1 / 19

JAK ROZUMIEĆ OPINIĘ Z PORADNI PSYCHOLOGICZNO - PEDAGOGICZNEJ? Opracowała: Joanna Morawska

JAK ROZUMIEĆ OPINIĘ Z PORADNI PSYCHOLOGICZNO - PEDAGOGICZNEJ? Opracowała: Joanna Morawska. Odczytywanie i interpretacja opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej.

eris
Download Presentation

JAK ROZUMIEĆ OPINIĘ Z PORADNI PSYCHOLOGICZNO - PEDAGOGICZNEJ? Opracowała: Joanna Morawska

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. JAK ROZUMIEĆ OPINIĘ Z PORADNI PSYCHOLOGICZNO - PEDAGOGICZNEJ?Opracowała: Joanna Morawska

  2. Odczytywanie i interpretacja opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej Nauczyciel jest obowiązany, na podstawie opinii publicznej poradni psychologiczno - pedagogicznej, w tym publicznej poradni specjalistycznej, dostosować wymagania edukacyjne do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia, u którego stwierdzono zaburzenia i odchylenia rozwojowe lub specyficzne trudności w uczeniu się, uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom (...).

  3. Rola opinii psychologiczno - pedagogicznej 1. Wyrównanie szans edukacyjnych. 2. Ustalenie podłoża i natury problemów ucznia – diagnoza symptomów i przyczyn ich występowania. 3. Dostosowanie wymagań edukacyjnych do indywidualnych możliwości psychofizycznych i edukacyjnych ucznia w zakresie: tempa pracy, doboru zadań i stopnia ich trudności, sposobu oceniania, stosowanych metod pracy. 4. Ukierunkowanie pomocy uczniom ze wskazaniem zaleceń do pracy – procesy naprawcze i korekcyjno-kompensacyjne: • · ukierunkowanie pracy rodziców, • · ukierunkowanie pracy nauczyciela w procesie edukacyjnym, • · ukierunkowanie pracy samokształceniowej ucznia. 5. Zapewnienie uczniowi specjalistycznej pomocy w ramach terapii indywidualnej lub grupowej w szkole lub w poradni w celu: · prowadzenia ćwiczeń usprawniających zaburzone funkcje percepcyjno-motoryczne, · prowadzenia dodatkowych ćwiczeń w czytaniu i pisaniu.

  4. Opinia powinna zawierać następujące informacje: 1. Oznaczenie poradni. 2. Dane osobowe ucznia oraz dodatkowe informacje: · z jakiego powodu uczeń był badany, · ile razy przechodził badania diagnostyczne, · czy korzystał z jakiejś formy pomocy w czytaniu i pisaniu, · czy pracował nad swoim problemem. 3. Ocenę poziomu sprawności intelektualnej dziecka, charakterystykę poszczególnych funkcji intelektualnych, opis mocnych strony dziecka. 4. Opis występujących dysfunkcji rozwojowych i innych zaburzeń, wskazanie, które funkcje poznawcze (percepcyjno-motoryczne) są zaburzone i jaki jest stopień nasilenia tych zaburzeń.

  5. 5. Jakie są przejawy zaburzeń rozwojowych w pisaniu: typy i rodzaje błędów, tempo pisania i poziom graficzny pisma: · objawy zaburzeń w czytaniu, ocena tempa i techniki oraz rozumienia przeczytanego tekstu, · stanowisko poradni w sprawie, której dotyczy opinia, i jego szczegółowe uzasadnienie · podanie informacji, czy trudności występują też w innych przedmiotach szkolnych, np. w nauce języków obcych, • wskazanie odpowiedniej formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej wraz z uzasadnieniem, · wskazanie zaleceń egzaminacyjnych w wypadku, gdy opinia dotyczy warunków przystąpienia ucznia lub absolwenta ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się do sprawdzianu/egzaminu · przy sprawdzianach/egzaminach honorowane są tylko opinie wydane przez publiczne poradnie psychologiczno-pedagogiczne i poradnie specjalistyczne resortu oświaty.

  6. Zasady oceniania uczniów z dysleksją: • Zindywidualizować wymagania zgodnie z zaleceniami opinii (np. wydłużenie czasu oczekiwania na odpowiedź ustną i pisemną, nieodpytywanie z czytania na forum klasy, tolerancyjne ocenianie błędów ortograficznych, wymaganie znajomości zasad ortograficznych), • Doceniać wkład pracy, starania dziecka, systematyczność, wytrwałość, ambicje, • Ważne, aby zeszyt ucznia oceniać według jego możliwości, • U uczniów z głęboką dysgrafią wskazane jest zastąpienie niektórych sprawdzianów pisemnych sprawdzianami ustnymi.

  7. Dostosowanie wymagań uczniom ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi Dostosowanie to nie dotyczy treści programowych, ale metod i form pracy z uczniem. Procedura dostosowania wymagań: 1. Uczeń lub rodzic dostarcza opinie/orzeczenie do psychologa/ pedagoga szkolnego. 2. Psycholog/ pedagog dokonuje analizy opinii pod kątem występujących trudności, ich przyczyn oraz zawartych w niej wskazań do pracy. 3. Psycholog/pedagog na podstawie opinii/orzeczenia opracowuje szczegółowe wskazówki dotyczące pracy i oceniania ucznia. W razie konieczności konsultuje problem dziecka ze specjalistami z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej.

  8. 4. Każdy wychowawca po otrzymaniu wskazań do pracy z uczniem przekazuje je wszystkim uczącym nauczycielom. 5. Nauczyciele dostosowują wymagania i zasady oceniania ucznia zgodnie z zaleceniami. W razie wątpliwości konsultują się indywidualnie z psychologiem/pedagogiem szkolnym. 6. Rodzic ucznia zostaje zapoznany przez wychowawcę z zaleceniami w czasie najbliższych konsultacji.

  9. SŁOWNIK POJĘĆ ZAWARTYCH W OPINIACH PSYCHOLOGICZNO – PEDAGOGICZNYCH • ANALIZA I SYNTEZA – rozkładanie na części i scalanie materiału wzrokowego (obrazki, wyrazy) lub słuchowego (dźwięki, zdania, słowa) w celu budowania całości obrazu, słowa; dokonuje się na poziomie mózgu. • ANALIZATORY – w odniesieniu do umiejętności czytania mówi się o trzech analizatorach: wzrokowym, słuchowym i kinestetyczno-ruchowym; analizator składa się z: receptora odbierającego bodźce, charakterystycznego dla określonego narządu zmysłów (oczy, uszy, mięśnie), drogi nerwowej doprowadzającej bodźce do odpowiednich obszarów mózgu, ośrodka w mózgu, w którym zachodzi analiza i synteza. • SŁUCH FONEMOWY – zdolność wyróżniania głosek oraz różnicowania głosek podobnych w słyszanych słowach (np. bułka – półka).

  10. PERCEPCJA SŁUCHOWA = FUNKCJE SŁUCHOWO-JĘZYKOWE – związane ze słuchem fonemowym oraz umiejętnościami fonologicznymi (analiza i synteza głoskowa i sylabowa – rozkład wyrazów na głoski i sylaby oraz ich scalanie), a także pamięcią słuchową; zaburzenia tych funkcji są związane z nieprawidłowym działaniem analizatora słuchowego i mogą objawiać się: trudnością odróżniania podobnych głosek (np. z-s, g-k, d-t), trudnościami w dokonywaniu analizy i syntezy głoskowej słów oraz opuszczaniem lub myleniem liter, końcówek wyrazów, przestawianiem liter, trudnościami w zapisywaniu zmiękczeń, różnicowaniu głosek i-j. • PERCEPCJA WZROKOWA = FUNKCJE WZROKOWE – analiza i synteza wzrokowa materiału konkretnego (obrazków, kształtów) lub abstrakcyjnego (teksty, zdania, wyrazy) oraz pamięć wzrokowa; zaburzenia tych funkcji związane są z nieprawidłowym działaniem analizatora wzrokowego i mogą objawiać się: myleniem liter o podobnym kształcie (a-o, l-t-ł, m-w-n), myleniem liter podobnych ale o różnym kierunku (b-p-g-d, m-w, n-u), gubieniem elementów graficznych liter (ogonki, kreski, kropki), błędami typowo ortograficznymi.

  11. DEFICYTY ROZWOJOWE = DYSFUNKCJE, PARCJALNE LUB FRAGMENTARYCZNE ZABURZENIA ROZWOJU – są konsekwencją minimalnych zmian w centralnym układzie nerwowym (mózgu): • parcjalne zaburzenia rozwoju psychomotorycznego– obejmują większy obszar czynności, np. opóźnienie rozwoju motoryki (dużej – sprawności ruchowej całego ciała, małej – sprawności rąk) lub zaburzenia rozwoju mowy (zarówno czynnej – mówienie, jak i biernej – rozumienie); • fragmentaryczne zaburzenia rozwoju psychomotorycznego– obejmują mniejszy obszar czynności, np. opóźnienie rozwoju tylko w zakresie motoryki małej lub zaburzenia w zakresie mowy czynnej (dziecko wszystko rozumie, ale ma trudności z wypowiadaniem się). • FUNKCJE POZNAWCZE = PROCESY POZNAWCZE – zespół procesów, dzięki którym odbieramy informacje z otoczenia: uwaga, pamięć, wrażenia i spostrzeżenia, orientacja w schemacie ciała (prawa i lewa strona) i przestrzeni, myślenie. • INTELIGENCJA OGÓLNA – jest wypadkową inteligencji werbalnej (słownej) i niewerbalnej (bezsłownej, praktyczno-technicznej); można ją zmierzyć za pomocą różnych skal inteligencji, np. D. Wechslera (WISC-R).

  12. INTEGRACJA PERCEPCYJNO-MOTORYCZNA – współdziałanie procesów poznawczych i czynności ruchowych, np. przy pisaniu ze słuchu – uwaga, analiza i synteza wzrokowa i słuchowa oraz ruch ręki piszącej. • KOORDYNACJA WZROKOWO-RUCHOWA – współpraca oka i ręki, umożliwia wykonywanie precyzyjnych ruchów rąk pod kontrolą wzroku, m.in. rysowanie i pisanie. • LATERALIZACJA JEDNORODNA: PRAWOSTRONNA LUB LEWOSTRONNA – dominacja czynności ruchowych jednej ze stron ciała (najczęściej prawej ręki, nogi, oka, ucha), związana z dominacją jednej z półkul mózgowych. • LATERALIZACJA NIEUSTALONA – brak dominacji stronnej ciała (oburęczność, obuoczność), charakterystyczna do 5-6 roku życia; ustalenie się dominacji ręki i oka powinno nastąpić do siódmego roku życia, gdy dziecko podejmuje naukę pisania. • LATERALIZACJA NIEJEDNORODNA – np. dominacja lewego oka i prawej ręki; nie może być traktowana jako objaw patologii, jednak wśród uczniów z dysleksją przypadków skrzyżowanej lateralizacji jest istotnie więcej niż wśród dobrze czytających.

  13. PAMIĘĆ MECHANICZNA – zdolność do przyswajania wiedzy w sposób nieuświadomiony. • PAMIĘĆ LOGICZNA – oparta na myśleniu, kojarzeniu faktów. • PAMIĘĆ BEZPOŚREDNIA – świeża; pozwala zapamiętać i natychmiast odtworzyć zapamiętany materiał; zaburzenia powodują, że uczeń ma problemy z zapamiętaniem zdań podczas pisania dyktanda, z zapamiętaniem dwóch poleceń jednocześnie, z liczeniem w pamięci. • PAMIĘĆ SŁUCHOWA – zdolność do utrwalania i przypominania informacji „usłyszanych”. • PAMIĘĆ WZROKOWA - zdolność do utrwalania i przypominania informacji „widzianych”. • OBNIŻONA SPRAWNOŚĆ MANUALNA – niska sprawność ruchowa rąk; charakterystyczne jest np. późne nabywanie umiejętności związanych z samoobsługą (ubieranie się, zapinanie guzików, wiązanie sznurowadeł), trudności w posługiwaniu się nożyczkami; niska sprawność manualna pociąga za sobą obniżony poziom graficzny pisma (obniżona sprawność grafomotoryczna), wolne tempo pisania, nieestetyczny wygląd zeszytów; dzieci z obniżoną sprawnością manualną szybko się męczą przy pracach graficznych i pisaniu.

  14. TEMPO UCZENIA SIĘ WZROKOWO-RUCHOWEGO – szybkość uczenia się pisania symboli graficznych opartego na koordynacji oka i ręki; uzależnione jest od prawidłowej sprawności manualnej i ustalonej lateralizacji; często obniżone u osób z dysleksją. • ZABURZENIA ORIENTACJI PRZESTRZENNEJ – brak orientacji w prawej i lewej stronie ciała oraz w kierunkach w przestrzeni (w lewo, w prawo, wyżej, niżej, w przód, w tył, nad, pod, itd.); związane są z nimi trudności w rysowaniu (niewłaściwe proporcje i rozplanowanie rysunku), czytaniu (przestawianie liter i cząstek wyrazów, przeskakiwanie linijek), w pisaniu (rozplanowanie kartki, mylenie liter i cyfr o podobnych kształtach, pisanie od prawej do lewej strony). • ZDOLNOŚĆ PRZESTRZENNEJ ORGANIZACJI MATERIAŁU WZROKOWEGO = ORGANIZACJA POSTRZEGANIA WZROKOWEGO – umiejętność złożenia w całość określonego obrazu (rysunek, kompozycja geometryczna), z uwzględnieniem elementów zasadniczych budujących ten obraz oraz elementów szczegółowych.

  15. NIEHARMONIJNY ROZWÓJ POSZCZEGÓLNYCH FUNKCJI = ROZWÓJ NIEHARMONIJNY – występuje, gdy poszczególne sfery rozwijają się w innym tempie (opóźnienie lub przyspieszenie rozwoju poszczególnych funkcji), np. opóźnienie rozwoju mowy, opóźnienie rozwoju emocjonalnego. • PODSTAWOWE UMIEJĘTNOŚCI ARYTMETYCZNE - przeliczanie, dodawanie, odejmowanie, w przypadku starszych dzieci - mnożenie, dzielenie, rozwiązywanie zadań z treścią. • MYŚLENIE PRZYCZYNOWO-SKUTKOWE – umiejętność wskazywania następstw określonych sytuacji, wyszukiwania przyczyn pewnych stanów rzeczy, porządkowania zdarzeń (np. w układaniu historyjek obrazkowych). • MYŚLENIE PRZEZ ANALOGIĘ – polega na formułowaniu wniosków na temat danej sytuacji na podstawie podobnej znanej sytuacji, wyciąganiu wniosków z podobieństw między przedmiotami, sytuacjami (np. kończenie zdań typu: „Brat jest chłopcem, a siostra jest…”).

  16. ĆWICZENIA NA MATERIALE ABSTRAKCYJNYM - ćwiczenia oparte na literach, cyfrach, wyrazach i zdaniach oraz symbolach. • ĆWICZENIA NA MATERIALE KONKRETNYM – ćwiczenia oparte na obrazkach, przedmiotach. • DOSTOSOWANIE WYMAGAŃ - zastosowanie takich kryteriów egzekwowania wiedzy i umiejętności, które uwzględniają możliwości i ograniczenia, a więc dysfunkcje oraz mocne strony rozwoju i funkcjonowania dziecka. W praktyce sprowadza się to do obniżenia wymagań w pewnych zakresach, np. ortografii (nie obniża się istotnie oceny, jeśli w innych aspektach praca pisemna jest dobrze przygotowana), w innych zaś zakresach wymagania powinny być zwiększone. Dotyczy to np. znajomości zasad ortografii, codziennej pracy nad swoim problemem, dokumentowanej w osobnym zeszycie. • ZAJĘCIA KOREKCYJNO – KOMPENSACYJNE - ukierunkowane są na usprawnienie funkcji zaburzonych (korekcja) oraz na wspomaganiu funkcji dobrze się rozwijających (kompensacja),które mogą być wsparciem dla funkcji zaburzonych lub w razie potrzeby je zastąpić.

More Related