Chemiczne zwalczanie rozlewów olejowych na otwartym morzu

1. Chemiczne zwalczanie rozlewów olejowych na otwartym morzu Wykonał: Oleksy Bartosz gr 43 bdb

2. Rozlewy olejowe należą do najczęstszych przyczyn występowania zanieczyszczeń środowiska naturalnego. Olej na powierzchni wody rozprzestrzenia się na dużym obszarze i uniemożliwia tlenowi dostęp do niej, co hamuje naturalny proces samooczyszczania się środowiska naturalnego.

3. Jedną z metod usuwania rozlewów jest dyspergowanie, czyli rozpraszanie oleju w wodzie za pomocą specjalnie spreparowanych środków chemicznych. Metoda dyspergowania rozlewów olejowych polega na dokonaniu zmian pewnych parametrów fizycznych wody i rozlanego oleju.

4. Dyspergenty do likwidowania rozlewów olejowych są to specjalnie spreparowane środki chemiczne zdolne do rozpraszania ropy naftowej i jej pochodnych w wodzie. W skład takich dyspergentów wchodzą środki powierzchniowo czynne (SPC), w ilości od kilku do kilkunastu procent.

5. Zwalczanie rozlewów olejowych za pomocą dyspergentów polega na wprowadzeniu do rozlanego oleju SPC zawartych w dyspergencie. W wyniku tego uzyskuje się znaczne obniżenie napięcia międzyfazowego olej-woda, przez co rozlany olej może być rozproszony w wodzie.

6. Zrzut dyspergentów ze statku Rozpylanie dyspergentów z samolotu

7. Korzyści ze stosowania dyspergentów • odgraniczają powierzchnię wody od promieni słonecznych i tlenu atmosferycznego • wytworzona emulsja może być pożywieniem dla bardzo dużych ilości mikroorganizmów • przeprowadzenie oleju w emulsję i rozcieńczenie jej dużą ilością wody powoduje spadek stężenia produktów naftowych nawet poniżej wartości ich toksycznego działania na organizmy żywe • przy rozlewie łatwo palnych produktów naftowych użycie dyspergentów zmniejsza prawdopodobieństwo powstania pożarów

8. dla cienkiego filmu olejowego nie ma praktycznie innej metody usuwania poza użyciem dyspergentów. Film jest zawsze nieuniknioną pozostałości po zbieraniu oleju za pomocą metod mechanicznych • dzięki zastosowaniu dyspergentów biodegradacja rozproszonej ropy naftowej następuje od 10 do 100 razy szybciej niż podczas naturalnej biodegradacji • rozpraszanie oleju może być przeprowadzone w warunkach gdy nie można zastosować metod zbierania, sorpcji czy spalania, dotyczy to obszarów bardzo płytkich oraz sytuacji, gdy stan morza przekracza 5O B

9. Wady stosowania dyspergentów • mają w mniejszym lub większym stopniu działanie toksyczne na organizmy żywe • personel obsługujący agregaty rozpraszające musi przestrzegać instrukcji i procedur podczas stosowania dyspergentów • mają określony okres ważności, po którym muszą zostać zniszczone

10. jednostki pływające mogą rozpraszać dyspergenty przy stanie morza nie powodującym przechyłów bocznych większych od 15o • samoloty rozpylające mogą operować w niezbyt dużych odległościach od baz lądowych • obszary na których użyte zostały dyspergenty mogą przez wiele lat być nieprzydatne dla pozyskiwania żywności

11. Rozpraszanie dyspergentów Ogólnie środki te dzielimy na: • rozcieńczane węglowodorowymi rozpuszczalnikami • rozcieńczane wodą morską

12. Dyspergenty rozcieńczane rozpuszczalnikami przeznaczone są do likwidacji rozlewów ciężkich lub lepkich olejów, natomiast te rozcieńczane wodą używane są do usuwania plam olejów lekkich.

13. Przykładowy schemat urządzenia do rozcieńczania stężonego dyspergentu 1 - zbiornik stężonego dyspergentu 2 - pompa 3 - ramię rozpraszające 4 - przewód ssący wodę 5 - dozownik dyspergentu

14. Po rozprowadzeniu dyspergentu na powierzchni rozlewu należy wzburzyć powierzchnię oleju. Do tego celu używa się śruby okrętowej oraz trałów, które są holowane przez jednostkę rozpylającej.

15. Skuteczność użycia dyspergentu zależy od: • kąta tłoczenia na plamę olejową • wysokości ramion rozpraszających • siły tłoczenia • ustawienia trałów • szybkości poruszania się jednostki

16. Na otwartym morzu do rozpylania dyspergentów najlepiej spisują się holowniki, trawlery rybackie, łodzie motorowe oraz inne małe jednostki o niskich burtach.

17. Stosowanie dyspergentów na morzu otwartym Na otwartym morzu stosuje się je jedynie, gdy rozlewisko zagraża obszarom tarliskowym, hodowlom zwierząt morskich, obiektom technicznym oraz tylko kiedy nie jest możliwe zastosowanie mechanicznych metod zbierania.

18. Przykładowe wypadki z udziałem zbiornikowców W 1979 roku zbiornikowiec Antonio Gramsci o nośności ładunkowej 40 tys. ton po wyjściu z portu wszedł na skały. Do wody przedostało się około 6 tys. ton ropy. • 500 ton zebrano zaraz po rozlewie • 2000 ton odparowało do atmosfery • 200 ton związało się adhezyjnie z ciałami stałymi • 900 ton zebrano z nabrzeży w formie zaolejonych odpadów • 2000 ton ropy pozostało w środowisku

19. 19 listopada 1981 roku zbiornikowiec Globe Asimi o nośności 20 tys. DWT rozbił się wychodząc z portu Kłajpeda. Został rzucony przez fale na falochron u wejścia do portu. Do morza wyciekło16,5 tys. ton ciężkiego oleju opałowego. Brzeg morski został zanieczyszczony na odcinku 30 km, grubość warstwy oleju w porcie dochodziła miejscami do 20 - 30 cm.

20. W 1989 zbiornikowca Exxon Valdez próbując wyminąć kry lodowe uderzył w rafę. Do wód wyciekło 50 milionów litrów ropy. Prąd północnopacyficzny zniósł plamę na południowe wybrzeża Alaski. Zginęło w ten sposób około 250 tys. ptaków, 2800 wydr, oraz ogromne ilości ryb. Była to jedna z większych katastrof spowodowanych przez człowiek.

21. Na Bałtyku zdarza się dwa razy więcej wypadków związanych z rozlewem ropy, aniżeli na innych akwenach. W latach 1969 - 1990 doszło do 40 dużych rozlewów, powyżej 100 ton. Jest to o wiele bardziej groźne dla Bałtyku jako zamkniętego morza o ograniczonej wymianie wód niż dla jakiegokolwiek innego morza, czy oceanu.

22. DZIĘKUJĘ DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ