1 / 25

Poetki dwóch pokoleń z Łańcuta.

Poetki dwóch pokoleń z Łańcuta. Autor: Kinga Chmiel. Regina Schönborn. Regina Schönborn urodziła się w 1937 roku w Baranowiczach na kresach II Rzeczypospolitej.

peers
Download Presentation

Poetki dwóch pokoleń z Łańcuta.

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Poetki dwóch pokoleń z Łańcuta. Autor: Kinga Chmiel

  2. Regina Schönborn Regina Schönborn urodziła się w 1937 roku w Baranowiczach na kresach II Rzeczypospolitej. Była córką polskiego oficera– kawalerzysty. Powojenna rzeczywistość nastręczała jej wiele trudności i los skierował ją do Rzeszowa. Jednakże w pamięci na zawsze zachowała piękno oraz dramat kresowych dni. Tu, na podkarpackiej ziemi realizowała się jako żona i matka, a z czasem również poetka.

  3. Życie nie szczędziło jej ciosów. Zmaga się z nieuleczalnymi chorobami. Jest niewidoma. Mimo to „dostrzega” piękno wokół siebie i obdarza wszystkich i wszystko ogromną miłością. Żyjąc godnie i tworząc pięknie doczekała się konkursu poetyckiego swojego imienia pod hasłem: Miej oczy szeroko otwarte.

  4. Przesłanie mojej poezji zawiera się już w tytule konkursu poświęconego wierszom Reginy Schönborn –Miej oczy szeroko otwarte. Pragnę uwrażliwić ludzi na piękno świata. Dzisiaj głównie młodzieży brakuje wrażliwości. Nie powinniśmy dopuszczać do zobojętnienia. Niech nikt nie kopie leżącej na chodniku gałązki, ale pomyśli, że to część drzewa, utracona przez nie. Trzeba ją podnieść, może umieścić w suchym bukiecie? Po prostu musimy dostrzegać piękno, bo jest go wokół nas wiele. Myślę jednak, że jest to niemożliwe bez miłości i wrażliwości. Regina Schönborn

  5. Regina Schönborn

  6. Uczestnicy konkursu poetyckiego Miej oczy szeroko otwarte.

  7. Wydała 10 tomików wierszy, w których możemy odnaleźć wszystko rozpacz i krzyk protestu, smutek i radość, spokój, dostojeństwo i zachwyt nad pięknem świata, nadzieję, pojednanie z losem, a nade wszystko miłość. Kolejno wydane pozycje książkowe: » Mgławica istnienia — debiut literacki » Moja rozmowa z Bogiem » Czas odlotów » Nadaję ci imię róży » Imię róży jeszcze raz » Pejzaż z krzyżem w tle » Wrażliwość » Tylko róża » Po prostu róża » Przez dotyk. Podróż do gwiazd

  8. Życie moje (…) ciężko mi z tobą… mówi do nas — swoich dzieci, ale i do Ciebie czytelniku, nasza Matka. Ale też z całej głębi tęsknoty i żalu za utraconym światem pokazuje nadzieję, wiarę w miłość. Może niewidomi mogą nauczyć nas patrzeć? Może jednak było warto… Fragment wstępu do tomiku. Najnowszy tomik wierszy Reginy Schönborn wydany w 2010 r.

  9. Osiągnięcia • nagroda literacka Prezydenta Miasta Rzeszowa za całokształt twórczości (1999r.) • nagroda Zarządu Województwa Podkarpackiego (2000 r.) • uhonorowana „Złotym Piórem” - nagroda Oddziału Związku Literatów Polskich w Rzeszowie w dziedzinie poezji (2001r.) • Złoty Krzyż Zasługi nadany poetce przez prezydenta RP (2002r.) • główna nagroda Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego „Pomaluj Życie na Nowo”, organizowanego pod patronatem Ministerstwa Zdrowia i Ambasady Królestwa Danii, za „Opowiadanie z różą” (2002r.)

  10. Fragment wywiadu z Reginą Schönborn - Jest Pani poetką znaną w naszym regionie i nie tylko, ale może opowiedziałaby Pani krótko o sobie tym, którzy być może dopiero sięgną do „poezji Reginy”. - To, że jestem poetką, to zasługa Mickiewicza i pozostałych twórców urodzonych na kresach, ponieważ pochodzę ze starej Litwy, z Baranowicz. To miasto oddalone od Nowogródka o 60 km. W dzieciństwie zamiast poznawać baśnie, słuchałam poezji czytanych mi przez matkę. Pozostało to w mojej krwi.

  11. Fragment wywiadu z Reginą Schönborn c.d. - Właśnie chciałam zapytać o ten często powtarzający się w Pani twórczości motyw róży. - Róża jest moim ulubionym kwiatem, ale uważam też, że najbardziej ze wszystkich roślin symbolizuje życie. Ono jest bowiem piękne, jednakże może zadawać rany. Dokładnie jak róże. Moja fascynacja różą znalazła odzwierciedlenie w tytułach tomików „Po prostu róża”, „Tylko róże”, „Róża jeszcze raz”… Róża wiąże się z miłością. Dowodem na to jest wiersz poświecony wszystkim, których kocham i wszystkiemu, co kocham – „Nadaję Ci imię Róży’: „Rośnij i purpurowiej”, Przyjaciele zaczęli nazywać mnie Różą. W czasie promocji ostatniego z moich tomików, wszystkim, którzy przyczynili się do jego wydania, ofiarowałam złotą różę, pasując ich w ten sposób na moich rycerzy – rycerzy Róży. Okoliczności nadawania imion sprawiły, że mam ich pięć: Regina, Julia, Alicja, Joanna i Róża.

  12. Fragment wywiadu z Reginą Schönborn c.d. - Z Pani twórczości emanuje nadzieja, optymizm, miłość…, mimo iż jak wiemy, los nie szczędził Pani przykrości, zawodów i cierpień. Skąd taka siła, by dostrzegać piękno w tym, zdawałoby się niesprzyjającym świecie i być szczęśliwą? - Całą siłę czerpię z miłości. Z miłości do męża, którego już nie ma przy mnie, do dzieci i ludzi. Jeżeli się kocha ludzi i otaczający świat, to łatwiej jest przezwyciężyć wszelkie trudności. Miłość stanowi urodę życia, daje siłę, jest inspiracją. Niezależnie od wieku, w jakim jesteśmy, powinniśmy kochać. Fragment rozmowy z poetką przeprowadzonej 1 kwietnia 2008 w ZS w Kraczkowej przez Iwonę Szczepańską

  13. Wybrane utwory poetyckie Reginy Schönborn Gramatyka miłości uczę się przez całe życie odmieniać słowo miłość przez mianownik codzienności dopełniacz wierności biernik słodyczy zrozumienia celownik serca wołacz przebaczenia „Po prostu róża”, Łańcut 2003

  14. Dług Jestem twoją dłużniczką na zawsze, bo pożyczasz mi swoich oczu bym mogła na świat patrzeć. Opisujesz piękno jesieni i widzę te cuda wspaniałe, te barwy żółci, brązu, czerwieni w kołysce mgieł przez wiatr kołysane. „Przez dotyk. Podróż do gwiazd”, Łańcut 2010

  15. * * * Kiedy leżę w ciemności, widzę przed sobą wiele oczu. Wszystkie patrzą na mnie… Boże, daj mi choć jedno… jeśli możesz. „Tylko róża”, Łańcut 2001

  16. Zofia Żurawska Zofia Żurawska urodziła się 19 marca 1993 roku w Łańcucie. Upodobania artystyczne i literackie ujawniała od wczesnego dzieciństwa. Chętnie malowała, z zamiłowaniem czytała, trzymając książki „do góry nogami”.

  17. Pierwsze wiersze zaczęła pisać w ósmym roku życia. W szkole z powodzeniem uczestniczyła w konkursach recytatorskich i literackich. Realizując marzenia artystyczne w 2007 roku związała się z „Teatrem Przedmieście” działającym wówczas przy Domu Kultury w Łańcucie.

  18. Zainteresowania reżyserskie uwidoczniły się u Zosi w autorskich monodramach: „Dłonie" i „List". Oba zostały nagrodzone w ramach Rzeszowskich Dni Kultury Szkolnej w 2009 oraz 2010 roku. Ponadto na Konkursie Poezji Religijnej w Sędziszowie Małopolskim „Dłoniom" przyznano pierwsze miejsce w 2009 roku.

  19. We wcześniejszym zbiorku „Oczy w drodze” znajdują się wiersze o smutnym wydźwięku, natomiast „Świeże wiśnie” zawierają wiersze związane z miłością, religią, wspomnieniami z dzieciństwa i tragedią smoleńską.

  20. Zdjęcia z promocji tomiku Oczy w drodze Występ teatru Przedmieście Zofia Żurawska

  21. W listopadzie 2008 roku ukazał się pierwszy tomik jej poezji „Oczy w drodze”, którego spotkanie promocyjne zorganizowała grupa aktorów „Teatru Przedmieście”. Drugi tomik poezji „Świeże wiśnie” oddaje autorka do rąk czytelników jako już pełnoletnia uczennica Liceum Ogólnokształcącego nr 2 w Łańcucie.

  22. Zdjęcia z promocji tomiku Świeże wiśnie Zofia Żurawska z panią dyrektor MBP w Łańcucie Rodzice Zosi Żurawskiej Pierwsze dedykacje Prezentacja wierszy

  23. Wybrane utwory poetyckie Zofii Żurawskiej Nie pamiętam Nie pamiętam Twego imienia. Zapomniałam Jakie masz ręce. Przykryłam serwetką snu Stół z ucztą wspomnień. Zamiast ciepła Przeszył mnie dreszcz. Teraz muszę od zera, Od koniuszków palców Poznawać cię całego, Bo tylko twoje oczy Znam na pamięć. „Oczy w drodze”, Łańcut 2009

  24. Lojalni Lojalność, Solidarność, Jedno „tak” za „tak” tysiące. Pięć milionów świateł Żyjących jedną burzą, Jeden samotny spacer Marszem wszystkich. Grób jeden Grobem dziesiątek, Łza morzem łez. Jedno serce Bijące wiarą… … wokół pusto. „Oczy w drodze”, Łańcut 2009

  25. Bibliografia Kopeć M., Warto czytać. Zofia Żurawska „Oczy w drodze” Łańcut 2008, „Gazeta Łańcucka”, 2009, nr 6/168, 9. Schönborn R., Po prostu róża, Łańcut 2003. Schönborn R., Przez dotyk. Podróż do gwiazd, Łańcut 2010. Schönborn R., Tylko róża, Łańcut 2001. Szczepańska I., …Niech trwają ludzkie nadzieje…, „Głos gminy Łańcut”, 2008, nr 2, 14-16. Szczepańska I., Słowo o Róży, „Głos gminy Łańcut”, 2008, nr 2, 14. Żurawska Z., Oczy w drodze, Łańcut 2009. Żurawska Z., Świeże wiśnie, Łańcut 2011. http://www.mbp-lancut.pl/ http://www.lancut.pl/asp/pl_start.asp?typ=13&sub=1&menu=3&strona=1&start=tak http://zlp.rzeszow.pl/wydawnictwa10.htm

More Related