760 likes | 2.35k Views
Nicienie. Systematyka Typ: Nicienie ( Nematoda ). Ogólna charakterystyka: - zwierzęta niewielkich rozmiarów (0,3 mm do ok. 1,2 m) - ciało w przekroju obłe, wydłużone, zaostrzone z obu końców, bez wyodrębnionej głowy - brak komórek zaopatrzonych w rzęski i wici
E N D
Systematyka Typ: Nicienie (Nematoda)
Ogólna charakterystyka: - zwierzęta niewielkich rozmiarów (0,3 mm do ok. 1,2 m) - ciało w przekroju obłe, wydłużone, zaostrzone z obu końców, bez wyodrębnionej głowy - brak komórek zaopatrzonych w rzęski i wici - występują we wszystkich środowiskach (część z nich to pasożyty) - opisano około 15 000 gatunków nicieni
Budowa: - zewnętrzną powłokę ciała stanowi wór powłokowo- mięśniowy, składający się z oskórka, nabłonka i pojedynczej warstwy mięśni - oskórek jest przepuszczalny tylko dla wody i gazów (stąd duża odporność na trucizny, warunki środowiskowe, enzymy trawienne
- Pod oskórkiem leży jednowarstwowy nabłonek (hypoderma) tworzący wałki hypodermalne biegnące wzdłuż ciała - warstwę mięśniową tworzą wyłącznie mięśnie podłużne - jamę ciała wypełnia surowiczy płyn spełniający rolę szkieletu hydraulicznego
Układ pokarmowy: - otwór gębowy zaopatrzony może być zaopatrzony w różnego typu ząbki, szczęki - za otworem gębowym leży duża silnie umięśniona gardziel
Układ oddechowy: - brak, wymianę gazową prowadzą całą powierzchnią ciała, pasożyty potrafią oddychać beztlenowo Układ krążenia: - brak, jego rolę pełni płyn wypełniający jamę ciała
Układ nerwowy: - ma prostą budowę - centralną część układu stanowi pierścień (obrączka) okołogardzielowa, z którą łączy się kilka (6-8) pni nerwowych połączonych ze sobą półpierścieniowymi spoidłami - najsilniej rozwinięte są pnie biegnące w brzusznym oraz grzbietowym wałku hypodermalnym
Układ wydalniczy: - ma kształt litery H- składa się z dwóch kanałów biegnących w bocznych wałkach hypodermalnych, otwierających się wspólnym otworem wydalniczym po brzusznej stronie ciała
Rozmnażanie i rozwój: - większość jest rozdzielnopłciowa - u niektórych wyraźny jest dymorfizm płciowy - narządy rozrodcze mają postać długich, ślepo zakończonych kanalików (u samców pojedyncze, u samic podwójne)
- zapłodnienie jest najczęściej wewnętrzne - wolnożyjące gatunki składają niewielką ilość jaj, natomiast pasożyty miliony sztuk - wyjątkowo niektóre gatunki mogą być jajożyworodne (np. włosień kręty) - rozwój jest zazwyczaj złożony, larwa kilkakrotnie przechodzi proces linienia - pasożyty mogą wymagać kilku żywicieli pośrednich (wielodomowe) lub tylko jednego żywiciela (jednodomowe)
Przegląd i znaczenie nicieni: - Caenorhabditis elegans wolnożyjący nicień o długości 1 mm występujący w glebach klimatu umiarkowanego używany jako modelowy organizm we współczesnej genetyce i biologii. Pożywienie stanowią mikroorganizmy w tym E. coli używana jako pokarm nicienia w warunkach labolatoryjnych. C. elegans był pierwszym organizmem, którego genom całkowicie zsekwencjonowano. Ciało dorosłego osobnika składa się z 959 komórek.
- węgorek octowy- środowiskiem jego życia są fermentujące owoce, z powodzeniem znosi pH o wartości 1,1-1,6
Mątwik buraczany- szkodnik buraków, rzepaku, kapusty. Roślina zaatakowana przez mątwika rośnie słabo, a jej korzeń wytwarza liczne drobne korzonki przybyszowe w postaci charakterystycznej brody
Glista ludzka- pasożyt człowieka, żyje w jelicie cienkim. Dorosła samica osiągająca 30 cm długości składa do 200 000 jaj dziennie. W jajach po kilku tygodniach rozwijają się larwy i w takiej postaci czekają na połknięcie przez żywiciela (jaja inwazyjne). Jaja te mogą przez wiele lat leżeć w glebie nie tracąc zdolności do zarażania. W jelicie człowieka z jaj wydostają się larwy, które przedostają się następnie z prądem krwi do płuc. Larwy w płucach dwukrotnie linieją, a gdy osiągną 2 mm długości zaczynają wędrówkę w górę tchawicy, następnie odruchowo połknięte trafiają do jelita gdzie dorastają.
Włosień kręty- jest pasożytem wielodomowym, ale jego cykl rozwojowy odbywa się w ciele jednego żywiciela (świnia,pies, nutrie,lisy,wilki,niedźwiedzie, człowiek) Człowiek zaraża się przez zjedzenie mięsa wieprzowego zawierającego otorbione larwy włośnia. W przewodzie pokarmowym larwy wydostają się z osłonek i wgryzają w ścianki jelita gdzie szybko dojrzewają i kopulują. Samce po kopulacji giną, a samice w ciągu swego życia (około miesiąca) rodzą do 1500 larw, które przedostają się do naczyń krwionośnych i wędrują z nią do mięśni gdzie się osiedlają, kilkakrotnie linieją i otaczają cystą. W takiej postaci mogą przeżyć kilkadziesiąt lat.
Owsiki- żyją w końcowej części jelita grubego człowieka. Zapłodnione samice opuszczają jelito, aby złożyć jaja w okolicy otworu odbytowego. Zakażenie następuje po połknięciu jaj.
Filaria Bancrofta- atakuje układ limfatyczny człowieka, wywołuje chorobę zwaną słoniowacizną