Opowiem wam o Januszu KORCZAKU

1. Opowiem wam oJanuszu KORCZAKU Opracował: Dawid KARNOWSKI I LO w Świeciu Klasa I B

2. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA PLAN PREZENTACJI • Janusz Korczak – jakim był człowiekiem? • Dzieciństwo. • Młodość i wczesna edukacja. • Geneza powstania pseudonimu literackiego. • Korczak – okres studencki. • Korczak – lekarz i singel z wyboru. • Korczak – dyrektor Domu Sierot. • Korczak – w getcie warszawskim. • Ostatnia droga Janusza Korczaka i dzieci. • Obóz zagłady w Treblince. • Dorobek naukowy i literacki. • Myśli Janusza Korczaka. • Bibliografia. I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

3. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 1. Janusz Korczak – jakim był człowiekiem? • Janusz Korczak był człowiekiem mocno doświadczonym przez los, któremu przyszło żyć w wyjątkowo burzliwym okresie naszej historii. Pomimo tych przeciwności losu spełniał się na wielu płaszczyznach. Dzisiaj pamiętamy Henryka Goldszmita, bo tak brzmiało Jego prawdziwe nazwisko, głównie jako: • pisarza i publicystę, dziennikarza i felietonistę; • lekarza pediatrę; • wychowawcę i pedagoga, uznawanego za prekursora szeregu nurtów pedagogicznych; • filantropa i działacza społecznego oraz gorliwego obrońcę praw dziecka. Jednak przede wszystkim Janusz Korczak był prawdziwym przyjacielem „niedorosłych ludzi”, który sam o sobie mówił: "Jestem nie po to, aby mnie kochali i podziwiali, ale po to, abym ja działał i kochał. Nie obowiązkiem otoczenia pomagać mnie, ale ja mam obowiązek troszczenia się o świat, o człowieka" I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

4. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 2. Dzieciństwo. Janusz Korczak właściwie Henryk Goldszmit urodził się w Warszawie 22 lipca w 1878 lub 1879 roku w Warszawie, w spolonizowanej rodzinie żydowskiej, jako syn cenionego adwokata Józefa Goldszmita i Cecylii z domu Gębickiej. Pomimo dostatku w jakim wyrastał młody Korczak, nie był to szczęśliwy okres w jego życiu. Po latach będzie wspominał chłód, smutek i samotność domu rodzinnego. Mały Henryk nie miał bliskich kontaktów ani z rodzicami, ani z siostrą - Anną. Na dodatek, każdy z domowników skupiony był jedynie na sobie i własnych problemach. Ojciec zimny, wyniosły, często nieobecny w domu; nieszczęśliwa i zakompleksiona matka oraz wycofująca się siostra. Taki klimat domu rodzinnego odciśnie wyraźne piętno w pamięci Korczaka i zaważy na jego dalszej biografii. I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

5. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA Siedmioletni Henryk nie rozpoczynał nauki, tak jak większość dzieci w tamtych czasach, od nauczania domowego. W lipcu 1885 posłano go do szkoły przygotowującej do nauki w gimnazjum. 3. Młodość i wczesna edukacja. Gmach VIII Liceum Ogólnokształcącego im. Władysława IV W latach 1886-1897 uczęszczał do szkoły początkowej Augustyna Szmury przy ulicy Freta, a następnie w 1890 dostał się do ośmioklasowego VII Rządowego Gimnazjum Męskiego na warszawskiej Pradze (obecnie VIII Liceum Ogólnokształcące im. Władysława IV). Kamień przed VIII Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława IV (dawniej Gimnazjum Praskie)  W szkołach w których rozpoczynał swoją edukację młody Korczak, panowała żelazna dyscyplina. We wspomnieniach Korczaka stały się one symbolem strachu i przemocy, samotności i bezradności ucznia wobec dominacji nauczyciela. W 1896 roku debiutuje na łamach tygodnika satyrycznego „Kolce” humoreską pt. „Węzeł gordyjski”. Podpisuje się pseudonimem Hen-Ryk. Tematem pracy jest wyręczanie się rodziców w procesie wychowania płatnymi opiekunkami, guwernantkami, bonami. I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

6. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 3. Młodość i wczesna edukacja. Pasją młodego Korczaka staje się literatura. Zaczytuje się w Józefie Ignacym Kraszewskim, Henryku Sienkiewiczu, pociąga go także literatura młodopolska. O tym okresie życia napisał później w swym pamiętniku: „Mając piętnaście lat wpadłem w szaleństwo, furię czytania. Świat mi znikł sprzed oczu, tylko książka istniała...” W 1891 roku ojciec Korczaka trafił pierwszy raz do zakładu dla psychicznie chorych – z objawami obłędu. Choroba ojca i jego zbyt wystawne życie doprowadziła do kłopotów materialnych. Ojciec umarł 26 kwietnia 1896. Korczak jako uczeń V klasy, kiedy miał 17-18 lat, udzielał korepetycji, by pomóc w utrzymaniu rodziny a jego matka Cecylia Goldszmit podnajmowała pokoje w mieszkaniu na ulicy Leszno. Maturę zdawał jako dwudziestoletni, młody mężczyzna. W 1898 roku Korczak rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Cesarskiego Uniwersytetu w Warszawie. Jego mentorem był Wacław Nałkowski – ojciec Zofii Nałkowskiej, głoszący konieczność nieustawania w rozwoju etycznym. Brama główna Uniwersytetu w Warszawie. I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

7. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 4. Geneza powstania pseudonimu literackiego. W 1898 roku „Kurier Warszawski” ogłasza konkurs literacki im. Ignacego Jana Paderewskiego na sztukę teatralną. Henryk Goldszmit podejmuje wyzwanie i zgłasza do konkursu czteroaktowy dramat pt. „Którędy?” (sztuka nie zachowała się). Zainspirowany tytułem powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego, „Historia o Janaszu Korczaku i pięknej miecznikównie” – podpisuje swoją czteroaktówkę godłem – Janasz Korczak. W marcu 1899 roku konkurs zostaje rozstrzygnięty. Sztuka Goldszmita znajduje uznanie komisji i zostaje nagrodzona. Zecer składający informację o wynikach konkursu popełnia błąd literowy z Janasza robi Janusza. Tak zaczyna żyć pseudonim literacki Henryka. Zecer - człowiek, który ręcznie lub maszynowo składa tekst w drukarni; składacz. I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

8. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 5. Korczak – okres studencki. Studia lekarskie zajmują Korczakowi sześć lat, gdyż pierwszy rok musi powtarzać. W tym okresie zgłębianie tajników wiedzy medycznej nie jest jego jedynym zajęciem. W 1899 roku, jako student pierwszego roku medycyny wyjeżdża na wakacje do Szwajcarii śladami Jana Henryka Pestalozziego. Pedagoga, który poświęcił życie dla pracy z dziećmi z ludu, którego ogłasza swoim życiowym i intelektualnym wzorem. Johann Heinrich Pestalozzi twórca pierwszej teorii nauczania początkowego. Korczak w mundurze studenckim UW W 1900 roku zostaje słuchaczem Uniwersytetu Latającego, tajnej szkoły wyższej, której nazwa wywodzi się od braku stałej siedziby i permanentnych zmian miejsca wykładów. Włącza się w działalność Warszawskiego Towarzystwa Higienicznego. Nieustannie pogłębia swoje obserwacje socjologiczne, pisząc dla "Głosu" reportaże - wstrząsające relacje z życia dzieci pozbawionych. W "Głosie" poruszy również, przemilczany i tolerowany przez społeczeństwo, problem prostytucji dziecięcej. W 1901 roku Korczak wydaje pierwszą książkę – umiarkowanie przyjęte „Dzieci ulicy”. W 1904 r. po raz pierwszy wyjeżdża z grupą chłopców żydowskich na kolonie. Z doświadczeń kolonijnych zrodzą się nowe techniki wychowawcze: samokontrola, samoocena, plebiscyt życzliwości. W 1905 roku otrzymuje dyplom lekarza i rozpoczyna pracę w Szpitalu dla Dzieci im. Bersonów i Baumanów przy ul. Śliskiej 51. Szpital im. Bersonów i Baumanów - dzisiaj. I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

9. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 6. Korczak – lekarz i singel z wyboru. Korczak jako lekarz miejscowy korzystał ze służbowego mieszkania na terenie szpitala i świadczył pomoc chorym w każdej chwili. Pensję stanowiło 200 rubli rocznie – w czterech ratach. Ofiarnie wypełniał swe obowiązki. Nie unikał proletariackich części miasta. Od ubogich pacjentów nie pobierał wynagrodzenia, zaś od zamożnych nie wahał się zażądać bajońskich honorariów. W czerwcu 1905 roku wyjechał do Harbinu w północno – wschodnich Chinach, powołany jako lekarz w wojnie rosyjsko-japońskiej i za swą służbę awansował do stopnia majora. Przez ponad pół roku, jako oficer, pełnił obowiązki starszego lekarza w pociągach sanitarnych. Pod koniec marca 1906 roku wrócił do Warszawy i kontynuował pracę jako pediatra w szpitalu przy ulicy Śliskiej. Dla pogłębienia wiedzy medycznej pojechał na rok do Berlina (1907/1908) i na pół roku do Paryża (1910). Tam brał udział w wykładach z pediatrii i pedagogiki. Przy okazji oglądał szpitale dziecięce i zakłady zajmujące się terapią i edukacją najmłodszych. W 1911 roku przebywał miesiąc w Londynie, odwiedzając tamtejsze szkoły i domy opieki - to właśnie tam zrezygnował z założenia własnej rodziny i postanowił ostatecznie poświęcić się jedynie pracy z dziećmi. Po latach pisał do przyjaciela: „ Żyd polski pod zaborem carskim, nie ma prawa mieć dzieci. Za syna wybieram ideę służenia dziecku i jego sprawie[…]” I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

10. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 6. Korczak – lekarz i singel z wyboru. W czasie I wojny światowej został powołany do czynnej służby w armii rosyjskiej. Był m.in. młodszym ordynatorem szpitala dywizyjnego w Głuboczku na Ukrainie, następnie został lekarzem pediatrą w przytułku dla dzieci ukraińskich pod Kijowem. W tym czasie odwiedził też dom wychowawczy dla chłopców polskich w Kijowie, gdzie poznał Marię (Marynę) Falską, z którą później współpracował. Podczas wojny napisał też jedną ze swoich najważniejszych książek pt. "Dziecko w rodzinie" - pierwszą część tetralogii "Jak kochać dziecko„ która ukazała się w 1919 roku (całość zaś w 1920). W 1918 roku, po powrocie do Warszawy, znów podjął pracę w Domu Sierot. W czasie wojny polsko – bolszewickiej (1919–1920), Janusz Korczak w randze majora Wojska Polskiego pracował w szpitalu epidemicznym w Łodzi, następnie w Warszawie, w szpitalu na Kamionku. W 1920 r. w Warszawie szaleje tyfus plamisty. Doktora w chorobie pielęgnuje matka. Sama zaraża się i umiera. Korczak do końca życia będzie się zmagać z poczuciem winy. Próbuje skupiać się na pracy, ukazuje się jego najgłośniejsza powieść „Król Maciuś I”. I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

11. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 7. Korczak – dyrektor Domu Sierot. Janusz Korczak postanowił porzucić medycynę i zająć się wychowywaniem sierot. W 1912 roku został dyrektorem "Domu Sierot" na ulicy Krochmalnej 92. Był to dom dla najbiedniejszych żydowskich dzieci. Opiekował się 85 wychowankami. Od tej pory Korczak stale był związany z tą placówką . Tu w małym pokoiku na poddaszu pisał swoje książki dla dorosłych i dzieci. Dorosłych uczył "Jak kochać dziecko", żądał od nich szacunku dla dzieci, zrozumienia i równych praw. Dom Sierot – sierociniec dla dzieci, zdjęcie z około 1935 roku. Korczak mieszkał na poddaszu Januszowi Korczakowi od początku jego pracy w "Domu Sierot" pomagała pani Stefa Wilczyńska, która pomagała mu wdrażać w życie jego autorskie koncepcje pedagogiczne oraz sama twórczo angażowała się w rozwój placówki. Dom Sierot stał się dla Korczaka miejscem codziennej, pogłębionej obserwacji rozwoju psychofizycznego dziecka. Dom Sierot był miejscem nowatorskich technik wychowawczych, jak: tablica ogłoszeń, skrzynka do listów, szafa znalezionych rzeczy, gazetka dziecięca, system dyżurów, wspólne posiedzenia z dziećmi. Popularne były także „zakłady o coś”, „listy wczesnego wstawania”, „plebiscyty”, „pocztówki” – wyróżnienia. Korczak wraz z naczelną wychowawczynią Stefanią Wilczyńską I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

12. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 7. Korczak – dyrektor Domu Sierot. Jednakże sercem zakładowego życia był słynny sąd koleżeński. Umożliwiał on dzieciom „zaskarżanie” innych, także wychowawców; również Korczak był oskarżony przez dzieci. Stary Doktor podkreślał i wyjaśniał, że głównym zadaniem tego sądu nie było karanie dla karania, a kształtowanie postaw samooceny, zrozumienia i przebaczania. Żydowskie dzieci z Domu Sierot W listopadzie 1919 roku zorganizował drugą placówkę dla dzieci, którą kierowała pani Maryna Falska. Ten dom nazywał się "Nasz Dom" i był przeznaczony dla dzieci polskich robotników. Odwiedzał dom w charakterze lekarza i pedagoga. Maria Rogowska – Falska W 1932 roku wyprowadził się z Domu dla Sierot i zamieszkał z siostrą Anną przy ul. Żurawiej. W tym czasie podjął się nowych obowiązków, m.in. jako biegły sądowy w sprawach dzieci przy Sądzie Okręgowym na ul. Lesznej. Janusz Korczak przed budynkiem Domu Sierot I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

13. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 7. Korczak – dyrektor Domu Sierot. W pierwszych dniach drugiej wojny światowej wraz z wychowawcami i współpracownikami dyżurował dzień i noc w Domu Sierot. We wrześniu 1939 roku po raz ostatni przemówił w Polskim Radiu, nawołując do spokoju. Od samego początku okupacji nieustannie zabiegał także o wsparcie dla swojej instytucji. Latem 1940 udało mu się jeszcze wyjechać z dziećmi na kolonie letnie do "Różyczki", filii Domu Sierot mieszczącej się w Wawrze. Jesienią 1940 roku Dom Sierot - jako instytucja żydowska - nakazem okupanta został przesiedlony do getta na ulicę Chłodną 33, do budynku Gimnazjum Kupieckiego im. Marii i Józefa Roeslerów. Korczak z dziećmi na kolonii letniej Domu Sierot „Różyczka” W 1940, w czasie przenoszenia Domu Sierot, jego opiekun – został aresztowany za nienoszenie nakazanej Żydom opaski z gwiazdą Dawida. Uwięziono go na Pawiaku i po kilku miesiącach zwolniono za kaucją. Więzienie opuszcza chory i schorowany. I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

14. W dniu 18 lipca 1942 roku została wystawiona ostatnia sztuka w Domu Sierot pt. „Poczta” Rabindranatha Tagore. Przygotowywała ona wychowanków do świadomej i godnej śmierci. • 22 lipca 1942 roku w dniu urodzin Korczaka rozpoczęła akcja zagłady w getcie. • W dniu 18 lipca 1942 roku została wystawiona ostatnia sztuka w Domu Sierot pt. „Poczta” Rabindranatha Tagore. Przygotowywała ona wychowanków do świadomej i godnej śmierci. • 22 lipca 1942 roku w dniu urodzin Korczaka rozpoczęła akcja zagłady w getcie. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 8. Korczak – w getcie warszawskim. W październiku 1941 roku Dom Sierot został zmuszony po raz kolejny do przeprowadzki, tym razem na ul. Sienną 16 / Śliską 9, do części pomieszczeń w budynku Towarzystwa Pracowników Handlowych. Korczak cały czas walczył o środki finansowe na utrzymanie dzieci, ale przede wszystkim starał się, by mimo beznadziejnej sytuacji, życie w Domu Sierot płynęło wcześniejszym, przedwojennym rytmem. W miarę możliwości zachowane zostały dawne zasady funkcjonowania i wewnętrzne zwyczaje. Na początku 1942 roku Korczak podjął się także oficjalnie opieki nad znajdującą się w tragicznej sytuacji placówką dla sierot - Głównym Domem Schronienia - przy ul. Dzielnej 39, zaś od maja tego roku zaczął pisać "Pamiętnik", który ukazywał tragiczny obraz okupacji hitlerowskiej. Zdjęcie Korczaka zrobione w getcie warszawskim w dniu 20 września 1940 r. W dniu 18 lipca 1942 roku została wystawiona ostatnia sztuka w Domu Sierot pt. „Poczta” Rabindranatha Tagore. Przygotowywała ona wychowanków do świadomej i godnej śmierci. 22 lipca 1942 roku w dniu urodzin Korczaka rozpoczęła akcja zagłady w getcie. „Życie moje było trudne, ale ciekawe. O takie właśnie prosiłem Boga w młodości” Janusz Korczak, getto warszawskie, 1941/42 r. Cytat z „Pamiętnika” Janusza Korczaka I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

15. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 9. Ostatnia droga Janusza Korczaka i dzieci. W dniu 6 sierpnia 1942 roku hitlerowscy okupanci wyprowadzili z Domu Sierot Korczaka, Wilczyńską, wszystkich współpracowników i dwustu wychowanków. Ostatnim człowiekiem, który widział Korczaka na palcu przeładunkowym (Umschlagplatzu) i chciał mu pomóc był NechumRemba (działacz podziemnej organizacji samoobrony w getcie). Ostatnią drogę Korczaka i dzieci NechumRemba relacjonuje: „Wszystkie dzieci ustawiono w czwórki, na czele Korczak z oczami zwróconymi ku górze trzymał dwoje dzieci za rączki, prowadził pochód. Drugi oddział prowadziła Stefania Wilczyńska, trzeci - Broniatowska (jej dzieci miały niebieskie plecaki), czwarty oddział - Szternfeld z internatu na Twardej. Były to pierwsze żydowskie szeregi, które szły na śmierć z godnością. (...) Nawet Służba Porządkowa stanęła na baczność i salutowała. Gdy Niemcy zobaczyli Korczaka, pytali: Kim jest ten człowiek”. I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

16. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 10. Obóz zagłady w TREBLINCE. Korczak odrzucał świadomie propozycje osobistego ratunku: nie przyjął pomocy w opuszczeniu getta i ukryciu się, jaką oferowali mu przyjaciele, a w dniu deportacji, rankiem 6 sierpnia 1942, w czasie trwania tzw. "wielkiej akcji" (głównego etapu eksterminacji ludności warszawskiego getta) - odmówił opuszczenia dzieci i pracowników Domu Sierot. Źródła dowodzą, że próbę wyprowadzenia go podjąć chcieli pracownicy gminy żydowskiej. Musiał liczyć się z tym, że nie przeżyje "wysiedlenia na wschód", przy czym najprawdopodobniej nie wiedział, że Treblinka to obóz zagłady. Wszyscy zostali wywiezieni w wagonach krytych, zatłoczonych, z okienkami zakratowanymi drutem kolczastym do obozu zagłady w Treblince, niedaleko Małkini. Na terenie symbolicznego cmentarza w Treblince wśród siedemnastu tysięcy kamieni znajduje się jedno imienne upamiętnienie: JANUSZ KORCZAK (Henryk Goldszmit) I DZIECI. Wychowawca, lekarz stał się symbolem męczeńskiej śmierci deportowanych i zamordowanych ludzi. Janusz Korczak do końca pozostał wierny swoim dzieciom i powołaniu. I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

17. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 11. Dorobek naukowy i literacki. Na podstawie własnych doświadczeń życiowych oraz wnikliwej obserwacji doli i niedoli dziecięcej, z rozmów z „małymi gazeciarzami,” z obserwacji „nocnej żebraniny”, pracy w szpitalu, powstają liczne książki i artykuły Janusza KORCZAKA. 1898 r. Pracę literacką Korczak rozpoczął od dramatu „Którędy” wyróżnionego na konkursie „Kuriera Warszawskiego” 1901 r. Publikacja pierwszej książki - umiarkowanie przyjęte - „Dzieci ulicy”. W książce tej opisuje przeżycia i rozterki dzieciństwa. 1906 r. „Dziecko salonu" - Sukces powieści jest natychmiastowy, wiele się o niej mówi, pisze i dyskutuje. Zawarł w niej krytykę mieszczańskiej rodziny i jej metod wychowawczych. Książka ta przyniosła mu w owych czasach wielką sławę. I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

18. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 11. Dorobek naukowy i literacki. 1910 r. 1911 r. „Jośki, Mośki i Srule" , „Józki, Jaśki i Franki"Są to reportaże literackie z pobytu autora na koloniach letnich.„Koloniom letnim zawdzięczam wiele. Tu po raz pierwszy spotkałem się z gromadą dzieci i w samodzielnej pracy poznałem abecadło praktyki wychowawczej". W książkach tych zawarta jest świetna znajomość psychiki dziecięcej, pełen szacunku i zaufania stosunek pisarza do dziecka. 1912 r. „Sława" - książka opowiada o polskich dzieciach warszawskiego proletariatu.„...Troje dzieci z warszawskiego podwórka, dzieci tragicznie zaplątanych w smutne, trudne i nieprzychylne życie dorosłych, postanawia dążyć do sławy..." 1914 r. „Feralny tydzień" - utwór powstał w pierwszym okresie pobytu autora w Domu Sierot - jest to przejmująca wizja smutku i bezradności miernie uzdolnionego dziecka w rosyjskiej szkole i w mieszczańskim domu. I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

19. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 11. Dorobek naukowy i literacki. 1920 r. 1921 r. „Jak kochać dziecko”  „Pisałem tę książkę w lazarecie polowym, pod huk armat, w czasie wojny...". Wykłada w niej swoje zasady pedagogiczne. Wydana w roku 1922. 1926 r. „Bankructwo małego Dżeka" - świetna, pełna humoru powieść dla dzieci. Jest to historia perypetii amerykańskiego chłopca, który chce założyć w szkole spółdzielnię uczniowską. Ta „powieść amerykańska i finansowa”, jak ją żartobliwie nazywa autor , staje się ulubioną lekturą tysięcy dzieci. 1926 r. Janusz Korczak został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

20. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 11. Dorobek naukowy i literacki. 1928 r. „Król Maciuś pierwszy" - właśnie w tej opowieści o rządach i klęsce Króla Maciusia... wyraziły się najpiękniej nadzieje i rozczarowania Korczaka. Nie wierząc w odnowienie świata przez solidarną walkę mas pracujących, stworzył obraz powszechnej solidarności dzieci. Jest to najsławniejsza książka Korczaka dla dzieci. 1929 r. „Prawo dziecka do szacunku" - w której Korczak podkreśla podmiotowość i autonomię dziecka, mówi o potrzebie porozumienia i współpracy z dzieckiem. 1930 r. „Prawidła życia" - pedagogika dla dzieci i dorosłych. I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

21. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 11. Dorobek naukowy i literacki. 1931 r. „Król Maciuś na wyspie bezludnej"Książka powstała na skutek kierowanych do autora żądań młodych czytelników o dalszy ciąg „Króla Maciusia Pierwszego". 1934 r. „Kajtuś czarodziej" - o której Korczak mówił: „Zanim zacząłem pisać opowieść o Kajtusiu, rozmawiałem z chłopcami o czarach, z dziewczynkami o wróżbach... Chciałem, aby książka była ciekawa" 1934 r. „Uparty chłopiec"Opowieść o młodych latach Ludwika Pasteura. Książka dla starszych dzieci. W tym samum roku Korczak został uhonorowany Złotym Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury. I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

22. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 11. Dorobek naukowy i literacki. 1939 r. „Pedagogika żartobliwa" - ostatni utwór pisarza. 1942 r. „Pamiętnik” - pisany w warszawskim getcie w okresie od maja do sierpnia. Pamiętnik ten jest wstrząsającym obrachunkiem życia, dokumentem epoki. Pamięć, którą pozostawił po sobie „Stary Doktor", i książki, w których żyją dzieci myślące, cierpiące i buntujące się przeciwko złu, szukające dobra i sprawiedliwości, stanowią trwałe pozycje w naszym życiu społecznym i w naszym piśmiennictwie. „Literatura była pierwszą miłością Korczaka. Ale nie stała się jedynym celem. Karmiła się medycyną i wychowaniem, a te żywiły się sztuką pisania” I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

23. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 12. Myśli Janusza Korczaka. O stosunku Janusza Korczaka do dzieci, ich praw oraz znaczenia, sposobu i zasad wychowania najlepiej świadczą wypowiedziane przez niego sentencje: „Człowiek nie rodzi się zbrodniarzem, ani aniołem; wychowanie czyni z niego istotę brudną lub promienną.” „Dziecko – już mieszkaniec, obywatel i już człowiek. Nie dopiero będzie, a już. […] Lata dziecięce - to życie rzeczywiste , a nie zapowiedź.” „Dziecko jest pergaminem, szczelnie zapisanym drobnymi hieroglifami, których część tylko zdołasz odczytać, a niektóre potrafisz wytrzeć , lub zakreślić i własną zapisać treścią.” I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

24. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 12. Myśli Janusza Korczaka. „Dziecko jest osobą rozumną, zna dobrze potrzeby, trudności i przeszkody swojego życia. Nie despotyczny nakaz, narzucone rygory i nieufna kontrola, ale taktowne porozumienie, wiara w doświadczenie, współpraca i współżycie. ” „Dziecko nie jest głupie. Głupców wśród nich nie więcej niż wśród dorosłych. Dziecko jest cudzoziemcem, nie rozumie języka, nie zna kierunków ulic, nie zna praw i zwyczajów . ” I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

25. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 12. Myśli Janusza Korczaka. „ Wychowawca, który nie wtłacza, a wyzwala, nie ciągnie, a wznosi, nie ugniata, a kształtuje, nie dyktuje, a uczy, nie żąda, a zapytuje, przeżyje wraz z dzieckiem wiele natchnionych chwil, łzawym wzrokiem nieraz patrzeć będzie na walkę anioła z szatanem, gdzie biały anioł tryumf odnosi. ” „Dziecku potrzebny ruch, powietrze, światło – zgoda, ale i coś jeszcze. Spojrzenie w przestrzeń, poczucie wolności – otwarte okno. [...] ambicją wychowawcy być musi osiągać najpomyślniejsze wyniki drogą najmniejszych pogwałceń praw człowieka.” I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

26. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA 12. Bibliografia. Przygotowując prezentację korzystałem z materiałów i fotografii zamieszczonych na następujących stronach internetowych „www”: • pskorczak.org.pl; • jewishvirtuallibrary.org; • janusz-korczak.de; • 2012korczak.pl; • edukacja.edux.pl; • wikipedia.org; • edukole.wroclaw.pl; • culture.pl I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU

27. Życie i twórczość Janusza KORCZAKA DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ I Liceum Ogólnokształcące im. Floriana Ceynowy w ŚWIECIU