzbrojenie pracy w okresie t,  - składnik losowy.

12. Biorąc pod uwagę zespół innych czynników, model zespołowej wydajności pracy przyjmuje postać: Wt = 0Xt1Ut 2Xt33Xt44...et+t

13. Wt = 0 Xt11 (Xt2Xt1) 2 (Xt3 Xt1) 3 e4t + , Wt – wydajność pracy w kwartale t (w zł na 1 rbh), Xt1 – przepracowane roboczogodziny w kwartale t, Xt2Xt1– techniczne uzbrojenie pracy (w zł na 1 rbh) Xt3 Xt1 – energetyczne wyposażenie pracy (w kWh na rbh), T – zmienna czasowa 4 – wpływ niezależnego postępu techniczno-organizacyjnego

14. Wt = 727 Xt1–0,63 (Xt2Xt1)0,036 (Xt3 Xt1)0,14e0,00245t wzrost o 1% liczby godzin przepracowanych wpływa na zmniejszenie się zespołowej wydajności pracy średnio o 0,63%, wwzrost technicznego uzbrojenia pracy o 1% powoduje wzrost wydajności pracy średnio o 0,036%, ·  *zwiększenie się energetycznego uzbrojenia pracy o 1% oddziaływa na wzrost wydajności pracy średnio o 0,14%, nna skutek niezależnego postępu techniczno-organizacyjnego wydajność pracy wzrastała z kwartału na kwartał średnio o 0,25% (e0,00245 – 1)  100  0,245%).

15. Dla funkcji wydajności indywidualnej, mierzonej procentem wykonania normy, względem wieku pracowników (w latach), postaci: a) Określ w jakim wieku pracownik osiągnie optymalną wydajność pracy.

16. Mając oszacowaną funkcję produkcji: • Wyznacz zespołową funkcję wydajności • Określ o ile zmieni się wydajność pracy • jeżeli zwiększymy kapitał o 3%, nie zmieniając poziomu zatrudnienia? • c) Jak powinna zmienić się wydajność pracy • przy zwiększeniu kapitału o 5% i zmniejszeniu zatrudnienia o 2%?

17. a) b) Jeżeli kapitał zwiększymy o 3% wydajność wzrośnie o 3*0,37%=1,11% c)