ROZEZNANIE DUCHOWE

1. ROZEZNANIE DUCHOWE

2. Rozeznanie w Piśmie św. • „Nie dowierzajcie każdemu duchowi, ale badajcie duchy, czy są z Boga” (1 J 4, 1), • „Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie! Wszystko badajcie, a co szlachetne – zachowujcie” (1 Tes 5, 19-21),

3. Szukanie woli Bożej • Podstawą rozeznawania duchowego jest przekonanie o nieustannym działaniu Boga w naszym życiu. • Wola Boża objawia się stopniowo w naszym życiu. Na każdym etapie życia mamy jej szukać, być wyczulonymi na wezwania Boga. • Wola Boża jest dynamiczna, jest procesem, wymaga nieustannego dialogu człowieka z Bogiem. Bóg nie ma wobec nas sztywnego planu! Jesteśmy współtwórcami tego planu! • Pełnienie woli Ojca było największym pragnieniem Jezusa. Jezus w trudzie odkrywał wolę Ojca. Wiedząc to, nie oczekujmy łatwego rozeznawania!

4. Konieczność rozeznawania • Dlaczego mamy rozeznawać? Bo grozi nam, że coraz bardziej będziemy żyli poza sobą, w świecie zewnętrznym, daleko od swego serca, w iluzjach, w oszukiwaniu siebie i innych. • Rozeznanie duchów ma mi pomóc żyć pełnią swojego życia, odnajdywać wolę Boga, trwać w prawdziwej rzeczywistości, pozbywać się swoich iluzji. • Bóg objawia się nam przez znaki, które mają ścisłe powiązanie z tym, czego doświadczamy w sercu. Miejscem rozeznawania jest nasze serce. Znaki zewnętrzne mają naprowadzić nas na to, co się dzieje w naszym sercu.

5. Poruszenia wewnętrzne • W każdym z nas istnieje walka duchowa: dobrego ducha ze złym duchem. Oni posługują się tym, co jest w nas – tzw. poruszenia wewnętrzne. • Jakie są poruszenia: myśli, uczucia, pragnienia, poruszenia woli, obrazy, zdarzenia (z przeszłości, przechowywane w pamięci). • Poruszenia mówią prawdę o nas samych. Mogą być kanałami komunikacyjnymi, przez które przemawia Bóg – „SMSY” OD BOGA! • W życiu duchowym trzeba być wrażliwym na te poruszenia. Nie należy czuć się winnym swoich poruszeń. Należy je dopuszczać je i rozeznawać. Trzeba uczyć się ich słuchania. • Istnieją trzy źródła tych poruszeń: moje „ja”, Duch Święty, zły duch.

6. Co jest potrzebne do rozeznania • znajomość siebie, swoich mocnych i słabych stron, słabości, zranień, kompleksów, • otwartość i szczerość w poznawaniu swoich poruszeń, • akceptacja swojego życia, takim jakie jest, • prawdziwy obraz Boga Ojca który chce tylko mojego dobra, • otwartość na wolę Bożą, • wewnętrzne uspokojenie, • dłuższa modlitwa, • pomoc kierownika duchowego – obiektywizacja swych poruszeń,

7. Znaki woli Bożej • zewnętrzne: przykazania Boże i kościelne, słowo Boże zawarte w Biblii, nauczanie Kościoła, nakazy życia chrześcijańskiego, obowiązki wynikające z powołania, odpowiedzialności za Kościół, państwo, rodzinę, innych, • wewnętrzne: poruszenia, natchnienia, osobiste wezwania Ducha, • człowiek – jego potrzeby (np. wezwanie do miłosierdzia, pomocy, opieki), • świat i to co z sobą niesie – tzw. znaki czasu,

8. Autentyczne Boże natchnienia • poznajemy je w czasie po ich owocach: pokoju, radości, miłości, • towarzyszy im wolność wewnętrzna, która jest jednym z najważniejszych kryteriów do rozpoznawania ich autentyczności: Bóg zaprasza, nigdy nie zmusza, • nie ma w nich zamieszania, niepokoju, nie budzą wyrzutów sumienia (natchnienie Boże może w pierwszej chwili nas zaniepokoić ale z czasem jak się na nie otwieramy wnosi pokój i radość w nasze życie), • prowadzą do stałości i życia w pokorze,

9. Autentyczne Boże natchnienia • prowadzą do posłuszeństwa Bogu i Kościołowi (zalecane jest poddanie natchnienia ocenie wspólnoty Kościoła), • ich cechą jest altruizm, ukierunkowanie na miłość, na dar z siebie. Czujemy wezwanie do pokonania egoizmu, lenistwa, poszukiwania wygody, • wymagają nieustannego oczyszczenia (można je pomylić z potrzebami wynikającymi najczęściej ze zranień wyniesionych z domów rodzinnych),

10. Złe podejście do rozeznania • bierne posłuszeństwo – ślepe posłuszeństwo autorytetowi (np. w sektach albo u osób lękliwych), • odwoływanie się tylko do działania Boga (wyłączony rozum i krytyczne myślenie), • odwoływanie się tylko do działania ludzkiego (myślenie, że Bóg ma pobłogosławić ludzkim planom).

11. Etapy rozeznania • zbieranie informacji, • modlitwa i refleksja nad decyzją, • zbadanie co się dzieje w sercu, • rozmowa z kierownikiem duchowym (w ważnych sytuacjach życiowych), • podjęcie decyzji. Należy powierzyć decyzje i jej skutki Bogu. Być cierpliwym. Dać sobie i Bogu czas. Badać owoce swej decyzji. Jeśli będą złe, należy zmienić swą decyzję.

12. Reguły rozeznania w strapieniu • jest to czas próby, oczyszczenia naszej miłości, szkoła pokory i zawierzenia, • nie ulegać smutkowi i zniechęceniu – rozeznawać przyczyny smutku, • bardziej badać swoje sumienie i wpływ uczuć na wybory i postępowanie, • nie zmieniać decyzji wcześniej podjętych (np. stanu życia), • zmieniać samego siebie przez częsty rachunek sumienia, • porozmawiać z kierownikiem duchowym, • w pokorze szukać woli Bożej a nie swojej, • wytrwać w cierpliwości, • więcej modlić się, wzbudzać akty ufności, wiary (np. z Pisma św.)

13. Reguły rozeznania w pocieszeniu • dzięki niemu wzrasta wiara, miłość, pokój, jasność, duszy, cierpliwość, wolność, • dziękować Bogu za łaski, ale nie przywiązywać się do nich, • cieszyć się będąc obdarowanym przez Boga, • być pokornym czyli wiedzieć, że ten dar zniknie, że nie jest dany na zawsze, • być czujnym by nie wpaść w pychę i zaślepienie, kim ja teraz nie jestem i co mogę uczynić, • nie działać spontanicznie bez rozeznania (diabeł przybiera postać anioła światłości by zmylić człowieka), • mieć cały czas świadomość swej grzeszności, słabości, • pytać się: czy pocieszenie otwiera mnie na Boga czy też zamyka w sobie?

14. Pomocne pytania przed decyzją • Czy jest we mnie gotowość dostosowania mojego życia do woli Bożej? • Która decyzja zbliża mnie do Boga? • Co by Jezus uczynił na moim miejscu? • W której decyzji jest więcej miłości, ofiary z siebie, wyrzeczenia? • Co bym radził swojemu najlepszemu przyjacielowi? • Co bym uczynił, gdybym był w obliczu swojej śmierci?

15. DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ Opracował ks. Marcin Kozyra