540 likes | 699 Views
DRESDEN IN BRAND. EN DE VERRIJZENIS VAN DE FRAUENKIRCHE. Vertaald uit het Engels – Freddy Storm 10/2010. Dresden rond 1900. Vaak het Florence op de rivier de Elbe genoemd. Nog een mooi zicht van op de overkant van de rivier. Het Stadtschloss (Stadsslot).
E N D
DRESDEN IN BRAND EN DE VERRIJZENIS VAN DE FRAUENKIRCHE Vertaald uit het Engels – Freddy Storm 10/2010
Dresden rond 1900. Vaak het Florence op de rivier de Elbe genoemd.
“ August ll de sterke “ werd in 1670 in Dresden geboren. Hij regeerde over Saksen van 1694 tot 1733 als keurvorst. Van 1697 tot 1704, en nogmaals van 1709 tot 1733 was hij ook koning van Polen. August ll de sterke had de meeste invloed in Dresden. Veel barokke gebouwen werden opgetrokken tijdens zijn regering als keurvorst. Hij hield van de Italiaanse architectuur en stelde veel bekwame vaklui uit Italië te werk om zijn droomstad Dresden te boouwen.
August ll de sterke (hij was gekend voor zijn fysische kracht - hij kon met zijn blote handen hoefijzers en hoekijzers plooien) gebruikte zijn gondel op de rivier de Elbe. Toen hij jonge vrouwen op de oevers in de velden zag werken, nodigde hij hen vaak uit om aan boord van zijn gondel te komen. Soms had dit natuurlijke gevolgen. Ofschoon hij slechts één rechtmatige erfgenaam voor zijn troon had, was hij de vader van 267 onwettige kinderen, verwekt bij veel maîtresses (de prominentste was von Cosel ), concubines en gewone vrouwen. Zijn eerste onwettige zoon (Maurits van Saksen) werd grootmaarschalk van Frankrijk.
August ll de sterke stierf in 1733 in Warschau als koning van Polen en als keurvorst van Saksen. Hij had bevolen dat zijn hart in de Hofkirche in Dresden moest worden begraven. “Mijn hart zal alrijd in Dresden zijn”. Zijn lichaam werd te ruste gelegd in de Wawel kathedraal in Krakow (Polen). Onder zijn bewind werd de stad Dresden een van de grote culturele schatten van de wereld.
Op 13 februari 1945 stond de avondhemel boven Dresden op het punt de hel op aarde te worden !
Nachtelijke aanval van Britse bommenwerpers op 13 februari 1945.
De gloed van de brandbommen die op Dresden werden afgeworpen.
Na het hevige bombardement op Dresden, in de nacht van 13 op 14 februari 1945, werden uit de naburige steden talrijke brandweerkorpsen en reddingswerkers, evenals dokters en verpleegsters, opgeroepen. Zij probeerden tevergeefs het inferno te doven en redden zoveel mogelijk mensen uit de vuurhaard. Toen de tweede (onverwachte) aanval begon in de nacht van 14 op 15 februari 1945, werden ze verrast. De meesten kwamen om in dit tweede meedogenloze en geweldige bombardement. Amerikaanse bommenwerpers zorgden op 15 februari met bombardementen overdag voor de “finishing touch”.
Britse Stirling bommenwerpers vielen Dresden aan op 14 februari 1945.
Laat het regenen…laat het regenen…Amerikaanse B17 bommenwerpers lossen hun vracht.
De Amerikanen bombarderen Dresden overdag op 15 februari 1945.
Dresden werd op de avond van 13 februari 1945 aangevallen door ongeveer 700 - 800 Britse bommenwerpers die ca. 3.000 hoogexplosieve bommen op de stad afwierpen met de bedoeling de daken van de typische, massieve appartementsgebouwen te vernielen. Tijdens het tweede bombardement, met 700 -1.000 bommenwerpers, werden meer dan 500.000 bommen afgeworpen ! Dat waren kleinere, maar zeer ontvlambare bommen met napalm en ander brandbaar materiaal. Ze zetten de gebouwen en de bewoners in lichterlaaie. Strategisch bekeken werkte dit perfect. Een vuurstorm raasde door de stad, winden genererend die op een orkaan leken door de grote hitte. Officiële bronnen vermelden dat er 35.000 mensen werden gedood tijdens die bombardementen, maar dat is een totaal onrealistisch aantal, want vele duizenden Duitse vluchtelingen (veel uit Silezië) leefden in tentenkampen aan de rand van de stad. Er zijn schattingen dat in werkelijkheid bijna 130.000 mensen het leven verloren tijdens de 3 dagen durende bombardementen.
De lijken werden verbrand om tyfus en andere ziekten te voorkomen.
Dresden brandde 7 dagen. Rook bleef hangen over de restanten.
“Hij die vergeten is hoe te wenen, zal het terug leren bij het zien van de gevallen stad Dresden.” Gerhart Hauptmann in 1945. Dichter en Nobelprijswinnaar voor Literatuur in 1912.
Het is alsof het beeld wil zeggen: Kijk wat er is gebeurd met mijn geliefde stad Dresden.
Een surrealistisch beeld van schapen die grazen bij de vroegere Frauenkirche.
Dit is de ruïne van de oude Frauenkirche. Ze bleef 48 jaar in het centrum van Dresden staan als herinnering aan de Tweede Wereldoorlog. Ze werd volledig geïntegreerd in het nieuwe bouwwerk, samen met duizenden stenen die tussen het puin lagen. Met behulp van een minutieus computerprogramma werd bepaald waar elke steen zich bevond voordat de kerk werd vernield.
Dit is de skyline van Dresden zonder de “Frauenkirche“. U ziet haar silhouet op de plek waar ze stond. De inspanningen van een groep burgers om dit monument te herbouwen werden al vlug gesteund door een wereldwijde campagne voor het inzamelen van fondsen voor de “verrijzenis”. In 1994 begon de heropbouw, die werd voltooid in 2005. In het decenniumlange proces moesten veel verloren bekwaamheden terug worden aangeleerd door de metsers. Sommige van de jonge metsers schiepen hier hun “meesterwerk” en schonken het aan het project.
Grant McDonald, een Britse kunstenaar en metaalbeeldhouwer, kreeg van een groep vrienden de Frauenkirche, verspreid over gans het Verenigd Koninkrijk, de opdracht om dit gouden kruis te maken dat nu bovenop de koepel prijkt. Ironisch genoeg voerde zijn vader tijdens de Tweede Wereldoorlog bombardementen uit op Dresden. De “verrijzenis van een van de mooiste bouwwerken ter wereld geschiedde mede dankzij de vele donaties van het Britse volk en mensen in de ganse wereld.
Ik wens jullie allen een gezond 2007 Groetjes jantjebeton De koepel met het gouden kruis. U ziet ook een deel van de oude ruïne.
Het lijkt een mirakel. Dresden heeft haar ziel terug: de mooie, gloednieuwe Frauenkirche. De donkere vlekken, duidelijk zichtbaar, zijn de oude stenen die werden hergebruikt op hun oorspronkelijke plaats.
Het interieur van de nieuwe Frauenkirche in zijn vroegere pracht.
Het verkoolde oude kruis is permanent tentoongesteld als herinnering.
Een zicht op de prachtige nieuwe binnenkoepel van de rotonde.