Bİr BalIkçIlIk YönetİcİsİnİN ElkİtabI

1. BİrBalIkçIlIkYönetİcİsİnİNElkİtabI Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri KISIM I: Balıkçılığın Temel Boyutları

2. 3.1 Giriş Balıkçılık Yöneticisi Neyi Yönetir Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

3. 3.1 Giriş Çoğu geleneksel balıkçılık yönetimi biyoloji ve ekonomiile ilgilidir Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

4. 3.1 GirişBalıkçılık Yöneticisi Neyi Yönetir? Bu adam kendini ne sanıyor? Başkan mı? Hepiniz en az 3 çocuk yapın ! Daha vahim; Balıkçılık Yöneticisi  Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

5. 3.1 Giriş Oysa Balıkçılık Yönetimi İnsan Yönetimidir Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

6. 3.1 Giriş Belirli sosyal ve disiplinler arası boyutların seçimi birbiri ile ilişkili olan iki konuyu şekillendirmiştir: Kaynak ve yönetime geleneksel bakış açısının yeniden tanımlanması ve sorgulanması Doğal ve sosyal sistemlerin birlikte değerlendirilmesinin gerekliliği Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

7. 3.1 Giriş 1. Yönetim ve kaynak kavramlarının yeniden tanımlanması • Kaynakların ürün ve ticari mamuller için değil çabuk yenilenmesi (toparlanması) için yönetilmesi gereklidir. Kaynaklar; • müdahaleleri absorbe edecek kapasitede olmalı • temelindeki aynı fonksiyonu, yapıyı, kimliği ve geri dönüşümü korumalı • değişim sürecinde oldukları durumda bile tekrar organize olabilmeli Buradaki asıl düşünce, en üst düzeye çıkarma (maksimizasyon) yaklaşımı doğal çeşitliliği azaltma, ekosistemin yenilenme kapasitesini engelleme, şok ve stresleri absorbe edebilme yeteneğini engelleme eğilimindedir Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

8. 3.1 Giriş 2. Doğal ve sosyal sistemlerin birlikte değerlendirilmesinin gerekliliği Yeni nesil balıkçılık yöneticileri artık hem doğa bilimleri hem de sosyal bilimlere hakim olmalıdır. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

9. 3.1 Giriş 2. Doğal ve sosyal sistemlerin birlikte değerlendirilmesinin gerekliliği Ekosistem Tabanlı Balıkçılık (Ekosistem Yaklaşımlı Balıkçılık) kavramı Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

10. 3.1 Giriş Bu bölümde balıkçılık yönetiminin 4 sosyal boyutu altında yeni yaklaşımlar incelenecektir: Yönetim hedeflerinin genişletilmesi (3.5) Balıkçılık bilgisinin kullanımı (3.6) Kurumların önemi (3.7) Balıkçılık idaresinin geniş konuları (3.8) Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

11. 3.2 Kamusal Mülkiyet Trajedisi ile Uğraşma «Kamusal Mülkiyet Trajedisi» (Orta Malının Trajedisi) Ortak kaynağı tüketen bir grubun uzun vadeli yararlarına aykırı olduğunu bilmelerine rağmen, her birinin kendi çıkarları doğrultusunda bağımsız ve rasyonel davranarak, paylaşılan bir kaynağı tüketmesidir (Ekolojist GarrettHardin, 1968). Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

12. 3.2 Kamusal Mülkiyet Trajedisi ile İlgilenmek Balıkçılık yönetimindeki insan yönetimi problemlerinin başında «kamusal mülkiyet trajedisi» gelir. Kaynaklar hareketli olduğundan, balık bugün sizin tarafından yakalanmaz ise yarın bir başkası tarafından yakalanabilir. Yakalamaya nazaran korumaya karşı olan inisiyatif daha azdır. Eğer balıkçılar ortak paydada buluşacak bir şekilde yönetilmez ise sonuç hepsi için ekolojik bir yıkım olur. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

13. Dünden bugüne balıkçılık Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

14. 3.2.1 Orta Malları için bir bilimin geliştirilmesi Ortak kaynaklar iki özellik paylaşmaktadır: Potansiyel kullanıcıların erişiminin kontrolü veya hariç tutulması zordur (hariç tutma sorunu) (Exclusion: dışlama; yoksun bırakma; kısıtlama) Her kullanıcı diğer tüm kullanıcıların refahından pay elde edebilir (çıkarabilme sorunu) (Subtractability: çıkartılabilirlik; tüketim) Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

15. 3.2.1 Orta Malları için bir bilimin geliştirilmesi Orta Mallar dört temel mülkiyet hakları rejimlerinde yer alır: Açık Erişim (open-access): erişim ücretsiz ve herkese açık Özel mülkiyet (privateproperty): kişi veya kuruluşların bir kaynağın kullanımını düzenleme hakkı ve diğerlerini hariç tutma durumudur. Devlet mülkü (stateproperty): kullanımın düzenlenmesi ve erişimin kontrol edilmesi için hükümetin özel hakları elinde bulundurmasıdır. Toplumsal mülkiyet/Ortak mal (commonproperty): kaynak, kendi kullanımını düzenleyen ve diğerlerini dışlayan belirli bir topluluğa aittir. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

16. 3.2.2GerçekDünyadakiMülkiyet HaklarıSistemleri Çoğu akuakültür özel mülkiyet olarak yönetilmektedir. Fakat hükümetlerin düzenlemelerine göre farklılıklar vardır. Gelişmiş ülkelerinçoğu avcılıkta kota yönetimi kullanmaktadır [Örn; ITQs (bireysel transfer edilebilir kotalar)]. Gelişen ülkelerdeözelleşmiş kotalar yaygın değildir. Kaynaklara açık erişim olduğu sürece uzun vadeli sürdürülebilirlik mümkün olmayacaktır. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

17. 3.2.2GerçekDünyadakiMülkiyet HaklarıSistemleri Kaynak bozulmasına yol açan orta malına özgü hiçbir şey yoktur. Orta mallar veya ortak mülkiyet, açık erişim ile aynı şey değildir. Hardin’in benzetmesi yasa koyucularını ve kaynak yöneticilerini yanlış yönlendirmektedir, çünkü açık-erişim ve ortak mal mülkiyeti aynı değildir. Bu bölümden birkaç sonuç çıkarılabilir: Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

18. 3.2.2GerçekDünyadakiMülkiyet HaklarıSistemleri Hardin’in argümanında temel bir eksiklik, kaynak kullanıcılarının birbirleri ile olan münasebetlerini göz ardı etmesidir. Diğer bir hata ise, kullanıcıların serbestçe ve açık bir şekilde ortak kaynağa erişebileceği varsayımıdır. Bu bölümden birkaç sonuç çıkarılabilir: Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

19. 3.2.2GerçekDünyadakiMülkiyet HaklarıRejimleri Uluslararası açık deniz balıkçılığı(açık erişim) Kıyısal alandaki farklı mülkiyet hakları Anlaşmalar sayesinde bazı uluslararası erişim ile ulusal kıyı ötesi balıkçılığı (merkezi devlet yönetimi) EEZ sınırı (200 mile kadar) Ulusal kıyı balıkçılığı (yerel devlet yönetimi) Bölgesel deniz(12 mil) Devletten kiralanan alanlarda özel yetiştiricilik Toplum tabanlı yerel balıkçılık yönetimi alanı Kıyısal topluluk Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

20. 3.3 KaynakYönetimiKonusundakiBakışAçılarınınDeğiştirilmesi3.3 KaynakYönetimiKonusundakiBakışAçılarınınDeğiştirilmesi • ‘Kaynak’ ekosistemin ürün ve hizmetleri • ‘Yönetim’ ekosistemin potansiyel üretiminin korunması, adaptasyonu, sosyal ilişkiler ve idare • Eski yöntemler yerine yeni yaklaşımlar değerlendirilmelidir. • Krizlerden öğrenilen, değişime tepki olan, ekolojik bellek yetiştiren, çevreyi izleyen, kendi kendine örgütlenebilen ve çatışmaları yönetebilen yerel kurumlar oluşturulmalıdır. • Tamamlayıcı yaklaşım, kaynak kullanıcıları ile yöneticileri arasında ortaklıklar kurmalıdır. • Balıkçılar ile yöneticiler arasında risk paylaşımı ve yakın bir işbirliği olmalıdır. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

21. 3.4SosyalEkolojikSistemlere Bağlı Olan Balıkçılık Balıkçılık, insan aktivitelerinin sistemin ekolojik parçalarını değiştirdiği sosyal-ekolojik sistemler ile bağlantılıdır. Balıkçılık yönetimi stok değerlendirmeden daha fazlasıdır. Balıkçılık insan ve doğanın karmaşık bir sistemidir. Karmaşık bir sistem, basit sistemlerde görülmeyen büyük belirsizlik, doğrusal olmayan durum, ölçek ve kendi kendine örgütlenme gibi bir dizi özniteliklere sahiptir. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

22. 3.4SosyalEkolojik Sistemlere Bağlı Olan Balıkçılık Belirsizlik Maksimum Sürdürülebilir Verim (MSY) anlamsız bir hedeftir. Doğrusal olmayan durum  Sömürü veya diğer nedenlerden kaynaklanan değişimler genelde ekosistemin dönmesine veya faz kaymasına yol açar. Ölçek  Karmaşık bir sosyal-ekolojik sistem, bakış açılarının çokluğunun kullanımı ile en iyi şekilde anlaşılabilir. Kendi kendine örgütlenme Kendi kendine örgütlenme ve yönetmeyi araştırmak için balıkçılık toplulukları yıllardır kullanılmaktadır. Ekosistemde gördüğümüz kalıplar kendi kendine örgütlenme sürecinin bir parçası ise bu yönetim için ciddi etkilere sahiptir. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

23. 3.4SosyalEkolojikSistemlere Bağlı Olan Balıkçılık Sürdürülebilir verim ile balıkçılık ölüm oranı arasındaki ilişki Sürdürülebilir verim eğrisi (MSY) Tam Sömürü Verim Yoğun sömürü Aşırı sömürü ? Tükenmiş Orta derecede sömürü Balıkçılık Av Gücü veya Balıkçılık Ölüm Oranı Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

24. 3.5 YönetimAmaçlarıNedenGenişletilmeli? • Yönetimin büyük ölçekteki amaçlarında“Kaynakların biyolojik ve ticari olarak sömürülmesini önlemek ve sürdürülebilir kullanımını sağlamak” yer almaktadır. • Balıkçılık yönetiminin geçmişinde hedefler zamanla Optimum Sürdürülebilir Verim (OSY) sağlanması için Maksimum Sürdürülebilir Verim (MSY)’den Maksimum Ekonomik Verim (MEY)’e değişmiştir. • Balıkçılık yönetimi için yaygın olarak belirtilen hedefler 3 kategoriye ayrılır: • Biyolojik Üretim kapasitesinin korunmasını sağlayarak kaynak sürdürülebilirliği ile ilgilidir. • Sosyal ve Ekonomik Balıkçılıktan gelen getirilerin optimizasyonu (verimlilik) ve paydaşlar arasındaki getirilerin (sermaye) adil dağılımı ile ilgilidir. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

25. 3.5 Yönetim Amaçları Neden Genişletilmiştir? Balıkçılık Yönetiminin Bazı Hedefleri (Clark, 1985) Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

26. 3.5.1Parasal Amaçlar ve Geçim Kaynakları Balıkçılık sadece bir meslek değil bir yaşam biçimidir. Sadece bir istihdam alanı değil aynı zamanda ev halkı için gelir ve besin sağlayan bir geçim kaynağıdır. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

27. 3.5.2YoksullukveKaynakErişimi Stokların aşırı avcılığı, kıyı ve deniz habitatlarının bozulması ve kıyı yerleşimlerindeki nüfusun artışı balıkçıların geçim ihtiyaçlarını sağlamalarını zorlaştırmaktadır. “Onlar balıkçılar, çünkü fakirler.” “Onlar fakirler, çünkü balıkçılar.” CristopheBéné (2003) Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

28. 3.6 BalıkçılarınBilgisiYönetimile İlgilimidir? Bilimsel verilerin büyük bir birikimi olmasına rağmen her yerdeki balık stoklarını yönetmek için yetersizdir. Balıkçılık yönetimi; kapsamlı araştırma, gelişmiş modeller, büyük miktarlarda veri ve yüksek eğitimli uzmanları gerektirmektedir. Balıkçı bilgisi, yönetim bilgisinin kaynağı olarak dikkat çekmektedir. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

29. 3.6.1 Yerelve GelenekselBilgiKullanımınınAvantajlarıve GüçlüYönleri Yerel ve geleneksel bilgi, kaynak yönetiminde önemli bir rol oynamaya başlamıştır. İyi yönetim, sürdürülebilir kaynak kullanımı için gerekli bilgi tabanının genişletilmesini ve mümkün oldukça geniş bir yelpazede harekete geçirilmesini gerektirmektedir. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

30. 3.6.1 Yerelve GelenekselBilgiKullanımınınAvantajlarıve GüçlüYönleri Yerel bilgi, yönetim için doğrudan girdi sağlayabilir. Temel unsur anlaşma veya fikir birliğine varmaktır. Yerel ve geleneksel bilginin kullanımı karar vermede güçlü bir sivil toplum katılımının bir parçasıdır. Uzmanlar tarafından üretilen bilgiler, belirli gruplar ile sınırlıdır fakat yaygın olarak kullanılabilir hale gelmektedir. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

31. 3.6.2 YerelveGelenekselBilgiKullanımındakiZorluklarveGüçlükler Geleneksel ekolojik bilgi belirli bir inanışa sahiptir ve bu özellik bilimsel bilgi ile çatışmaktadır. Sadece deneysel bilgi parçasının geleneksel ekolojik bilgiden ayrılması mümkündür. Fakat bunu yapmak için "fikri mülkiyet hakları" sorunu oluşabilir. Lokal bilginin veya balıkçılar ve yönetici arasındaki farkın nispeten küçük olması halinde deneysel bilginin kullanımı çoğu zaman sorun teşkil etmez. Yerel ve geleneksel bilgiye erişim kolay değildir. Yerel bilgi için doğru bilgi vereni bulmak zordur. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

32. 3.6.3 Bilgi ve Ölçek Balıkçılık yönetimindeki anlaşmazlıklarda yerel bilgi bazen bilimle aynı oranda görülebilir. Kaynak sistemi anlaşılmaya başladığından beri sistemin çeşitli düzeylerinde bilgi gerektirir. Yerel ve geleneksel bilgi sadece mevcut bilgi çeşitlerine ilave olarak değil aynı zamanda ölçek açısından da bilimi tamamlayabilir. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

33. 3.7KurumlarNedenÖnemlidir? Katılımcı yönetim; kaynak kullanıcıları ve yöneticiler arasında işbirliği gerektirir. Ancak bu işbirliği kolay olmaz. Bu işbirliğini yürütecek iyi organize olmuş balıkçılara, toplum ve paydaş kökenli kuruluşlara ihtiyaç vardır. Olumlu bir politika ortamı gerekir ve hükümetin katılımcı yönetime giriş isteği gerekir. Balıkçı organizasyonlarıyla iletişime geçecek uygun hükümet kuruluşları gerekir. “Ittakes two to tango”“Eğer iki kişi kötü bir durumla karşılaşmışsa bu sorundan her ikisi birden sorumludur” Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

34. 3.7.1Katılımve Kurumlar ile ilgili tanımlar • Paydaşlar (Stakeholders):Kaynak üzerine iddia sahibi veya balıkçılık yönetim süreciyle alakalı kişi veya gruplardır. (Hükümete bağlı veya ayrı organizasyonlar, STK’lar, üniversiteler, araştırma enstitüleri, kalkınma ajansları, bankalar, bağış yapanlar vs.) • Paydaş Analizi (Stakeholder analysis): Paydaşların tümünün balıkçılıktan çıkarlarını açıklamayı ve tanımlamayı ele alan süreçtir. • Katılımcı yönetimin yürütülmesi için önemli bir basamaktır. GÜÇ İLGİ Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

35. 3.7.1Katılımve Kurumlar ile ilgili tanımlar • Kapasite Geliştirme (Capacity-building): Belirli bir hedefe yönelik (Katılımcı yönetim gibi) her seviyedeki kişi ve kuruluşların beceri ve yeteneklerini büyütmek, geliştirmek ve kullanmak için gerekli çabaların toplamıdır. • Balıkçıların, kuralları yapmada ve uygulanmasında yardımcı olabilmeleri için kendi kendilerini örgütleme yeteneğine bağlı olan balıkçıların yönetim süreçlerine katılımıdır. • Güçlendirme (Empowerment): Bir şeyin yapılması için sahip olunan güç ve sorumluluk; bir kişinin ya da insan topluluğunun kendi geçim kaynaklarını etkileyecek kararlara müdahale ya da kontrol etme kabiliyetidir. • Etkili katılımın ardından uygun kapasite geliştirmesi beraberinde yetkilendirmeyi getirebilir. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

36. 3.7.1 Katılımve Kurumlar ile ilgili tanımlar Çoklu Paydaş Süreci (Multi-stakeholder process): İstişare ve değerlendirme için hükümet kuruluşlarını da içeren tüm paydaşları bir araya getiren bir organdır. Ortak Yönetim (Co-management): Balıkçılık yönetimi için karar vermede sorumluluğu ve otoriteyihükümet, yerelkaynakkullanıcıtoplulukları (balıkçılar), haricikuruluşlar (hükümete bağlı olmayan kuruluşlar, araştırma enstitüleri), diğerbalıkçı ve kıyısal kaynakkullanıcıları (tekne sahipleri, kabzımallar, bankalar, turizm endüstrisi vs.) arasında paylaşılan ortaklık planıdır. Çoklu paydaş süreci ve ortak yönetiminbirbirinden ayrılması güçtür. Çoklu paydaş süreci genellikle kamusal katılım aracı olarak kullanılır ve yetkilendirmeyi beraberinde getirmeyebilir. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

37. 3.7.1 Katılımve Kurumlar ile ilgili tanımlar Kuruluşlar (Institutions): Kuruluşlar uygulamaları belirleyen, görevleri tahsis eden ve ilişkileri yönlendiren sosyal olarak kurulmuş kural ve normlardır. Kuruluş kelimesinin “kurallar seti” tanımı yaygın olarak kullanılan “ajans” anlamından farklıdır. Kuruluşların Etkileşimi, Yatay ve Dikey (Institutionalinterplay, horizontal & vertical): Kuruluşlar arasındaki bağlantılar ile ilgili Sosyal ve politik kurumların aynı veya farklı seviyelerdeki bağlantılarYatay etkileşim aynı seviye organizasyonlar yada coğrafik alanı boyunca gerçekleşirken Dikey etkileşim farklı organizasyon seviyeleri arasında görülürEn basit dikey ilişki kaynak kullanıcıları ile hükümet arasındaki iki kısımlı ortak yönetim birlikteliğidir. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

38. 3.7.1 Katılımve Kurumlar ile ilgili tanımlar 8. Kuruluşların Etkileşimi, Yatay ve Dikey DİKEY YATAY Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

39. 3.7.2 ÇokSeviyeliDünyadaKuruluşlar Politik organizasyonun herhangi bir seviyesindeki kuruluşun gelişimi eğer bir çok farklı seviyedeki halk tabakasının yönetim gerekliliğini görmezden gelirse yönetim başarısı için asla etkili olamaz. 21. yüzyılla birlikte giderek küreselleşen dünyada bölgesel seviyeden çeşitli yüksek seviyelere kadar çeşitlilik gösteren sosyal ve politik organizasyonlara ihtiyaç duyulmaktadır. Herhangi bir yönetim kuruluşunda yada politik organizasyon seviyesinde örneğin göç eden denizel kaynaklar gibi sorunlar karşısında tek başına başa çıkması pek mümkün değildir. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

40. 3.8 Balıkçılık İdaresini Genişleten Konular Artık halk özne değil, yönetimde katılımcılar olarak muamele görmektedir “İdare” hükümetlerin özel imtiyazı olmasından çok paylaşılacak geniş sorumluluktur Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

41. 3.8.1İdariBakışAçılarınınOrtakÖzellikleri 3 madde altında özetlenmiştir; İdarecilik hükümet yöneticilerinin yalnızca bir konusu değil bir çok hükümetin resmi olarak kabul ettiği gibi kamu ve özel aktörlerinde dahil olduğu bir kavramdır. Kamu ve özel sektör arasındaki ayrım çizgileri belirsizdir (kamu-özel ortaklığı). İdarenin toplumsal gelişmelere dayanağı vardır ve küreselleşmiş dünyaya bağımlılığının bir yansımasıdır. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

42. 3.8.1İdariBakışAçılarınınOrtakÖzellikleri İdarecilik kaynaklarında “iyi idarecilik” kavramı tartışılır ve bu kavram “katılımcı, şeffaf ve hesap verebilir” olarak tanımlanır. Burada şeffaf kelimesi; bilgi, karar ve planlara serbest erişim, hesap verebilir kelimesi karar alıcıların aldıkları kararlardan kimlerin etkileneceğini açık şekilde belirtmesi şeklinde açıklanır. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

43. 3.8.2 Yerelleşmiş Yönetimin Avantajları ve Güçlü Yönleri Hükümet birimlerinin kaynak yönetiminde, özellikle bölgesel seviyede, etkinliğinin zayıflığını ele alır. Paydaşların güçlenmesini sağlar. Kırsal kalkınma için ön şart olarak görülebilir. “İyi idareciliğin” gelişimi için ön şart olarak düşünülebilir. Yoksulluğun azaltılması için bir araçtır. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

44. 3.8.2 Yerelleşmiş Yönetimin Avantajları ve Güçlü Yönleri Mümkün olan en düşük örgüt düzeyinde problem çözme ve yönetime katılımı sağlar. Yerelleşme külfetli devlet hiyerarşileri kaldırır, bazı kamu hizmetleri sağlamak için düşük maliyetli bir yoldur. Yerelleşme kurumsal reform ve/veya yeni mevzuatın oluşturulmasını teşvik edebilir. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

45. 3.8.3 Yerelleşmiş Yönetiminin Kısıtlamaları ve Zorlukları Kamu hizmetleri kaybına ve eşitsizliğin artmasına neden olabilir. bölgesel düzeyde idareciler demokratik olmayabilir, kaynakların seçkin bir sınıfa imtiyazı söz konusu olabilir. Temsiliyet eksikliği doğabilir. “Mümkün olan en düşük örgüt düzeyi” belirlenmesi güçtür, bazı durumlarda “yetki devri” yerelleşmeden çok merkezileşmeye ihtiyaç duyabilir. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

46. 3.8.3 Yerelleşmiş Yönetiminin Kısıtlamaları ve Zorlukları Ekosistemler nadiren tek bir yerel yönetimsel yetki sınırı içerisine girer. Yerel çatışma ve sosyal gerginlikler doğurabilir ve kaynakların aşırı kullanımına neden olabilir. Yerel yargı, yerelleşme sürecinde kendilerine düşen yeni sorumlulukları yürütmek için gerekli mali desteği çok nadiren alabilir. Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

47. Birine bir balık ver bir gün boyunca yesin; balık tutmasını öğret ömür boyu balık tutsun. Balıkların hepsini sömür, ve yakında kimse hiç bir şey yemesin Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri

48. Sorular Bölüm 3. Balıkçılık Yönetiminin Sosyal Yönleri